یادداشت محراب اندیشه‌ها

        چند روز پیش از پارک علم و فناوری مشهد بازدید کردیم و نکات جالبی را تجربه کردیم .
از ویژگی هایی که باید شرکت های دانش بنیان داشته باشند ، نوآوری ، روحیه‌ و باور «ما میتوانیم» ، اتّکاء به توانایی داخلی است که این ویژگی ها جز با یک دغدغه مندی و هدفمندی حاصل نمیشود اگر آن هدف والا که قطعاً پول و مقام و... نیست مد نظر نباشد و برکت الهی نباشد ما توان مواجهه و مقابله با علم های‌تک را نخواهیم داشت. "ایرانِ پیش ‌از انقلاب، در تولید علم و فنّاوری صفر بود، در صنعت به‌جز مونتاژ و در علم به‌جز ترجمه هنری نداشت." 
خب حالا ما در این پارک آیا این باور را دیدیم ؟ خیر ؛ بحث آنجا نیاز بازار بود بحث مدیریت منابع مالی بود بحث مشاوره در بازار بود . ممکن است از من بپرسید مگر اینها بد هستن میگویم خیر اما اگر اینها هدف بشوند برای ما پیشرفت حاصل نمیشود ، آقاجان میفرمایند که ما نباید خام فروشی کنیم خب این تفکر می‌رود سراغ تولید ؟ نه . چرا ؟ چون می‌نشیند حساب کتاب .
کار های ما باید رنگ خدا بگیرد ، رنگ رضایت الهی ، رنگ خدمت به خلق .
حالا در این بازدید ما به دوستان عرض کردیم کارتان رنگ خدا ندارد و شما تا زمانی در چارچوب فکری غیر خدا باشی عقب مانده ای ؛ ناراحت شدند و مارا بردند و گفتند ببینید روی دیوارهای مجموعه آیه ای از قرآن نصب کردیم و مسجد داریم و نماز می‌خوانیم . حال بماند که همان یک آیه هم در کنار پنجاه تا از سخنان انواع فیلسوف های شرق و غرب بود .
 نکته ای که برایم ناراحت کننده بود اینکه افرادی که در آنجا مشغول بودند انسان های متدین و متشرعی بودند اما چارچوب و مرجع فکرشان چیزی دیگر بود که ممکن است ...