رمانی سرشار از عشق،امید و پذیرش تفاوت ها (به نقل از لایبرری ژورنال)
این کتاب در 34 فصل نوشته شده
قهرمان داستان دختری 7 ساله است به نام السا( پاترهد😍😀) السا با هم سن و سال های خودش متفاوته و همین متفاوت بودنش باعث شده که به غیر مادربزرگش دوستی نداشته باشه😄
السا و مادربزرگش ارتباط خیلی قوی و خوبی دارن
جوری که قهرمان السا مادربزرگشه☺
همه چیز خوب و عالی بنظر میرسه تا اینکه مادربزرگ السا میمیره که السا خیلی از رفتنش عصبانی و ناراحته اما مادربزرگش مثل یک دوست برای السا نامه هایی به جا میگذاره که السا رو وارد یک ماجراجویی میکنه
__________

این کتاب یک ویژگی جالبی داره اینه که شخصیت "بریت ماری"که همسایه مادربزرگ است شخصیت اصلی رمان بعدی بکمن هستش با عنوان #بریت_ماری_اینجا_بود
و دیگه اینکه 
این رمان در فهرست پرفروش ترین کتاب های نیویورک تایمز قرار گرفت و نامزد بهترین کتاب سایت Goodreads نیز شد
        

          یکی می گفت هر رفتار بدی که از آدم ها می بینیم بر می گردد به این که یک مشکلی دارند و این رفتار بد در واقع بهانه گیری شان به خاطر آن مشکل است و حتی ممکن است خودشان هم درست این را ندانند. اگر سعی کنیم آن مشکل را حل کنیم، رفتار بد هم از بین می رود. نمی دانم این موضوع در دنیای واقعی صد در صد درست است یا نه ولی در این کتاب که کاملا صدق می کند. 
 اولش یک سری شخصیت عجیب و غریب می بینیم ولی به مرور که جلو می رویم ماجرای پشت هر کدامشان را می شنویم و آن وقت است که دلیل رفتارهایشان را می فهمیم.

خواندن این کتاب طلسم کتاب های آقای بکمن را بالاخره برای من شکست. قبل از این دوبار مردی به نام اوه را ناتمام رها کرده بودم و یک بار هم همین کتاب را. انگار کلا نوشته های ایشان این طوری است که اگر کسل کننده بودن آغاز کتاب را دوام بیاوریم، بقیه ی کتاب ارزشش را دارد. البته باز هم در ادامه یک سری از افسانه های مادربزرگ را سریع رد می کردم ولی فهمیدن این که هر کدام از این افسانه از زندگی کدام یک از شخصیت ها گرفته شده، دوست داشتنی بود.

فقط بزرگ ترین نقطه ضعف داستان، توجیه اش برای مرگ بود. و این برای داستانی که در پی مردن یک نفر رخ می دهد، خیلی مهم است. می گفت آدم ها می میرند تا جا برای بقیه باز شود. مثل وقتی که از روی صندلی اتوبوس بلند می شویم تا کس دیگری بنشیند. خوب آن کسی که بلند می شود چه می شود؟ اصلا چرا باید کسی که ما دوستش داریم جایش را به کس دیگری بدهد و تنهایمان بگذارد؟ و این یادش در ذهنمان بماند چطوری می تواند کافی باشد؟!
دوست دارم یک نفر یادش بیاید که من وجود داشتم. دوست دارم یک نفر بداند که من این جا بودم.

جملات خوب زیاد داشت:)
داستان ناراحت کننده ای بود ولی این که از نگاه یک بچه ی تقریبا 8 ساله روایت می شد که تحلیل های بامزه ای از شرایط داشت، یک مقدار از غصه ی داستان کم کرده بود.

پی نوشت: سیر اصلی داستان من را یاد بی‌نهایت بلند و به‌غایت نزدیک  می انداخت. ماجراجویی  های بچه ای متفاوت بعد از مرگ عزیزترین کس ش، برای کنار آمدن....
        

          مگه میشه کتاب های فردریک بکمن بد باشه؟
این کتاب یه کتاب بغل کردنیه؛!
چقدر رابطه السا با مادربزرگش قشنگ بود>>>
زیبایی این کتاب قابل توصیف نیست.
فقط میتونم بگم بخونیدش و باهاش بخندید و گریه کنید و لذت ببرید:)
برای همه یکی از این مادربزرگ‌ها آرزو میکنم🤏🏻🪴
        

          یه کتاب دوست داشتتی با کلی حرف قشنگ!!
"فقط آدم های متفاوت هستن که می تونن دنیا رو تغییر بدن آدمای کوفتی معمولی عرضه ی انجام هیچ کاری رو ندارن"

        

          این کتاب رو مرداد ماه خوندم، و واسه زمان بیکاری کمکم میکرد.
اول از همه بگم که پیشنهاد میشه ولی به خاطر صفحات زیادش ممکنه وسطش خسته بشید.
از خود کتاب اگه بخوام بدون اسپویل بگم...شخصیت مادربزرگ دقیقا اون کسیه که ما توی دنیای امروزی بهش میگیم بی فرهنگ؛و هیچجوری این نظریه پنهان شدنی نیست.و حتی جدا از قضیه‌ی کارهاش توی پیری،بی اعتنایی به بچش،زندگیش و....
توی دوره‌ی جوونیش آزارم میداد.
ولی خب سرزمین تقریبا_هنوز_بیدار و همه‌ی مردمانش،میاماس و افسانه‌هاش و و و، همش تا ابد توی ذهنم میمونه و از همون موقع خودمو جز افسانه نویسای میاماس میدونستم:))))
یه سری چیزا برام گُنگ موند و درک نکردم ولی درکل کتاب خوبی بود و نویسنده مشخصا خلاق بود.

