از اون کتابایی بود که آدم آخرش یکم میمونه میگه چی شد؟ 
نه از اون جهت که پایان خاصی داشت نه از فصل دوم قشنگ معلوم بود جریان چیه از اون جهت که آنقدر آخرش سریع پیش رفت که سرعت ذهنت خیلی باهاش همخوانی نداره. 
از اون مدل جنایی هایی بود که از اولش خیلی گنگه ولی یهویی آخرش قاتل با دو تا جمله شناخته میشه و... 
به نظرم اگه خیلی کتاب جنایی خوندید اینو نخونید چون حسابی دل زده میشید 
      

        یکی از کتابایی بودکه شدیدا باهاش مانوس دم به حدی که تا سه چهار شب حتی خوابش رو هم میدیدم! 
واقعا قشنگ استواری جده ی اباصالح رو به تصویر میکشه و حمایتی که از امام زمان میکردن! 
خدا خودش میدونه هرکی برای چه کاری آفریده شده و اگر باید انتخابت میکنه یه کنیز رو مادر امام عسکری میکنه و کنیز دیگری رو مادر معتز! 
      

        عاشق اینم که نویسنده آنقدر قشنگ این کتاب رو مرتبط با شاهنامه ساخته برای من که پارسال یه مقدار زیادی قبل امتحانات رو با شاهنامه سر کردم خیلی جالبه!
شخصیت پردازی به غایت قوی کتاب و تاثیر هر کدوم  خیلی قابل توجهه و  دلنشنین اش میکنه. 
خیلی خوبه که بالاخره یه نویسنده ی خوب ایرانی پیدا شد که ادبیات مان را به صورت فانتزی به تصویر بکشه. 
پ. ن: بعد از مدت ها این کتاب تونست تاثیر کتاب (موریارتی)  رو بر نوشته های من خنثی کنه و بهشون یه سبک جدید بده! 
      

        این جلد در حقیقت شروع اصلی این مجموعه است، تو این جلد تازه با شخصیت ها آشنا میشیم، مسیر اصلی تازه آغاز میشه و به هرکس ماموریتی  داده میشه! 
یه جاهایی از داستان واقعا میخواستم خودمو بزنم خیلی جالب بود! 
برام خیلی جالب بود که مسمغان از کجا به کجا رسیده بود و درک جدیدی از زرتشت ها پیدا کردم. واقعا این دین چقدر تحریف شده که الان خیلی ها با آتش پرستی یکی میگریندش! 
      

        به سلامتی این مجموعه رو شروع کردم فقط جلد یکش رو نخوندم متاسفانه چون توی اشتراک ناقچه نبود بنابراین از جلد دو شروع کردم و در حال تلاشم از جلد یک سر در بیارم (اولین باره یه مجموعه رو از وسط شروع میکنم) 
خیلی خوب بود و مطمئنا یکی از بهرین کتابایی هست که خوندم ایده ی کتاب رو خیلی دوست داشتم (باید بگم خیلی به ادامه ی داستانم کمک کرد) و شخصیت پردازی محشری داشت یه نابغه ی ریاضی  که که ذهن منطقی ای داره ( یکم شبیه پو آرو بود) و خیلی دست و پا چلفتیه در حال آموزش جاسوسی خیلی جالب بود. 
خیلی خیلی اسپایدر رو تحسین میکنم اصلا نقشه شون حرف نداشت. 
امید وارم بتونم ادامه اش بدم 
      

        خیلی لذت بخشه که اول مهر وارد کتابخونه بشی و بفهمی یه مجموعه ی پنج جلدی جدید اومده و اولین کسی باشی که بخونیش! 
واقعا از کتاب  لذت بردم البته بعید میدونم از اون کتابای همه پسند باشه ولی من خیبی دوستش داشتم. 
داستان یکجور ماجرا مثل شاهنامه است ولی در دوره های بعدی یعنی سالیان دراز بعد از نبرد رستم و اسفندیار (تو کتاب اینجور نوشته بود پس میشه زمان رو حدودی فهمید)  
این کتاب در باره ی دین زرتشت توضیح میده و درک خیلی خیلی جامعی ای ازش بهمون میده. 
شنیدی که مثلا میگن خدا از یک سری حکومت ها حمایت میکنه یا شنیدید که امام خمینی فرموده اند که خدا از جمهوری اسلامی محافظت میکنه؟ 
خب ماحرای این داستان اینه که به علت بد کاری مردم حمایت اهورامزدا  از حکومت ایران برداشته میشود و... 
مطمئنا ارزش خوندن رو داره! 
      

