(می‌خواستمش مثل پروانه‌ای در قاب، زیبا و بی‌حرکت، برای همیشه فقط مال من.)
قبلا فیلم کلکسیونر رو دیده بودم و فکر می‌کردم دیگه خوندنش چیز جدیدی برام نداره، ولی کتاب خیلی عمیق‌تر و تأثیرگذارتره. جان فاولز به طرز ماهرانه‌ای ذهن مردی رو نشون میده که در ظاهر کاملا معمولیه، ولی درونش پر از وسواس و روان‌پریشی پنهانه. چیزی که تو فیلم فقط حدس می‌زدی، تو کتاب با جزئیات و ظرافت عجیبی آشکار میشه. هر فصل طوری نوشته شده که کم‌کم به تاریکی ذهنش نزدیک‌تر می‌شی، و هم‌زمان حس ترس و خفگی دختر رو هم کاملاً لمس می‌کنی. در مقایسه با فیلم کتاب خیلی روان‌تر، تکان دهنده تر و واقعی تره ، مخصوصاً در نشون دادن جنون آرام و خطرناک شخصیت اصلی.
      

        (هرکسی می‌تونه سرنوشتش رو عوض کنه، اگه به اندازه‌ی کافی شجاع باشه و برای چیزی که واقعاً می‌خواد بجنگه.)
کاراول برای من بیشتر شبیه یک دنیای پرزرق‌وبرق و گوگولی بود تا یک فانتزی پرکشش و نفس‌گیر. فضای جادویی و توصیف‌های رنگارنگش قشنگ و ملموس بودن و نویسنده از این لحاظ عالی عمل کرده، ولی شخصیت‌ها عمق زیادی نداشتن به جز شخصیت اصلی داستان، اسکارلت ویژگی هایی داشت که باعث می‌شد ناخودآگاه بهش علاقمند بشی مثل ضعف ها، اشتباهات و آرزوهاش و این ویژگی ها خیلی اون رو به انسان شبیه تر کرده .
 داستان بیشتر از اینکه هیجان‌انگیز باشه، لطیف و نوجوانانه جلو رفت. با این سطح شهرت و قیمت، انتظارم خیلی بالاتر بود.
البته از حق نگذریم پلات های جالب و قوی ای داشت .امیدوارم در جلدهای بعدی، مخصوصاً Legendary، بتونه هم شخصیت‌ها رو جدی‌تر نشون بده و هم ماجرای معماها و تنش‌ها رو قوی‌تر ادامه بده.
      

        اول که شروع به خوندن کوری کردم اصلاً دوستش نداشتم، ولی چون کتاب خیلی مشهور و پرآوازه‌ایه بهش فرصت دادم. شاید دلیل دل‌زدگیم این بود که فضای داستان خیلی منو یاد دوران کرونا می‌انداخت، اون‌هم وقتی اوضاع آدم‌های داستان واقعاً خفقان‌آور و طاقت‌فرسا بود. با این حال ادامه دادم و کم‌کم با فضا کنار اومدم؛ هرچی به اوج داستان نزدیک‌تر می‌شدم بیشتر درگیرش می‌شدم، تا جایی که نمی‌تونستم کتاب رو زمین بذارم. پایانش منو در هم شکست؛ بعد از مدت‌ها کتابی پیدا شد که اشکم رو درآورد. با اینکه پایان نسبتاً امیدوارکننده‌ای داشت، اما فکرِ اون زن فداکار و این‌که شاید خودش برای همیشه کور بمونه، قلبمو شکست و تا صبح گریه کردم.
خوشحالم که این کتاب رو نیمه‌کاره رها نکردم، چون چشم‌هام رو به حقایق تلخی باز کرد، این‌که بدون بینایی انسان‌ها خیلی زود به موجوداتی بی‌دفاع و حتی وحشی تبدیل می‌شن و دنیا به نابودی می‌ره. برای من این کتاب یه یادآوری جدی بود که قدر نعمت بینایی رو بیشتر بدونم و حتی تصمیم گرفتم مراقب چشمهام باشم و کمتر وقتم رو در فضای مجازی بگذرونم.
      

