.
كاترين مورلند دختر پاک و ساده‌دلی است که پس از سفر به شهر تجربه‌هايی را از سر می‌گذراند،اما در عالم خيال همه چيز را با رمان‌هايی كه خوانده مقايسه می‌كند سرانجام به دركي از واقعيت می‌رسد كه براساس آن درمی‌یابد دنياي اطراف واقعی‌تر از دنيای رمان‌هاست 

این همان چیزی است که خیلی ها گرفتارند به آن، دنیای ذهنشان با دنیای واقعیت هم خوانی ندارد و این آغاز مشکلاتشان می‌شود

جین آستن نویسنده کتاب یک داستان ساده را خیلی آرام و بی حاشیه پیش برده است شما با داستان او به قرن هیجدهم در انگلستان سفر می‌کنید و آداب و ادب را در خطوط داستانش حس می‌کنید

بعضی از جملات کتاب که مرا متوقف کرد و برایم پررنگ تر بود را لیست کرده‌ام شاید شما را نیز به فکر وا دارد 

*چه گل‌ها که زاده می‌شوند و نادیده می‌شکفند
و عطرشان را در بیابان به باد می‌دهند

*اگر کسی واقعاً گلویش جایی گیر کرده باشد از تعریف و توجه بقیه زیاد خوشش نمی‌آید چیزی که به آدم مورد علاقه ربط نداشته باشد بی‌خاصیت و بی‌جاذبه می‌شود

*برای کسانی که واقعاً دوست من هستند کاری نیست که من نکنم من اصلا نمی‌فهمم چطور می‌شود آدم‌ها را نصفه‌ونیمه دوست‌داشت من ذاتم این‌جور نیست علاقه‌مند که بشوم تا آخر می‌شوند

*آدم اگر بخواهد به دیگران نزدیک شود باید همیشه جاهل باشد آدم اگر با ذهن دانا نزدیک بشود نمی‌تواند با غرور دیگران کنار بیاید و خب آدم عاقل هم همیشه از این قضیه اجتناب می‌کند

*قبول کنید که گاهی می‌ارزد آدم دو سه سال عذاب بکشد،تا بعد،تا آخر عمرش بتواند کتاب بخواند 

*هر جا که هستی باید قانع باشی به خصوص در خانه خودت زیرا بیشتر وقتت را اینجا هستی 

*هیچ مردی از این ناراحت نمی‌شود که مثلاً یک نفر از زن محبوبش تعریف و تمجید کند.خود آن زن است که می‌تواند این را به ناراحتی برای مردش تبدیل کند

*چیز تازه‌ای برای لذت بردن پیدا کرده‌اید و خوب است که آدم هرچه بیشتر انگیزه‌هایی برای لذت بردن پیدا کند

*آدم اگر همیشه ثابت قدم باشد کارش به لجاجت می‌کشد اگر آدم به موقع کوتاه بیاید نشانه تشخیص درست است

*برای لذت‌ها و شادی‌های خود در این جهان باید همیشه تاوان بدهیم و اغلب همین لذت‌ها را  با ضرر می‌خریم چون سعادت نقد و واقعی را به امید نسیه ای از کف می‌دهیم که شاید نقد شود

*از دست دادن شاید گاهی نوعی به دست آوردن باشد 

*کاترین عزیز مراقب باش چگونه دل می‌سپاری 

#کتاب #کتاب_بخوانیم #جین_آستن #نورثنگرابی #رضا_رضایی #نشرنی #ادبیات_انگلیسی #ادبیات_کلاسیک
        

           فکر میکنم بهترین کتاب جین آستین بعد از غرور و تعصب را خواندم
طنز نیشدار آستین،  رمانتیسم آمیخته به واقع گرایی وی و حماقت همراه با پاکی و صداقت کاترین...
در این اثر قلم آستین را پخته تر از هر اثر دیگرش دیدم...
کاش ۹۰ سال زندگی می‌کرد و ده ها رمان پر از گرما و آرامش برای ما می‌نوشت... برای ما، مردمانی که در این زمان و مکان، با هیاهوی جماعت موفق و التزام کسی بودن و کاری کردن در تک تک لحظات زیبای زندگی، دست و پنجه نرم می‌کنیم.

