نیایش یکی از گنجینه های غنی فرهنگی، معرفتی و معنوی در اسلام، به ویژه شیعه است. دعا اضطراب ها و نگرانی ها را فرو می نشاند و تکیه گاهی استوار و پا بر جا از اطمینان و آرامش ایجاد می کند. نیای انسان را به خودسازی می رساند و از زشتی و پلشتی پاک می کند. دعا خودخواهی و خودمحوری را نابود می سازد و نیایشگر را به مرحله ایثارگری فرا می برد تا مطالبات دیگران را بر مطالبات خود مقدم شمارد و همه عالمیان را تکریم کند. صحیفه سجادیه آمال و خواسته های بشری را به وسیله دعا و نیایش در پیشگاه حضرت احدیت مطرح می کند.