اصلا از این کتاب خوشم نیومد‌. به نظرم شخصیت شهید چیت سازیان رو نمیتونه به خوبی توصیف کنه. برعکس کتاب دلیل اثر اقای حمید حسام که خیلی جذاب تره
        

          شخصا از افرادی هستم که از چاپ بی رویه و بدون پرداخت زندگی شهدا خسته ام. به نظرم یک کتاب اگر می خواهد زندگی یک شهید را روایت کند (که جدای اهمیت معنوی، بخش عظیمی از تاریخ این سرزمین است) نباید به روایت مادر یا همسر اکتفا کند. اما نمی توانم ارزشمندی این کتاب ها را انکار کنم. هر بار با نگاه منتقدانه ای نسبت به فرم سراغ این کتاب ها می روم و در نهایت ارزش خاطرات همه ی ضعف های فرمی را پوشش می دهد. نمی توانم انکار کرد که گلستان یازدهم از لحاظ فرمی اشکالات زیادی دارد، شاید در خیلی از قسمت ها خسته کننده باشد شاید ایده از انتها به ابتدا رفتن برای چنین کتابی چندان جالب نباشد. شاید جزییات زیادی ذکر کرده باشد. اما نمی شود این مساله را انکار کرد که ارزش محتوایی این کتاب ها می تواند ضعف های فرمی کتاب را پوشش بدهد.

حقیقت این است که قبل از خواندن «گلستان یازدهم» از شهید علی چیت سازیان فقط یک اسم شنیده بودم. حتی خواندن کتاب های مربوط به شهید همدانی هم سبب نشده بود که اطلاعات بیشتری راجع به این شهید کسب کنم و گلستان یازدهم اولین مواجهه من با فرمانده سپاه همدان بود.به نظرم اکتفا کردن به روایت همسر شهید آن هم برای فردی که نابغه اطلاعات عملیات بوده خیانت در حق تاریخ جنگ است. گلستان یازدهم و اغلب کتاب های روایت شده توسط همسران شهدا به زندگی شخصی اکتفا می کنند و در مورد زندگی حرفه ای شهدا مطلبی نمی گویند که کاملا طبیعی است. چون همسران در میدان های رزم همراه شهدا نبودند و هر آنچه بگویند هم صرفاً حاصل شنیده هاست. با این حساب بعد از خواندن  گلستان یازدهم تصمیم گرفتم سراغ کتاب «دلیل» بروم که روایت زندگی شهید از دید همرزمان است. و البته همچنان اعتقاد دارم ما برای روایت زندگی شهدا به کتاب هایی جامع احتیاج داریم که همه ابعاد زندگی خانوادگی، حرفه ای و حتی تحصیلی و شغلی آن ها را در بر بگیرد. نه اینکه برای خواندن هر بخش از زندگی یک شهید ناچار به خواندن کتابی متفاوت باشیم.

با وجود همه ی این انتقادات گلستان یازدهم برای من کتاب عزیزی بود، کتابی که بعد از پایانش احساس خوبی داشتم و خیلی چیزها مجدداً برایم یادآوری شد.
        

          "من بسیجی ام. یه بسیجی پیرو خط امام. فاصله ام با مرگ یه ثانیه اس."
🍃
بعضی از کتاب ها را آدم نمیداند درباره ی شان چه بنویسد و چگونه معرفی کند. گلستان یازدهم هم جز این گونه کتاب هاست که فقط در تعریف میتوانی به مخاطب بگویی: بخوان!!... 
نثر کتاب به سبب سبک "زندگی نامه" اجازه شرح بیشتر را نمیدهد.
گلستان یازدهم کتابی است که خواندنش خالی از لطف نخواهد بود...
چه لطفی بهتر از آشنایی با زندگی وسلوک و بندگی شهیدانی که ما زندگی حال و آینده مان را، حتی همین اوقات فراغت و آرامش و امنیت را به آن ها مدیونیم...
"زیاد آرزو نکنین، چون مرگ به آرزو های شما میخنده."
"کسی میتواند از سیم خاردارهای دشمن عبور کند که در سیم خاردارهای نفسش گیر نکرده باشد."
چنین خط هایی از کتاب تلنگرهایی میزند که ما را از خواب روزمره بیدار کرده و غفلت ما را نسبت به اهداف اصیل یادآور میشود...
شهید علی چیت سازیان در جایی از کتاب میگویند:
"تو زندگی من جنگ اولویت اوله، چون  امام تکلیف کرده ان جبهه ها را خالی نذارید، اگه این جنگ بیست سال هم طول بکشه، می مانم و می جنگم و از دین و ایمان و انقلاب دفاع می کنم."
        