        (گاهی انسان نمی‌داند مسیرش کجا می‌رود، تا وقتی‌که به انتهای آن می‌رسد.)
خاطرات یک گیشا کتابیه که واقعا منو جذب خودش کرد. داستان سایوری از بچگی تا رسیدنش به جایگاه یکی از معروف‌ترین گیشاها، پر از اتفاق‌های تلخ و در عین حال جذابه، فضای کتاب انقدر خوب تصویر شده که آدم حس می‌کنه وسط کوچه‌های کیوتو داره زندگی می‌کنه و همه اتفاقات رو با چشم خودش می بینه.
ولی چیزی که منو عصبی کرد این بود که همه این ماجراها بین یه دختر خیلی کم‌سن‌وسال و مردهای 50سال به بالا اتفاق می‌افته و عادی بودنش برای مردم واقعا آزاردهنده‌ بود.
همین تضاد بین زیبایی و ظرافت دنیای گیشاها با واقعیت تلخ پشتش باعث شد کتاب برام جالب و در عین حال غم انگیز باشه.
نیم نمره بخاطر این کم کردم که هم خیلی زیادی طولانی شد و هم اواسط کتاب حوصله سربر شده بود ولی واقعا ارزش خواندن رو داشت😍
      

        (( اگر رنج‌های ما به‌حال کسی مفید واقع می‌شد، می‌توانستیم به‌نام این‌که فداکاری می‌کنیم، خود را دلداری دهیم!))
نوشتن درباره‌ی مادام بوواری راحت نیست، چون همه ازش به‌عنوان یه شاهکار یاد می‌کنن. 
اما چیزی که برای من مهم بود اینه که داستانش خیلی واقعی به نظر میاد، زنی که دنبال هیجان و عشق می‌گرده و کم‌کم بین رویاها و واقعیت گیر می‌کنه.
فلوبر طوری نوشته که حس می‌کنی همه‌چیز حساب‌شده‌ست، نه الکی کش‌دار شده نه بی‌دلیل خلاصه و در آخر هم یه عالمه سوال تو ذهنت می کاره و با یه قلب شکسته رهات می‌کنه و همین باعث میشه کتاب هنوز بعد از این همه سال زنده و تاثیرگذار باشه.
به نظرم ارزش خوندن داره، نه فقط به خاطر اسم و شهرتش، بلکه چون واقعا آدم رو وادار می‌کنه به خوشبختی و انتخاب‌های زندگیش فکر کنه.
      

        اسب سیاه برای من مثل یه همراه صمیمی بود و حرف اصلیش اینه که موفقیت نسخه آماده نداره، هرکس باید راه خودش رو بسازه. اسب سیاه کسیه که همه دست‌کم می‌گیرنش اما با شناخت خودش به اوج می‌رسه
نثر کتاب روان و ساده ست، پر از داستانهای واقعی والهام‌ بخش که باعث می‌شه دوباره به مسیر زندگی و باورهایی که جامعه بهت تحمیل کرده فکر کنی. خیلی‌ها گفتن که اعتماد به نفسشون بعد خوندنش بیشتر شده و منم همین حسو گرفتم. البته بعضی‌ها ایراد گرفتن که مثال‌هاش بیشتر خارجی‌ان یا راهکارها خیلی کلی‌ان، ولی واقعیت اینه که پیام اصلی کتاب اونقدر قدرتمنده که این ضعف‌ها به چشم نمیاد.
برای من اسب سیاه  یاد آور این بود که موفقیت واقعی فقط وقتی معنا داره که با خود واقعیمون هماهنگ باشه.
      

