این کتاب اینجوریه که اوایلش هی میخوای بزاریش کنار، اما گهگاهی یه تک جملاتی قشنگی داره که حیفت میاد تمومش نکنی، در نهایت هم چیز خاصی بهت اضافه نمیکنه، ولی از هر کتابی باید به اندازه خودش توقع داشته باشیم، و از این کتاب نباید توقع فوق العاده بودن داشت.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
حیفِ درخت!
حیفِ عمر انسان!
وسلام علیکم و رحمه الله 
        

          کتاب به شدت سلیقه ایه. از روی بررسی ها هم میتونید تشخیص بدید خیلی ها اصلا خوششون نیومده. در واقع پیشنهاد می کنم این کتاب رو بخونید. یا به شدت ازش بدتون میاد یا عاشقش می شید. از لحاظ رمز و رازی بودن قوی بود اما نویسنده جواب دقیق بهتون نمیده. شخصیت آرمان واقعا خوب طراحی شده بود و حس یه نویسنده رو کامل منتقل می کرد. البته باز هم میگم که از روی بررسی های دیگران قضاوت نکنید و خودتون امتحان کنید. قطعا ارزش یه بار خوندن رو داره.
        

          بعنوان یه کتابخون،
دارم وقت میذارم و کتابو می‌خونم،
قطعا دلم می‌خواد یه‌چیزی برام داشته‌باشه
و وقتم الکی هدر نره.
این کتاب هیچی برام نداشت...
محتوایی سبک،
فقط یه‌سری جملات مناسب فضای مجازی داشت،
پریدن از این شاخه ب اون شاخه،
و آخرشم ک...

واقعا چرا انقدر بُلد شد این کتاب؟🤔
        

          چرت و بی‌سروته.
حیف کاغذ و هزینه‌ها و منابعی که صرف شده تا این کتاب برسه به چاپ هفتاد و چندم و بشه جزو پرفروش های دهه‌ی نود شمسی...!!
        

          بااختلاف بهترین کتابیه که خوندم تا صفحه های آخر هم نمیتونید تشخیص بدید اصل داستان چی بوده و پر از تشبیهات فوق العادس
        

          نکات مثبت:
_ خلاقیت و ابتکار رو بیدار می‌کنه.
_ آدمو به فکر فرو می‌بره درباره داستان زندگی دیگران.
_ فضای داستان قابل درک و قابل فهمه.
اما نکات منفی:
_ هیچ پیام و مفهومی نداره.
_ پایان خوبی نداشت و میتونست از منظر ادبی نیز پایان زیباتری داشته باشه.
_ از اونجایی که آقای روزبه معین در تئاتر فعالیت داشتن و نویسنده ی تئاتر هستن، داستانی همانند فیلم ها و سریال های ایرانی توی این کتاب بیان کرده. پس انتظار اثر متفاوتی نداشته باشید.
_ استفاده ی زیاد از جملات و عبارات فضای مجازی که مخاطبین خاص خودش را دارد اما مورد پسند من نبود.
و در کل:
کتابی هست که ارزش یک بار مطالعه رو داره. به هیچ وجه نثر قوی و پیام محکمی نداره این کتاب اما خواندنش خالی از لطف نیست.
        

          بهم گفت: «تا حالا شکار رفتی؟» گفتم «نه.» گفت: «من قبلا می‌رفتم، ولی دیگه نمی‌رم، آخرین باری که شکار رفتم، شکار گوزن بود، خیلی گشتم تا یه گوزن پیدا کردم. من بهش شلیک کردم، درست زدم به پاش، وقتی رسیدم بالای سرش هنوز جون داشت، نفس می‌کشید و با چشم‌هاش التماس می‌کرد، زیباییش مسخم کرده بود، حس کردم که می‌تونه دوست خوبی واسه‌م باشه، می‌تونستم نزدیک خونه یه جای دنج واسه‌ش درست کنم. اما خوب که فکر کردم فهمیدم که این‌جوری اون گوزن واسه همیشه لنگ می‌زنه و هروقت من رو ببینه یاد بلایی می‌افته که سرش آوردم، از نگاهش فهمیدم بزرگ‌ترین لطفی که می‌تونم در حقش بکنم اینه که یه گلوله صاف تو قلبش شلیک کنم.» بعدش گفت: «تو هیچ‌وقت نمی‌تونی با کسی که بدجور زخمیش کردی دوست باشی.»

