و شاخه ها را به خش خش بیندازد و تکه تکه های پارس سگی در دور دستها را باز پس بفرستد- صداهای مبهمی که انگار از درگاه جهان دیگری به گوش می رسیدند. ما جز این صدایی نشنیدیم و انسان دیگری را هم ندیدیم. فقط دو پرنده قرمز درخشان را دیدیم که از لا به لای چمن ها خیز برداشتند و میان درختها پرتاب شدند. همین طور که سلانه سلانه راه می رفتیم، نائوکو با من از چاهها حرف زد.