به قدری در رنج زندگی می‌کنیم که سکون و آرامش جهانی که آستین در آن زیسته است در نظرمان تخیلی ست !
حس میکنم ما، علی‌الخصوص زنان، آزادی را با آرامش تاخت زدیم و دست‌آخر هیچ‌یک را بدست نیاوردیم...
        

          خیلی عجیب بود. با بقیه آثار جین آستین که من خونده بودم تا حدودی تفاوت  داشت. قسمت‌هایی به عنوان نویسنده کتاب دیالوگ‌هایی اضافه شده بود، همچنین نیش و کنایه‌هایی که در قالب طنز بیان می‌شد. بین هنری و کاترین داستان عاشقانه‌ایی بوده، اما اصلا به این موضوع چندان که باید توجه نشده بود و هیچ علاقه و کشش چندانی توی روند داستان بینشون دیده نشد، اگرچه به نظر میومد مسئله اصلی کتاب همین بود. جدای از همه اینها، روند داستان اصلا جذاب نبود و چون حالت گوتیک داشت ک موردعلاقه من نیست، از اون کتابا نبود که نشه زمین گذاشت. 
        

          #کتاب_شنیدم

*کتاب صوتی #نورثنگر_ابی
نوشته‌ی جین آستین
ترجمه رضا رضایی
گوینده: سحر بیرانوند*

قشنگ و ساده و دوست داشتنی بود. گویندگیش هم خیلی خوب بود.

مثل بقیه کتابهای جین آستین
مربوط به دغدغه های دختران جوان در شرف ازدواجه
و سعی داره روحیات و اخلاقیات مختلف دختران و پسران جوان رو بررسی و موشکافی کنه.

اگر غرور و تعصب رو دوست داشتید، از این هم احتمالا خوشتون میاد. هرچند به اندازه غرور و تعصب جذاب نیست ولی قابل قبوله.
مثلا ۳.۵ یا ۴ از ۵.

البته این کتاب ظاهراً بعد از فوت جین آستین منتشر شده به همراه کتاب ترغیب. (در زمان حیاتش ناشری قبول نکرده چاپش کنه!) 

یه چیز جالب توی کتابای جین آستین
حجب و حیای نوینسده در توصیف لحظات عاشقانه و خواستگاریه!
یعنی آدم توقع داره دیالوگ ها و جملات عاشقانه در لحظه ی خواستگاری رو بخونه ولی جین آستین خیلی سربسته میگذره از این بخش و به صورت کلی میگه جملات عاشقانه‌ی زیبایی رد و بدل شد و به شدت ابراز علاقه کردند به هم و البته دختر هم سکوت کرد و لبخند زد و سرخ شد و خجالت کشید
        

          اگه مثل من عاشق حال و هوای  قرن ۱۸و ۱۹، روستاهای خوش آب و هوا و سرسبز انگلستان(که توی فیلما میبینیم🙂) و و و و از همه مهمتر رویای وارد شدن به یک قلعه با معماری سبک گوتیک رو دارید، این کتاب برای شماست☺️
اولین کتابی که از جین آستین خوندم برخلاف تصورم اونقدر شیرین بود برام که دلم میخواد به زودی سراغ بقیه کتاب‌هاش برم و  بازم در دنیای دوست داشتنی‌‌شون غرق بشم😶‍🌫️🥰
        

          It was a good book but I prefer the others more
        

          بسم اللّه الرحمن الرحیم

نسبت به اِما و غرور و تعصب که تا الان خوندم رمان پر کشش‌تری بود و کم‌تر خواننده رو خسته می‌کرد. اما بنظرم عمق کم‌تری نسبت به اون‌ها داشت 
و همچنان دغدغه‌های همیشگی جین آستین رو می‌شه در این رمان هم دید:)
تو نورثنگر ابی گاهی جین ما رو از داستان خارج می‌کنه و مستقیم درباره شخصیت‌ها باهامون صحبت می‌کنه و بنظرم جالب بود.