        نمیدونم چرا مد شده داستان ها رو از زبان قاتل تعریف میکنند؟ 
بابا خب یه کاری کنید که خواننده هم شانسی برای حدس زدن داشته باشه! 
البته باید بگم یکی دیگه از بهترین های آگاتا کریستیه 
      

        کتاب واقعا کتاب عالی ای بود. 
یک جور کند و کاو میان نقاشی ها و آثار داوینچی. 
نویسنده به ظرافت مسیحیت نوین رو نقد میکنه و خیلی اوقات به حرفاش به نظر درست میاد. 
ولی به نظرم خیلی چرت و پرت هم زیاد داشت. 
با اینحال واقعا داستانش قشنگ بود و هیجان انگیز. 
فقط یه سوال: کی گفته حوا اون میوه رو خورده؟ 
      

        فصل آخرش یکم قاطی پاطی بود ولی در کل عالی بود. 
اولین ایرادی که میخوام بگیریم اینه که خیلی تصادفی بود و حماقت بچه ها تبدیل به بهترین کاری که ممکن بود انجام بدن شد.
 چه جوری؟  
بچه ها برای نجات مادرشان باید میرفتن اون دنیا و تنها محلی که به ذهنشون رسید خونه ی قاضی ای بود که قصد جون مادرشان را کرده بود.  
بعد ماجرا طوری چیده شد که اصلا وسط خود جایی که مادرشان بود افتادند. 
و اینکه مدل کتاب با قبلیه متفاوت تر شده بود و انگار بیشتر به روایت حوادث کفایت کرده بود تا توضیح احساسات. 
نکته ی مثبتش هم تین بود که نسبت به قبلیه سریع تر پبش میرفت  قبلیه خیلی فس و فس  بود. 
      

        این اولین باره که میخوام یادداشت کتابی رو بنویسم که خیلی کم فهمیدمش.
کتاب، کتاب راحتی نبود به نظرم. 
کتاب از زبان یه آلزایمری است که من اصلا نگرفتمش. 
طرف یکسری خاطره داره که معلوم نیست راسته یا نه. 
اول اینکه اگه اون ـ هی  (دختر مقتوله )  با پدرش مرده بوده پس ذهن طرف  چه جوری آنقدر خاطره ازش ساخته؟ 
یا  مگر نه این که او همه چیز رو ظبط میکرد و می نوشت مگه میشه فامیلی انی را اشتباه کرده باشه. 
و اینکه چند بار صحبت های دکتر و کلانتر در باره ی اون ـ هی بوده که او دختر اش است چطوری حالا نبوده؟ 
مگر نه اینکه گذشته کامل پاک نمیشه مگه خاطره ی اون هی الکی بوده؟ 
بیشتر از این نمیتونم در باره اش بنویسم شاید اگه یکبار دیگه بخونمش بیشتر بفهمم. 

 
      

        این کتاب هم تقریبا مثل کتاب قبلی داستان افرادی است که به طرز بی رحمانه ای از خیلی چیز ها بی خبرند. 
در ترس های پوچ زندگی میکنند، افراد ناقص حق زندگی ندارند و هیچ کس چیزی از مهربانی یا بخشندگی یا دلسوزی و یا حتی از درمان کردن بلد نیست. 
البته به نظرم اوضاعشان  از کتاب قبل خیلی بهتره مثلا مادران از بچه های خود نگهداری میکنند یا هرکس نان زحمت خودش را میخورد. 
کتاب هم جالب بود و من خیلی باهاش ارتباط کرفتم هرچند به نظرم بیشتر مانند یک پل بود برای ارتباط میان جلد یک و جلد سه (من جلد سه رو نخوندم ولی گویا در دهکده ی شفا رخ میده.) 
 