        یک انتخاب خوب برای جنایی خوان هایی که دچار اسلامپ شدن 😁
 در اصل به خاطر خانم مریم رفیعی سمت این کتاب رفتم که اصلا نیاز نداره اشاره کنم ترجمه چقدر عالی بود.
انصافا هم کتاب به لحاظ خلق فضای مه آلود و دلهره آور و خلق شخصیت اصلی که یک مادر تنها و رنج کشیده اما شجاع که برای حفاظت از فرزندانش هر کاری می‌کنه عالی عمل کرده بود، خلق تصویری از زنانی که قربانی جرم شریک زندگیشون می‌شن اما نه به‌عنوان قربانی، بلکه به‌عنوان همدست قضاوت می‌شن، شکی در قوی بودن قلم نویسنده نمیذاره. 
، اما از طرف دیگه به نظرم بیش از حد کش داده شده بود و کلمات تکراری توصیفات زیاد حسی و محیطی هم حواسمو پرت میکرد و هم کسل کننده میشد. چیزی که بیشتر از همه اذیتم کرد پایان‌بندی کتاب بود که باعث شد حس کنم به جای اینکه منطقی و قانع‌کننده باشه، بیشتر سعی در غافلگیرکردن خواننده داشت.
در مجموع برای من کتاب جذابی بود که به جنایی خوان ها پیشنهادش میدم ولی اون‌قدر قوی نبود که بخوام جلد دوم رو بخونم حتی با اینکه می‌دونم مواجهه اصلی با ملوین تو کتاب دوم رخ میده ولی خب نخونده همه چیز قابل حدسه🤷🏻‍♀️
      

        ``کشتن مرغ مینا گناه است، چون فقط آواز می خواند تا دل مارا شاد کند``
وقتی شروع به خوندن کشتن مرغ مینا کردم، فکر نمی‌کردم که اینقدر عمیق تحت تاثیر قرار بگیرم. داستان از زبان یه دختر بچه(اسکات)روایت می‌شه و همین باعث شد حس کنم انگار خودم دارم توی کوچه‌پس‌کوچه‌های اون شهر کوچک راه می‌رم و تمامی اتفاقات رو از چشم یک کودک خردسال میبینم.
اتیکاس، پدر اسکات، از اون شخصیت‌هایی بود که انگار باید تو زندگی واقعی هم وجود می‌داشت؛ قوی، آرام و با اصولی که حاضر نبود زیر بار ناعدالتی له بشه.
یه چیزی که بیشتر از همه توی داستان برام جالب بود، تضاد بین دنیای پاک و ساده‌ی بچه‌ها با دنیای متعصب و آلوده‌ی بزرگترها بود. داستان آروم پیش می‌ره، اما هر صفحه‌اش انگار باری روی قلبت می‌ذاره.
این کتاب برام یادآور شد که بی‌گناهی چقدر می‌تونه تو دنیا آسیب‌پذیر باشه. و این که گاهی شجاعت یعنی بدون امید به پیروزی، برای چیزی که درسته بجنگی.


      

         این کتاب رو بخاطر طرح جلد جذاب و موضوع جالبش  با انتظار بالا خریدم 
کتاب بدی نیست اما واقعا معمولی بود  با یک روایت بسیار کند و در موضوعش اشاره به اینکه کمی تخلیه نشده بود 
در هر حال با وجود پنج داستان مختلف باعث نشد علاقه ام نسبت به گربه ها بیشتر یا کمتر بشه  
      

        "تو هر لحظه از زندگی‌ات می‌توانی همه‌چیز را تغییر بدهی. فقط باید تصمیم بگیری."
ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد یکی از اون کتاباییه که آدمو به فکر فرو می‌بره. ورونیکا، با اینکه ظاهراً زندگی خوبی داره، تصمیم می‌گیره خودش رو بکشه. اما وقتی توی یه بیمارستان روانی بستری می‌شه و بهش می‌گن که زمان زیادی برای زنده موندن نداره، کم‌کم دیدش به زندگی عوض می‌شه.
این کتاب برای من یه تلنگر بود که چقدر قضاوت‌های جامعه می‌تونه آدمو محدود کنه و چطور ممکنه زیبایی زندگی رو از دست بدیم، فقط چون جرأت متفاوت بودن نداریم. سبک روایتش ساده و روانه، اما حرفای عمیقی توش داره که بعد از تموم شدنش هم توی ذهن آدم می‌مونه.
      