        

          باید این رو قبول کنیم که دنیای کلاسیک و زمان قدیم اصلا یک دنیا با دنیای امروزی تفاوت دارند و نباید قضاوت هایی درباره ی آن  کنیم .
در کتابهایی کلاسیک به جزییات خیلی توجه میشه ،گفتگوها طولانیه ،اتفاقات بی غل و غش می افتند و...
پس نباید بگیم که چرا اینقدر صحبت های خاله زنک می‌کنند یا چرا درباره این چیزا های بی ارزش صحبت میکنند و یا حتی چرا فلان اتفاق دور از باور می افتد..
تنها کاری که باید بکنیم این است که یک لیوان چای گرم برای خود بریزیم و این را فراموش کنیم که در قرن ۲۱ زندگی میکنیم و با کتاب و آن زمان پیش برویم...
        

          داستان نورثنگرابی در مورد دختری به نام کاترین مورلنده که کتاب‌های گوتیک دوست داره و فکر می‌کنه دنیای واقعی هم مثل کتاب‌های گوتیکه ولی کم کم با واقعیت وبرو می‌شه.
 در طول داستان خیلی از سادگی و خنگی کاترین حرص خوردم و دلم میخواست خانواده تورپ ها رو تیکه تیکه کنم البته شاید شما انقدر مثل من حرص نخورید.
خیلیا نظرشون نسبت به این کتاب مثبت نیست و میگن خیلی خاله زنکی طوره (واقعا هم هست)و  درسته که اونجوری نبود که بشینم و یه روزه تمومش کنم ولی در کل دوستش داشتم این جزو اولین کتاب‌هایی بود که جین آستین نوشت ولی بعد مرگش منتشر شده و اول قرار بود اسم کتاب کاترین باشه ولی شد نورثنگر ابی.
به نظر من با بقیه کتابای جین استین متفاوت بود با اینکه ایده بخش رومنسش مثل بقیه بود ولی کلیشه شکنی هم زیاد داشت. یه جورایی نویسنده ها کتاب ها و ادما و سنت های اون دوران رو با دیده انتقادی و تمسخر مانند به تصویر کشیده بود و خیلی جاها واضحا دیدگاه جامعه به رمان رو که وقت تلف کردن میدونن مسخره کرده بود و همین دیدگاه های انتقادی باعث شد کتابو دوست داشته باشم.
از این کتاب یه فیلم هم ساخته شده به همین اسم که هنوز ندیدم ولی اگه دیدم ادیت میزنم نظرمو اضافه میکنم.
تو ترجمه های نشر های دیگه با اسم صومعه شمالی و کاترین هم منتشر شده اگه این اسما رو دیدید بدونید همینه.
        

          این کتاب و دوست داشتم :)
و اینکه فهمیدم یک سری چیزها باب میل ما نیست  یا ممکنه یکسری رفتارها رو نفهمیم وچه بسا آسیب ببینیم ولی همون ها یک زمینه چینی برای اتفاقات مثبت زندگی آدمیزاد میشه . چاهی که برات کنده میشه و تو در انتهاش الماس پیدا کنی . 
قسمت آخر کتاب  اینطور و در قطعی  برق گذشت .  
با چراغ قوه گوشی قدیمی و یک ماگ ختم بخیر شد [:
        

          نورثنگر آبی /کاترین
وقتی میرید سراغ کلاسیک و جین آستین قاعدتاً یا به کلاسیک خوانی علاقه دارید یا به سبک جین آستین و شاید هر دو. اگر هیچکدوم و باز هم چنین کتابی رو انتخاب میکنید، به نظرم بیشتر نقد متوجه خود شماست نه کتاب، مثل اینکه یک کتاب ترسناک بخونیم و بعد انتقاد کنیم که اصلا من رو نخندوند. خلاصه که با دقت انتخاب کنید، و توجه کنید این کتاب دویست سال پیش نوشته شده که خیلی چیزها با امروز متفاوت بوده، بگذریم. داستان در مورد دختر نوجوانی به نام کاترینه که در روستایی زندگی می‌کنه و به معنای واقعی معمولیه، هم در هوش، هم قیافه، هم خانواده و ... با درخواست یکی از دوستان خانوادگی با اونها به شهر میره، اونجا زندگی جدید تجربه می‌کنه با روابط جدید، و مثل تمام آثار کلاسیک عشق هم پای اصلی داستانه. علاقه‌ی کاترین به کتابهای ترسناک و تاثیرش روی قسمتی از کتاب و نتیجه‌گیری‌ای که از این اتفاق می‌کنه جالبه. در مجموع با توجه به چند سطری که ابتدا نوشتم، کتاب بدی نبود و حرفایی برای گفتن داشت.ه
        

