فردریک بکمن هیچوقت آدم رو نا امید نمیکنه
حدود صد صفحه آخر رو فقط داشتم گریه میکردم
و داستان بریت ماری غمگین تر و رو مخ تر از چیزی بود که به نظرم رسیده
آه...
کتابش واقعا>>>>>>
ولی اینکه یادم نمیاد یوونتوس نماد چه چیزی بود روی مخمه
وای
کتابش خیلی قشنگ بود
