خانه‌هایمان جدید است ولی سنت‌هایمان کهنه...
یک داستان کوتاه و زیبا و آمیخته به استعاره‌ها و اشاره های غیرمستقیم 
داستایفسکی تلاش کرده مسئله‌ای که در آن زمان در اجتماع اذیتش میکرده و حتی شاید ما باهاش روبه رو هستیم رو به بهترین شکل بیان کنه.
نشر برج کارهای خوبی از داستایفسکی چاپ کرده و در اول این کتاب هم توضیحات خوبی داشت که اگر نبود شاید متوجه هدف داستان نمی‌شدم.
        

          کتاب رو دوست نداشتم.
همین.
حین کارهام دنبال یه کتاب صوتی بودم و به این گزینه برخوردم اما... آخرش نفهمیدم هدف داستایوفسکی دقیقا چی بود توی این کتاب .
متن کتاب هجو و طنزه برعکس بقیه متن هایی که تا الان از داستایکفسکی خونده بودم. و این وجه داستایوفسکی جالب بود.
        

          بسم الله 

داستایفسکی سخن از تمامی آنچه بر کشورهای در حال توسعه یا حتی توسعه یافته غیراروپایی می‌افتد، می‌کند. ما تا زمانی که آدم‌های همچون ایوان ماتْویچ و مردمی همچون مردم زمان او داریم، حالمان این است. خودمان را با دیگرانی مقایسه می‌کنیم که حتی اگر روزی به گواه تمامی دنیا، بهتر از آن‌ها باشیم، باز هم به دنبال تحقیر و توجیه پستی خودمان هستیم. آری این خاصیت غرب‌زدگی است... حتی پستی‌های کشور مطلوب، در نظرمان ارزشمندتر از فضیلت‌های خودمان است.

غرب‌زدگی یک درد است... درد دیگر را این‌گونه تصویر می‌کنم...
تصور کنید فردی در میانه آب در حال غرق شدن باشد و وقتی در پی نجات او هستیم و به یک قدمی نجات او رسیده‌ایم، شروع به ایرادگیری از نوع ابزار استفاده شده برای نجاتش کند و مانع از نجات خود شود. چرا؟؟؟ چون خود را علامه دهر می‌پندارد و هرکه جز خود را حیوانی بیش نمی‌داند... چنین فردی چه تعریفی دارد؟؟؟؟ ایوان ماتْویچ داستان ما این‌گونه هم بود.

خلاصه اینکه، این دو درد توأمان دو غده سرطانی است که به هرکدام رسیدگی کنی، دیگری رشد می‌کند و امکان از بین بردن و رسیدگی به هر دو را نیز نداری... پس چه باید کرد؟

داستان کتاب پیرامون بلعیده شدن انسانی توسط تمساح است. فردی که در شکم تمساح خانه گزیده و از آنجا ایراد سخن می‌کند!!! نظریه می‌دهد و به دنبال راهنمایی خلق است!!!! چرا؟؟ چون خود را در جایگاه ویژه‌ای می‌بیند که دیگران در این جایگاه نیستند. او خاص است. و خاص بودن دلیل بر برتری...
این آدم اگر همان‌جا بماند در کام هیولا است و باید بنا به اقتضا زندگی و بدن او زندگی کند. اما حتی اگر نجات هم پیدا کند، تا وقتی فکرش حول همان هیولا بگردد، فرقی با فرد زندانیِ در تنِ آن موجود ندارد.

داستایفسکی به دنبال نسخه پیچیدن نیست. او روایت‌گر چنین اتفاقی است. و زبانی که استفاده کرده، زبان طنز است. طنز اغراق دارد و تصویری کاریکاتور گونه ارائه‌ می‌دهد. پس طبیعی است که عده‌ای نپسندند. اما مسئله شناسی او، تا دنیا باقی است، موضوعش وجود دارد...
        

          پدیده‌ی عجیبی‌ست این دوستی...
        

          کتاب رو چندوقت پیش گم کردم. تو مترو. داشتم کم‌کم به پایانش نزدیک می‌شدم؛ و حالا تو خماری موندم که عاقبت ایوان ماتویچ چه شد.
        

          معمولی، شاید تصویرسازی ها و پردازش های تمساح رو بشه یه سر و گردن پایین تر از باقی آثار داستایفسکی دونست. هر چند فضای نمادینی که استفاده کرده و محتوای داستان جالب توجه و مهم و جذابه
        

          داستایفسکی بزرگ در این داستان طنازانه، نمادین و مختصر با زبان متفاوتی به نقد جامعه و مناسبات زمانه خود می پردازد که خواندش خالی از لطف نیست... 
        

