حتی به اصطلاح ادم بزرگا بیشتر به خوندن این کتاب که کمتر از ۴۰ صفحست نیاز دارن؛
که بفهمن وقتی یکی کنارشون ناراحته نیاز نیست نصیحتش کنن مجبورش کنن و یا بگن که بیا ببین من از تو بدبخت ترم!
همینکه کنار شخصی که ناراحته بشینیم و سکوت کنیم تا خود اون فرد حرف بزنه بهترین کمکه.

      

        چیزی که در درجه اول درباره این کتاب منو به فکر فروبرد این بود که واقعا ما همچین حرکتی رو روزانه داریم اطرافمون میبینیم
خیلی دوست دارم برم مقالات علمی ای دربارش بخونم ولی اگه دقت کنیم میبینیم روزانه چقدر ادما روی موجی سوار میشن که توی جامعه راه افتاده
فلان سلبریتی محبوب میشه و دوستش دارن؟ما هم الکی میگیم دوستش داریم و دنبالش میکنیم تا از موج جا نمونیم
به فلان کس دارن ابراز تنفر میکنن و فحش میدن؟ما هم بدون اینکه تمام ماجرا رو بدونیم بهش فحش میدیم و ابراز تنفر میکنیم
وقتی خودمون روزانه داریم همین کارا رو میکنیم به نظرم داستان ادم خوران اصلا نباید برامون عجیب باشه:)
فقط فرق این کتاب با ما این بود که خشمشون رو عملی سر یه ادم بی گناه خالی میکنن و ما گاها با فحش دادن به یک ادم مجازی
از کجا معلوم پاش بیفته همین کار رو در واقعیت نکنیم؟
      

        با عشق زندگیم آشنا بشید! شروع عالی بود و پایان هم عالی و روند داستان هم عالی؛ اصلا همه چیش عالیه این کتاب.
این کتاب کتابیه که تا مدت ها هرکی بهم میگفت کتاب معرفی کن التماسش میکردم اینو بخونه طوری که همه اطرافیانمو مجبور کردم بخوننش:)
داستان با شخصی شروع میشه که بیدار میشه نمیدونه کجاست نمیدونه کیه و باید چیکار کنه و...
به مرور گره های داستان باز میشه و ما میفهمیم چی به چیه و این خودش خیلی هیجان انگیزه! از این بیشتر بگم مزش میپره خودتون باید بخونید!
واقعا با اینکه حجمش زیاده، وقتی می‌خوندم اصلا نمی‌فهمیدم چجوری پیش میرم؛ یهو ۷۰ صفحه خونده بودم. شاید اینکه حالت معمایی داره خیلی منو به خوندن ترغیب می‌کرد.
یه تیکه های طنز خیلی کمی داره که من با همونا یهو می‌زدم زیر خنده، بعضی جاهاش شاید از لحاظ علمی و چیزایی که درباره فیزیک میگه گیج بشید ولی در کل من مشکلی نداشتم.
دو ترجمه داره که الان فقط مال نشر تندیس موجوده و ۵۷۴ صفحه‌ست؛ اون یکی ترجمه هم فقط توی طاقچه پیدا می‌شه به نام ماموریت درود بر مریم که ۶۰۸ صفحه‌ست.
فیلمی که ازش ساخته شدم هم که قراره به زودی اکران بشه و از الان میدونم قراره حسابی بخوره توی ذوقم:)
      

        به معنای واقعی کلمه هر چی در وصف این کتاب بگم کم گفتم
پایان کتاب واقعا شوکه کرد منو
با اینکه اسپویل شده بودم ولی نمیتونستم حدس بزنم به این شکله
فکر میکنم میتونه بهترین کتاب فانتزی ای باشه که تا به حال خوندم
به شدت به همه رده های سنی توصیه میکنم بخوننش
و اگه اوایلش به نظرشون کند بود تا وسطاش صبر کنن چون همه چیز یهو هیجانی میشه.
      

        داستان نورثنگرابی در مورد دختری به نام کاترین مورلنده که کتاب‌های گوتیک دوست داره و فکر می‌کنه دنیای واقعی هم مثل کتاب‌های گوتیکه ولی کم کم با واقعیت وبرو می‌شه.
 در طول داستان خیلی از سادگی و خنگی کاترین حرص خوردم و دلم میخواست خانواده تورپ ها رو تیکه تیکه کنم البته شاید شما انقدر مثل من حرص نخورید.
خیلیا نظرشون نسبت به این کتاب مثبت نیست و میگن خیلی خاله زنکی طوره (واقعا هم هست)و  درسته که اونجوری نبود که بشینم و یه روزه تمومش کنم ولی در کل دوستش داشتم این جزو اولین کتاب‌هایی بود که جین آستین نوشت ولی بعد مرگش منتشر شده و اول قرار بود اسم کتاب کاترین باشه ولی شد نورثنگر ابی.
به نظر من با بقیه کتابای جین استین متفاوت بود با اینکه ایده بخش رومنسش مثل بقیه بود ولی کلیشه شکنی هم زیاد داشت. یه جورایی نویسنده ها کتاب ها و ادما و سنت های اون دوران رو با دیده انتقادی و تمسخر مانند به تصویر کشیده بود و خیلی جاها واضحا دیدگاه جامعه به رمان رو که وقت تلف کردن میدونن مسخره کرده بود و همین دیدگاه های انتقادی باعث شد کتابو دوست داشته باشم.
از این کتاب یه فیلم هم ساخته شده به همین اسم که هنوز ندیدم ولی اگه دیدم ادیت میزنم نظرمو اضافه میکنم.
تو ترجمه های نشر های دیگه با اسم صومعه شمالی و کاترین هم منتشر شده اگه این اسما رو دیدید بدونید همینه.
      

        اگه به امید یه کتاب جنایی خیلی هیجانی میاید سراغ این کتاب باید بگم که عقب نشینی کنید!
توصیفات خوبی داشت و شخصیت پردازیش هم قابل قبول بود 
روند داستان یه جاهایی خیلی کند میشه که ممکنه برای بعضی خسته کننده باشه.
من در کل داستانو دوست داشتم و با شخصیت اصلی همزاد پنداری میکردم.
تقریبا توی دو فصل پایانی همه راز ها حل میشن و قبل اون سرنخ زیادی نداریم و روند داستان اصلا جدا از معمای اصلیه
      

        نمایشنامه ای بود که بعدا به دیگران معرفیش میکنم
روند داستان به نظرم جالب بود و پر بود از گفت و گو هایی که مفهومش رو دوست داشتم.
توی فکرم که نمایشی که از این کتاب اجرا شده هم ببینم ولی میترسم به خوبی کتاب نباشه و توی ذوقم بخوره:)
      

        این دومین تجربه خوندن اثار اگاتا برای من بود قبل این یه کتاب خیلی بلندتر ازش خوندم که خیلی مقدمه چینی داشت و تا به بخش جذاب و پرکشش داستان که لحظه شماری میکنم برای ادامه برسه طول کشید اما این کتاب از همون اول رفت سراغ اصل ماجرا برای همین برام جذاب تر بود از نیمه کتاب به بعد نمیتونستم کتاب رو زمین بذارم و لحظه شماری میکردم برای پایان و معلوم شدن قاتل:)
در کل خیلی کتاب رو دوست داشتم و اسمش هم به نظرم بامزست با اینکه ساسنسور شده:)