          مِه... 🚶🏻‍♀️
کتابش برا من بیشتر شبیه کتاب برونته‌ها بود تا جین آستین 🤔
چ روند داستان چ نحوه توضیح راوی یا نگاهش حتی
روند داستانم مثه موجای دریا بود 🙃 ی جاهاییش جذاب میشد ی جاهاییش افت میکرد و خسته کننده میشد
ب هرحال ب عنوان طرفدار جین آستین و کتابای کلاسیک .. از خوندنش پشیمون نیستم ... اما خوب شاید تو بازه  ۲۰ ~ ۳۰ کتاب اولی ک پیشنهاد بکنمم نیست :)))
        

          چیزی که تو این کتاب خیلی دوست داشتم شخصیت کاترین بود
ساده بود خیلی ساده 
حتی مواجه شدنش با عشق و هنری تیلنی هم ساده بود و عاری از هرگونه هیجان 
شخصیت منفور ایزابلا که منو یاد چند نفر انداخت به زیبایی هرچه تمام تر توصیف شده بود مخصوصا تو اخرین نامه ای که با وقاحت کامل برای کاترین نوشته بود و اونو احمق فرض کرده بود🙃
روند کتاب کند و عاری از هرگونه هیجانه ولی کاراکتر کاترین برای من دوست داشتنی بود☺️
        

          دومین کتابی بود که از جین استین میخوندم 
ترجمه روان و خوبی داشت
درباره داستان هم به نظرم فضای دو کتاب مثل هم و تکراری بود
و  فقط میتونم بگم زندگی اشرافی خیلی خسته کننده ست... 
رسما بیکار هستن و هیچ فعالیت مفیدی ندارن!
فقط ثروت و  دیگر هیچ... اون هم ثروتی که نتیجه رنج و تلاش نبوده بلکه نتیجه استعمار و استثماره... 

        

          نسبت به بقیه کتابهای جین استین کمتر تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم
        

          خب خب کتاب بعدی هم به پایان رسید و میتونم بگم متفاوت ترین کتاب جین آستن برای من بود.
از نظر نوشتار،موضوع،کنجکاوی و حرص خوردن.
به شدت این سبک نوشته ی متفاوت و عجیب رو دوست داشتم.
تمام طول داستان کشش خوبی داشت.
اما 
یه اما ی بزرگ اینه که پایانی تقریبا تکراری مثل تمامی کتاب هاش داشت که این شاید امضای جین آستن روی کتاب هاش باشه.
و من به شدت از دست اون خانواده ی به خصوص حرص خوردم🤦🏻‍♀️
        

          به نظرم کتاب‌های جین آستین از آن دست کتاب‌هاییه که وقتی میریم سراغشون می‌فهمیم یا امیدوار میشیم که زندگی هنوز هم زیبایی‌هاش رو داره... عشق و اشتیاق و تمایلات به ایجاد به رابطه در حالی که با دختری ساده و بی‌آلایش روبرو میشیم.... 
قطعا غرور و تعصب برای من یک کتاب بی‌نظیر از این نویسنده هست ولی خوندن این کتاب هم خالی از لطف نیست.
گاهی اوقات چقدر خوندن یک رمان کلاسیک بدون هیچ گره و تعلیقی میتونه آرامش‌بخش باشه.
        