        "وقتی یک دروغ بارها و بارها تکرار شود، مردم آن را به‌عنوان حقیقت می‌پذیرند."
 فکر نمی‌کردم انقدر خوب باشه حتی تا لحظه آخرم نمیشد حدس بزنی قاتل کیه!
شخصیت پردازی پیپا فوق‌العاده بود یه دختر جسور و باهوش و کنجکاوه  و در عین حال نقص هایی داره که اونو باور پذیرتر میکنه.
سبک نگارش هیجان‌انگیز و استفاده از فرمت‌هایی مثل پیام‌های متنی، گزارش‌های تحقیقاتی و ایمیل‌ها، حس واقعی‌تری به داستان می‌ده. به خوبی خواننده رو درگیر می‌کنه و پایان داستان هم به اندازه کافی شکه کننده و تاثیر گذاره💫
❌تنها نقطه ضعفش  ب نظرم زیادی کش دادن داستان بود و اینکه به یک سری شخصیت های فرعی خوب پرداخته نشده بود. 
      

        اسم کتاب تمام داستانو توضیح میده ،واقعا کتابخونه عجیبی بود حتی تصاویر کتاب هم خیلی عجیب و جالب بودن😅
      

        داستان این کتاب تا حد زیادی شباهت داشت به سریال گرگ و میش همون(twilight) و خب به نظرم خیلی کلیشه ای بود این سبک داستان برای اون دوران خوب بود ولی برای الان اصلا نتونست جذبم کنه که جلد دومشو بخونم 🫠
البته داستان پایان بازی نداشت واقعا جلد دوم به نظرم  اضافه هست ولی خب سه نمره دادم بابت فضا سازی خوبش جذابیت جلد کتاب🌟🌝
      

        یکی نیست بهم بگه خب تو که از اولشم می‌دونستی تهش چی میشه دیگه چرا گریه می‌کنی؟😭🤧💔
هردو در نهایت می‌میرند به نظر من فقط یک داستان نیست بلکه  یک یادآوری فلسفی ، احساسی و روانشناختی درباره اهمیت زندگی در لحظه ، پذیرش ناپایداری حیات و ایجاد معنا در مواجهه با ناپایداری هست و با نگاهی اگزیستانسیالیستی ما رو وادار می‌کنه به این فکر کنیم که
( اگر بدانیم فردا آخرین روزمان است امروز را چگونه خواهیم گذراند؟)

      

        گوته شاعر آلمانی:(کسی که از سه هزار سال بهره نگیرد تنگدست به سر می برد.)
الان دیگه میدونم چه کسی روشنفکر  هست! فیلسوف ، فیلسوف کسی هست که حتی چیز هایی که قبول نداره رو روزی بتواند بپذیرد و تعصب نداشته باشد.
من کی هستم؟
جهان  چیست؟
این کتاب از همان ابتدا کاری کرد که برای یکبار هم که شده به دنیا جور دیگه ای نگاه کنم و بفهمم جواب سوالات ما آنقدر ها هم پیچیده نیست  و همه این ها رو مدیون سرگرد و هیلده هستم( تولدت مبارک هیلده😍)
متن کتاب:(خرافاتی)چه لغت عجیبی، اگر به مسیحیت یا به اسلام اعتقاد داشته باشید این را میگویند(ایمان) ولی اعتقاد به ستاره بینی یا نحسی عدد۱۳ خرافات است .کیست که به خود حق میدهد اعتقادات دیگران را خرافات نامد؟