بسم الله الرحمن الرحیم
حیفِ درخت!
حیفِ عمر انسان!
وسلام علیکم و رحمه الله 
        

          این کتاب اینجوریه که اوایلش هی میخوای بزاریش کنار، اما گهگاهی یه تک جملاتی قشنگی داره که حیفت میاد تمومش نکنی، در نهایت هم چیز خاصی بهت اضافه نمیکنه، ولی از هر کتابی باید به اندازه خودش توقع داشته باشیم، و از این کتاب نباید توقع فوق العاده بودن داشت.
        

          کتاب به شدت سلیقه ایه. از روی بررسی ها هم میتونید تشخیص بدید خیلی ها اصلا خوششون نیومده. در واقع پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونید. یا به شدت ازش بدتون میاد یا عاشقش می شید. از لحاظ رمز و رازی بودن قوی بود اما نویسنده جواب دقیق بهتون نمیده. شخصیت آرمان واقعا خوب طراحی شده بود و حس یه نویسنده رو کامل منتقل می کرد. البته باز هم میگم که از روی بررسی های دیگران قضاوت نکنید و خودتون امتحان کنید. قطعا ارزش یه بار خوندن رو داره.
        

          بعنوان یه کتابخون،
دارم وقت میذارم و کتابو می‌خونم،
قطعا دلم می‌خواد یه‌چیزی برام داشته‌باشه
و وقتم الکی هدر نره.
این کتاب هیچی برام نداشت...
محتوایی سبک،
فقط یه‌سری جملات مناسب فضای مجازی داشت،
پریدن از این شاخه ب اون شاخه،
و آخرشم ک...

واقعا چرا انقدر بُلد شد این کتاب؟🤔
        

          چرت و بی‌سروته.
حیف کاغذ و هزینه‌ها و منابعی که صرف شده تا این کتاب برسه به چاپ هفتاد و چندم و بشه جزو پرفروش های دهه‌ی نود شمسی...!!
        

          بااختلاف بهترین کتابیه که خوندم تا صفحه های آخر هم نمیتونید تشخیص بدید اصل داستان چی بوده و پر از تشبیهات فوق العادس
        

          به عنوان یه داستان بلند و رمز آلود جذاب بود. برای یه بار خوندن باحال بود.
        

          نکات مثبت:
_ خلاقیت و ابتکار رو بیدار می‌کنه.
_ آدمو به فکر فرو می‌بره درباره داستان زندگی دیگران.
_ فضای داستان قابل درک و قابل فهمه.
اما نکات منفی:
_ هیچ پیام و مفهومی نداره.
_ پایان خوبی نداشت و میتونست از منظر ادبی نیز پایان زیباتری داشته باشه.
_ از اونجایی که آقای روزبه معین در تئاتر فعالیت داشتن و نویسنده ی تئاتر هستن، داستانی همانند فیلم ها و سریال های ایرانی توی این کتاب بیان کرده. پس انتظار اثر متفاوتی نداشته باشید.
_ استفاده ی زیاد از جملات و عبارات فضای مجازی که مخاطبین خاص خودش را دارد اما مورد پسند من نبود.
و در کل:
کتابی هست که ارزش یک بار مطالعه رو داره. به هیچ وجه نثر قوی و پیام محکمی نداره این کتاب اما خواندنش خالی از لطف نیست.
        

          بهم گفت: «تا حالا شکار رفتی؟» گفتم «نه.» گفت: «من قبلا می‌رفتم، ولی دیگه نمی‌رم، آخرین باری که شکار رفتم، شکار گوزن بود، خیلی گشتم تا یه گوزن پیدا کردم. من بهش شلیک کردم، درست زدم به پاش، وقتی رسیدم بالای سرش هنوز جون داشت، نفس می‌کشید و با چشم‌هاش التماس می‌کرد، زیباییش مسخم کرده بود، حس کردم که می‌تونه دوست خوبی واسه‌م باشه، می‌تونستم نزدیک خونه یه جای دنج واسه‌ش درست کنم. اما خوب که فکر کردم فهمیدم که این‌جوری اون گوزن واسه همیشه لنگ می‌زنه و هروقت من رو ببینه یاد بلایی می‌افته که سرش آوردم، از نگاهش فهمیدم بزرگ‌ترین لطفی که می‌تونم در حقش بکنم اینه که یه گلوله صاف تو قلبش شلیک کنم.» بعدش گفت: «تو هیچ‌وقت نمی‌تونی با کسی که بدجور زخمیش کردی دوست باشی.»