          کتاب بسیار فوق العاده ایه. قلم روان و متن دلنشین و روایت زیبای خاطره ها با دل و ذهن آدم بازی میکنه....❤خانم ضرابی زاده در بازنویسی خاطرات بسیار توانمندند....
        

          بسم‌الله الرحمن الرحیم
برای شناختنش هم باید اذن بدهد، اجازه صادر کند. از آن شهدایی است که وقتی بخوانی‌اش، عاشقش می‌شوی. عاشق فرمانده مهربان، دلسوز، جدی و باصلابت اطلاعات عملیات
علی‌اقا می‌شود فرمانده ما هم بشوی؟

آدم‌ها را بر اساس رزومه، کارنامه و سابقه نمی‌شناخت. حرف دلش را می‌شنید. همین می‌شد که راهکار ارجمندیان، قفل می‌شد، اما راهکار بقیه بی‌سرانجام می‌ماند...
اگر اذن داد...
بخوانید...
آسمان جبهه آنقدر ستاره دارد که هیچ‌وقت تمام نمی‌شوند.
اما گاهی درخشش نور یک ستاره، چشمت را می‌گیرد. درست مثل همان وقت‌هایی که زهرا حرف را عوض می‌کند: اون ستاره رو می‌بینی؟ 
محمدعلی جواب می‌دهد: آره
- اون ستاره پدرجونته...

پ.ن: 
گلستان یازدهم و دلیل، هردو درباره شهید علی چیت‌سازیان است، دو نیمه ماه... هر چند بعد از خواندن هر دو کتاب، باز هم قرص ماه را نمی‌توان کامل دید.
        

          قطار به مقصد نرسیده، کتاب را تمام کردم. روایت کتاب جوری بود که انگار همراه زهرا خانوم و علی آقا زندگی کردم. از شروع آشنایی‌شان همراه زهرا خانوم ذوق کردم تا شهادت امیر آقا و  علی آقا چیت سازیان که همینطور اشک هایم گوله گوله می چکید. بیشتر از همه این سوال در ذهنم نقش بسته که: چطور در این سنّ کم به این درک عمیق و عرفانی رسیده بودند؟!من در این سن کجای این دنیا هستم و چه تفکری دارم؟! چرا ما مسیر درست زندگی را گم کرده ایم؟! 
_ بعد از مدتها دوری از کتاب زندگینامه شهدا چقدر این کتاب و درس هایی که بهم داد چسبید! چقدر بهش نیاز داشتم.
        

          من درمورد شهید چیت‌سازیان هیچی نمیدونستم، تنها اطلاعاتم از ایشون این بود که اسمشون برام آشنا بود!!! حتی یادمم نمیاد کجا شنیده بودم اسمشون رو.
با چند صفحه اول و شروع کناب بغض کردم و انگیزه شد که زودتر بخونمش ولی اواسطش برام کند میگذشت ...
دلیلش رو نمیدونم
و مدام داشتم خودم رو با همسرشون مقایسه میکردم و میدیدم که طبیعیه که ایشون به همچین جایگاهی رسیدن و من اندر خم یک کوچه... ولی بازم برام کند گذشت ...
تا اینکه حدودا ۱۰۰ صفحه آخر کتاب (برای من توی طاقچه با سایز فونت تنظیم شدم ۳۶۸ صفحه بود ، یعنی حدودا از صفحه ۲۴۰) که اشکام شروع به ریختن کرد تااااااا پایانش...
این ۱۰۰ صفحه ، باعث خاص شدن کتاب برای من شد و دلم میخواست با تمام وجود و با صدای بلند گریه کنم و چه قدر سخت بود برام که خودمو کنترل کنم تا همسر و پسرم با صدای گریم و فین فینم از خواب بیدار نشن...
مخصوصا جاهایی که نوشته بود همسر و خانواده شهید بی صدا گریه میکردن....
در کل خیلی خوب بود😍😭
ولی حسم اینه که ضعیف نوشته شده بود
واقعا این آخرای کتاب بود که منو خیلی جذبش کرد...
حس میکنم جا داشت خاطره‌نگار خیلی قوی تر بنویسه!🤐
        