        

          عالی و واقعی
        

          کتابی جذاب با محوریت موضوع زندگی و مرگ و همچنین همزیستی
ما با السای هفت ساله و مادربزرگش سر و کار دارسم که در یک آپارتمان در کنار دیگر ساکنین که هرکدام مشکلات و ویژگی های خاص خودشان را دارند زندگی میکنند.  مادربزرگ السا زن بسیار عجیب و غریبی است و تلاش میکند تا السا را متفاوت بار بیاورد تا زندگی را بهتر درک کند و السا هم متفاوت از هم سن و سالانش هم باهوش تر و مطلع تر از سنش می شود و همین مسئله برایش دردسر هم درست میکند 
بخصوص وقتی که ماموریتی ویژه از طرف مادربزرگ به او سپرده  میشود!
        

          "مادربزرگ سلام می‌رساند و می‌گوید متاسف است" کتاب دیگری از فردریک بکمن بلاگر سوئدی و نویسنده کتاب "مردی به نام اُوِه" است که مدتیه خیلی توی بازار کتاب ایران گُل کرده.
اگه حوصله خوندن کتاب‌های طولانی رو دارید این کتاب ۴۸۷ صفحه است.
داستان مادربزرگ و نوه‌ای که با بقیه مادربزرگ‌ها و نوه‌ها فرق می‌کنن. منقول از کتاب "داشتن یک اَبَرقهرمان حق تمام کودکان هفت‌ساله است و هر کس نظر دیگری داشته باشد عقلش درست کار نمی کند." و این چیزیه که پایه شکل‌گیری کتابه. یه کتاب پُر از تخیل که اول از همه حس حسرت فقدان چنین مادربزرگی رو به آدم القا می‌کنه. 
داستان طولانیه، تعلیقاتش اونقدری قوی نیست که شما رو یه سره پای خودش نگه داره و ایراداتیم داره با این حال یک کتاب کامله، سر و ته داره، داستانی که شروع شده مثل یه کلاف سردرگم به پایان نمی‌رسه، اولش ممکنه حس کنید خیلی از چیزایی که تعریف میشه با اینکه پُرن از تخیل ولی هیچ ربطی به هم ندارن ولی کم کم اون ارتباط نامرئی، پیدا میشه و این خوبه، اینکه آدم بتونه اینارو به هم ربط بده.
        

          وقتی میخوندمش حس میکردم دارم یه کتاب بچگونه میخونم امااا
نکته مثبت کتاب برام این بخشش بود که کم کم نویسنده مخاطب رو با جنبه های مختلف شخصیت اشنا میکنه و میبینی چقدر اشتباه قضاوت کرده بودی  درموردش
و فک میکنم این مهمترین درسیه که از این کتاب هرکسی باید بگیره ! 
شما ظاهر ادم ها رو میبینید اما نمیدونید چه رنجی کشیدن و این شکلی شدن
جمله محبوبم از  کتاب این جمله اس:
همه هیولاها از اول هیولا نبوده اند ، بعضی‌هایشان از غم هیولا شده اند.
        

          بدنبود 
ب قشنگیه مردی ب نام اوه نبود ولی ارزش خوندن داشت
        

          تمام
دوست دارم تمام شخصیت های کتاب رو بغل کنم. من داستان رو دوس داشتم. به نظرم افسانه ای بود مثه قصه های سرزمین نیمه بیداری!
        

          فردریک بکمن یکی از نویسندگان مورد علاقه ی من است بسیار قلم خوبی داره و تخیل قوی داره و هر کتاب اون به نظرم ارزش چندبار خوندن هم داره. 
این داستان ماجرای دختری است که به دنبال راز مادربزرگ خود تکه تکه پازل زندگیش را کنار هم میچیند و رازهای زیادی را کشف میکند، قصه ی عشق، امید و نا امیدی است
        

          بااینکه نزدیک یک‌سال پیش خوندمش یادمه سرش خیلی گریه کردم.
        

