خیلی ناراحتم که تموم شد.
هفت سال پیش دیدمش و توی این مدت به خاطر حجم زیاد نخونده بودمش. اما داستان‌های فوق جذاب در هم پیچیده، فصل‌های کوتاه، روایت ساده و عوامل دیگه باعث شد کتاب رو توی سه وعده بخونم.
+ آخر کتاب ممکنه اشک بریزید.
          

            یادمه کوچیکتر که بودم، اعتقاد عجیبی داشتم: کتاب هرچی حجیم‌تر باشه، احتمالا جذاب‌تر و قشنگ‌تره! البته هنوز هم تا حدودی به این جمله معتقدم. اون‌موقع‌ها با همین عقیده رفتم سراغ کتاب ماه بر فراز مانیفست؛ و این کتاب هم خوشبختانه ناامیدم نکرد. هرچند، حقیقت اینه که داستانش یادم نمونده😅 به‌خاطر همین هم دلم می‌خواد دوباره بخونمش. اما یادمه که هم روایت داستانش رو دوست داشتم و هم شخصیت اصلیش رو؛ به‌ویژه به این دلیل که اسم شخصیت اصلی آبیلین بود و شباهت زیادی با اسم من داشت! :")
          

            .
مانیفست در انگلیسی هم اسم است و هم فعل. و در این رمان هم به معنای لیست اسامی مسافران کشتی‌ است که اهالی شهر را از اروپا به آمریکا آورده و هم به معنای آشکار شدن و شناختن است.
آبیلین که هم غریبه است و هم کم سن و سال وارد شهر می‌شود و نشانی از خاطرات و تعریف‌های پدرش نمی‌بیند.
او می‌خواهد پدرش را بشناسد. جعبه‌ی کوچکی پیدا می‌کند که کلید کشف رازهای مانیفست می‌شود.
آبیلین هم خودش و پدرش را می‌شناسد و هم با زنده کردن خاطرات اهالی شهر، آن‌ها را دوباره بهم وصل می‌کند...