اول اینکه از این کتاب نباید انتظار آنچنانی داشت چونکه کتاب ناتمام کامو هستش و ایشون متاسفانه در سانحه ی تصادف   فوت میکنن.
این کتاب بیشتر شبیه یک زندگی نامه هستش و شما با اثر کلاسیکی روبه رو نیستید بلکه به طور غیر مستقیم دارید زندگی خود کامو از بدو تولدش رومیخونید، شخصیت اصلی داستان «ژاک» کسی که که پدرش در جنگ جهانی کشته شد و هیچ خاطره ای ازش نداره  ، خانواده ای فقیر و با فقر فرهنگی، مادری گوشه گیر مادربزرگی مستبد و همه ی این ها ژاک رو به وجود آوردن 
در واقع کامو در این کتاب ناتمام بیشتر طرز تفکر و نحوه ای که بزرگ شده رو  به ما نشون میده .
شوکی که ژاک  وقتی بالای قبر پدری که هیچوقت ندیدش و نشاختش بهش وارد میشه و تازه میفهمه که سن خودش از سن پدری که مرده بیشتره
و درواقع کامو هم وقتی یکساله بوده پدرش رو توی جنگ از دست میده ‌
و توی این کتاب انگاری میخواسته پدری که هیچوقت نداشته رو دوباره بسازه و بخاطر همین اسم کتاب رو گذاشت مرد اول
خیلی جالبه که کامو توی این کتاب به روابط بین کرکتر و مادر ،مادربزرگ ،دایی و حتی پدری که همیشه براش راز بوده و کشف هویت پرداخته.
داستان گیرا نیست اما در دید کلی جالب بود و شما میتونید توی این کتاب پی ببرید که فلسفه ی پوچی کامو از کجاها نشات گرفته و از راه نوشتن تونسته یه راهی برای خلاصی از این فلسفه پیدا کنه.
کرکتر اصلی داستان هم از طریق دانش و درس خوندن خودش رو نجات میده هرچند که زخم های کودکی رو همیشه با خودش حمل میکنه🦋
      

        بخش دی یه کتاب جالب معمایی بود ، پر از راز  و ابهام که رفته رفته با کنار هم گذاشتن سر نخ ها میتونی به یک جواب نسبی برسی...
هرچند که بازهم پایان کتاب ،پایانی غافلگیر کننده بود . 
داستانش در یک بخش روان پزشکی میگذره و فضای بسته ی اون بخش و بیمارهاش باعث میشن که شما رفته رفته علامت سوال های زیادی توی ذهنت به وجود بیاد و مطمئن میشی که یک اتفاق بزرگ در راهه...
نویسنده خیلی خوب ذهن مارو به بازی میگیره و حتی تا آخرین صفحه هم شما نمیتونی به حدسیات خودت آنچنان اعتماد داشته باشی.
      

        شاهزاده برهمن که قصر رو. ترک میکنه تا دنبال حقیقت و معنای زندگی بره.
در طی این مسیر خودش رو درگیر لذات دنیوی میکنه، مرتاض میشه ،به فکر خودکشی میوفته ووووووو
چیزی که من راجب این کتاب و این شخصیت دوست داشتم این بود که سیذارتا اعتقاد داشت هیچ استاد خردمندی نمیتونه به تو حقیقت دنیارو بگه و یاد بده بلکه تو خودت باید بدی و خوبی ها روتجربه کنی تا به این حقیقت برسی هیچ چیز کاملا خوبی در این دنیا وجود نداره و تبعا هم هیچ چیز کاملا بدی در این دنیا وجود نداره
همشون لازمه هستن برای انسان تا مسیرشو پیدا کنه ✨
      

        من با لحظه لحظه این کتاب زندگی کردم و میشه گفت یک ماه همراهش بودم:)
بشدت متاثر شدم بابت زندگی نقاشی که سبکش با هم دوره هاش بشدت متفاوت بود نقاشی که ما اونو الان نابغه میشماریمش... 
سبک زندگیش و تموم اتفاقاتی که از سر گذرونده بود منو رنجور میکردو چه زندگی غمناکی داشته اما اون همچنان ادامه داد و ادامه داد و توی قرن بیستم دفن شد:)
و از برادرش تئو ممنونم که ونسان رو هیچوقت تنها نزاشت و همیشه تکیه گاهش بود.


      

        این کتاب بشدت مورد پسندم بود و منو مشتاق کرد که یک لحظه هم از خوندنش دست برندارم.
چخوف مرز بین جنون و عقل رو به طور کلی محو کرده بود  و نشون داد که گاهی وقت ها مشکل از خود جامعه هستش نه اون فردی که اعتراض میکنه و اون رو دیوانه خطاب میکنند!
و درنهایت نشون میده جامعه چطوری آدم های آگاه رو  زنجیر میکنه.
      

        پیشنهاد میکنم داستان های کوتاه نویسنده های بزرگ رو بخونید و غافل نشید✨👍🏻
      

        فلسفه ی کامو این بوده که دنیا پوچه ولی  میشه  معنایی رو درش پیدا کرد.
این کتاب بر عکس بیگانه که شخصیت اصلی به پذیرش پوچی میرسه و با آغوش باز درنهایت می پذیره،شخصیت اصلی سقوط نمیپذیره اینو و به نظرم کامو میخواسته اون روی سکه رو نشون بده یعنی معنی منفی پوچی که آرامش رو از کرکتر گرفته‌بود...
کرکتر داستان اشتباهاتش رو بیان میکنه و از سمت دیگه اون هارو فلسفی میکنه چون بشدت احساس گناه میکنه و میخواد همرو همراه خودش کنه و بفهمونه که  همه ما درنهایت گناهکار هستیم 
پس هم قاضی هست و هم یک فردی که اعتراف میکنه به گناهانش
و بنظرم غیر ممکنه کسی این کتاب رو بخونه و با چند خطش به کارهاش فکر نکنه...


      

        ما ژن ضد اجتماعی داریم
      

        چند جمله مورد علاقم از این کتاب:
-زیر لب گفت بنظر ادم عجیبی هستم و شاید به همین خاطر دوستم دارد و چه بسا به همین خاطر ازمن بیزار شود.
-به هرحال شاید بااطمینان ندانم چه چیزی واقعا برایم جالب است اما کامل مطمئنم  از چه چیزی خوشم نمی آید.