این کتاب اولین نمایشنامه ای بود که خوندم و دوسش داشتم. 
و خب کلا متفاوت بود با رمان انگار که تو واقعا به عنوان یه تماشاچی روی صندلی نشستی و داری صحنه رو میبینی مثل یک نمایش واقعی و خب این برای من جذاب بود. 
اما خود داستان، داستان کوتاهی داشت، با شخصیت هایی که گاهی میتونستی درکشون کنم و همزادپنداری کنم باهاشون گاهی هم رفتار هاشون برام عجیب بود. مخصوصا خود شخصیت تام که یکم مرموز بود. داستان کوتاهی بود و هیجان خاصی نداشت یا اتفاقات خاص و عجیبی توش نمیفتاد فقط سیر داستانیش رو طی میکرد که البته من از این سبک لذت میبرم پس دوسش داشتم. 
در نهایت داستان خاص و شگفت انگیزی نداشت اما باز هم لذت بردم از  سیر داستانیش. 
و شخصیت ها هم جالب بودن رفتار ها حرکات عادت ها و... 
البته به نظرم نمایشنامه خوندن و درکل این سبک سلیقه ای باشه پس بستگی به سلیقتون داره که ازش لذت ببرید یا نه.. 
      

        همونطور که مشخصه این کتاب زندگی نامه ونگوگه که به صورت رمان نوشته شده و خب چون من یه چیزایی درمورد زندگیش میدونستم و حالا دوباره خوندنشون به صورت داستان برام جالب بود اینکه تو سر شخصیت ها چی میگذره چه دیالوگ هایی رد و بدل میشه توصیف مکان ها و اتفاقات و... 
و خب یه سری اتفاق ها هم توی کتاب جدید بود و نمیدونستم
و کتاب پر حجمی هم بود و تقریبا همه ی اتفاقات گفته شده بود 
البته یه جایی هم خیلی برام حوصله سر بر میشد و فقط میخواستم زود بخونم که تموم بشه و این پر حجم بودنش یکم خستم میکرد
و خب من از نشر نگاه خوندم و یه سری جاها قلم کتاب روون نبود و ویراستاریش هم یه جاهایی مشکل داشت
اگر شماهم کلا به زندگی نامه اشخاص علاقه دارید یا ونگوگ رو دوست دارید بهتون پیشنهاد میکنم در غیر این صورت به نظرم براتون کسل کننده خواهد بود..
      

        این کتاب رو خیلی رندوم از کتابخونه برداشتم چون خلاصه پشت کتاب برام جالب بود. تا چند صفحه اول کتاب هم جالب بود اما از یه جایی به بعد نمی‌تونستم بفهمم چی میشه. انگار داستانِ چند تا شخصیت متفاوت بود که به صورت پراکنده داستان زندگیشون گفته می‌شد و تفاهمی هم بینشون ندیدم. انگار که نویسنده می‌خواست اون شخصیت هارو یه جوری به هم مرتبط کنه یا به زور اخر داستان به هم وصلشون کنه. من با شخصیت ها هم اصلا نتونستم ارتباط بگیرم.
داستان کتاب هم یه جاهایی انگار خیلی دور از واقعیت بود و نامفهوم.اخرشم با کلی سوال به جاا مونده و نامفهوم تموم شد. خلاصه که اگه شماهم رندوم این کتابو توی کتابخونه دیدید پیشنهاد می‌کنم برش ندارید... 
      

        خیلی وقت بود که میخواستم از خانوم زویا پیرزاد بخونم و خب این اولین کتابی بود که ازشون خوندم و دوسش داشتم. اولین نکته مثبت کتاب هم به نظرم شخصیت پردازیشون بود که من خیلی باهاش ارتباط گرفتم انگار که واقعا درکنار شخصیت ها زندگی کردم و عادت ها و شخصیتشون رو کاملا میشناسم. عادت هایی که هرکدوم مختص به همون شخص بودن و من این رو خیلی دوست داشتم. نکته مثبت دیگه کتاب توصیفات دقیق و جزییات بود و من واقعا شیفته همین جزییات ساده هستم و به نظرم خیلی قشنگ بود اینکه انگار تو هم داخل همون فضا هستی. افکار شخصیت اصلی هم برام قشنگ بود چون شاید سردرگمی هایی داشت هممون تجربه می کنیم. قلمشون هم زیبا و روون بود. درکل من کتاب رو دوست داشتم فقط یکم با آخر کتاب مشکل داشتم که یکم باز تموم شد و کلی سوال بدون جواب تو سرم گذاشت. 
      