          عجیب‌ترین کتاب جین آستین بود به‌نظرم. در مستندی که دربارهٔ زندگی جین آستین دیده بودم اشاره شده بود به اینکه در کودکی و نوجوانی داستان‌های ترسناک می‌نوشته، ولی آن‌قدر فضای روایت‌های دیگرش فاصله داره از رمان‌های گوتیک اون دوره که حتی تلاشی که در این داستان برای نزدیک‌تر شدن به اون فضا کرده عجیبه. البته به‌نظرم بیشتر رویکرد انتقادی و حتی شاید تمسخرآمیز نسبت به این ژانر داشت چون در نهایت کاترین متوجه می‌شه که چه افکار مسخره و بچگانه‌ای داشته و این جور چیزها فقط تو داستان‌ها اتفاق می‌افتند نه زندگی واقعی. بااین‌حال، حتی همین رویکرد انتقادی یا شاید تحقیرآمیز به ژانر گوتیک از جانب جین آستین جذاب و بامزه بود.
اما از لحاظ روایی، نسبت به رمان‌های دیگرش خیلی حرف زیادی برای گفتن نداشت و حتی بین هنری و کاترین خیلی جذبهٔ واقعی دیده نمی‌شد. کاترین خیلی بچه بود و طبعاً جهان‌بینی‌اش هم کودکانه بود و هنری هم خیلی نگاه از بالا به پایینی داشت و حتی گاهی حس می‌کردم داره کاترین رو مسخره می‌کنه و خیلی نمی‌فهمیدم چه چیزی باعث کشش این دو کاراکتر به هم شد. برای همین راستش عشق بین این دو چندان برام جذاب نبود؛ در مقابل رابطهٔ سه‌نفرهٔ ایزابلا، جیمز و کاپیتان تیلنی خیلی جالب بود مخصوصاً که این وسط ایزابلا طرف منفی ماجرا بود و به‌نظرم چنین اتفاقی در آثار آستین تازگی داشت. 
مثل «ترغیب» و «منسفیلدپارک» اینجا هم با تیپ شخصیت‌های متفاوتی نسبت به سه اثر اول آستین روبه‌روییم که این خوب بود، اما متأسفانه چندان بهشون پرداخته نشده بود. به‌جز کاترین، ایزابلا و هنری بقیهٔ شخصیت‌ها خیلی عمق نداشتند متأسفانه و برای همین خیلی قابل‌درک و ملموس نبودن‌. مثلاً کاراکتر ژنرال خیلی غریب و غیرقابل‌درک بود. یه جاهایی چنان رفتارهای دوگانه و عجیبی داشت که من حس می‌کردم خودش از کاترین خوشش اومده. برای همین می‌گم توصیفاتش از شخصیت‌های دیگه عمق زیادی نداشت و باعث گیج شدن خواننده می‌شد. 
سبک نوشتاری آستین هم در این رمان عجیب بود، مدام به‌‌صورت مستقیم در مقام نویسنده با خواننده حرف می‌زد و این باعث می‌شد یهو در‌حالی‌که غرق در داستانی از داستان بپری بیرون و راستش یه کم به‌نظرم تو ذوق می‌زد. شاید سعی داشته سبک نوشتاری تازه‌ای رو امتحان کنه ولی نتیجه خیلی جالب نبود و البته طبق معمول مثل باقی کتاب‌هاش یهو در فصل آخر همه چی رو خیلی سریع جمع کرد. حتی دیالوگ بین کاترین و هنری که خیلی خیلی مهم بود نوشته نشده بود و فقط نوشته بود با هم حرف زدند که اصلاً انتظار خواننده رو برآورده نمی‌کرد.
        

          دوستش نداشتم. جذبم نکرد، نصفه و نیمه از خوندنش دست کشیدم و احتمالا هیچ وقت هم نرم سراغش تا تمومش کنم.
        

          به عنوان اولین کتابی که از جین آستین خوندم
با توجه به تعاریف و توضیح ها اونقدر جذاب نبود
نه اونقدر خوندنی که بشه یک آن به اتمامش رسوند
و نه اونقدر بی مزه که توی خوندنش تعلل کنید.