حوضِ خون کتاب سخت خوانی بود ! نمی توانستم  پیوسته بخوانمش. حوادث تکان دهنده ای در بر داشت ، با اینکه بارها  کتاب های گوناگونی از خاطراتِ جنگ ‌را خوانده بودم اما حوض خون بسیار متفاوت بود. روایتی از رخت شوی خانه ای در اندیمشک ، در گرماگرم ۸ سال جنگ تحمیلی ؛ بانوانی که داوطلبانه لباس های رزم را _غرق در خاک‌ و خون_ با دست می شستند ... سخت بود ، تلخ ، شیرین ، عمیق‌،بی نظیر و تکان می داد ، قلب و روح آدم‌ را تکان می داد ... شرمندگی می آورد و بارشی نو از اندیشه .
        

          روایت چند جانبه از مجاهدتهای زنان در جبهه و ارائه چهره مادرانه و زنانه از جنگ
        

          ببخشید من نتونستم این کتاب و پیدا کنم به شدت هم علاقه دارم بخونمش اگر دوستان pdfازاین کتاب دارن ممنون میشم برام بفرستن.
        

          رهبر انقلاب:
اولین احساس، پس از خواندن بخش‌هائی از این کتاب، احساس شرم از بی‌عملی در مقایسه با مجاهدت این مجاهدانِ خاموش و بی‌ریا و گمنام بود. آنچه در این کتاب آمده بخش ناشناخته و ناگفته‌ئی از ماجرای عظیم دفاع مقدس است. باید از بانوی پرکار و صبور و خوش‌سلیقه‌ئی که این کار پرزحمت را به‌عهده گرفته و بخوبی از عهده برآمده است و نیز از مؤسسه‌ی جبهه‌ی فرهنگی عمیقاً تشکر شود.

مهر ماه ۱۴۰۰


        

          این کتاب رو با دقت و تمرکز کافی باید چندبار خوند
        

          کاش بیشتر از پنج تا ستاره هم بود که بشه به این کتاب داد 
روایت های خانم ها از جهادی که تا  داستان هاشون رو‌نخونی فکر می کنی کار ساده ایه ولی وقتی روایت ها ی هر کدوم رو می خونی  می فهمی چقدر کار سختیه و لحظات عجیبی رو تجربه کردن و هر کدوم شون چه روح بزرگی داشتن 
        

          روایتی سرشار از فداکاری
اما اگر هر بخش آنقدر کوتاه نبود بهتر میشد
        

          روایت فعالیت  زنان اندیمشک در جنگ تحمیلی
اینکه راویان داستان ها زنانی هستند که خودشون اون فعالیت ها رو انجام میدادن باعث میشه مخاطب بیشتر با شخصیت ها احساس نزدیکی کنه. این کتاب وقایعی از جنگ رو بیان میکنه که کمتر بهش پرداخته شده اما در نوع خودشون کار های بزرگی بودن دست مریزاد به این افراد
        

          در جشنواره فجر 1402 یک فیلم بسیار ضعیف و شعاری به نام «دست ناپیدا» حضور داشت که کارگردان و تهیه کننده اش ظاهرا برای جذب بودجه از نهادهای مختلف فیلمشان را نوعی اقتباس از کتاب حوض خون معرفی کرده بودند.
این مسئله باعث شد من کتاب را دست بگیرم و همان اول فهمیدم که با توجه به حجم بالای کتاب نمیتوانم تمامش کنم. 64 روایت از خانم های داوطلبی که در رختشویخانه بیمارستان شهید کلانتری اندیمشک رخت و پتو و ملحفه شهدا و مجروحین را شسته اند در کتاب است. واقعا به غیرت نویسنده که حاضر نشده این تعداد را به 30، 40 یا 50 کاهش بدهد و لااقل عدد را رند کند باید آفرین گفت. اتفاقا هر کدام از روایت ها هم چیز تازه و تصویر جدیدی دارند که در روایت های دیگر نیست.
اما با این همه میشد برخی حرف های کلی را از متن بیرون کشید تا حجم کتاب (که درمورد این اثر برآمده از مردم و برای مردم خیلی مهم است) کمتر شود. فکر میکنم نزدیک به یک چهارم حجم کتاب را میشد کاهش داد. 
کاش مشغله ام کمتر بود و میتوانستم کامل بخوانمش.
        