        با اینکه نسبت به جلد اول خیلی گارد داشتم اما با خوندن این جلد یکم نظرم تغییر کرد. 
نمیشه گفت یه عاشقانه فانتزی خیلی قوی یا شاهکار اما حداقل به نسبت جلد اول خیلی بهتر بود. 
داستان کشش بیشتری داشت و قلم نویسنده هم به نظرم بهتر بود. 
اتفاقات این جلد رو هم بیشتر دوست داشتم. 
درکل از جلد اولش قوی تر بود منتظر جلد اخر میمونم و امیدوارم اونم خوب باشه.. 
      

        این کتاب از اون کتاب هاییه که یا میخونید و میشه کتاب مورد علاقتون و یا اصلا از کتاب خوشتون نمیاد. 
داستان کلی کتاب جالب و رازآلود بود ولی چندبار از این شاخه به اون شاخه پرید و این باعث می شد خواننده گیج بشه. 
با اینکه کتاب نسبتا جالب شروع شد اما پایانش اصلا جالب نبود. 
اواسط کتاب هم چون با تیمارستان و افراد داخلش سر و کار داشت نسبتا بهتر بود. 
یه سری جاها کتاب خیلی حوصله سر بر بود و فقط میخواستی تند تند بخونی تا تموم بشه یه سری جاها هم که داستان به اوج خودش می رسید دوست داشتی بخونی تا بفهمی چه اتفاقی میفته. 
من درکل قلم نویسنده رو اصلا دوست نداشتم و به نظرم شخصت پردازی کتاب هم میتونست خیلی بهتر باشه. 
در اخر نه یه کتاب عالی بود و نه یه کتاب خیلی بد و افتضاح اما ارزش اینهمه معروف شدن رو هم نداشت. 
من بهتون خوندنش رو پیشنهاد نمیکنم... 
      

        با اینکه دو هفته از خوندن کتاب گذشته اما باز هم وقتی به کتاب فکر میکنم ذهنم پر میشه از فکر و سوال تعجب. 
تعجب از اینکه یک نویسنده چقدر زیبا و دقیق میتونه همچین فضایی رو به تصویر بکشه. 
داستان و فضا طوری بود که هر لحظه تعجب می کردم از اتفاقات و داستان کتاب و همش با خودم می گفتم مگه زندگی توی همچین دنیای ممکنه اصلا؟ 
و گاهی با خودم فکر می‌کردم دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم هم بی شباهت با دنیای توی کتاب نیست. دنیایی که سعی داره افکار مارو اونجوری که به نفعشه پرورش بده یا بهتره بگم ادم هایی که این قصد دارن فقط و فقط برای قدرت. 
اخرای کتاب به قدری هیجان انگیز و پر تنش و اضطراب بود که یک نفس خوندم.
هنوز هم نمیدونم چی بگم در وصف زیبایی و جزئیات این کتاب از صحنه سازی و شخصیت پردازی گرفته تا قلم نویسنده‌. من به شخصه واقعا با کتاب و شخصیت اصلی زندگی کردم. 
فقط قسمت هایی از کتاب بود که کمی حوصله سر بر و خسته کننده می شد برای من اما درکل واقعا فوق العاده بود و واقعا خوشحالم از خوندن همچین کتابی. 
      