      

        این کتاب اولین جلد از یه چهار گانه است که من دو تاشو خوندم سه ساله منتظر دوتای دیگه ام. 
داستان، داستان انسان هایی است که هیچ چیز نمیفهمند و تمام عمرشان تحت اختیار روئسایشان بوده اند. 
هیچ انتخابی برای مردم عادی وجود ندارد و همه چیز اعم شغل، همسر، مدل لباس پوشیدن،  مرگ و حتی فرزندان  از قبل انتخاب شده. 
کلا تیپ کتاب آخرزمانی است.  
تا وقتی که پسری به نام یوناس برای دریافت کننده بودن انتخاب میشود تا بتواند انتخاب کند، رنگ هارا ببنید و خاطرات را نگهداری کند. 
شخصیت پردازی و ایده خیلی جالبه به خصوص که در باقی جلد ها جالبتر میشه. 
من با خوندنش یاد بابالنگ دراز افتادم و ورود جودی از یتیم خانه به دنیای واقعی ولی این بار تفاوت دو دنیا خیلی بیشتره. 
      

        خب اگه بخوام منصفانه نظر بدم باید بگم کتاب خیلی خیلی لذت بخش و دلنشینی بود.  بخوص شخصیت سازی و روایت کتاب کار هرکسی نبود. 
ولی همش وسط کتاب هی حرص میخوردم به نظرم با اینکه شنیدن صحبت های عبدالمطلب و ابو طالب و...  خیلی خیلی جالب بود بازم نباید اینطور از زبان آنها صحبت میکرد مگر اینکه تنها روایت کند نه اینکه تمامی احساسات جعفر را تا هنگام شهادت نقل کند. 
و به نظرم یکم بی حرمتی شده حالا باز خوب بود از زبان امیر المومنین و پیامبر حرفی نداشتیم. 
با این همه کتاب خیلی جالبی بود امیدوارم بخونیدش. 

      

        مدت ها بود که یه کتاب علمی تخیلی خیلی خوب نخونده بودم و باید بگم این واقعا عالی بود.  
هرچند داستان ضعیف بود ( من بعد از برادران کارامازوف خیلی  سخت گیر شدم شما به دل نگیرید)  ولی تونست منو همراه خودش کنه.  
اابته اگه به من بود کلا گزینه ی "علمی"  را از عنوان کتاب حذف میکردم. 
کی گفته تو ایران انسان های اولیه و دایناسور ها  وجود داشتن؟ 
البته درسته که ممکنه وجود داشته باشن ولی حالا نمیشد یه مسئله ی ثابت شده را میذاشت وسط کتاب (مثلا میرفتن دوره هخامنشیان  و یه چیز خیلی باحال تاریخی کشف میکردن)  ؟ 
ولی خیلی از توضیحات زمانی اش خوشم اومد خود کتاب هم خیلی جالب بود. 
خوندنش خیلی لذت بخش بود حالا نمیدونم چرا
حتما بخونیدش.  

      

        کتاب خیلی قشنگی بود. 
داستان پسر کوچکی که مریض است و انتظار نمیرود زنده بماند....
خیلی داستان جالبی بود. 
شخصیت پردازی و مدل داستان و..  درست حالت داستان های اشرافی،  جنگی غربی ها را هویدا میکند. 
تنها تفاوتش رخ دادنش در آن دنیاست. 
و البته نکته ای دارد که وجود بی عدالتی و سخت گیری و...  در جهان بعد از مزگ است.  
از این لحاظ داستان فلسفی است و لی به نظرم هر چند به نظر برای کودکان است ولی یکم ذهنیت آنان را خراب میکند. 
واقعا داستان دلنشینی بود حتما توصیه اش میکنم.