خاطرات یک آدمکش مبتلا به آلزایمر از زبان خودش... راوی زوال عقل دارد و همانطور که ذره ذره خاطراتش را از دست می دهد، از گذشته و حال‌ش می‌گوید.
یک سر و گردن بالاتر از "هنوز آلیس" و "هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود" و تقریباً به خوبی پدرِ فلوریان زلر.
توصیه می شود.
        

          ایده کتاب درخشان و فلسفی است و به زمان و حاکمیت آن بر بشر مرتبط است و به شدت مرا یاد فیلم پدر انداخت. اما به نظرم در فرم و اجرای نویسنده نوعی شتابزدگی و بی‌حالی دیده می‌شود. در هر صورت ارزش خواندن و ایده گرفتن برای نوشتن داستان کوتاه یا رمان را دارد. جملات قصاری هم درون کتاب هست که نویسنده به زور وصله و پینه پیرنگش کرده است. بعضی مطالبش اما بسیار جالب و قابل تامل بود. نوعی گسیختگی و عدم انسجام در سراسر کتاب محسوس است.
        

          بعد از اتمام این کتاب یادم اومد که همیشه قرار نیست کتابهای خوب تعداد صفحات زیادی داشته باشند :)

کتاب درمورد فردی است که از کودکی تا بزرگسالی آدم های بسیاری را به قتل رسانده و هیچوقت دستگر نشده ‌...
این قاتل عجیب ما اکنون دچار زوال عقلی و فراموشی شده ..

دومین کتابی بود که با موضوع فراموشی و زوال عقلی خوندم، واقعا اتفاق ترسناکیه و نویسنده به خوبی موفق شده احساسات و تفکرات یک آدم آلزایمری و به مخاطب انتقال بده...!

از طنز کتاب و پیچیدگیش لذت بردم..
بهتون توصیه میکنم کتاب و با صدای آقای شکیبا گوش بدید 🥲
        

          «شاید مرگ هم نوشیدنیِ سنگینی است که کمک می‌کند شب کسالت‌آوری را، که همان زندگی‌مان باشد، از یاد ببریم.»
        

          کلا آثاری مثل این کتاب که به توصیف یک ویژگی یا احساس بشری می‌پردازند، خواندنی‌اند.
(اگرچه به نظرم می‌شد نویسنده این ایده خاص داستان را بهتر بپرود و چیز به‌یادگارماندنی‌تری خلق کند.)
        

          زوال عقل یا همون آلزایمر خودش به تنهایی ترسناک هست
        

          به نظرم برای شبانه، قبل از خواب خوندن خب خیلی خوبه اما برای دست گرفتن و نشستن، نه.🙃
        

          انتظار کتابی را با پایان شگفت انگیز می‌کشیدم بهمین دلیل با دقت فراوانتری سطر به سطر را دنبال می‌کردم؛ منتها آنچنان که انتظارش را می‌کشیدم نبود.
 کتاب در قالب یادداشت های ریز و درشتی نوشته شده، در مورد آدمکشی است که چند سالی می‌شود بازنشسته شده و حالا دنیا دارد با آلزایمر و زوال عقل او را تنبیه می‌کند. 
چون کتاب از زبان خود این شخصیت بیان می‌شود؛ نثر گیج کننده هست و نمی‌توان حقیقت را از بین جملات بیرون کشید. جملاتی فلسفی در کنار و گوشه کتاب نوشته شده است که بنظرم گاهی وصله ناجوری بود.

        

          ایده‌ی خوبی داشت و می‌تونست بهتر به سرانجام برسه. چون داستان با آلزایمر گره خورده بود خیلی من رو یاد نمایش‌نامه‌ی “پدر” انداخت و خوندنش تجربه‌ی جالبی بود. توصیه می‌کنم تو یه نشست بخونید و تمومش کنید تا بیش‌تر بهتون بچسبه.
اینم بگم که این یه کتاب جنایی خفن نیست و ازش انتظار نداشته باشید که یه معمای پیچیده جلوتون بذاره و در نهایت غافل‌گیرتون کنه؛ بیش‌تر نحوه‌ی روایت و قلم نویسنده‌ست که جذابش می‌کنه، نه خود داستان.
        

          یه کار بسیار پرفروش دیگه از نشر چشمه که من باز هم نفهمیدم که چرا و دقیقا به چه دلیل؟!
پیرنگ قصه جالبه و واسه اینکه صرفا یه خلاصه داستان کلی ازش بشنوی و بگی جالب کافیه ولی هرچی میخونی زیاد به چیزی برنمیخوری که حسِ یه کتاب خوب رو بهت بده.
حرفم این نیست که کتاب بدیه، صرفا متعجبم که چرا اینقدر مورد توجه قرار میگیرن این کارها؟!
        

          من بصورت صوتی به مطالعه کتاب پرداختم و گویش زیبای هوتن شکیبا به این کتاب روحی تازه داده و پیشنهاد میکنم که با خواندن این کتاب فیلمش هم ببینید.
        

