یادداشت mobina

        "پاسپورت خود را بردارید و به سرزمین آسمانخراش‌ها، شکوفه‌های گیلاس، چای و نودل‌های خوشمزه فرار کنین."🩷
یادداشت رو با این جمله از پشت جلد کتاب شروع کردم؛ جمله‌ای که به نظرم به خوبی، حال و هوای کتاب رو توصیف می‌کنه. 

"چایخانه کوچکی در توکیو" کتابی بود که با توجه به پیشنهادها، به عنوان یه گزینه‌ی بهاری، گذاشتمش توی اولویت و تصمیم گرفتم هرطور شده قبل از پایان بهار بخونمش، تا کامل توی همون حال‌وهوای بهاری باشم. اما هرچی بیشتر توی داستان پیش می‌رفتم، و حتی بعد از تموم کردنش، برام کتابی نبود که دلم رو برای "بهار" تنگ کنه؛ برای من بیشتر دلتنگی برای "سفر" بود.🧳
دلم می‌خواست مثل همون جمله‌ی اول یادداشت، پاسپورتم رو بردارم، چمدونم رو ببندم و برم ژاپن – تا خودم فضای اون چایخانه، خیابان‌ها، سکوت‌ها، و حس‌وحال فضاهای تاریخی رو از نزدیک تجربه کنم.
(in all honesty a 2 week trip to japan would HEAL me🎀)

این کتاب داستانِ فیونا، یه دانشجوی عکاسی بااستعداد اما کمی نامطمئنه که فرصت پیدا می‌کنه تا برای یه دوره‌ی هنری به ژاپن سفر کنه. قراره اونجا زیر نظر یه عکاس حرفه‌ای کار کنه، که تصادفاً کسی نیست جز گابریل برنت—یه آشنای قدیمی با گذشته‌ای پیچیده بینشون.
طی روزهایی که در ژاپن می‌گذرونه، از توکیوی مدرن تا معابد سنتی، فیونا نه‌فقط چشم‌اندازهای زیبا رو از پشت دوربینش می‌بینه، بلکه شروع می‌کنه به نگاه کردن به درون خودش.📷
بین چای‌خانه‌های سنتی، لحظه‌های سکوت و مکالمه‌های پرکشش، رابطه‌ی فیونا و گاب شکل می‌گیره و در دل سفر، هردوشون با گذشته‌ها، زخم‌ها و احساساتشون روبه‌رو می‌شن.❤️‍🩹

اگه بخوام به طور کلی کتاب رو بررسی کنم، خوب و حال خوب‌کنه. راحت باهاش همراه می‌شین و پیش می‌رین. ولی اگه بخوام ریز بشم یه سری باگ داره که در ادامه بهشون اشاره می‌کنم.

اول از همه، شخصیت‌‌پردازی.👤
نویسنده واقعا دیتای کافی از هیچ‌کدوم از شخصیت‌ها بهمون نمی‌ده و انگار ترجیح داده این بخش رو کاملا به قوه‌ی تخیل خواننده واگذار کنه و خودش فقط یه سری اشاره‌ی کلی بکنه. با حداقل اطلاعات، داستان رو پیش می‌بره و شما رو با شخصیت‌ها و داستانشون همراه می‌کنه. بحث من روی شخصیت‌های فرعی نیست، اتفاقا منظورم شخصیت‌های اصلیه‌.
تا آخر کتاب، تصویر خیلی واضحی از ظاهر فیونا و گاب نداریم. از فیونا فقط هیکل درشتش، قد بلند و رنگ و حالت موهاش رو می‌دونیم، از گاب هم صرفا چشم‌های آبیش و اینکه "جذابه!"– همین.
این مسئله حین خوندن آزاردهنده نبود یا حتی نمی‌شد گفت نقطه ضعف بزرگیه، ولی جا داشت خیلی بیشتر روش کار بشه.

مورد بعدی که به موضوع قبلی مربوطه، سیر تحول کرکترها یا همون character developmentـه.👥
من واقعاً به این بخش خیلی توجه می‌کنم—چه تو کتاب، چه فیلم و سریال. بهم می‌چسبه وقتی شخصیتا توی مسیر داستان رشد می‌کنن یا تغییراتی واقعی و ملموس درشون ایجاد می‌شه.✨
توی این کتاب، قرار بود یکی از تم‌های اصلی همین باشه. تا یه‌جایی هم اوضاع خوب بود، روند تغییرات آروم‌آروم داشت شکل می‌گرفت و منطقی جلو می‌رفت. ولی یهو یه جایی از داستان، همه‌چی سریع شد. انگار یه‌ دکمه زدن و گفتن: "خب، حالا وقتشه که شخصیتا متحول شن!"
اون تغییری که باید توی یکی از شخصیت‌های اصلی اتفاق می‌افتاد، خیلی یهویی و غیرقابل باور بود. یعنی واقعاً در همین حد که طرف شب خوابید و صبح بیدار شد و دیگه یه آدم دیگه بود!

نکته‌ی بعدی، فضاسازی و توصیف مکان‌هاست.🏙
نویسنده ترکیب بخش مدرن و سنتی ژاپن رو خیلی خوب کنار هم آورده بود، که واقعا جالبه و منم دوستش داشتم. به واسطه‌ی روند داستان، با مکان‌های واقعی و معروف ژاپن روبه‌رو می‌شیم، که خیلی خوب توصیف شدن و به‌شخصه برای من این‌طوری بود که اصلاً نیازی نبود عکس اون مکان‌ها رو سرچ کنم؛ کامل توی ذهنم ساخته می‌شدن.
اما مشکل، مکان‌هایی بود که حاصل تخیل نویسنده بودن.
مثلاً خونه‌ای که فیونا توش اقامت داشت، چایخانه، یا استودیوی گاب—همه‌شون تا حدی قابل تصور بودن، ولی نمی‌تونستم خوب لمسشون کنم یا بفهمم دقیقاً چجوری به هم وصل می‌شن. این ضعفِ فضاسازی بیشتر از شخصیت‌پردازی به چشمم اومد. باز هم احساس می‌کردم نویسنده این‌بار هم توپ رو انداخته توی زمین ما و گفته "خب، خودتون تصور کنین دیگه!"

و اما بخش عاشقانه‌ی داستان که به نظرم قابل قبول بود. یه‌جاهایی یکم سریع پیش رفت، ولی در کل بامزه و کیوت بودن. لحظه‌های مشترک این دو نفر، حس خوبی داشتن و ناز بودن. و ترجمه هم طوری بود که کاملا متوجه‌ی اتفاقات می‌شین و سانسورها در حدی نیست که اذیت‌کننده باشه و روایت ناقص باشه. 
البته من از یه‌جایی به بخش‌های عاشقانه و دیالوگ‌ها رو انگلیسی خوندم چون می‌خواستم اون فضا رو بهتر لمس کنم. و... ناز بود دیگه.🤭💘

یه نکته‌ی مثبت دیگه هم اشاره به آداب و اصطلاحات ژاپنی بود. نمی‌شه گفت خیلی دقیق و کامل وارد فرهنگ ژاپن شده، ولی اشاره‌هاش به‌اندازه بود و جالب. برای کسی که دنبال یه دید کلی از فرهنگ ژاپنه، خوندنش خالی از لطف نیست.

در کل، اگه دنبال یه کتاب روون، حال‌خوب‌کن، سبک و تفریحی می‌گردین، چایخانه‌ی کوچکی در توکیو انتخاب خوبیه.🤍