             ((بریده ای از متن کتاب))

کتاب یه خط داستانی واحد رو دنبال نمی کنه و این می تونه گاهی گیج کننده باشه و داستانی که  نویسنده موجود در کتاب در حال نوشتنش هست و زندگی واقعی او به طرز عجیبی بهم درآمیخته و باید بادقت خوانده بشه تا فهم بشه. در کل میشه گفت نویسنده  توانسته به خوبی از پس ماجرا بر بیاد و بیانش کنه.
        

          به عنوان یه داستان بلند و رمز آلود جذاب بود. برای یه بار خوندن باحال بود.
        

          جدا از داستانش ک گاهی یکم گیج کننده میشد اما قلم نویسنده خیلی خوب بود و جملات قشنگی تو کتاب بود
کتاب جوریه یا ازش خیلی خوشت میاد یا اصلا خوشت نمیاد
        

          کتاب رو خوندم ولی آخرش نفهمیدم منظور نویسنده چی بود و چه هدفی داشت. متاسفانه خوندن و نخوندش فرقی نداره
        

          چالشی در یک خلاء 
بدون آغاز، بدون سرانجام 
ولی چالشی جذاب
        

          یه‌ذره خیلی گنگ بود...داستان جذب کننده نبود و باعرض پوزش به نظرم پرفروش شدن این کتاب از روی تبلیغات بوده! با همه‌ی اینا نمی تونم از پایان کتاب حرفی نزنم... از انصاف نگذریم پایانش قابل پیش بینی نبود ولی به طور کلی حس خاصی از کتاب نگرفتم...:(
ازش یه بار خوندن رو داره... یا جزء بهترین کتاب هاتون قرار میگیره یا جزء بدترین هاش... در این‌حد یعنی! 
        

          بر خلاف خیلیا که میگفتن پایان نداره،به نظرم داشت،و جز غافلگیر کننده ترینا و جذاب ترین پایان ها بود! 
واقعا من و به وجد میاورد و اولین کتابی بود که سرش گریه کردم؛ 

بیمارستان روانی،رئیس،میکائیل،سام... 
نگار و مارال،دختر پشت تلفن،دستنوشته و راز... 
این چند واژه مدام تو ی سرم میچرخه و دلم واقعا برای منصور بازیای منصور و سام عزیزم تنگ شده

گول نخورید! داستان این نیست! رازی که فاش میشه،شخصیتی که شناخته میشه و خیانتی که رصد میشه! 
به نظرم بخونیدش،به کامنتای من و بقیه اهمیت ندید و "خودتون" تجربش کنید
بعد میتونید نویسندش و یا تحسین کنید یا لعنت
فکر نمیکنم زیاد براش فرق کنه

پ.ن: مهران واقعا دلنشین بود:))))) 
        

          مدت زیادی بود که میخواستم بخونمش ولی اتفاقاتی میوفتاد که باعث شد تا الان نخونمش و الان هم از دوستم امانت گرفتم . داستانی بود که خوشبختانه به روزی خورد که من مشغولیات زیادی نداشتم و یه سر نشستم پاش تا همین الان که ساعت یک و نیمه شبه . همینجوری که شخصیت اصلی می‌گفت ، تو داستان هایی که می‌نوشت پایان جوری بود که خواننده بر اساس تفکر و تخیل خودش بشینه اون داستان رو تحلیل کنه و ببینه که چه جور پایانی می‌تونه داشته باشه و نویسنده این کتاب به این اصل وفادار بوده. ممکنه این برای بعضی ها ناخوشایند باشه ولی به دل من نشست . بهترین قسمتش مربوط به تیمارستانه قطعا و واقعا اون قسمت رو دوست داشتم . به نظرم حداقل ارزش یک بار خوندن رو داره  اگه با تفکر درمورد داستان و پر کردن جا های خالی با تخیل خودتون مشکل نداشته باشید و کمی هم انتظار خودتون رو بیارید پایین. اگه کتاب برای خودم بود قطعا بیشتر از یک بار می‌خوندمش .
        

