ونگوگ در یکی از نامه هایش به برادرش می نویسد:
" آتشی در وجود من است که نمی توان بگذارمش تا خاموش شود. بر عکس باید آن را تیز کنم، گرچه نمیدانم به سوی چه فرجامی ره خواهد کشانید؛ به احتمال قوی، این فرجامی تیره است، لیکن در موارد خاصی بهتر است که آدم مغلوب باشد تا غالب "
        

          همه معتقدند تابلو شب پر ستاره شاهکار ونگوگ است،اما به نظر من شاهکار او زندگی اش بود . . .
        

          خیلی کتاب قشنگیه و داستانش کاملا آدم رو از زندگی روزمره خارج می‌کنه و توصیف‌های خوب و داستان روانی داره.
        

          «شور زندگی» رمانی است که زندگی ونسان ون‌گوگ را با نگاهی عمیق و احساسی به تصویر می‌کشد. استون در این کتاب، با استفاده از نامه‌های ون‌گوگ به برادرش تئو و دیگر منابع تاریخی، تلاش کرده تصویری واقع‌گرایانه و در عین حال خلاقانه و هنری از زندگی این هنرمند ارائه دهد. کتاب با توصیف دوران جوانی ون‌گوگ، شکست‌های عاطفی و حرفه‌ای او و تلاش‌هایش برای یافتن جایگاهی در جهان هنر آغاز می‌شود و سپس به دوران اوج خلاقیت او در آرل و سرانجام مرگ تراژیکش می‌پردازد.
استون در این کتاب، ون‌گوگ را نه تنها به عنوان یک هنرمند بلکه به عنوان انسانی با احساسات عمیق، آرزوهای بزرگ و رنج‌های بی‌پایان به تصویر می‌کشد. در "شور زندگی" به دنیای ون‌گوگ قدم می‌گذاریم و با تمام وجودمان چالش‌ها، امیدها و ناامیدی‌های این هنرمند بزرگ را درک می‌کنیم؛ چه آن زمان که در کسوت کشیش همراه با کارگران معدن زغال سنگ در بلژیک به اعماق زمین می‌رفت و زندگی زاهدانه‌ای داشت و چه ان هنگام که شور عشق در وجودش شعله می‌زد و رنگ‌ها را در خلسه‌ای جنون‌وار بر بوم می‌کشید.
 استون برای نوشتن این کتاب، تحقیقات گسترده‌ای انجام داد و از نامه‌های ون‌گوگ به برادرش تئو به عنوان منبع اصلی برای نگارش روایت زندگی ون‌گوگ استفاده کرد. این پژوهش دقیق باعث شده است که کتاب از نظر تاریخی تا حد زیادی دقیق و قابل اعتماد باشد. استون همچنین توانسته تعادل درخوری میان واقعیت‌های تاریخی و عناصر داستانی برقرار سازد. از بزرگ‌ترین نقاط قوت کتاب، توانایی استون در ایجاد ارتباط عاطفی با خواننده است. او با استفاده از زبان ادبی و توصیفات دقیق، احساسات ون‌گوگ را به شکلی ملموس و تأثیرگذار به خواننده منتقل می‌کند.
ون‌گوگ به روایت استون نه‌تنها بیانگر زندگی این نقاش بزرگ بلکه معرف زمینه‌های تاریخی و هنری دوران او را نیز شامل می‌شود. استون به جنبش‌های هنری مانند امپرسیونیسم اشاره می‌کند و نقش ون‌گوگ را در تحولات هنری قرن نوزدهم شرح می‌دهد؛ با این حال ایراداتی هم بر کتاب وارد است ازجمله اینکه اگرچه کتاب به رابطه‌ی بین زندگی ون‌گوگ و هنرش می‌پردازد ولی کمتر به فرآیند خلاقیت او و تکنیک‌های هنری‌اش توجه می‌کند؛ این امر برای خوانندگانی که به دنبال درک عمیق‌تر و حرفه‌ای‌تری از روش کار ون‌گوگ و تحولات سبک هنری او هستند، ممکن است ناکافی به نظر برسد.
«شور زندگی» اثر ایروینگ استون، بدون شک یکی از مهم‌ترین آثار ادبی است که به زندگی ونسان ون‌گوگ پرداخته است. با این حال کتاب از برخی جهات هم قابل نقد است. این ایرادات اگرچه از ارزش کلی کتاب نمی‌کاهد ولی نشان می‌دهد که «شور زندگی» بیشتر یک رمان زندگی‌نامه‌ای است تا یک اثر تاریخی کاملاً دقیق. «شور زندگی» نه‌تنها برای علاقه‌مندان به ونسان ون‌گوگ بلکه برای هر شخصی که به تاریخ هنر و رابطه‌ی بین زندگی و خلاقیت علاقه دارد، اثری خواندنی و تأمل‌برانگیز است.
        