             ((بریده ای از متن کتاب))

کتاب یه خط داستانی واحد رو دنبال نمی کنه و این می تونه گاهی گیج کننده باشه و داستانی که  نویسنده موجود در کتاب در حال نوشتنش هست و زندگی واقعی او به طرز عجیبی بهم درآمیخته و باید بادقت خوانده بشه تا فهم بشه. در کل میشه گفت نویسنده  توانسته به خوبی از پس ماجرا بر بیاد و بیانش کنه.
        

          جدا از داستانش ک گاهی یکم گیج کننده میشد اما قلم نویسنده خیلی خوب بود و جملات قشنگی تو کتاب بود
کتاب جوریه یا ازش خیلی خوشت میاد یا اصلا خوشت نمیاد
        

          کتاب رو خوندم ولی آخرش نفهمیدم منظور نویسنده چی بود و چه هدفی داشت. متاسفانه خوندن و نخوندش فرقی نداره
        

          اقای معین کپشن نویس خوبی هستن تا نویسنده خوب
        

          چالشی در یک خلاء 
بدون آغاز، بدون سرانجام 
ولی چالشی جذاب
        

          یه داستان ماجراجویی و هیجان انگیز که از خوندنش آدم کلی لذت می بره
        

          دو سال پیش وقتی این کتاب و خوندم برام جالب بود و بدون وقفه میخوندمش  ، اما میتونست بهتر باشه 
        

          دیالوگ‌های اینستاگرامی‌ای که به هم وصلشون کرده باشی.

یادش به‌خیر... وقتی رونمایی شد چه صفی درست شد تو خیابون خردمند. :))) 
        

          یه‌ذره خیلی گنگ بود...داستان جذب کننده نبود و باعرض پوزش به نظرم پرفروش شدن این کتاب از روی تبلیغات بوده! با همه‌ی اینا نمی تونم از پایان کتاب حرفی نزنم... از انصاف نگذریم پایانش قابل پیش بینی نبود ولی به طور کلی حس خاصی از کتاب نگرفتم...:(
ازش یه بار خوندن رو داره... یا جزء بهترین کتاب هاتون قرار میگیره یا جزء بدترین هاش... در این‌حد یعنی! 
        

          زبان محاوره ای کتاب اول تو ذوقم زد، تا نصف کتاب خوندم و دیدم هیچ فرقی یا پیشرفتی از نظر داستان، محتوا و حرفی که میخواد بزنه، نداره. از اون کتابهای مصداق حیف درخت بود.
        

          واقعا قشنگ بود..جوری تموم شد که اصلا یک درصد هم احتمالش رو نمیدادم..هر چند بخش کل تصوراتم به هم میریخت و حدس نمیتونستم بزنم ادامشو یا حدس میزدم اشتباه بود..اصن نگم از زیباییش!.. 
        

          به قصد نگاه کردن به جلد و فهرست و‌‌‌‌... کتاب را برداشتم و دیدم حجم زیادی را خواندم. متن گیرا بود، روان بود و خواننده را با خود می‌برد . می توانم بگویم کتاب سرگرم کننده ای خواندم‌، اما آموزنده نه.
محتوا کتاب اغلب  مرا به یاد شباهت با سایر داستان های مشهور می انداخت که به عبارت واضح تر کتاب کپی بود.
گاها یاد رمان های تلگرامی می افتادم. 
اما به هر حال جالب و دوست داشتنی بود.