فوق العاده است. هم متن و هم ساخت کتاب صوتی. داستان شهر ما وقتی که شخصیت‌های تاریخی‌مون به این زمانه آمده‌اند. از دستش ندید
        

          چند سال پیش صوتی گوشش دادم.
و الان اتفاقی دیدمش دوباره.
یه شب اواخر اردیبهشت بود، هوای بهاری و آروم، ترکیبش با این کتاب برام یه تجربه ی دلچسب ساخت که هنوز با جزئیات یادمه.
لذت بردم و خندیدم و جاهایی هم تعجب کردم.
یادمه اون موقع با خودم گفتم باید ببینم امیرعلی نبویان دیگه چی نوشته؟
ولی چند سال گذشته و هنوز اینکارو نکردم.
شاید این بهونه ای بشه امسال برم سراغش.
        

          تلفیق نثر و داستان های قدیمی با موضوعات جدید اثر جالبی را خلق کرده که از گوش دادنش بار های بار لذت برده ام 
        

          نوشته‌ی کوتاهیه و حضور شخصیت‌های تاریخی در زمونه‌ی ما موضوع اصلی این نوشته‌ست. من به صورت نوشتاری خوندمش اما به‌نظرم لحن آهنگین و این‌که اصلا کتاب نوشته شده برای تولید اثر صوتی می‌طلبه که برای فهم بهتر به قصه گوش کنیم.
        

          واقعا دوسش داشتم
یع موزیکال بینظیر که به شکل استادانه‌ای نوشته شده بود
        

          من نسبت به کتاب‌های صوتی کمی گارد دارم؛ احساس می‌کنم فقط وقتی می‌تونم بگم کتابی رو خوندم که واقعا خونده باشمش -نه که گوش داده باشمش! اما «شهر غصه» کتابیه که اتفاقا باید گوشش داد. نه فقط به خاطر صداپیشه‌های خوبش (تصاویر روی جلد)، بلکه چون لحن آهنگین کتاب با بلند خوندن یا شنیده شدنه که بهتر منتقل می‌شه و به دل می‌شینه.
... خب هرچند، من بازم دلم راضی نشد و موقع گوش دادن نسخه‌ی صوتی، نسخه‌ی متنی‌ش هم جلوی چشمم بود =)) (و متوجه شدم تفاوت‌هایی جزئی بین‌شون وجود داره. احتمال دادم یه سری اصلاحات و بداهه‌پردازی‌ها صورت گرفته).

«شهر غصه»‌ی امیرعلی نبویان داستانیه از برخی شخصیت‌های تاریخی که به زمان حال اومدن و حالا با این زمان خودشون رو تطبیق دادن یا دچار چالش‌هایی می‌شن. ایده‌ی جالبی داشت هرچند خیلی کوتاه بود و به نظر می‌‌رسید بخشی از یه داستان بلندتر باشه (یا ادامه‌ی «ناگهان پیت حلبی» که تو مقدمه‌ی کتاب نوشته بود). ترجیح می‌دادم ادامه داشته باشه، ولی می‌شه هم مثل یه پادکست بهش نگاه کرد که آدم ۴۴ دقیقه وقت می‌ذاره یه داستان جالب با ظرافت‌ها و اشاره‌های طنز گوش بده.
        

          کتاب صوتی شهر غصه از امیرعلی نبویان تجربه‌ای شنیدنی و دل‌نشینه. نثرش روان و صمیمیه، با مخاطب نسل جدید به خوبی ارتباط برقرار می‌کنه، دیالوگ‌ها زنده‌ و پرکشش‌ان و ساختار نمایشی اون‌قدر خوب چیده شده که تماماً قابلیت اجرا داره؛ چه در کانون‌های فرهنگی دانشگاه، چه در جلسات نمایشنامه‌خوانی.
برای علاقه‌مندان به نویسندگی، به‌ویژه در شروع مسیر، کتاب‌های نبویان می‌تونن منبع الهام و الگویی ساده و درعین‌حال خلاقانه باشن.
        