          این کتاب هرچند نشان‌دهنده ویژگی‌های یک شهید است، اما بیش از آن می‌توان وضعیت خانواده‌های شهرستانی در جنگ را دید. خانواده‌هایی که چند فرزند را به جبهه فرستاده‌اند و هیچ‌کدامشان بازنگشته‌اند و در عین ناراحتی و حزن، سعی دارند به آینده امیدوار باشند و راه شهیدشان را ادامه دهند. سبک زندگی مطرح شده در کتاب‌هایی مانند «گلستان یازدهم» مخصوص دهه 60 است؛ سبکی که گاه با ورق زدن آلبوم‌های عکس دوباره به یاد می‌آیند.
        

          چقدر به همسران شهدا بدهکاریم. طعنه های اطرافیان را تحمل کردند، با نجابت برخورد کردند، بچه هایشان را قهرمانانه بزرگ کردند.
دو فراز  فراموش نشدنی کتاب برای من:
۱-  ایام‌ تعطیلات نوروز در خانه های سازمانی دزفول ، شهید به همسرش می‌گوید فردا دوسه تا مهمان داریم. خانم هم یک قابلمه ماکارونی بار می‌گذارد که کفاف ۱۰ نفر را می‌داده. اما وقتی صدای یاالله شهید بلند میشود ، خانم سر بیرون می‌کند ، می بیند صفی در درحال ورود به منزل است که انتها ندارد.😳 
کل خانه او و خانه همرزم دیگر شهید که چسبیده به هم بوده پر می‌شود از مهمان.  خانم شهید و خانم آن همرزم شهید به فکر چاره می افتند که ناهار با یک قابلمه ماکارونی و این همه مهمان را چه کنند؟ آخرسر می‌روند هرچه سیب زمینی و تخم مرغ و آرد و پیاز داشته اند، آورده و کوکو سیب زمینی درست می‌کنند. بعد از پايان مهمانی ، شهید به خانمش میگوید الحمدلله خدا جور کرد و مهمانی خوبی شد و رزمندگانی که در ایام نوروز پیش خانواده هایشان نبودند را خوشحال کردیم☺️
همسرش می‌گوید آخر مرد تو به ما گفتی دو سه تا. نمی‌دانی چه استرسی کشیدم که این صف را دیدم.😐 شهید جواب می‌دهد وقتی به چند نفر تعارف کردم، کل لشگر خبر دار شدند و من هم دیگر رویم نشد چیزی بگویم، سوار وانت شدند و ...  😂
۲-همه می‌دانیم شهر مسکونی که بیشترین موشک و بمب و گلوله برآن فرود آمد دزفول است. اصلا به آن بلدالصواریخ ( شهر موشکها)  می‌گویند. ۱۷۶ موشک، ۲۵۰۰ بمب و گلوله به آن اصابت کرده است و همچنان مردمش تا آخر در شهر ماندند.😱
در این شرایط جنگی زهرا خانم همراه خانم همسایه ، بازار می‌رود و پارچه زمینه صورتی با آلبالوهای قرمز😍 می‌خرند و درون خانه موقتی سازمانی بتونی بمباران شده را با آن زیبا می‌کنند.🥰 پرده برای پنجره های شکسته، دامن برای گاز و سینک بدون کابینت ، پوشش برای دیوارهای زخمی می‌دوزند. این کار سبب افزایش روحیه همسایگان و همسرانشان می‌شود.💪 
        

          مطالعه این کتاب در تاریخ 1396/03/11 به پایان رسیده است.
        

