حقیقتا نمیشه که برای هر هشت جلد یادداشت نوشت. برای همین برای جلد موردعلاقه‌م از این مجموعه مینویسم. حقیقتا بچگی من، با جودی، بیگ نیت، آمبر و کاراگاه ماریلا گذشت:))
به‌معنای واقعی عاشقش بودم یکی از بهترین کتاب‌ها برای اون دوران بود. 
      

        مسخره‌ست اگه برای هر 15 جلد یه یادداشت بنویسم؛ برای همین تصمیم گرفتم فقط برای ولین جلدی که از این مجموعه خریدم تایپ کنم. در یک‌کلام، بچگی من با اینا گذشت:))
هنوزم یاد تابستونایی که با n بار جودی خوندن میگذشت میوفتم و دلم میخواد ماشین‌زمان واقعا وجود داشته باشه! 
وقتشه تو این تابستون، کمپ مرور کتابای بچگی رو راه بندازم و جودی رو دوباره و بعد از چندسال بخونم.
فهرست پیمانه‌ای، کلاژ من، کارایی که تاحالا جراتش رو نداشتم، انجمن مخفی، کاراگاه بازی، روز برعکس، ملکه بازی و کرم کتاب شدن.. هدیه‌های تابستونی هستن که من جودی رو استارت زدم :))

      

        کل مجموعه رو شاید بالای 6.7 بار خونده باشم، اما با ثبت کردنش تو بهخوان و خوندن نظرات بقیه یجورایی کلا تجدید خاطره شد و این تابستون حتما باید یه کمپ کتابخونی بزنم و کتابای قدیمی‌م رو مرور کنم:))
      

        یکی از نازترین کمیک‌هایی که خوندم و بالای 3.4 بار هرجلدش رو جویدم:))
      

        وقتی کتاب رو خوندم 9 سالم بود و یادمه که خیلی منو جذب کرد. پس حقشه به‌عنوان یه کودک کتابخون، 5 ستاره رو بهش بدم. هرچند برای سنین بالای 11 سال فکر نمیکنم جالب باشه.. 
      

        کتاب خاصی نبود و همه نمیتونن ارتباط قوی‌رو باهاش برقرار کنن. هرچند نباید به اسم نویسنده به ایشون نگاه کرد چون خاطرات و برگرفته از وبلاگشونه. و حتما برای عده‌ای مفید بوده که اینهمه نسخه ازش به چاپ رسیده. 
      

        بهتر از این‌ها میتونست نوشته بشه:))
      

        زیاد جالب نبود، خیلی بهتر از این‌ها میتونست نوشته بشه. 
      

        نه ترسناک بود و نه جنایی! عجیب غریب و مسخره بود. 
برای یک‌بار خوندن احتمالا مناسب باشه. 
      

        روند قشنگی داشت و درطول داستان، نمیتونستی کتاب رو زمین بزاری. اما پایانش به‌اندازه طول داستان جالب نبود. و اونقدر هم ترسناک نبود. 
      

        خدایا، چرا وقتی که قراره برای کتاب‌های باارزشمون بزاریم رو باید مانگاهای نامفهوم بخونیم؟ 
      

        مانگای بی‌مفهومی بود، بنظرم حتی همون 10 دقیقه خوندنش هم حروم نکنید. 
      

        بااین کتاب از منجلاب افسردگی نجات پیداکردم:))
ارزش n بار خوندن هم داره، یه تراپی کاغذی! 
      

        خدایا، این کتاب فقط برای افرادی میتونه جذاب باشه که بفهمنش. افراد عادی هیچوقت درک نمیکنن! 
هرچند برای همه انگار لابه‌لای کتاب تفرقه‌های طولانی به‌وجود اومده بود، چون از یه‌جایی به‌بعت روند داستان خسته‌کننده میشه. شروعش ناز بود اما اون چیزی که مارو متمایل به خوندن میکنه گردش داستانه. 
اونقدر که ترندشد، جدا ارزش خوندن نداشت و از یه‌جایی به‌بعد کاملا مشخص بود سم انسان نیست و تو زندگی یک‌نفر، بارها بوده. 
و درنهایت، اونطور سداند نبود و سیل‌آب اشک راه نمیوفتاد، 
شاید هم افراد عادی نمیتونن بفهمنش! 
      

        نمیشه به ژانرش گفت  ترسناک. البته که رده‌سنی بعضی کتاب‌هاهم درست درج نمیشه. بنظرم بیشتر مناسب 9 تا 12 ساله، نه نوجوون‌ها. 
درکل نظر خاصی راجبش ندارم؛ اگه نخونیدش داستان جالبی رو از دست نمیدین.