          فوق العاده بود!
واقعا از خوندنش لذت بردم ... اول همه چیز خنده دار و مسخره  بنظر می‌رسید ... در انتها همه چیز بطور خیلی جدی و مضحکی  مسخره بود :)


ناخوداگاه یاد این آیه افتادم :
«اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَ لَهْوٌ وَ زِینَةٌ وَ تَفاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکاثُرٌ فِی الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ»؛ آگاه باشید که زندگی دنیا، در حقیقت، بازی و سرگرمی‌ و تجمل‌گرایی و فخرفروشیِ شما به یک‌دیگر و افزون‌طلبی در اموال و فرزندان است.
        

          فضای این کتاب با آثار دیگه‌ای که از داستایفسکی خونده بودم بسیار متفاوت بود. این بار به جای پرداختن به پیچیدگی‌های انسان، انگشت اتهام رو به سمت نظریه‌ای گرفته که می‌گه روسیه برای پیشرفت باید اروپا رو سرلوحه و مسائل اقتصادی رو در اولویت قرار بده.
برای نقد این تفکر، اروپا رو به تمساح حریصی تشبیه کرده که کارمندی رو که نماد مردم سطحی‌نگر روس هست می‌بلعه. این مرد بعد از یکی شدن با تمساحی که از درون تهیه، شروع به نظریه پردازی‌هایی می‌کنه تا با طراحی یک نظام اجتماعی جدید، اقتصاد قوی‌تری ایجاد کنه. و ما به خوبی می‌بینیم که چه طور در ازای پیشرفت‌های مالی، مسائل اخلاقی و معنوی کم‌ کم رنگ می‌بازن.
مترجم توی مقدمه توصیحات کامل‌تری ارائه داده که می‌تونه کمک کنه درک بهتری از این طنز سیاسی-اجتماعی داشته باشیم.
نکته‌ای که جا داره بهش اشاره کنم این هست که اگه قراره این کتاب اولین تجربه شما از داستایفسکی باشه نباید به سایر آثارش تعمیمش بدید. چون کتاب‌هایی مثل یادداشت‌های زیرزمینی، جنایت و مکافات، شیاطین و ... به قدری از لحاظ محتوا عمیق و پیچیده می‌شن که حتی از توصیفشون هم عاجزم!
امیدوارم این یادداشت براتون مفید بوده باشه ^^
        

          به این وسیله تمساح رو به مقام بدترین کتابی که از داستایوفسکی خواندم نائل می کنم. 
اول از همه این که ایده ی داستان خیلی کودکانه بود؛ مردی با همسر و دوستش به دیدن تمساح میره. توسط تمساح خورده میشه اما در شکم تمساح به زندگیش ادامه میده.
خب تا همین جا هم مشخصه که اگر داستایوفسکی این کتاب رو ننوشته بود احتمالا هرگز خوانده نمیشد اما با چشم پوشی از نام نویسنده،این اثر ایرادات عجیبی داره. اول از همه این که پیامش خیلی واضحه و روئه. انگار داری کلید اسرار میخونی. همه میدونن اقتصاد و سیاست خیلی مهمه. ما هم می دونیم که آدم ها حتی به سخت ترین شرایط عادت میکنند و برای سود بیشتر برنامه می چینند ولی آخه از تو شکم تمساح بیانیه سیاسی-اقتصادی میدی؟ 
مشکل بعدی اینه که همه چیز خیلی تنده. ظرف یک یا دو روز همسر فرد خورده شده چنان رفتاری از خودش نشون میده و چنان برنامه ریزی هایی میکنه که انگار پنجاه ساله شوهرش مرده. (که تازه در این مورد نمرده)
راوی که در واقع دوست این جناب خورده شده ست، وقتی می بینه تمساح در حال بلعیدن رفیقشه چنان خونسردانه به تشریح اوضاع در و دیوار می پردازه و جیغ و فریادهای همسر دوستش رو نقد می کنه که انگار آدم ها هر روز توسط تمساح خورده میشن و این خیلی عادیه. 
یه سری ایرادات دیگه هم هست که اگر بخوام بهشون بپردازم مجبورم کل داستان رو براتون تعریف کنم پس هیچی.

در کل این که قرار نیست چون داستایوفسکیه همیشه خوب بنویسه.  این یکی جدا حالم رو گرفت.
        