          تقابل مدرنیته و سنت همیشه واسم یه موضوع جذاب بوده و همیشه خودمم بین این دوتا سردرگم بودم.
چیزی که این موضوع و واسم جذاب تر کرد قلم دلنشین امیر علی، کتاب صوتی با کیفیت و بازیگرای درجه یک بود. فقط ای کاش که طولانی تر بود.
        

          -باربد: می دونم; همیشه اول ماجرا یه همچین چیزیه! یه خراش کوچیک که فقط می خاره، زیر چنگ ناخونات انگاری لذت داره....، اما بعد مدتی و نم نمک، میشه چرکابه و خوناب و ترک....، وقتی به خودت میای که شده قانقاریا!!

-امیرکبیر: ای آقا!

.

.

.

نمیدونم چرا فایل کتاب رو که باز کردم ناخودآگاه لبخند زدم!

قلم امیرعلی نبویان "واقعا دل نشینه"

کتاب یه حس قشنگ نوستالژی داشت برام، یاد قصه های نوار کاست های بچگیم میوفتادم که شاید به خاطر ریتم داستان بود. یه جاییشم یاد #رادیو_چهرازی میوفتادم 😅

البتهههه یه جاهایی از کتاب یه جورایی کمی لوس میشد به نظرم، در کل ارزش خوندن داره من که دوسش داشتم 

پ.ن: ی روز که خسته و بی حوصله و دمغ بودید بخونیدش/گوش کنید تا بخندید و کلی انرژی بگیرید.😎
        

          ببینید، یه وقتایی آدم دلش می‌خواد یه کم شیطونی کنه، تاریخ رو زیر و رو کنه و ببینه اگه شخصیت‌های مهم گذشته یهویی سر از دنیای مدرن درمی‌آوردن، چه اتفاقی می‌افتاد. خب، ویه ایده‌ی خفن افتاده در ذهن آقای امیرعلی نبویان برای یه همچین کتابی:
تصور کن یه دیگِ آشِ شله‌قلمکارِ تاریخ رو برداشتن، همه شخصیت‌های معروفش رو (از پادشاها و عاشقا بگیر تا شاعرها و آهنگ‌سازها) قاطی کردن، بعد یه مشت تکنولوژی مدرن و شبکه‌های اجتماعی ریختن توش، بعد هم یه قاشق طنز برداشتن و حسابی همش زدن! چی ازش درمیاد؟ یه بمب خنده! 💣😂
این کتاب دقیقا همونه! یه جورایی تاریخ رو برداشته، گذاشته تو میکسر و دکمه "پوره" رو زده! 🤪
اصلاً نمی‌دونم چجوری تعریفش کنم. یه جاهایی از خنده روده بر می‌شی، یه جاهایی دهنت باز می‌مونه که "اینا دیگه چی بودن؟!"، یه جاهایی هم یه حس نوستالژی عجیب میاد سراغت. 🥲
ولی یه چیزی رو مطمئنم: اگه دنبال یه کتاب متفاوت و باحال می‌گردی که حسابی سرگرمت کنه و یه لبخند گنده بیاره رو لبت، این کتاب رو از دست نده! 😉 فقط قول بده قبل از خوندنش یه چکاپ کامل بدی، چون ممکنه از شدت خنده فشار خونت بره بالا! 😂🩺
خلاصه که، این کتاب یه جوریه که انگار تاریخ اومده باهات سلفی بگیره، اونم با فیلترای اینستاگرامی! 😎📸
        

          نمایش نامه ای طنز به شیرینی قند از امیرعلی نبویان 
داستان امیرکبیر که تصمیم میگیره برای کار سری به تهران امروز بزنه ولی چیزی که میبینه با چیزی که قبلا بوده کاملا فرق کرده .
جملات با ریتم خیلی زیبایی بیان شده بودند که نشان از سواد بالای نویسنده داره و به نظرم پیامی که مدنظرش بوده رو به زیبایی بیان کرده .
        

          اولش خوب بود ولی آخراش دیگه خوشم نیمد.

        

          دوست داشتنی همچون بقیه کارها .
جذاب ترین قسمتش همون شعر معروفش=
تیشه بشکن فرهاد....
        

