کتاب دوست داشتنی بود که عاشقانه ی آرامی داشت.توصیفاتش از ژاپن واقعا کامل و جذاب بود.
        

          سرشار از حس خوب. آروم و دل‌انگیز مثل مراسم چای‌خوری ژاپنی.
ترجمه؟ عالی. روند داستان؟ معرکه.
درمورد شخصیت پردازی بهتره بگم که غالب نظرات درمورد این شخصیت‌ها منفی بود و اونا رو زوج بدی خطاب کرده بودن اما از نظر من این آدم‌ها فقط بیش‌از اندازه واقعی بودن. 
میشد تک‌تک احساسات رو حس کرد و حتی پایان بندی واقعی و حتی دقیقی داشت.
ادبیاتی که ترکیب با ژاپن شده ارزشش رو داره. حتی برای اینکه برای بار دوم خونده بشه.
        

          دوستش داشتم🥲
همراهش یه سفر رفتم ژاپن و برگشتم
دلم میخواد منم دو هفته برم تو اون چای خانه زندگی کنم🫠
        

          کتاب نسبتا خوبی بود یه عاشقانه خیلی ملایم داشت و البته توصیفاتی که از ژاپن داشت خودش یه سفر به ژاپن بود من حال و هواشو دوست داشتم
        

          با سلام و درود 
یک کتاب با حال و هوای بهاری و در یک لوکیشن بسیار زیبا؛ ژاپن، سرزمین آفتاب تابان.🇯🇵
کتاب چایخانه را می توان به نوعی سفرنامه دانست؛ نقاط گردشگری ژاپن از دید یک عکاس جوان و تازه وارد در این حرفه! 
و چه سرزمینی مناسب‌تر از ژاپنِ بهاری برای سوژه های عکاسی.☺️
خرداد ماه کتابی امسالِ من تاکنون در ژاپن بوده و در کنار این کتاب، من کتابِ دو دستی[سفرنامه آقای ضابطیان] را خوانده ام و در حال مطالعه کتاب خاطرات ماندگار و چیزهای فراموش شده هستم[ژاپن من دعوت کن به سرزمینت 😁]،
خب خب، بریم سراغ کتاب خودمون:
سفر به ژاپن مثل اغلب انسان ها در صدر لیست آرزوهای فیونای داستان ما بود و وقتی برنده یک سفر رایگان به ژاپن می‌شه، با تشویق دوستانش علی رغم مخالفت خانواده اش رهسپار توکیو می شه. اونجا چه چیزی در انتظار فیونا خواهد بود؟ آیا سفر به ژاپن به خوبی پیش میره و یک خاطره فراموش نشدنی برای فیونا می‌سازه؟
داستان چایخانه، داستانیست التیام بخش و ترمیم کننده برای فیونا و شاید برای ما! وقتی داستان را می خوندم و حرف شخصیت های ژاپنی داستان را می شنیدم، احساس آرامش خوبی را داشتم و به خصوص می تونم بگم صفحه ۱۰۶ برای من، خاص ترین و زیباترین و آرامش بخش ترین صفحه کتاب بود. 
مراسم چای در کتاب به خوبی پرداخته و گفته شده و  این مراسم همیشه برای من یکی از زیباترین مراسمات کشور ژاپن بوده [چه از کتاب هایی که خوندم و چه از فیلم هایی مثل آخرین سامورایی که دیدم!] و دوست دارم در آینده خودم به شخصه تجربه اش کنم.🍵🍵
بخش دوم چایخانه به فیونا و گاب می پردازد؛ گابریل برنت که گذشته ای خاص با فیونا دارد و شاید این مواجه بعد از سال ها برای هیچکدام از آنها قابل انتظار نبوده و در طول داستان برخورد ها و داستان آنها، را خواهیم فهمید و این جذابیت دیگر کتاب می باشد.
علت اینکه من امتیاز ۴ از ۵ به کتاب دادم:
-توصیف از فضا ها به نظرم کافی نبودن و برخلاف تصور همیشگی ام از قلم ژاپنی ها که توصیف قوی دارن؛ تقریبا فضاهای کتاب را با کتاب دو دستی و سرچ متوجه شدم.
_در رابطه با شخصیت های فرعی و ظاهرشون کتاب خیلی نپرداخته بود که برای من آزار دهنده نبود ولی به نظرم ویژگی های ظاهری خانواده ژاپنی داستان و شباهت و عدم شباهتشون بهم می تونست جذابیت داستان را بالا ببرد، اما این باز هم به سلیقه مخاطب برمی گرده!
 اگر به ژاپن و فرهنگ آن علاقه مند هستید، این کتاب می تونه گزینه مناسبی برای مطالعه باشه و برداشت من از ژاپن، بعد از مطالعه ی هر دو کتابِ چایخانه و دو دستی، کشوری بود که سنت و مدرنيته به مقدار زیادی در هم آمیخته شده  و شاید هرگز نتوان سنت را از ژاپن و مردمانش گرفت و آنها همان مردمان پر تلاش و مبادی آداب باقی خواهند ماند.☺️
ممنون از توجه شما برای خواندن یادداشت 🫶🏻
نظراتتون را حتما کامنت کنید.🌸💮🌸
        