          📚 «شور زندگی»
داستان پرتلاطم **وینسنت ون گوک**، نقاش نابغه ای که با فقر، تنهایی و بیماری روانی جنگید، اما هرگز از خلق هنر دست نکشید.  
✨ ترکیبی از واقعیت و احساس، از رابطهاش با برادرش تئو تا تابلوی «شبهای پرستاره».  
🎬 الهامبخش فیلمی مشهور با بازی کیرک داگلاس!  
_«هنر، جانِ زندگی است…»
        

          عجیب پر فراز و نشیب واقعی 
        

          این کتاب بهترین کتابی بود که خوندم
از لحظه لحظه این کتاب غم میباره
متونه دیدمون رو نسبت به ونگوگ کاملا تغیر بده و بعد خوندش علاقت به آثار و شخصیت ونگوگ رو بیشتر کنه 
اخر کتاب جوری با این نقاش احساس نزدیکی میکنی که با مرگش اشک میریزی.
        

          -رفتار انسان شباهت زیادی به نقاشی داره. اگر موقعیت چشم تغییر کنه، کل چشم انداز هم تغییر میکنه.-
"شور زندگی"دقیقا همین کار رو میکنه؛ یه زاویه جدید بهم داد تا زندگی رو از دریچه احساسات و رنج ببینم.
داستان طوری روایت شده که ون گوگ فقط یه نقاش بی نظیر به نظر نمیاد، بلکه یه آدمه با تموم آرزو ها و دل شکستی هاش.
پیشنهاد میکنم به
عاشقان هنر
کسایی که دغدغه معنای زندگی و هنر رو دارن
در کل اگر  می خواید کتابی مطالعه کنید که یک صفحه پر از اندوه و غم باشه، صفحه بعد، امید و شور و در پایان کتاب یه چیزی بهتون اضافه بشه، به شدت پیشنهاد میکنم!
        

          قبل از اینکه هر چیزی بگم درباره‌ی این کتاب،اینو بگم که من زندگی‌نامه خون نیستم،پس شاید نتونم خوب قضاوت کنم.
ولی درکل،از بین همون چند تا زندگی نامه‌ای که خوندم این کتاب از همه بهتر بوده،چون اصلا به شکل گزارش نوشته نشده و موقع خوندنش احساس رمان خوندن بهتون دست میده. توصیف هاش هم خیلی خوبن،میتونی بدون اینکه متن بیش از حدی بخونی،کاملا درک کنی فضا رو.
زندگی ون‌گوگ هم آنقدر پستی و بلندی داره که شما نمیتونی اصلا بزاری زمین کتاب رو.
        

          زندگی دردناک زیبای ونگوگ که خب قلبمو لمس کرد..
        

          توى قلبم يه حس عجيبى دارم. حس اندوه، رنج، شور، جنون، رنگ. اون زرد عجيب و عميقى كه در آفتاب‌گردان‌هاى ونسان بود هميشه با من مى‌مونه. و تئو، تئوى نازنين. باورم نمى‌شه برادرى انقدر زيبا و همراه بوده باشه كه حتى مرگ ونسان رو نتونست تاب بياره. زندگى ونسان تجسم خود طبيعت بوده. مثل همون سروهاى رقصان در بادش؛ رها و مقاوم و سحرآميز.
        

          فیلمش با بازی کرک داگلاس فیلم نسبتا خوبیه
البته فیلم به اندازه شخصیت ون گوگ هنری نیست و بیشتر با معیارهای هالیوود جور در میاد.
کوروساوا در فیلم رویاها یک اپیزود را به شخصیت ون گوگ اختصاص داده. اون یه اپیزود به تمام این فیلم میارزه به نظرم.
و متعجب خواهید شد اگر بدانید چه کسی نقش ونگوگ را در همان مجال اندک بازی میکند ☺😉
        

          Savoir souffrir sans se plaindre.
بیاموز که رنج ببری و شکوه نکنی.
همین.

-------------------------


ای کاش نشر نگاه، یک نفر ویراستار یا نمونه خوان استخدام میکرد. این حجم غلط های املایی و نگارشی واقعا افتضاحه.
        

          کتاب داستان زندگی ونسان ونگوگ … نقاشی که همه ما در حد یکی دو نقاشی معروف و گوش بریده در موردش میدونیم ولی من در طول داستان فهمیدم که زندگی اش بسیار پیچیده تر از این حرف ها بوده.

برای من غیر از داستان زندگی ونسان حمایت همیشگی برادرش تئو و علاقه اش به برادر بزرگ تر بسیار جالب بود.
        

