شخصا از افرادی هستم که از چاپ بی رویه و بدون پرداخت زندگی شهدا خسته ام. به نظرم یک کتاب اگر می خواهد زندگی یک شهید را روایت کند (که جدای اهمیت معنوی، بخش عظیمی از تاریخ این سرزمین است) نباید به روایت مادر یا همسر اکتفا کند. اما نمی توانم ارزشمندی این کتاب ها را انکار کنم. هر بار با نگاه منتقدانه ای نسبت به فرم سراغ این کتاب ها می روم و در نهایت ارزش خاطرات همه ی ضعف های فرمی را پوشش می دهد. نمی توانم انکار کرد که گلستان یازدهم از لحاظ فرمی اشکالات زیادی دارد، شاید در خیلی از قسمت ها خسته کننده باشد شاید ایده از انتها به ابتدا رفتن برای چنین کتابی چندان جالب نباشد. شاید جزییات زیادی ذکر کرده باشد. اما نمی شود این مساله را انکار کرد که ارزش محتوایی این کتاب ها می تواند ضعف های فرمی کتاب را پوشش بدهد.

حقیقت این است که قبل از خواندن «گلستان یازدهم» از شهید علی چیت سازیان فقط یک اسم شنیده بودم. حتی خواندن کتاب های مربوط به شهید همدانی هم سبب نشده بود که اطلاعات بیشتری راجع به این شهید کسب کنم و گلستان یازدهم اولین مواجهه من با فرمانده سپاه همدان بود.به نظرم اکتفا کردن به روایت همسر شهید آن هم برای فردی که نابغه اطلاعات عملیات بوده خیانت در حق تاریخ جنگ است. گلستان یازدهم و اغلب کتاب های روایت شده توسط همسران شهدا به زندگی شخصی اکتفا می کنند و در مورد زندگی حرفه ای شهدا مطلبی نمی گویند که کاملا طبیعی است. چون همسران در میدان های رزم همراه شهدا نبودند و هر آنچه بگویند هم صرفاً حاصل شنیده هاست. با این حساب بعد از خواندن  گلستان یازدهم تصمیم گرفتم سراغ کتاب «دلیل» بروم که روایت زندگی شهید از دید همرزمان است. و البته همچنان اعتقاد دارم ما برای روایت زندگی شهدا به کتاب هایی جامع احتیاج داریم که همه ابعاد زندگی خانوادگی، حرفه ای و حتی تحصیلی و شغلی آن ها را در بر بگیرد. نه اینکه برای خواندن هر بخش از زندگی یک شهید ناچار به خواندن کتابی متفاوت باشیم.

با وجود همه ی این انتقادات گلستان یازدهم برای من کتاب عزیزی بود، کتابی که بعد از پایانش احساس خوبی داشتم و خیلی چیزها مجدداً برایم یادآوری شد.
        

          اصلا از این کتاب خوشم نیومد‌. به نظرم شخصیت شهید چیت سازیان رو نمیتونه به خوبی توصیف کنه. برعکس کتاب دلیل اثر اقای حمید حسام که خیلی جذاب تره
        

          "من بسیجی ام. یه بسیجی پیرو خط امام. فاصله ام با مرگ یه ثانیه اس."
🍃
بعضی از کتاب ها را آدم نمیداند درباره ی شان چه بنویسد و چگونه معرفی کند. گلستان یازدهم هم جز این گونه کتاب هاست که فقط در تعریف میتوانی به مخاطب بگویی: بخوان!!... 
نثر کتاب به سبب سبک "زندگی نامه" اجازه شرح بیشتر را نمیدهد.
گلستان یازدهم کتابی است که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود...
چه لطفی بهتر از آشنایی با زندگی وسلوک و بندگی شهیدانی که ما زندگی حال و آینده مان را، حتی همین اوقات فراغت و آرامش و امنیت را به آن ها مدیونیم...
"زیاد آرزو نکنین، چون مرگ به آرزو های شما میخنده."
"کسی میتواند از سیم خاردارهای دشمن عبور کند که در سیم خاردارهای نفسش گیر نکرده باشد."
چنین خط هایی از کتاب تلنگرهایی میزند که ما را از خواب روزمره بیدار کرده و غفلت ما را نسبت به اهداف اصیل یادآور میشود...
شهید علی چیت سازیان در جایی از کتاب میگویند:
"تو زندگی من جنگ اولویت اوله، چون  امام تکلیف کرده ان جبهه ها را خالی نذارید، اگه این جنگ بیست سال هم طول بکشه، می مانم و می جنگم و از دین و ایمان و انقلاب دفاع می کنم."
        