          بسم رب الشهدا 
ایده کتاب ایده بسیار بدیع و نابی بود 
بخش مسکوت مانده جنگ را روایت می‌کنه که تا حالا ما حرفی ازش نشنیدیم یا کمتر شنیدیم.
اما دلیل این حجم زیاد کتاب رو متوجه نمی‌شم مخاطب وسط‌های کتاب سرد میشه از خوندن به دلیل حجم زیاد کتاب و تکرار مکررات ،یعنی ما هر بخشی رو که مربوط به یکی از  شخصیت‌های کتاب هست بخونیم تقریبا مضمون هر بخش یکیه و  اون رومیشه حدس زد 
به نظرم بیشتر از اینکه هدف تیم نویسنده نوشتن یک کتاب خوب باشه بیشتر هدف ادای دینی بوده به زنان شجاع و مقاوم اندیمشک که در اون دوره در پشت جبهه‌های نبرد پا به پای مردان جهاد می‌کردند.
        

          خیلی لذت بردم از داستان های کتاب و با مطالعه بعضی از داستان ها اشک ریختم و به حالشون غبطه خوردم  .
چقدر یه موضوع مشترک مثل جنگ  می تونه باعث اتحاد و انگیزه بشه برای تحمل سختی ها و کمک به همدیگر
مطالعه کتاب رو به دوستان پیشنهاد می کنم
        

          کم نبودند خانم هایی که با وجود مشکلات فراوان می آمدند رختشویی . یکی از همسایه ها چندتا بچه کوچک داشت . هر روز می آمد رختشویی . خیلی با کسی حرف نمی زد . لحظه ای بیکار نبود . وقتی می خواست برود خانه لباس هایش را عوض می کرد . دست و پایش را سنگ می کشید و چند بار می شست ، طوری که سرخ می شدند . بهش می گفتم :« اگه اینقدر حساسی چرا میای ؟! »
گفت :« شوهرم راضی نیست . می گه بچه ها مریض میشن . این کار رو می کنم تا با بوی وایتکس بهانه دست شوهرم ندم .»
متوجه شدم هر بار خیلی به شوهرش التماس می کند  و حتی دستش را می بوسد تا بگذارد بیاید رختشویی !
یک روز بهم گفت :« دعا کن مزد التماس هام بشه شهادت »
روز قدس سال 64 با هم رفتیم راهپیمایی . دختر و عروسش را هم آورده بود . 
تا در مصلی با هم بودیم . گفت :« پسرم خونه خوابه . نمی تونم برا نماز بمونم .» خداحافظی کرد و برگشت خانه . بیست دقیقه ای نگذشته بود که با صدای موشک همه از جا پریدیم . دود از سمت حسینیه امام خمینی بلند شد . یکی دو ساعت بعد رفتیم غسالخانه . چشمم افتاد بهش .
شوکه شدم . چند بار چشم هایم را باز و بسته کردم ؛ خودش بود . بالاخره مزد التماسش را گرفت و با زبان روزه و لب تشنه شهید شد . بدنش را نمی شد آب بریزیم . آن را تیمم کردم و و لای کفن پیچیدم . سرم را گذاشتم روی کفن و یک دل سیر گریه کردم .
        

          از بهترین کتابهای دفاع مقدس
خواندنش بر هر زن ایرانی واجب است.
افتخار کردم به زنان سرزمینم و به روح بلند و همت والای زنان غیور خوزستان غبطه خوردم.
        

          یه تئاتر به همین نام و همین موضوع از یک گروه تئاتر نیشابوری اجرا شده و شنیدم به جشنواره هم رفته.
        

