اولین رمان زندگیم که خوندم توی سال ۱۴۰۰ 
اون موقع به شدت ترند بود اما من خیلی دوستش دارم 
به نظرم نظریه فیزیک کوانتوم و جهان های موازی رو به خوبی مطرح کرده بود نمیفهمم چرا بعضیا ازش متنفرن!
برای شروع خیلی خوبه 
        

          در حالی که خانم الم صحبت میکرد . چشمانش گویی جان گرفته بودند و مثل چاله هایی پر اب زیر نور ماه میدرخشیدند ؛ گفت : بین زندگی و مرگ یه کتابخونه هست . توی اون کتابخونه هم طبقات کتاب تا ابد ادامه دارن . هر کتاب موقعیت این رو بهت می‌ده که یکی از زندگی هایی رو تجربه کنی که میتونستی داشته باشی . تا ببینی اگه انتخاب های دیگه‌ای کرده بودی ، چی شد .... اگه موقعیت این رو داشتی که حسرت هات رو از بین ببری ، کار متفاوتی انجام میدادی ؟! 
        

          اولش کسل کننده بود برای من ، اما پایانش هر لحظه جالب و جالب‌تر میشد ، بنظرم از اون کتاباییه که می‌دونی پایانش می‌میشه اما بازم میخوای بخونی تا آخرشو و واقعا کتاب جذابیه ، یه ستاره ندادم چون اولش کسل کنندس .. 
        

          به نظرم یکی از چیزایی که واقعا هممون باید یاد بگیریم اینه که سعی کنیم توی زندگی هی حسرت نداشته هامونو نخوریم.
این کتاب خیلی قشنگ اینو به ما یاد داده؛)
        

          مسخره بود از اولین کتابهای ترند بدی که خوندم پایانشم کاملا مشخص بود و یه سری جاها جای کلی سوال داشت که چراا...
        

          ایده ی کتابخونه و زندگی هایی که میتونی داشته باشی توی مدیتیشن هم هست و معتقد هستند میتونی زندگی که قبلا داشتی رو توی کتاب خودت بخونی یا اگر روحی هستی که برای اولین بار زندگی میکنی اون کتاب خالیه.
نورا با خود*کشی خودش رو وارد کتابخونه ی زندگیش می‌کنه و میبینه اگر هر بار یه تصمیم دیگه میگرفت چه اتفاقی میوفتاد.
به نظرم  لازمه کتاب حسرت ها رو برای خودمون درست کنیم و دونه دونه حسرت ها رو پاک کنیم تا با امید بیشتر به زندگی ادامه بدیم.
هیچ زندگی بهتر از زندگی که الان داریم نیست.
        

          این کتاب به من نشون داد که بسیاری از حسرت هامون در واقع توهم ماست حتی شاید خوب شد که تبدیل به حسرت شدن و به واقعیت تبدیل نشدن تمام زندگی پیش روی ما نوعی موفقیت هست و هزاران راه جدید ویا حتی بهتر که میتونیم اون رو پیش ببریم...واقعا الهام بخش من بود.
        

          کتابخانه ی نیمه‌شب یکی از اولین کتاب هایی بود که شروع بو خوندنش کردم . خیلی خوشم اومد و منو به دنيای کتابخونی آورد . اما حالا که بعد از دو سال میخونم میبینم که سطحی بود . 
قابل پیش بینی بود و در برابر باقی کتاب هایی که خوندم واقعا کافی نبود .
        

          اونقدر که انتظار داشتم نبود خیلی معروف شده بود بخاطر همین رفتم سمتش ولی قلم ضعیفی داشت ( از نظر خودم) هیت نمیدم در اصل فقط دارم نظر شخصی مو میدم تازه سر این کتاب ریدینگ اسلامپ شدم 
        

          +بلاخره کتابخانه نیمه شب تمام شد! 
_نمیدانم چنددفعه شد،شروع میکردم به خواندن، ۱۰۰صفحه نمیرسید کنار می گذاشتمش،بعد مدتی دوباره همین چرخه!درعین حال که مشتاق بودم به خواندنش نمیتوانستم ادامه بدهم ورق زدن صفحه هایش را، امااین آخرین بار توانستم و تقریبا از همان صفحه صد به بعد جذابیتش آغاز شد.علی الظاهر مشکل از همان شروعِ غیرِ جذاب بود!نمیشد قدم بعدیِ نورا سید، شخصیت اصلی داستان را حدس زد، و این تنها نقطه قوت و کشش کتاب بود،اما نه آنقدر که زود تمام بشود.  
آنقدر تبلیغ دیدم و شنیدم که منتظر یک شگفتی و تفاوت فوق العاده بودم که خب، ظاهرا فقط تبلیغ بود. بخوانید کتاب را،اگر اهل کتاب های عامه پسندید. همین. 
        

          یه تئوری خیلی قشنگی توی کتاب کتابخانه‌‌ نیمه‌ شب بود که میگه؛
خدا جوریه که ما نمی‌تونیم ببینیمش یا درکش کنیم، برای همین به شکل کسی در میاد که توی زندگیمون به عنوان آدم خوبی می‌شناختیمش.