          کتاب بسیار فوق العاده ایه. قلم روان و متن دلنشین و روایت زیبای خاطره ها با دل و ذهن آدم بازی میکنه....❤خانم ضرابی زاده در بازنویسی خاطرات بسیار توانمندند....
        

          علی آقای چیت‌ساز.
یک سال زندگی مشترک داشتند ولی یک دنیا حرف برای امروز. #خاطرات #همسر #شهید
نوشته #بهناز_ضرابی‌زاده
#انتشارات_سوره_مهر
خرید اینترنتی با تخفیف:
https://basalam.com/alghadir/product/161448?ref=wMyj
#دفاع_مقدس
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
برای شناختنش هم باید اذن بدهد، اجازه صادر کند. از آن شهدایی است که وقتی بخوانی‌اش، عاشقش می‌شوی. عاشق فرمانده مهربان، دلسوز، جدی و باصلابت اطلاعات عملیات
علی‌اقا می‌شود فرمانده ما هم بشوی؟

آدم‌ها را بر اساس رزومه، کارنامه و سابقه نمی‌شناخت. حرف دلش را می‌شنید. همین می‌شد که راهکار ارجمندیان، قفل می‌شد، اما راهکار بقیه بی‌سرانجام می‌ماند...
اگر اذن داد...
بخوانید...
آسمان جبهه آنقدر ستاره دارد که هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند.
اما گاهی درخشش نور یک ستاره، چشمت را می‌گیرد. درست مثل همان وقت‌هایی که زهرا حرف را عوض می‌کند: اون ستاره رو می‌بینی؟ 
محمدعلی جواب می‌دهد: آره
- اون ستاره پدرجونته...

پ.ن: 
گلستان یازدهم و دلیل، هردو درباره شهید علی چیت‌سازیان است، دو نیمه ماه... هر چند بعد از خواندن هر دو کتاب، باز هم قرص ماه را نمی‌توان کامل دید.
        

          یک کتاب خاص. یک کتاب عالی. یک کتاب موثر.
        

          گلستان یازدهم خاطرات همسر شهید علی چیت سازیان از ۲۰ ماه زندگی مشترک، مجروحیت ها و روزهای بعد از شهادت ایشان است. البته ۲۰ ماه تقویمی نه ۲۰ ماه واقعی، شاید روزهای حضور شهید چیت سازیان در کنار خانواده بسیار کمتر از ۲۰ ماه تقویمی باشد...
در این کتاب بیشتر با خصوصیات اخلاقی شهید چیت سازیان آشنا می شوید. آن هم از لابه لای نقل قول هایی که از ایشان می شود یا رفتارهایی که با خانواده یا همسرشان داشته اند.
نثر کتاب ساده و خوشخوان بود. جز چند مورد در ابتدای کتاب پرش زمانی نداشت و به ترتیب اتفاقات روی داده، داستان پیش می رفت.
 برای شناخت شخصیت نظامی شهید چیت سازیان در مقام فرمانده ی اطلاعات و عملیات لشکر انصار الحسین (ع) همدان و اثرگذاری ایشان در دفاع مقدس کتاب "گلستان یازدهم" انتخاب مناسبی نیست.

درود خدا بر شهیدان و همه ی آنانی که این بار امانت را به دوش کشیده و می کشند...
        

          قطار به مقصد نرسیده، کتاب را تمام کردم. روایت کتاب جوری بود که انگار همراه زهرا خانوم و علی آقا زندگی کردم. از شروع آشنایی‌شان همراه زهرا خانوم ذوق کردم تا شهادت امیر آقا و  علی آقا چیت سازیان که همینطور اشک هایم گوله گوله می چکید. بیشتر از همه این سوال در ذهنم نقش بسته که: چطور در این سنّ کم به این درک عمیق و عرفانی رسیده بودند؟!من در این سن کجای این دنیا هستم و چه تفکری دارم؟! چرا ما مسیر درست زندگی را گم کرده ایم؟! 
_ بعد از مدتها دوری از کتاب زندگینامه شهدا چقدر این کتاب و درس هایی که بهم داد چسبید! چقدر بهش نیاز داشتم.
        