          وقتی کتابو شروع کردم فکر نمیکردم انقدر مجذوب این مرد و زندگیش بشم...
این کتاب دید منو به نقاشی های ونگوگ تغییر داد...نور و اکلیل هایی که الان توی اون نقاشیا میبینم را قبلا نمیدیدم...
مهر و صبر و پشتیبانی بی قید و شرط برادرش قابل ستایشه که اگر نبود ونگوگ ونگوگ نمیشد....
        

          یک کتاب به غایت زیبا که بارها با آن اشک ریختم .
در عین تلخی سراسر امید است .
        

          بسیار زیبا و جذاب بود برام
تازه ونگوگ رو شناختم
        

          اگر مثل من تنها اطلاعاتی که از ونگوگ دارید اینِ که یه نقاش معروف هلندیه ، حتماً این کتاب رو بخونید.
بر خلاف طرح جلد خوش آب رنگ کتاب، زندگینامه خود ونگوگ خیلی دردناک و ناراحت کننده بود. کتاب، قصه زندگی ونسان ونگوگ بین ۲۱ تا ۳۷ سالگی هست.
ونسان ونگوگ هیچ وقت آدم معتبر، محترم و موفقی توی زندگیش نبوده و همیشه برای زندگی به کمک ها و حمایت های مالی و عاطفی، برادرش «تئو» وابسته بوده. توی زندگی شخصی هم هیچوقت عشق واقعی رو تجربه نکرده، به خاطر شخصیت عجیب و رنجوری که داشته هیچ زنی بهش علاقه مند نمی شد.💔
یه آدم دمدمی مزاج و عصبی بود که خیلی زود امیدش رو از دست می داد. بیشتر ایام عمرش، گرسنگی و فقر رو تحمل کرده و هیچوقت سبک زندگی و شغل ثابتی نداشت و با اینکه سالها از عمرش رو صرف نقاشی کرد هیچ وقت به شهرت و ثروت نرسید‌ و  دو سال آخر عمرش رو توی یک آسایشگاه روانی با هزینه برادرش «تئو» بستری شد و در نهایت توی سی و هفت سالگی به خاطر فقر و بیماری خودکشی کرد.
همینقدر تلخ و غم انگیز...💔🥺
📌ونسان و تئو هر روز برای هم نامه می نوشتن و منبع اصلی این کتاب هم همین نامه نگاری هاست.
📌اگر کتاب ژرمینال امیل زولا رو خونده باشید، توی منطقه بوریناژ بین مرز بلژیک و فرانسه، معدنچی های معادن زغال سنگ از یه روحانی مهربان و فداکار صحبت میکنن که همین ونسان ونگوگ بوده که به عنوان مُبلغ مذهبی یه مدتی کار می کرده و قصه اش رو توی شور زندگی میخونیم.
📌ونسان ونگوگ و امیل زولا بعد از انتشار ژرمینال همدیگه رو توی پاریس یک بار ملاقات میکنن.
📌ونگوگ در «ارل» بعد از این که یه خانم توی فاحشه خونه از گوشش تعریف میکنه و به شوخی ازش درخواست می‌کنه که گوشش رو بهش هدیه بده، تصمیم می گیره گوشش رو بِبُره و براش هدیه بفرسته. این داستان مفصل توی کتاب اومده.
کتاب پر احساس و روان و خوش خوانی بود با اینکه ناراحت‌کننده بود، ولی ارزش وقت گذاشتن داشت.
        

          خیلی زیبا بود و البته غمگین 🩵
من قبل از این کتاب، ون گوگ رو فقط به خاطر شب پرستاره می‌شناختم.
        

          نمی‌دونم باید چطور درباره این کتاب صحبت کنم این کتاب برای من کتاب خیلی عمیقی بود اونقدر دوستش دارم که حتی نمی‌دونم باید از چه کلماتی برای شرح موضوع و هر آن چیزی که درون این کتاب هست استفاده کنم
 داستان زندگی ونسان یا همون ونگوک خودمون عجب زندگی غمگین و دوست داشتنی :)
حدود یک سال پیش این کتاب را خوندم هنوز هر وقت اسم ونگوگ رو می‌شنوم به یاد این کتاب می‌افتم و قلبم باز هم می‌شکنه یادمه زمانی که این کتاب رو خوندم ساعت‌ها گریه کردم اونقدر  بلند  که حتی خودم باورم نمی‌شد
ونگوگ بعد از این کتاب برای من دیگر هنرمندی عادی نبود برای من هنرمندی افسانه‌ای جذاب و غم انگیز شد فکر نمی‌کنم چیزی باشه که شما رو ترغیب خوندن این کتاب کنه جز اینکه با دنیای سحرآمیز زندگی ونگوگ آشنا می‌شید