          یه کتاب فوق العاده عالی و جذاب که ارزش بارها خوندن رو داره
 
        

          من هرچیزی که به دوران جنگ، دهه ۶۰ و انقلاب ربط داشته باشه رو میپرستم.
حالا فکر کن در نوع خودش یه کار قوی باشه. نور علی نور. 
خیلی چسبید بهم.
عکس از شبی که برق رفته بود و با نور شمع شروعش کردم🕯
        

          《یک روز زندگی با مرد بهتر از هزار سال زندگی با نامرد است》
کتاب بر خلاف هم‌ردیفانش خیلی خوب شروع می‌شود.از همان ابتدا سراغ کودکی راوی یا شهید نرفته بلکه لحظه خاصی در زندگی روای را انتخاب کرده و در خلال آن به گذشته و رابطه‌اش با شهید فلش بک دارد.بعد از اینکه خواننده  تا حدودی با کل ماجرا آشنا می‌شود سراغ جزئیات آشنایی و رابطه با شهید می‌رود.
        

          لحظه لحظه با راوی داستان زندگی کردم و واقعا ساده و خالصانه مطالب بیان شده بود، و درامی عاشقانه و صادقانه بود. آخر داستان واقعا دلم را سوزاند.
کتاب که تمام شد او را بوسیدم و با احترام در قفسه کتب ماندگارم نهادم.
        

          کسی میتواند از سیم های خار دار دشمن عبور کند که از سیم های خاردار نفس خود عبور کرده باشد "علی چیت سازیان"
این را که مینویسم دستانم میلرزد بغض راه گلویم را
بسته است برایم سخت است نشاندن کلماتی که شرحی باشند برای شما مدت هاست کتاب را خواندم اما میدان کلماتم برای توصیف کتاب سبک است....
این کتاب روایتگر انتخاب دختری است برای زندگی... عقلش به او میگفت باید شریک زندگیه
رزمنده ای مجاهد بشود که بتواند با این کار به انقلاب کمک کند اما عقل چه میفهمد که که غم هجران عاشق و معشوق طاقت فرسا است چه میفهمد دلتنگی یعنی چه چه میفهمد.....
خط به خط کتاب غم عجیبی در ان نهفته است که شما را تا اخر کتاب همراهی میکند... غمی که شما را گرم نگه میدارد....غمی که آرزو میکنید تمام بشود ولی در عین حال نمی توانید دست از این غم عجیب بکشید
غبطه میخورم به خانواده هایی که دغدغه ای بیش از یک زندگی معمولی را دارند درگیر متعلقات مادی نیستند و از تجملاتی که دست و پای ما را بسته است اصلا توجهی ندارند چون فهمیدند که زندگی فراتر از چیزی است که اکثر مردم برای نگه داشتنش دست به هر کاری میزنند....
دائم با خود میگویم آیا اینها انسان هستند یا فرشته.....
کمی بعد ذهنم پاسخ میدهد اینها انسان بودند اما ما هنوز به آن درجه انسانیت نرسیده ایم علی آقا یک انسان بود یک مرد بی نقص
اما چطور؟ علی اقا شما که راه شهادت رو به ما گفتی اما نگفتی چطور توانستی از فرشته ات بگذری؟
چطور توانستی از بچه ات که هنوز ندیدش بگذری بچه ای که یه عمر بهانه بابا را میگرفت....
از علی و فرشته که بگذریم کلمات کتاب بوی مادرانه میدادند مادرانه ای که دو جوان را تربیت کردند و شدند علی و فرشته و....
مادرانه ای که بعدها محمد علی را پرورش میدهند که هرگز حضور پدر را حس نکرده....ـ
کتاب غریب نیست به قدری همراهیت میکند که سر از دزفول در میاری با ذهن غذا میخوری گرمای اهواز را لمس میکنی سر بچه ات را نوزاش میدهی و......
        

          چنانچه از سیم خاردار میخواهی رد بشوی، اوّل باید از سیم خاردار نفْست عبور کنی. وقتی گرفتار خودمان هستیم، نمیتوانیم کاری انجام بدهیم
        

          کتاب قشنگی بود. ولی فصل اول مخاطب رو پس می‌زنه. اگر شروع کردید، تا فصل دوم دوام بیارید کتاب قشنگ میشه. اگرم دوام نیاوردین فصل اول رو رد کنید و آخرای کتاب بخونیدش.
        