          من درمورد شهید چیت‌سازیان هیچی نمیدونستم، تنها اطلاعاتم از ایشون این بود که اسمشون برام آشنا بود!!! حتی یادمم نمیاد کجا شنیده بودم اسمشون رو.
با چند صفحه اول و شروع کناب بغض کردم و انگیزه شد که زودتر بخونمش ولی اواسطش برام کند میگذشت ...
دلیلش رو نمیدونم
و مدام داشتم خودم رو با همسرشون مقایسه میکردم و میدیدم که طبیعیه که ایشون به همچین جایگاهی رسیدن و من اندر خم یک کوچه... ولی بازم برام کند گذشت ...
تا اینکه حدودا ۱۰۰ صفحه آخر کتاب (برای من توی طاقچه با سایز فونت تنظیم شدم ۳۶۸ صفحه بود ، یعنی حدودا از صفحه ۲۴۰) که اشکام شروع به ریختن کرد تااااااا پایانش...
این ۱۰۰ صفحه ، باعث خاص شدن کتاب برای من شد و دلم میخواست با تمام وجود و با صدای بلند گریه کنم و چه قدر سخت بود برام که خودمو کنترل کنم تا همسر و پسرم با صدای گریم و فین فینم از خواب بیدار نشن...
مخصوصا جاهایی که نوشته بود همسر و خانواده شهید بی صدا گریه میکردن....
در کل خیلی خوب بود😍😭
ولی حسم اینه که ضعیف نوشته شده بود
واقعا این آخرای کتاب بود که منو خیلی جذبش کرد...
حس میکنم جا داشت خاطره‌نگار خیلی قوی تر بنویسه!🤐
        

          پیشنهاد مطالعه...روایت از زندگی با سردار اطلاعات عملیات.
همون شهیدی که گفت برای عبور از سیم خاردار دشمن باید ابتدا از سیم خاردار نفست عبور کنی...
        

          این کتاب هرچند نشان‌دهنده ویژگی‌های یک شهید است، اما بیش از آن می‌توان وضعیت خانواده‌های شهرستانی در جنگ را دید. خانواده‌هایی که چند فرزند را به جبهه فرستاده‌اند و هیچ‌کدامشان بازنگشته‌اند و در عین ناراحتی و حزن، سعی دارند به آینده امیدوار باشند و راه شهیدشان را ادامه دهند. سبک زندگی مطرح شده در کتاب‌هایی مانند «گلستان یازدهم» مخصوص دهه 60 است؛ سبکی که گاه با ورق زدن آلبوم‌های عکس دوباره به یاد می‌آیند.
        

          کتاب قشنگی بود. ولی فصل اول مخاطب رو پس می‌زنه. اگر شروع کردید، تا فصل دوم دوام بیارید کتاب قشنگ میشه. اگرم دوام نیاوردین فصل اول رو رد کنید و آخرای کتاب بخونیدش.
        

          قلم روان و جذاب نویسنده، علاوه بر اینکه خواننده  را با یکی از دلاور مردان این سرزمین آشنا می کند؛ به خوبی روایتگر روزگار سختی است که بر مادران و همسران شهدا گذشته است.
        