          داستان کوتاه و جامعی بود. استعاره‌های استفاده شده توسط داستایفسکی، قابل فهم بود و برای جامعه معاصر ایران، قابل تعمیم بود. نسخه صوتی کتاب که با صدای تایماز رضوانی بود، گوش‌نواز بود.
        

          یکی از داستان‌های کوتاه طنزآمیز و شاید کمتر شناخته‌شده‌ داستایفسکی ‌ بزرگ است.  علی‌رغم کوچک بودن، این داستان لایه‌های عمیقی از نقد اجتماعی، طنز فلسفی و نگاه تیزبین داستایفسکی به ساختارهای قدرت و وضعیت انسان مدرن را در خود جای داده است. نویسنده با زبان طنز خاص خود، جامعه‌ بوروکراتیک روسیه را به باد انتقاد می‌گیرد؛ کارمندان دولت که درگیر غرور، خودبینی و پوچی هستند، طبقه‌ روشنفکری که در شعار غرق شده‌اند، و بی‌تفاوتی اجتماعی نسبت به فجایع انسانی. گرچه داستان در ظاهر خنده‌دار و غیرواقعی است، اما همین اغراق و سوررئالیسم (مثل حرف زدن کسی از درون شکم تمساح یا تاکید بر تهی و کشسان بودن بدن تمساح ) ابزاری است برای افشای واقعیت‌های تلخ اجتماعی و ساختار پوچ و ناکارآمد اداری. سبک این نوشتار به سبک هجونویسانی مثل  گوگول نزدیک است، به‌خصوص در به‌تصویرکشیدن کارمندان و روشنفکران روس.
        

          نسخه‌ی صوتی‌اش را شنیدم. جالب بود و بامزه! اما شاید بخاطر دوری از زمانه و شرایط نویسنده، جاهایی‌ش مسخره می‌نمایید‌.
        

          داستان مردی که به همراه همسرش و دوستش به دیدن یک تمساح میره و اونجا توسط تمساح بلعیده میشه ولی زنده میمونه و شروع میکنه به دادن تز های سیاسی فرهنگی از داخل شکم تمساح و از طرفی ما رفتارهای دوست و همسرش رو هم در داستان میبینیم که چه میکنند. خب بنده از داستان ها و روایات با حرف های گل درشت خیلی خوشم نمیاد و این داستان پر از عبارات و کنایه های گل درشت اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و حتی اندکی فلسفی هست. طنز بدی نداره ولی شبیه داستان های سرسری نوشته شده هست ولی خب در انتها نوشته ی جناب داستایوفسکی هست و باید خوند. به نظرم یه ترجمه ی دیگه در یک مجموعه داستان از این روایت دیده بودم ولی متاسفانه اسم اون کتاب یادم نیست. ه
        

          خیلی کتابهای بهتری میتونید ازین نویسنده بخونید.این کتاب رو بذارید آخره آخره آخر.البته پیام کلی کتاب خوبه.
        

          یک داستان نمادین از  وضعیت سیاست...
چرخش ۱۸۰ درجه ای یک موضوع 
خود تحقیری در مقابله با اروپا 
محور های اصلی این داستان کوتاهِ طنزِشاید مسخره است.
        

          « اولویت با قوانین اقتصادی است!»
این پر تکرارترین جمله‌ی این کتاب کوتاه بود. واقعا لذت بردم. چقدر عجیب است این مطالعات متقاطع. می‌روی توی طاقچه و یک کتاب صوتی کوتاه که طاقچه بینهایت باشد را پیدا می‌کنی و توی صف ارز اربعین گوش می‌دهی. یکهو می‌بینی که دقیقا دارد به مدرن شدن و سرمایه‌دارانه شدن روسیه می‌پردازد و چقدر زیبا این کار را می‌کند! 
سه داستان کوتاه از داستایوفسکی خوانده ام (یا لااقل سه تایش را یادم می‌آید). این، شب‌های روشن و یک اتفاق مسخره. تمساح با اختلاف از همه بهتر بود. لااقل برای منی که این روزها در مورد سرمایه‌دهری می‌خوانم.
        

          کمی حوصله سربر بود و نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم
        

          خیلی عجیب بود داستانش
        

          نقد داستایوفسکی درباره واکنش افراد مختلف جامعه اون دوره که در وقوع اتفاق جدید و غیرمنتظره‌ي داستان چه رفتاری دارند.
_اولین تجربه من از شنیدن داستان صوتی
_اولین تجربه من از خوندن (شنیدن) کتاب‌های داستایوفسکی، که نمی‌دونم به عنوان اولین تجربه می‌تونه خوب باشه یا بد. :)