          ای، همچین.
دو کلمه‌ی بالا بهترین توصیفی بود که برای این اثر پیدا کردم.
یک طنز متوسط، نقد معمولی و پرداختن به مشکلات امروز با وزن و قافیه و رگه های تاریخی و کشوندن شخصیت های معروف چه در تاریخ و چه در افسانه به دنیای امروز ما.
همه چیز خوب است یا بهتر بگویم هیچ چیز بدی در کار نیست، ساعتی لذت بخش را پیش رو دارید اگر می خواهید شروع کنید به خواندن یا گوش دادن اش.
چیز خاصی هم به شما اضافه نخواهد شد، نه در پرداخت به مشکلات امروز، نه در خلق موقعیت های آن چنانی و نه در وزن و قافیه خبر خاصی نیست
و البته و صد البته چه کسی گفته همه ی کتاب ها باید چیزهای خاص و آنچنانی داشته باشند؟ 
خدا پدر و مادر آقای نبویان را رحمت کند  که  فرزندی آوردند که چیزی نوشت که در این روزگار پر غم حال ما را خوب کرد.
اصلا این خودش یک اتفاق آنچنانی ست ، محیرالعقول است .
باور ندارید ؟ بخوانید/گوش دهید.
اجرا در نسخه ی صوتی فوق العاده است.
        

          صوتی‌اش رو شنیده بودم و خیلی دوست داشتم بخونمش
تو همین هفته کتاب و کتابخوانی سفارشش دادیم و اومد و خوندمش
کتاب کم حجم
برگرفته از مشکلات جامعه امروز
که هر چند عمیق به نکاتی نپرداخته اما به خواننده تلنگرهای خوبی میزنه
        

          بیشتر یک برش است تا یک داستان کامل.
حتی بیشتر انتقاد است تا داستان.
ولی خیلی خیلی قشنگ است.
        

          امیرکبیر به تهران امروز ما آمده است. همچنین بسیاری از بزرگان تاریخ ما. آنهایی که در قصه حضور دارند: لیلی، باربد، ابن سینا و شخص امیرکبیر است‌. اما هستند شخصیت‌هایی که نامشان فقط می‌آید و روایتی کوتاه از آنها گفته می‌شود. شخصیت‌هایی چون مجنون، فردوسی، رستم، سهراب، آرش کمان‌گیر، کاوه آهنگر، حافظ، ناصرخسرو، خسرو، شیرین، فرهاد، نظامی گنجوی و...

کتاب با زبانی طنز و شاعرانه به دغدغه‌ای قدیمی پرداخته است. دغدغه فراموشی تاریخ خودمان و شخصیت‌های تاریخی‌مان. کتاب به ما می‌گوید شخصیت‌های تاریخی ما اگر امروز بودند هر چند از وضع ناراضی بودند، ولی خودشان را با اوضاع ما تطبیق می‌دادند. 
ابن سینا داروی قلابی می‌فروشد و می‌گوید که در سه و نیم درصد از افراد عوارض دارد تا وقتی برگردند تا مشکل دارو را بگویند می‌گوید من گفته بودم در سه و نیم درصد عوارض دارد و شما جزو همان سه و نیم درصدی. و داروی آن مثلا عوارض را به آنها می‌فروشد.
لیلی مچ مجنون را در حالی که با دختر دیگری قرار داشته می‌گیرد. 
سهراب بعد از اینکه با فردوسی به مشکل می‌خورد، با ناصر خسرو شراکت می‌کنند و نوش داروی تاریخ مصرف گذشته قاچاق می‌کنند. 
باربرد سازش را فروخته و مشغول به کار رپ شده. 
حافظ راضی شده است اشعارش را به عنوان شعر رپ ویرایش و استفاده کنند.
امیرکبیر هم که سال‌ها در کاشان دلاکی می‌کرد، از دست غرغرهای همسرش به تهران برگشته است به دنبال کار، که این اوضاع را می‌بیند. 

موضوع کتاب تکراری است و شاید اگر کسی بگردد این نوع پردازش به این موضوع را هم پیدا کند. ولی استفاده از جنبه موسیقی احتمالا تفاوت این کتاب با دیگر کتا‌ب‌های این دستی است‌. بهتر که کتاب را فقط در قالب نسخه صوتی منتشر کردند و کار به نسخه فیزیکی نکشید.

