یادداشت نرگس عمویی

        بکمن تو بازی با احساسات خواننده کارش درسته واقعاً. من تاحالا پای هر سه کتابی که ازش خوندم، اشکم دراومده. از نظر داستانی، می‌شه گفت جاهایی خسته‌کننده می‌شد و منم نسبتاً طول کشید تا تمومش کردم. شخصیت‌سازی‌هاش قوی بودن. بی‌شک مردی به نام اوه بهترین کارش بوده همچنان و خب انتظار رو بالا برده که در برابرش این اثر نزول به حساب بیاد.
درکل سبک بکمن رو دوست دارم. و واقعاً نمی‌دونم چه‌جوری مخصوصاً تو پایان هر چپتر داستان‌هاش، احساسات آدمو قیلی ویلی می‌کنه. به نظرم به قول خودش این "ابرنیرو"شه :))