          اوایل که شروعش کردم برام گیج کننده بود. انگار جملاتش سر و ته نداشتن. شاید هم من خیلی پرش افکار داشتم. داستان میاماس و باقی قلمروهای سرزمین نیمه بیداری اوایلش برام خیلی جالب بودن ولی بعد که دیدم بخش زیادی از داستان رو به خودشون اختصاص دادن یکم برام خسته کننده شد ولی هرچی بیشتر رفت جلو بیشتر فهمیدم شخصیت‌های میاماس در اصل همون شخصیت‌های آپارتمان بودن. شخصیت‌هایی که طبق معمولِ فردریک برات مجهولن و از بیشترشون خوشت نمیاد و با جلوتر رفتن داستان یکی یکی می‌شناسیشون و نمی‌تونی دوستشون نداشته باشی حتی یکی مثل بریت ماری رو...
و اسم‌هایی که برای هر قلمرو انتخاب شده بود... وای از معانیشون؛ ساده اما عمیق...
و همین جریان باعث می‌شه شاید بعدا یه بار دیگه بخونمش تا بیشتر به میاماس توجه کنم و ماجراهاش رو تطبیق بدم با داستان اصلی.
کتاب دقیقا مثل اوه بود که یه سری جملات توش تکرار می‌شدن و هر بار از دفعه قبل تاثیر بیشتری روت می‌ذاشتن. حرف‌های ساده‌ای که با فضاسازی داستان هر دفعه بیشتر روی دلت سنگینی می‌کردن.
ولی با وجود همه این‌ها بازم من دلم می‌خواست اگر داستان‌های میاماس کمتر نمی‌شدن حداقل اندازه همون‌ها شخصیت‌ها بیشتر و بیشتر باز می‌شدن. شاید اشتباه منه که هنوز هم دارم با اوه مقایسه‌اش می‌کنم اما من با تک تک جملات اوه زندگی کردم. حسشون کردم و وقتی تموم شد تا مدت‌ها، حتی هنوز هم، دلتنگی می‌کنم براش.
این کتاب اینطور نبود. باهاش خیلی جاها لبخند زدم و خیلی جاها مخصوصا آخرهاش گریه کردم ولی حس وابستگی خاصی بهش پیدا نکردم. جوری نبود که توی دلم هکش کنم و چند وقت یه بار با به یاد آوردن شخصیت‌هاش و داستان‌هاش لبخند بزنم. فقط می‌تونم ازش به عنوان کتاب شیرینی که خوندنش  لذت‌بخش  بوده و تو رو از دنیای واقعی به دنیای خیال  می‌بره یاد کنم.
این بشر من رو ناامید نکرده تا الان. بعید می‌دونم شما هم ناامید بشین از داستانش پس حتما بخونینش و از تخیلات بی‌انتهای فردریک لذت ببرین.
        

          " اگه نتونی از شر خاطره های بد خلاص بشی ، مجبوری اون ها را با چیز های شیرین تر بپوشونی.."

کتاب فانتزی و بسیار جالبی بود 
پر از نکات آموزنده و به زبان جدید (میشه گفت کودکانه)
        

          دومین کتابی که از فردریک بکمن خوندم و میتونم بگم اثر فوق‌العاده ی بانمک و طنز گونه ی جالبی بود.. توی این کتاب ما یه شخصیت اصلی ۷ ساله به اسم السا داریم، که با متفاوت بودنش دست و پنجه نرم میکنه.. کسی اونو نمیپذیره، هیچ دوست هم سنی نداره و همیشه تو مدرسه مورد آزار و اذیت بقیه قرار میگیره. السا به عنوان یه ۷ ساله ی تقریبا ۸ ساله کمی بیشتر میفهمه و این او را متفاوت می‌کنه. اما السا یه بهترین دوست به اسم مامان بزرگ داشت. مامان بزرگ ابر قهرمان او بود و با همدیگه یه سرزمین به اسم "سرزمین نیمه بیداری" داشتن که السا شوالیه ی سرزمین نیمه بیداری بود و کسی به او نمی‌گفت که نمی‌تواند متفاوت باشد. به عقیده ی السا همه ی ۷ ساله ها باید یه ابر قهرمان داشته باشن و هر کس با این قضیه مخالف است باید خودش را به دکتر نشان بدهد :) و مامان بزرگ همیشه میگفت:"فقط آدم های متفاوت می‌تونن دنیا رو عوض کنن. آدم های عادی عرضه ی تغییر دادن هیچ کوفتی رو ندارن." در دل داستان السای ۷ ساله ی تقریبا ۸ ساله ما داستان سکنه ی ساختمانی رو داریم که السا و مامان السا و مامان بزرگ السا در آن زندگی می‌کنند و همه ی آدمای ساختمان یه جوری به مامان بزرگ مربوط می‌شن.. که مامان بزرگ به همه سلام میرسونه و میگه متاسفه!!
        

          واقعا فوق العاده قشنگ بود.
معمولا خوندن کتاب هایی که از ۳۰۰ صفحه بیشتر هستند طولانی میشه اما وقتی این کتاب رو شروع می کنی اصلا نمی‌توانی زمین بزاریش .
و واقعا حس می کنم در هر سنی که  که باشی از خوندن این کتاب لذت خواهی برد.
        

          کتاب خوبیه، البته تا جایی ک من خوندم
        

          کتاب راجع به موضوع شادی نیست، اما یک مسئله غم انگیز را به شیوه جالب روایت کرده. در مجموع سرگرم‌کننده بود.