          این داستان هم واقعا بی نظیره
اگه فیلمی که با همین اسم هست رو ببینید که محصول کره هست و برای سال 2003 اگه اشتباه نکنم انگار قاتل ها یکی ان
واقعا عالی بود
        

          داستان در مورد کیم بیونگ سو آدمکشی هست که خاطرات گذشته و قتل هاش رو فراموش میکنه و الان در سن هفتاد سالگی بازنشسته حرفه قتل هست
        

          وقت شروع، مطمئن نبودم داستان خوبی باشد اما موقع پایان، از آن راضی بودم.‌ موضوع جالبی هم بود خاطرات یک آدم کش که البته مبتلا به آلزایمر پیش رونده است و در مسیر داستان هم جزییات یادش می رود. سیر کتاب خوب است و پایان بندی مناسبی دارد.‌همه چیز با آرامی و طمانینه پیش می رود تا میخ آخر کوبیده شود
        

          یک داستان خوش خوان ،خلاقانه و جذاب که میشه یه نفس خوند
ماجرای قاتل زنجیره ای پا به سن گذاشته ای که دچار آلزامیر و زوال عقل شده و به ناچار مجبور به ثبت وقایع روزانه خودش میشه تا درصورت فراموشی با مراجعه به نوشته هایش،چیزهایی که فراموش کرده به یاد بیاره!
قاتلی حرفه ای که اتفاقی غیر منتظره باعث میشه بعد از سالها که مرتکب هیچ جنایتی نشده،به فکر ارتکاب قتلی جدید بیوفته!
نکته جذاب و جالب داستان پردازش دقیق حالات یک فرد آلزایمری و مبتلا به زوال عقله که برای خواننده بسیار ملموس و قابل درک ترسیم شده و اینکه تا انتهای داستان نمیتونیم متوجه بشیم که کدامیک از این خاطرات واقعا اتفاق افتاده و کدامیک نتیجه توهمات پیرمرد مبتلا به آلزایمر هستش!
پایان داستان با اینکه برای خواننده تا حدودی شوکه کنندست ولی میتونست بهتر باشه.

از کتاب:
" همسایه ای دارم که بعد از هر شب نوشیدنِ بیرون از خانه پس می افتد. شاید مرگ هم نوشیدنی سنگینی است که کمک می کند شب کسالت آوری را، که همان زندگی مان باشد، از یاد ببریم."

"آدمی که چند دقیقه پیش بودم به آدمی که چند دقیقه بعد خواهم بود دستور میدهد.بدین ترتیب،آدمی هستم که بینهایت بار تقسیم میشود."

"بعضی ها احتمالاً احساس گناه دارند اما شرم نه.آنها می‌ترسند دیگران مجازاتشان کنند من احساس شرم می کنم اما احساس گناه ندارم هیچ وقت نترسیده ام مردم چی فکر می‌کنند و نگران مجازات شدن هم نیستم اما این حال احساس شرمم شدید است. من حتی یکی را فقط به خاطر شرم کشتم! آدم های شبیه من موجودات خطرناک تری اند"
        

          بخاطر اسمش ، منتظر بودم جنایت پشت جنایت فاش بشه. ولی خیلی ملو بود. بدک نبود در کل. به هم ریختگیِ ذهن شخصیت ، قشنگ توی متن اومده بود.
        

          اصلا پسندم نبود.دراپش کردم🚶🏼‍♀️
        

          اون چیزی که ترس به دل آدم میندازه شیطان نیست ، زمانه .
هیچ کس نمیتونه زمان رو شکست بده ...

خوب بود ، برای استراحت کردن مغز بین کتاب های سنگین ،  سرگرم کننده و خوبه

        

          کتابی خوب؛ با پایانی که سعی در حیرت‌زده کردن مخاطب دارد ولی بعضی جاها کمی می‌لنگد. کتاب را بعضا به‌اشتباه، مربوط به فیلم کره‌ای "Memories of Murder" می‌دانند که احتمالا بخاطر یکی بودن کشورهای ساخته شده و تشابه اسمی‌شان است—چه‌بسا ترجمه درست فیلم هم "خاطرات قتل" است و نه "خاطرات یک قاتل" که به اشتباه گفته می‌شود—،ولی هیچ ارتباطی بین فیلم و کتاب نیست. همچنین کتاب بسیار یادآور فیلم سینمایی "پدر" است.
کتاب بیشتر از اینکه به بخش‌های جنایی داستان بپردازد به بیماری آلزایمر شخصیت اصلی می‌پردازد و این یکی از نکات بسیار مثبت کتاب است. اینکه مارا به این ذهن درحال فروپاشی دعوت می‌کند و تمامی شک‌ها و ترس‌های شخصیت اصلی را بی‌پرده نشان می‌دهد به شخصیت‌پردازی و همچنین به جذاب شدن روند داستان کمک می‌کند تا خواننده کشش مناسب برای ادامه دادن داشته باشد.
درکنار اینکه در متن کتاب بعضا جملات "فلسفی" و قناسی هم نوشته شده که چندان جذاب نیستند و کلیشه‌ای جلوه می‌کنند و یا وصله‌ی ناجور شده‌اند ولی توصیفات و جملات قابل تامل و جالبی را هم ارائه می‌دهد.
مسئله اصلی این است که نویسنده در اینکه بتواند پایانی جالب با پیچش‌های شوکه کننده‌ ارائه بدهد موفق عمل کرده ولی پایانِ کتاب چندان راضی کننده‌ نیست. پایانی است که بعد از مدتی اثر خود را از دست می‌دهد و مخاطب را در این فکر رو می‌برد که شاید "اتفاقاتی" که افتاد شوکه کننده و جذاب بود ولی "پایان" چندان عجیب و راضی کننده نبود.