        این کتاب بعد از کتاب مردی به نام اوه دومین کتاب مورد علاقم از اقای فردریک بکمن تا اینجا شد. 
خیلی خیلی راحت با شخصیت های این کتاب می‌شد همزاد پنداری کرد.
کتابی بود که تک تک جمله هاش رو میشد به راحتی درک و حس کرد. 
در نگاه اول کتاب خیلی فضای بچه گانه ای داره با السای هفت ساله و دنیای نیمه بیداری اما انقدر زیبا و درست توصیف شده که همین فضا که کودکانه به نظر میاد پر از اتفاقات قشنگ و داستان های زیباست. 
یکی از چیزایی که خیلی زیاد من دوست دارم جزئیاته که مثل بقیه کتاب های اقای بکمن تو این کتابشون هم زیاد بهشون پرداخته شده که خیلی قشنگه. 
 داستانی هم که پشت هر شخصیت کتاب بود و اون رو می ساخت واقعا قابل درک بود و این که اخر کتاب دلیل هرکدوم از رفتارشون مشخص میشد هم واقعا قشنگ بود. 
قلم کتاب خیلی روون بود و به نظرم باعث می شد علاوه بر قشنگی ساده هم باشه. 
داستان کتاب هم خیلی جدید بود و پر از خلاقیت. 
هر بار که السا درمورد سرزمین نیمه بیداری می گفت و به اونجا می رفت انگار تو رو هم همراه خودش میبرد و تورو با داستان های اونجا همراه می کرد چون توصیفات داستان خیلی زیبا و دقیق بود. 
خلاصه از اون کتابایی بود که می شد توش غرق شد و زیر یه عالمه از جمله هاش خط کشید. 
و یه چیز دیگه هم که برای قشنگ بود اسم اول هر فصل بود که به نظرم خیلی خلاقانه بود. 
درکل اگر قلم بکمن رو دوست دارید و کتاب هاش رو میخونید این کتاب رو از دست ندید✨. 
      

        فقط میتونم بگم که خیلی دردناک بود... 
      

        من این کتاب رو بخاطر تعریف های زیادی که ازش شنیده بودم گرفتم و همین باعث شد که یکم با انتظار بالایی برم سراغش و موقع خوندنش یکم زده بشم. 
داستان کلی کتاب جدید و جالب بود اما من قلم نویسنده رو دوست نداشتم. 
یه جاهایی رو خیلی سطحی و زود گذر رد کرده بود که میتونست قشنگ تر و با کشمکش بیشتری بنویسه. 
یه جاهاییم توصیف ها و تعریف ها بیش از حد بود. 
وقتی سراغ کتاب رفتم فکر میکردم قراره با یه عاشقانه پر از کشش و عمیق رو به رو بشم ولی خب مطابق با انتظارم پیش نرفت. 
اگر نوجوان هستید و به خوندن کتاباش عاشقانه علاقه دارید میتونه گزینه خوبی باشه در غیر این صورت زیاد پیشنهاد نمیکنم که البته نظر شخصیه منه. 
درکل فکر میکنم داستان میتونست خیلی قشنگ تر باشه اگه قشنگ تر توصیف میشد. 
و از همینجا تشکر میکنم از اون خانوم خیلی مهربون و خوش برخورد و زیبا نشر آموت داخل نمایشگاه که با حوصله و مهربونی برخورد کرد و کتاب رو بهم معرفی کرد. 
      

        من زیاد کتابای روانشناسی نمیخونم اما این کتاب درواقع یک کتاب خود شناسی بود و به نظرم خیلی بهم کمک کرد هرچند خوندنش چندین ماه طول کشید. 
به نظرم این کتاب برعکس خیلی از کتاب های روانشناسی زرد خیلی مفید بود. و یه نکته خیلی خوبی هم که داشت این بود که هر بخشش درمورد یه چیزی صحبت میکرد و میشد کتابو حتی از وسطش باز کنی و بخونی. به نکات ریز و جالبی اشاره کرده بود. از اون کتابا بود که باید زیر کل جمله هاشو خط میکشیدم و پر از نکته های مثبت بود. 
این کتاب دقیقا برای اون وقتاییه که از زندگی خسته میشی و نا امید میشی یا توی یه رابطه ای شکست میخوری و فکر میکنی همه چیز تموم شده. بهت یاد میده که درد رو بپذیری و ازش عبور کنی. یا مثلا خیلی وقتا که ادم حتی با خودشم قهر میکنه این کتاب خیلی میتونه خوب باشه تا دوباره با خودش دوست بشه. توی بهبود روابطمون با دیگران هم خیلی میتونه تاثیر گذار باشه.اگه واقعا چیز هایی که گفته رو تو زندگی بکار ببریم بدون شک تاثیر داره. 
خوندنش رو به همه پیشنهاد میکنم فرقی هم نداره که چه سنی باشیم چون چیزهایی رو گفته که تقریبا به درد همه ی ادما میخوره. متن روون و قابل درک و فهمی هم داره. هرچند شاید خوندنش ماه ها زمان ببره( برای من به این شکل بود) اما بازم کلی چیز میشه ازش یاد گرفت و توی زندگی استفاده کرد
از اون کتاباس که میدونم چند سال دیگه قراره دوباره بخونمش. 
در کل به نظرم چه کتاب های روانشناسی میخونید چه نه، خوندن این کتاب میتونه تو خیلی از زمینه های زندگی بهتون کمک کنه. 
      