          چقدر به همسران شهدا بدهکاریم. طعنه های اطرافیان را تحمل کردند، با نجابت برخورد کردند، بچه هایشان را قهرمانانه بزرگ کردند.
دو فراز  فراموش نشدنی کتاب برای من:
۱-  ایام‌ تعطیلات نوروز در خانه های سازمانی دزفول ، شهید به همسرش می‌گوید فردا دوسه تا مهمان داریم. خانم هم یک قابلمه ماکارونی بار می‌گذارد که کفاف ۱۰ نفر را می‌داده. اما وقتی صدای یاالله شهید بلند میشود ، خانم سر بیرون می‌کند ، می بیند صفی در درحال ورود به منزل است که انتها ندارد.😳 
کل خانه او و خانه همرزم دیگر شهید که چسبیده به هم بوده پر می‌شود از مهمان.  خانم شهید و خانم آن همرزم شهید به فکر چاره می افتند که ناهار با یک قابلمه ماکارونی و این همه مهمان را چه کنند؟ آخرسر می‌روند هرچه سیب زمینی و تخم مرغ و آرد و پیاز داشته اند، آورده و کوکو سیب زمینی درست می‌کنند. بعد از پايان مهمانی ، شهید به خانمش میگوید الحمدلله خدا جور کرد و مهمانی خوبی شد و رزمندگانی که در ایام نوروز پیش خانواده هایشان نبودند را خوشحال کردیم☺️
همسرش می‌گوید آخر مرد تو به ما گفتی دو سه تا. نمی‌دانی چه استرسی کشیدم که این صف را دیدم.😐 شهید جواب می‌دهد وقتی به چند نفر تعارف کردم، کل لشگر خبر دار شدند و من هم دیگر رویم نشد چیزی بگویم، سوار وانت شدند و ...  😂
۲-همه می‌دانیم شهر مسکونی که بیشترین موشک و بمب و گلوله برآن فرود آمد دزفول است. اصلا به آن بلدالصواریخ ( شهر موشکها)  می‌گویند. ۱۷۶ موشک، ۲۵۰۰ بمب و گلوله به آن اصابت کرده است و همچنان مردمش تا آخر در شهر ماندند.😱
در این شرایط جنگی زهرا خانم همراه خانم همسایه ، بازار می‌رود و پارچه زمینه صورتی با آلبالوهای قرمز😍 می‌خرند و درون خانه موقتی سازمانی بتونی بمباران شده را با آن زیبا می‌کنند.🥰 پرده برای پنجره های شکسته، دامن برای گاز و سینک بدون کابینت ، پوشش برای دیوارهای زخمی می‌دوزند. این کار سبب افزایش روحیه همسایگان و همسرانشان می‌شود.💪 
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1396/03/11 به پایان رسیده است.
        

          یادم میاد مصیب میگفت: زیاد آرزو نکنین ، چون مرگ به آرزوهای شما میخنده.
        

          به خاطر وقتی مهتاب گم شد خیلی با شوق و ذوق دنبال این کتاب بودم. علی خوش لفظ از بچه های اطلاعات عملیات لشکر انصار الحسین و علی چیت سازیان که این کتاب خاطرات همسرش است، فرمانده ی اطلاعات عملیات لشکر انصار بوده اند. اما فارغ از بسیار مختصر بودن خاطرات همسر شهید چیت سازیان، نویسندگی حمید حسام جان دیگری دارد انگار. ضعف نور الدین هم به نظرم در نویسندگی کتاب بود علی رغم خاطرات خیلی کشش دار خود نورالدین عافی
ولی در نهایت کتاب خوبی بود.
        

          کتاب خوبی بود 
بهشون احترام میزارم چون زندگینامه شهید است ولی از یکسری رفتارهایی که شهید با همسرشون داشتن خوشم نمیومد 
نیاز نبود به همسرشون سخت بگیرن 
همین ولی در غیر این صورت خیلی قشنگ بود 🧡
        

          راوی کتاب همسر شهید است و از یک سال و هشت ماه زندگی مشترک‌شان می‌گوید. نمی‌دانم شهید کتاب در جبهه چطور بوده است، اما در خانه انگار که چیزی نمی‌خواسته و البته زیاد هم خانه نبوده. آدمی که چیزی نمی‌خواهد باید بسیار جالب و عجیب باشد. او حتی از روی وظیفه ازدواج کرده است و شاید تنها چیزی که برای خودش می‌خواسته، شهادت بوده.
مردی دوست‌داشتنی که همسرش بعد از شهادت او، سال‌های سال با خاطره خوش زندگی مشترک کوتاه‌ش دلگرم بوده است. خاطره زندگی در خانه‌ای نیمه‌ساخته در شهری جنگ‌زده با بمباران‌های گاه و بی‌گاه به همراه مردی که سعی می‌کرده چند روز یک‌بار به همسرش سر بزند.