          اغلب اوقات اتفاقاتی که در جنگ افتاده است را از زبان مردان شنیده‌ایم اما کم پیش آمده که داستان جنگ را از زبان زنان بشنویم. شستشوی خون شهدا از لباس‌هایشان، فرستادن غذا برای رزمندگان و جنگیدن مادران، خواهران و همسران رزمندگان با درد دوری و غم از دست دادن عزیزانشان از جمله ایثارهای بانوان مبارز در دوران دفاع مقدس است. روایت‌ها با حوادث تلخ آن روزها پیش می‌رود: یکی خانه‌اش در بمباران خراب می‌شود، دیگری جگرگوشه‌هایش را از زیر آوار بیرون می‌کشد؛ مشکلاتی که هرکدام بهانه‌ی خوبی برای ترک رخت‌شورخانه و حتی اندیمشک است؛ اما در نهایت جبهه رخت‌شورخانه را خالی نمی‌کنند و آنچه در نهایت می‌ماند احساس مسئولیت و همدلی این زنان است. کتاب «حوض خون» خاطرات و روایت‌های ۶۴نفر از بانوان اندیمشکی است که فعالیتشان در بخش رخت‌شویی البسه رزمندگان دفاع مقدس را شرح می‌دهند. این کتاب سومین عنوان از مجموعه‌ «پشتیبانی جنگ» و چهارمین عنوان مجموعۀ «زنان انقلاب» است که توسط انتشارات راه‌یار به چاپ رسیده است. این کتاب با تصاویر و نوشتار دلنشینش بخش کمتر دیده‌شدۀ جنگ را از زبان زنانی می‌نگارد.
        

          دربیان ایثار و اقدامات شیر زنان اندیمشکی در پشت جبهه شاهکاری است. چقدر لذت بردم از این همه حماسه و فداکاری. واقعا اگر این شیر مادران نبودند چگونه در ۸ سال دفاع مقدس با دستان خالی یک وجب  از خاکمان راهم به عمال استکبار شرق و غرب ندادیم. آفرین به این حماسه وصدآفرین به حماسه سرای آن و آفریننده این اثر حماسی حوض خون. کاملا قابلیت فیلم نامه را دارد . حتما مطالعه این کتاب عالی رو از دست ندین
        

          میخواهم تا چند روز آینده این کتاب را بخوانم. چرا واقعا؟ بیکاری؟🤔 هر مطالعه ای باید برای پاسخ به یک سوال ذهنی شکل بگیرد در غیر اینصورت مانند ریختن آب بر سنگ است. البته که اصلی ترین دلیلم این است که چگونه نسلی بر سخت ترین فشارهای روحی و جسمی فائق امدند؟  چرا ما بعد از جنگ با نسلی از ادم های روانی و خسته روبرو نشدیم حتی ادم هایی که سرنوشت سازان اصلی ان دوره بحرانی بودند هنوز در صحنه اند. این انرژی وصف ناشدنی از کجا آمده است؟ چرا این ها میتوانند کاندید قهرمان من باشند؟ ایا این نقش آفرینی فقط مختص زنان ایرانی بود؟ برای درک راوی ها معمولا سعی می کنم جریان شناسی و شرایط زیست او را بشناسم تا درکی روشن از  عملکرد انها داشته باشم. مثلا برای خواندن این کتاب پادکست پایداری قسمت اخر را شنیدم.
فهمیدم بمباران اندیمشک طولانی ترین بمباران شهری بوده با300شهید و...(حتما در این باره بخوانید واقعا عجیب بوده و امار های تکان دهنده! 
 یاد کتاب اقای سرهنگی و بهبودی از بازدید موزه جنگ روسیه افتادم و ریسمانی که زنان روسی از موها خود بافته بودند  برای نیروی دریایی؛ یاد کتاب جنگ چهره زنانه ندارد..
        

          روایت ناب و عالی 
هر کدوم از سوژه ها قابلیت داشتند که یک کتاب و داستان مجزا باشند... بیشتر از هر چیزی موقع خوندن زنانی رو تحسین کردم که در عین حال که هر کدومشون یک مشکل خاص داشتن (یکی شوهرش مخالف بود ، یکی بچه شیر خواره داشته ،یکی باردار بوده ، یکی بی پول بوده، یکی چشم به راه بوده و...) اما در عین حال هر کس تکلیف ش رو پیدا می‌کنه 
و اتفاقا در همراهی با شرایط سختی که داشته میزنه به دل میدون و بر حسب وظیفه شناسی تا جایی که توان داشته؛ کارش رو انجام میده. 

حوض خون برای من توی ذهنم با  زن هایی ثبت شد که هر کدومشون تا نصف شب بیدار میموندن و از خواب و خوراک شون میزدن تا برای فردا صبح هم نقش مادری شون رو به خوبی انجام بدن هم برسن به رخت شویی!