        واقعا تنها کلمه ای که برای توصیف این کتاب به ذهنم میرسه "عجیب" ـه و میتونم بگم عجیب ترین کتابی بود که خوندم. 
این کتاب سرشار از جزئیات بود و این چیزی بود که باعث شد برم سمت این کتاب و بخونمش. 
جزئیات و اتفاقات ریزی که ما تو زندگی روزمره  شاید کمترین توجهی بهشون نکنیم. 
شخصیت های داستان در عین حال که یکم عجیب و نامفهوم بودن ولی میشد باهاشون راحت ارتباط برقرار کرد. 
یه قسمت هایی از کتاب برام نامفهوم بود. البته قلم کتاب هم کمی برام سنگین بود. 
هنوز نمیدونم واقعا نظرم درباره کتاب چیه. 
خیلی دوسش داشتم اما هنوزم گیجم و نمیدونم باید چه حسی نسبت به کتاب داشته باشم. 
به نظرم از اون کتاباس که هرکسی یه نظر متفاوت راجع بهشون داره. 
یه سریا خیلی دوسش دارن و بقیه نه. 
ولی یه بار خوندنش شاید خوب باشه. 
      

        حس میکنم با خوندن این کتاب فقط وقتمو هدر دادم. 
این کتابم مثل خیلی از کتابای دیگه بود که یهویی ترند میشن و معمولا نوجوونا تحت تاثیر بوک بلا گرایی که ازش تبلیغ های الکی میکنن اونارو میخرن و میخونن ولی از نظر من واقعا هیچ نکته مثبتی ندارن
اگر دوست دارید یه کتاب تماما فانتزی و غیر واقعی و کلیشه ای بخونید که یه داستان خیلی سطحی داره و یه عاشقانه غیر واقعی میتونید این کتابو بخونید در غیر اینصورت به نظرم خوندن این کتاب واقعا تلف کردنه وقته. 
اینجور کتاب ها بیشتر از اینکه تو از خوندنشون لذت ببری باعث میشن که خیلی از نوجوون هایی که میخوننش بخاطر داستان عاشقانه غیر واقعیش فقط خودشونو سرزنش کنن و با خودشون بگن خب چرا کسی منو اینجوری دوست نداره و مدام توی ذهنشون و ناخوداگاهشون خودشونو سرزنش کنن درحالی که همچین چیزی نمیتونه توی دنیای واقعی اتفاق بیفته. 
اگر دنبال یه کتابی هستید که هم ازش لذت ببرید و هم مفید باشه اصلا سمت اینجور کتاب ها نرید چون همونجور که گفتم این کتاب بیشتر مخصوص نوجوون هاییه که فقط دنبال خوندن کتاب های ترندن با یه داستان کلیشه ای یا اینکه میخوان خوندن کتاب های فانتزی رو برای اولین بار شروع کنن. 
درکل من اصلا دوسش نداشتم و به نظرم ارزش وقت و هزینه تون رو نداره و میتونید به جای این کتاب وقتتون رو روی کلی کتاب بهتر و مفیدتر بذارید و یه محتوای خوب بخونید. 
البته بگم که کتاب شخصیت پردازی نسبتا خوبی داشته توصیفاتش هم خوب بود و حوصله سر بر نبود اما محتوای جالب و مفیدی نداشت. 
      

        خیلی زیبا  و عمیق بود.. 
      

        من زیاد این کتابو دوست نداشتم
از همون اول کتاب اونطوری که باید جذبم نکرد حالا نمیدونم بخاطر قلم نویسنده بود یا داستان و کلا کمی برام حوصله سر بر بود. 
به نظرم نیمه دوم کتاب بهتر بود و هیجانی تر پیش رفت. 
درکل فکر میکنم بیشتر سلیقه ایه...