          سه سال پیش خوندی.چه غوغایی کرده بود نویسنده.همه جا حرفش بود.کتاب پر بود از جمله های جذاب از نویسنده باهوشی ک میدونست چجوری مخاطبشو جذب کنه.با نشر دادن مقطعی ت قسمت هایی از کتاب.دوسداشتیش؟نع.
        

          ارزش خریدن نداره! 
در همون حدی که خود آقای معین از تیکه های این کتاب میذاشتن توی کانال قشنگ بود... 
بیشتر نه! 
        

          در دوران نوجوانی که اطلاعات زیادی در رابطه با روانشناسی نداشتم کتاب جالبی به نظر میومد اما الان که با دید باز تری می‌بینم به نظرم می‌شه به عنوان یک کتاب داستان ، نه آنچنان آموزنده و نه آنچنان ادبی در نظر گرفت شاید بشه به عنوان یک فیلمنامه خوب بهش نگاه کرد.
        

          راستش یکی از دلایلی که تصمیم گرفتم این کتاب را شروع به خواندن کنم این بود که متوجه شدم سر نقد کتاب خیلی بحثه.. یک سری از خواننده ها نسبت به کتاب علاقه زیادی نشان می دادند ولی یک سری دیگر این کتاب را بیهوده و خسته کننده می دانستند..

و اما نظر بنده :
 حدود ۱۰۰ صفحه از کتاب را که خواندم، خیلی لذت بردم. از دیدگاه نویسنده بگیر تا جملاتی قشنگی که خوراک کپشن نوشتن بودن🤦‍♀️( البته آنقدر زیاد بود که دلتو میزد..). داستان هم هیجان انگیز بود و روند جالبی داشت و واقعا خلاقانه بود ولی حیف که باقی کتاب اصلا باب میل بنده نبود. از یک جایی به بعد به نظرم خسته کننده آمد و به قول معروف انگار خیلی کش آمد و البته پایان داستان ( که از مهم ترین قسمت های داستان نویسی است و از نظر بنده نویسنده ای قطعا در نوشتن موفق است که خوب بتواند پایان داستان را بنویسد ) باید بگم پایان افتضاحی داشت ( حداقل اینک به دل بنده ننشست!). در حقیقت از اون شروع اصلا توقع همچین پایانی نداشتم.....!
        

          هیچ چیز منفی نمیتونم در مورد این کتاب بگم. به قدری جذاب و دل نشین بود که حاضرم هزاران بار بخونم. و از این هم نگذریم که جز لیستمه تا دوباره بخونمش. 
به داستانه دوست داشتنی داره که به شخصه جذبش شدم. ولی دروغ چرا، خیلی دیدم که یه سریا براشون جذاب نبود و دوسش نداشتن. 
به نظرم سلیقه ایه و ممکنه یه نفر خوشش بیاد یه نفر نه. من جز اون دسته ای هستم که عاشقش شدم. 
پایانش جوری بود که هنوزم که هنوزه براش دنبال جوابم، نه اینکه بد باشه نه! نویسنده اخرش رو با یه چالش تموم کرد که تو بری دنبالِ جوابه سوال شخصیت بگردی. 
خلاصه که عالی بود. توصیه میکنم حتما بخونیدش، شاید جز کسایی باشید که خوشتون نیاد ولی قول میدم با خوندنش ضرری نمیکنید.