یادداشت "setayesh"

        این کتاب اولین نمایشنامه ای بود که خوندم و دوسش داشتم. 
و خب کلا متفاوت بود با رمان انگار که تو واقعا به عنوان یه تماشاچی روی صندلی نشستی و داری صحنه رو میبینی مثل یک نمایش واقعی و خب این برای من جذاب بود. 
اما خود داستان، داستان کوتاهی داشت، با شخصیت هایی که گاهی میتونستی درکشون کنم و همزادپنداری کنم باهاشون گاهی هم رفتار هاشون برام عجیب بود. مخصوصا خود شخصیت تام که یکم مرموز بود. داستان کوتاهی بود و هیجان خاصی نداشت یا اتفاقات خاص و عجیبی توش نمیفتاد فقط سیر داستانیش رو طی میکرد که البته من از این سبک لذت میبرم پس دوسش داشتم. 
در نهایت داستان خاص و شگفت انگیزی نداشت اما باز هم لذت بردم از  سیر داستانیش. 
و شخصیت ها هم جالب بودن رفتار ها حرکات عادت ها و... 
البته به نظرم نمایشنامه خوندن و درکل این سبک سلیقه ای باشه پس بستگی به سلیقتون داره که ازش لذت ببرید یا نه..