قصه از واقع‌گرایی به سیاه‌نمایی کشیده شده.
پایان جالبی نداره. من شاید ساعت‌ها پس از اتمام هنوز مغزم از باز بودن برخی بخش‌های داستان درد می‌کرد.
عاشقانه نیست. حداقل من اسم این همزیستیِ از سر اجبار و عشق نمی‌ذارم.
اما خب نمیشه منکر بخش معمای فوق‌العاده قوی قصه شد.
خانم خیری در نوشتن یک پیرنگ ماجراجویانه بی‌نقص عمل می‌کنند.
در طول خوانش آچمز می‌شید از وقایع و گره‌ها.
      

        فکر نمی‌کنم نویسنده دغدغه خاص و حرفی برای گفتن داشته باشد. یک فضای ساده اما خانوادگی با دیالوگ‌هایی صمیمی. سیر قصه تک خطی‌ست و می‌تواند تفاوت‌های شخصیتی برای مخاطب جذاب باشد.
در هر صورت به عنوان یک قصه خانوادگی انتخاب من هست .
      

        خلق یک شخصیت بی‌زاویه. فضاسازی مطلوب و اما سیر خسته کننده‌. بدون فراز و فرود و همچنین بدون دغدغه خاص و کمی بدون شالوده. 
حتی نمی‌تونم بگم اگر دنبال یه قصه بدون موج هستید سراغش برید. تا حدود زیادی خسته‌کننده هست.
      

        نمیدونم میتونه یه نسخه کلی باشه یا نه.
اما  برای من این کتاب نجات دهنده بود.
اگر نیاز دارید یک رشته وصلتون کنه به دنیا، نگاهتون به اتمسفر اطرافتون زیباتر بشه و امید جوونه بزنه تو قلبتون، کتابخانه نیمه شب همه این رسالت‌ها رو انجام میده.
دقیقاً همون اثری که نیاز داری حافظت برای خوندن دوبارش پاک شه. 
      

        خفن
محشر
بی‌نظیر
جنون محض
      

        چهارمین جلد از مجموعه ۵ جلدی آبنبات.
جلد اول از دوران کودکی_دبستان محسن (راوی) شروع می‌شود. دقیقاً از زمانی که او خاطراتش را به یاد دارد. محسن فرزند کوچک یک خانواده ۶ نفرِ بجنوردی است. 
یک برادر فوق انقلابی و پدر بازاری، خواهری درس‌خوان و مادری ساده و همچنین بی‌بی قصه، اعضای خانواده او را تشکیل می‌دهند.

در هر بخش بعلاوه جریان زندگی خودش، از دغدغه باقی اعضای خانواده‌ش هم روایت می‌کند.
تصویر بامزه عزا و عروسی و فعالیت‌های انقلابی و دورهمی‌های ایران قدیم با تمامی جزئیات نوشته شده است.
زمان کودکی او مقارن با دوران جنگ ایران و عراق می‌شود و برخی اعتقادات و سبک‌ زندگی افراد مختلف در آن دوران را به زبان طنز تشریح می‌کند. جلدهای بعدی روایتگر دوران دبیرستان و کنکور و دانشگاه محسن است.

دیالوگ‌ها به لهجه بجنوردی نوشته شده و بیشترین قطب اتصال به فضای داستان است.
قلم آقای صدقی در نهایت پختگیِ طنز قرار دارد. سیره زندگی نویسنده، نشان‌دهنده این است که مجموعه‌ آبنبات زندگی‌نامه‌ای از زندگی شخصی جناب صدقی است. به همین علت فضاسازی روزهای دور به زیباترین شکل انجام شده است.

مکالمات ذهنی محسن و تخیلات او از بخش‌های فوق خنده‌دار قصه است. از شخصیت‌های فرعی به حدی با جزئیات و بدون اطناب نوشته شده که کاملاً تصور مبتنی بر واقعیتِ خواننده شکل می‌گیرد.

شخصیت‌، فضا، دیالوگ، مونولوگ و روند اوج و افول قصه در حرفه‌ای‌ترین کیفیت قلم قرار دارد.
این مجموعه از نمونه آثاری‌ست که شاید بارها به خواندن دوباره‌اش رو بیاورم و هر بار بیش از پیش شیفته‌اش بشوم.
      

        سیر قصه در بهترین شکل خودش جلو میره. جلد اول از زمان تحصیلات ابتدایی محسن شروع شده و در پایان جلد سوم در دانشگاه قبول می‌شود. از لحاظ منطقی داستان از زمانی شروع می‌شود که محسن خاطراتش را به یاد دارد و این یکی از پوئن‌های مثبت کتاب است. 
جلد سوم از لحاظ بار دیالوگ سنگین‌تر از دو جلد قبلی است. شوخی‌ها قوی‌تر و شخصیت‌ها حضور بیشتری در داستان دارند. 
تقریباً کمی طنازانه‌تر از دو جلد پیش از خود است.
      

        جلد دوم هم با سرعت بالایی بعد از جلد اول خوندم. کشش قصه واقعا بالاست. شوخی‌ها و وقایع یک خانواده دهه شصتی و شهرستانی با آداب و رسوم‌های زمان خودش به بامزه‌ترین شکل به تصویر در اومده. از لحاظ ویژگی‌های تاریخی و اجتماعی پژوهی کتابی غنی هستش. بازم میگم اصلا نمیشه زمین گذاشتش.
      

        آبنبات هل‌دار قصه‌ای ملموس از دل محله‌ای در زمان جنگ است. روایت یک خانواده ایرانی با تمام ویژگی‌های دهه شصت و جزئیات روزای جنگ. یک طنز ظریف و بی‌نظیر و قلمی بی‌نهایت پخته که با وجود مونولوگ بودن ۷۰ درصد قصه ذره‌ای از جذابیت آن کم نمی‌کند. دیالوگ‌ها با لهجه بجنوردی بیان می‌شود و اصطلاحات قدیمی و زبانی جغرافیایی نیرویی مضاعف به نثر می‌دهد‌‌.
ترکیب وقایع حقیقی بعضاً تلخ با نثری طنز مخاطب را میخکوب می‌کند و در کنار برانگیختن احساسات ملیتی او را به ادامه خواندن تشویق می‌کند.
روند قصه تماماً در اوج هست و ذره‌ای اطناب احساس نمی‌شود.
برای دوستداران رمان‌های ایرانی با محتوای خانوادگی_اجتماعیِ ایران قدیم این کتاب بسیار دوست‌داشتنی خواهد بود.