          گلستان یازدهم خاطرات زهرا پناهی روا، همسر شهید علی چیت سازیان از زندگی هشت ماهه اما پربارشان است.
داستان از تصمیم یک دختر شروع می شود.. دختری که با خود عهد می بندد به انقلاب کمک کند به وسع سهمش.. با انتخاب شریک زندگیش.. شریکی که یک رزمنده مجاهد باشد.
و با این انتخاب زندگی سرشار از شور و شوق شهید و همسرش شروع می شود با تمام مشکلات یک زندگی مجاهد در حال مبارزه.. چقدر صبور بودند و هر دو کمک حال هم.. همراهی زهرا خانوم در تمامی مراحل باعث درس بود برام.
یکی از نکات خوب کتاب روایت صادقانه کتاب از جنگ است بخصوص که بازه‌ی زندگی شهید و همسرش در زمان اوج حملات هوایی عراق و بمباران هاست که نویسنده محترم خانوم ضرابی زاده به بهترین شکل ممکن این قسمت ها رو قلم زدند و برای ما نسل جنگ و بمباران ندیده کتاب بسیار ملموس و دلنشین و پرامید است.
کتاب بیشتر به زندگی مشترک شهید پرداخته و روایت فردی از خود شهید در کتاب کمتر هست.
هنوز طی سلوک و بندگی شهید برایم سوال است.‌. چه شد که به این مرحله از سلوک رسیدی شهید چیت سازیان؟ چه شد که از همسر و فرزند ندیده‌ات دل بریدی؟ و چه شد که بعد از شهادت برادر بی تاب‌تر شدی؟...

پ.ن۱؛ قبل از مطالعه کتاب گلستان یازدهم، کتاب هفتاد و دومین غواص رو مطالعه کردم و از روایتی که در کتاب از شهید علی چیت سازیان و شجاعتش بود مشتاق مطالعه گلستان یازدهم شدم توصیه دوستانه اگر دوست دارید با مرام و مسلک علی آقا و رفاقت دوست صمیمی‌اش با او آگاه شوید از خواندن کتاب هفتاد و دومین غواص غافل نشید‌.
پ.ن۲؛ مصاحبه همسر شهید در برنامه‌ی نیمه‌ی پنهان ماه زیباست بعد از خواندن کتاب مصاحبه را ببینید.
        

          🌱بسم الله الرحمن الرحیم

کتابی درس آموز که تحول و قدرت یک خانم که همسرش در ۱۹سالگی شهید می‌شود را نشان می‌دهد.
درس راز شهادت که اشک است...
درس کندن از تعلقات و اسیر خاک نبودن...
درس مقاومت...
درس اطاعت از امر ولیّ...

خدایا عاقبت مارو شهادت قرار بده.🌱
        

          از بین موضوع کتاب‌ها اصلا  دفاع مقدس و ادبیات پایداری انتخابم نبود. خاطرات همسر شهدا که خط قرمزم بود و اصلا سمتش نمی‌رفتم. دلیلش هم برمی‌گردد به 18_19 سالگی‌ام که کتاب #دا را خواندم و هر شبش کابوس می‌دیدم. چند سالی است که سمت دفاع مقدس رفتم و یکی دو تا کتاب اطلاعات عملیاتی خواندم. و بالاخره خط قرمز را هم رد کردم و خاطره همسر شهید را خواندم. همسر شهید چیت سازیان. #گلستان_یازدهم را
کش نمیدهم ماجرا. را فقط اینکه ما نسل بعد جنگ عمرا حتی ذره‌ای از معنی جنگ را بفهمیم. عمرا اگر بفهمیم بمب باران یعنی چه. عمرا اگر بفهمیم آژیر خطر یعنی چه. مهم‌تر از این ما معنی دلتنگی را نمی‌فهمیم. ما معنی عشق را، معنی از دست دادن را، معنی گذشت را، معنی بخشیدن را نمی‌فهمیم. قاطعانه می‌گویم ما درکی از این‌ها هیچ وقت نخواهیم داشت