در عنصر طنز، کتاب توفیر چندانی نیافته است. جملات طنزآمیزش گاهی خوب و موضوعات مورد استفاده هم جالب توجه هستند ولی در کل قوت چندانی ندارد و حتی جملاتی سخیف هم دارد. 
اما بیشتر توانایی کتاب در عنصر موسیقیایی آن است. توازن جملات و همچنین آهنگ‌های پیش زمینه هر چند همه جا خوب نیست ولی در اغلب کتاب به خوبی دیده می‌شود. پردازش موسیقیایی‌اش آنقدری خوب است که مقصود نویسنده که ارائه طنزی تلخ بوده است را به خوبی می‌رساند و ضعف جملاتی که نمی‌توانستند این مقصود را برسانند می‌پوشاند. آنقدر خوب که شما آخرش احساس اندوه از این وضعیتی که نویسنده سعد کرده است بگوید اسفبار است پیدا می‌کنید. می‌گویم سعی کرده چرا که کتاب کمی بیش از حد سیاه نمایی کرده و گویی جامعه امروزی ایران فاقد هر گونه خوبی است و سراسر دروغ است و بدبختی.

در کل خوب است که کتاب یک بار شنیده شود و این دغدغه قدیمی حداقل برای ما یادآوری شود. هر چند نباید به تمامه حرف نویسنده را قبول کرد که وضع ما تا این حد اسف‌بار است، ولی این درون ذهن ما باشد که وضع ما همچین هم خوب نیست.

بخشی از کتاب:

تیشه بشکن فرهاد!
که در این شهر مجازی شلوغ
همه شیرین شده اند به فریب و به دروغ
کُلَه نایک به سر 
حسرت لایک به دل
بریلیشن سینگل
تا که مقبول افتد نزد آن خسرو خوبان
شاه شمشاد قدان و شه شیرین دهنان
خسرو خود مشغول است به ابر اعجازی از فتوشاپ، کله اش روی تن هرکول است
با یکی عینک دودی مخوف،
تا ریا را نشود از پس چشمانش دید
تیشه بشکن فرهاد!
خود مرحوم نظامی اینجا دو - سه پیجی دارد
چیست این؟
محشر کبری بر پاست؟
تو ولی فارغ از این حوری و غلمان و پری های دغل،
باز هم میپرسی:
خانه ی دوست کجاست؟
        

          «شهر غصه» یه نمایشنامه موزون و مسجعه که امیرعلی نبویان با قلم طنزش، شخصیت‌های تاریخی مثل امیرکبیر، لیلی و مجنون رو به دنیای امروز میاره. داستان با بازگشت امیرکبیر به شهر خودش شروع میشه؛ شهری که حالا پر از تغییراته و برای کسی مثل امیرکبیر غریب به نظر میاد.

نکته جالب اینه که نویسنده با استفاده از طنز، تضاد بین سنت و مدرنیته رو به تصویر می‌کشه. شخصیت‌ها در موقعیت‌های مختلفی قرار می‌گیرن که باعث میشه هم بخندی، هم فکر کنی.

سبک نوشتاری کتاب هم جذابه؛ دیالوگ‌ها موزون و با وزن خاصی نوشته شدن که باعث میشه خواندنش لذت‌بخش باشه. همچنین، نسخه صوتی کتاب با گویندگی هنرمندانی مثل محمد بحرانی، هدایت هاشمی و رویا میرعلمی تولید شده که تجربه شنیداری فوق‌العاده‌ای رو به ارمغان میاره.

با این حال، ممکنه برای بعضی‌ها، طنز کتاب کمی تند و بی‌پرده باشه. اما در کل، «شهر غصه» یه اثر متفاوت و جذابه که می‌تونه ساعت‌ها شما رو سرگرم کنه و به فکر فرو ببره.

نمره کلی: ۴.۵ از ۵

داستان: ۴.۵ از ۵ – روایت جذاب و پر از طنز.

شخصیت‌پردازی: ۴ از ۵ – شخصیت‌ها به خوبی به دنیای امروز منتقل شدن.

سبک نوشتار: ۴.۵ از ۵ – دیالوگ‌های موزون و جذاب.

پیام کتاب: ۴ از ۵ – نقد اجتماعی با نگاه طنزآمیز.