Sepehr Karimi

تاریخ عضویت:

بهمن 1403

Sepehr Karimi

@daedeskai

10 دنبال شده

15 دنبال کننده

یادداشت‌ها

نمایش همه
Sepehr Karimi

Sepehr Karimi

1403/11/20

        اگه میشد به کتاب سه و نیم می‌دادم.
داستان سرگرم‌کننده و جالب بود. در عین سادگی، بازی‌های روایی خوبی هم داشت که از نظر ادبی هم به اثر ارزش بده. شخصیت‌ها هم برای من جالب بودن و از روابطشون خوشم اومد. گاهی کتاب به سمت سانتیمانتال شدن می‌رفت اما اذیت نکرد منو خیلی. اما می‌تونه از نکات منفی کتاب برای بقیه باشه.
چیزی که باعث می‌شد نقص‌های کتاب تا بهش زیادی برای من بخشیده بشه، موضوع کتاب بود که در مورد صنعت بازی کامپیوتری بود و ارجاعات خیلی زیاد به ویدئوگیم داشت. ولی کار جالبی که کتاب می‌کنه اینه که فقط رابطه‌اش به بازی رو سطحی نگه‌ نمیداره و ساختار روایت هم تحت‌تأثیر ویدئوگیم پیش میره که من دوست داشتم.
مورد دیگه‌ای که از کتاب دوست داشتم، به روز بودن دغدغه‌های داستان و شخصیت‌ها بود. طبیعتا کتابی که دو سال پیش چاپ شده باید این دغدغه‌ها رو داشته باشه که خب برای من که زیاد کتاب اینقدر جدید نخوندم، جذاب بود. البته همین دغدغه‌ها احتمالا بعضی خواننده‌ها رو فراری بده که خب مهم نیست واقعا. انتخاب خواننده‌ست میخواد همچین مسائلی رو توی کتاب بخونه یا نه. برای من که خوندنی بود.

پ.ن دوست دارم گیم‌هایی که توی کتاب درموردشون حرف زده میشن رو بازی کنم. کاشکی واقعی بودن
      

0

Sepehr Karimi

Sepehr Karimi

1403/11/20

        همیشه حرف از تئاتر که زده میشه، این واقعیت در مورد این مدیوم باید اشاره بشه که این آثار برای اجرای روی صحنه نوشته شدن و نه برای خونده شدن. با اینکه با این موضوع مخالفی ندارم اما (احتمالا به خاطر محدودیت‌ها) باور داشتم که خوندن نمایشنامه میتونه دست کمی از دیدنش روی صحنه نداشته باشه. تا حالا این دیدگاهم پابرچا باقیمونده بود تا اینکه با نمایش وایس مواجه شدم. دلیل نمره کمم به نمایش اینه که نتونستم ارتباط خاصی بگیرم باهاش و میدونم دلیلش محدودیت خوانش من بود. فکر می‌کنم این نمایش باید دیده بشه و نه خونده. هیچ خرده‌ای به کار نیست و حتی صحنه‌های جذاب هم کم نداشت که لذت ببرم.
موقع خوندن یاد تئاتر اپیک برشت میفتادم. فاصله من با متن خیلی زیاد بود و فکر می‌کنم از عمد این اتفاق افتاده بود. نفش مارکی دوساد شبیه بیننده‌ای بود که از طرف ما ناظر اتفاقات روی صحنه بود و واکنش‌هاش به این مساله تاکید داشت. تاثیر روایی چندانی ازش ندیدم. مکث‌ها و پرش‌های بین صحنه‌ها هم باز یادآور اپیک بودن نمایش بود.  فرم دیالوگ‌ها هم باز از فضای رئالیستی دور می‌کرد کار رو.
با این همه بعد از خوندن نمایش فهمیدم که نسخه سینمایی ازش ساخته شده که اگه پیدا بشه حتما میبینمش. درسته ارتباط خوبی با متن نگرفتم اما دلیل نمیشه نخوام ببینمش. امیدوارم پشیمون نشم و حدسم درباره مشکل متن بودن درست باشه.
      

0

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز عضو باشگاهی نیست.

چالش‌ها

لیست‌ها

این کاربر هنوز لیستی ایجاد نکرده است.

بریده‌های کتاب

این کاربر هنوز بریده کتابی ننوشته است.

فعالیت‌ها

فعالیتی یافت نشد.