          یک سال تا بهار برای خوندن این کتاب صبر کردم و خوشحالم که توی فصل مناسب خوندمش.
شروع کتاب کار خودش رو درست انجام داد و تونست من رو جذب خودش بکنه. ژاپن، شخصتی که ژاپن همون‌طور براش جدید بود که برای من، عکاسی، دوربین، یه عشق قدیمی.
فضا سازی، نگم از فضا سازیش وقتی که درمورد ژاپن بود!
صحبت از فرهنگ ژاپنی و اصطلاحات ژاپنی باعث شدن سفر به ژاپن توی لیست آرزوهام قرار بگیره.
شخصیت پردازی خوبی داشت و هر شخصیت واقعا شخصیت مخصوص به خودش رو داشت. هاروکای عزیز، کاش واقعی بودی! 
حماقت‌های شخصیت فیونا، گاهی من رو یاد خودم می‌انداخت.
شخصیت گاب هم تا نیمه‌های کتاب برام تداعی کننده یک شخص واقعی بود اما از نیمه دوم کتاب، وقتی یه چیزایی عوض شد، گاب  یکهو از قالب شخصیتی خودش خارج شد. نمی‌تونم بندازمش تقصیر تغییر و تحول شخصیت در طی داستان. چون زیادی ناگهانی بود و انگار یک باره با شخصیت دیگه ای رو به رو شدم. اما وقتی جلو تر، اتفاق دیگه ای افتاد و نشون داد که گاب هنوز توی لوپ یه اشتباه تکراری افتاده، باز یکم روح حقیقی بودن بهش داد.
•شاید اسپویل: ماجرای عاشقانه کتاب رو زیاد دوست نداشتم. انگار جوری که داشت پیش می‌رفت رو زیاد خونده بودم. سفر، یک هتل، اتفاقات نزدیک شدن و...
پایان کتاب طوری بود که از یک کتاب با جلد صورتی و آبی انتظار می‌رفت.‌ پایان قوی نه، اما قابل قبول بود.
        

          یک عکس می ارزد به هزار حرف>>>
        

          این کتاب رو حتما توی بهار و زمانی که نیاز به آروم شدن ذهنتون دارید سراغش برید.
خیلی اروم لطیف بود و باعث می‌شد دلتون بخواد یک بلیط یک طرفه به ژاپن بگیرید و حالا حالا بر نگردید.
به نظرم نویسنده می‌خواست اون بعد سنتی ژاپن رو که زیر سایه تکنولوژیش مخفی شده بود رو دوباره به خواننده‌های کتابش نشون بده و کاملا هم به هدفش رسید.
عاشقانه این کتاب کمی کلیشه ای بود اما چون در کنار اون حال و هوای ژاپنی قرار گرفته بود حس خوبی رو به خواننده منتقل می‌‌کرد.
اگر به ژاپن علاقه دارید این کتاب رو از دست ندید.
        

          کند و یکنواخته. توصیفات دقیق و قشنگی داره ولی داستان قوی و جدید و گیرا نیست.
        

          سفرنامه با چاشنی عاشقانه 
کتاب دلنشین و قشنگی بود 
        

          چای‌خانه کوچکی در توکیو ، کتابیه که در کنار معرفی ژاپن و فرهنگ و زیبایی هاش،  داستان عاشقانه ای رو  هم روایت میکنه.
اطلاعات نویسنده از ژاپن و توصیفاتش اونقدری خوب هست که خواننده رو مجذوب خودش میکنه.
شخصیت اصلی کتاب ینی فیونا در طول سفر دو هفته ای به ژاپن، تلاش میکنه با فرهنگ و سنت‌های ژاپن آشنا بشه و با عکس برداری از این زیبایی‌ها، اونا رو در معرض نمایش مردم قرار بده.
چیزی که داستان رو دلچسپ میکنه رشد اعتماد به نفس و خودباوری فیونا در طول این دو هفته است که به واسطه آشنایی با شخصیت های قوی و دوست داشتنیی مثل هاروکا و ستسوکو و البته ورود ناگهانی عشق به زندگیش ،بدست میاد. 

توجه نویسنده به روابط انسانیی مثل عشق و احترام بین مادر و فرزند ،قابل ستایش بود.

در مجموع اگر دنبال یه عاشقانه آرام  در فضای بهاری و زیبای ژاپن هستید ،این کتاب میتونه لذت بخش باشه.

بهار ۱۴۰۴ 🌼