سنگی بر گور  زندگی نامه‌ی اعتراف گونه از جلال آل احمده که جلال در اون از خصوصی ترین مسائل زندگیش سخن گفته و حتی به اشتباهاتش اعتراف کرده‌!

کتاب نثر روان و پر کششی داره و چون حجم کمی هم داره میشه تو یه شب تمومش کرد. 
ماجرای کتاب در مورد جلال و سیمین دانشوره  که صاحب فرزند نمی‌شن  و کتاب مشکلات زوج های نابارور را به خوبی به تصویر می‌کشه...
        

          خوب یا بد کتاب رو نمی دونم، فقط می دونم که همچین کتابی رو من تا حالا نخونده بودم. رک گویی آل احمد به قدری بود که بعضی از جاها از خوندن کتاب خجالت زده میشدم.
در کل کتاب عجیبی هست. با توجه به حجم کمش حتما پیشنهاد میکنم بخونید.
        

          بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
سلام و نور.
سنگی برگوری ، فاش نویسی جلال  نه از زندگی یک فرد که  از فرهنگ  غالب بر زندگی یک ایرانی است. هنوز هم که هنوز است هستند افرادی که  برای داشتن فرزند هر نسخه‌ی خاله‌زنکی‌ای را امتحان کنند.
        

          این کتاب قصه کشمکش درونی و نمود بیرونی نویسنده در مواجهه با مساله بچه‌دار نشدن خودش و همسرشه. گاهی خواستن تا مرز جنون و گاهی بی‌خیالی مطلق. یه‌جورایی بدون حد وسط. ولی اونچه کتاب رو متمایز کرده موضوعش نیست، ادبیاتشه؛ صریح، تند، صادقانه و گاهی رکیک‏. در واقع انگار ما بیش ازین‌که مشغول خوندن قلم نویسنده باشیم مشغول شنیدن صدای ضمیر ناخودآگاهش هستیم. 
یکم فراتر بخوایم نگاه کنیم میشه موضوع اصلی کتاب رو با هر موضوع دلخواه دیگه ای عوض کنیم و ببینیم چه مخالفت‌ها و موافقت‌هایی باهاش میاد. چه سرزنش‌ها و چه تشویق‌هایی. چه خواستن‌ها و چه پشیمون شدن‌هایی و کلی دوگانه تامل‌برانگیز دیگه میتونه باعث شه آدم ساعت‌ها به مسائل خرد و کلان زندگیش که تک برزخ شدن و نشدن گیرن فکر کنه و فکر کنه.


جلال تو "سنگی بر گوری" مضمونا درباره رفتار خودش (که بچه‌دار نمی‌شده) با بچه‌های اقوام میگه: 
بهشون محبت کنم و گرم باشم میگن حسرتشه؛
غر بزنم از شلوغی‌ و کاراشون میگن حسودیشه؛
بی‌اعتنا باشم میگن زورش گرفته؛
خلاصه هر رفتار عادی‌ای پیش بگیرم یه‌چیزی بهم می‌چسبونن.
خلاصه انگار یه "اسیرشدیم قشنگ" خاصی تو لحنش پیداست وسط کتاب:))


[و البته که این وضع همیشگی ماست تو زندگی
        

          به نام او

با تاسف هرچه تمام باید بگویم که انچنان که باید رمان ایرانی نخوانده ام حتی از بزرگی مثل جلال هم تنها دو کتاب خوانده ام یکی مدیر مدرسه که سالها پیش خواندم و بسیار لذت بردم و دیگری کتاب مسحور کننده سنگی بر گوری که دیشب یک نفس خواندمش
به قول بسیاری از دوستان که در ریویوهاشون نوشتند جسارت جلال فوق العاده و مثال زدنیه
قلمش هم که دیگر حرف ندارد 

خلاصه من بعد خواندن بیش از پیش رمانهای ایرانی رو سرلوحه کارم قرار میدم باشد که رستگار شوم
        

          جسارتی که جلال آل احمد  تو نوشتن این کتاب به خرج داده تعجب برانگیزه؛ از نویسنده های ایرانی کسی رو سراغ ندارم که چنین خطری کرده باشه؛ این کتاب رو اگه کس دیگه ای درباره ی جلال و زندگی ش می نوشت،قطعن خیلی بیش تر از اینی که الان هست سر و صدا و جنجال به پا می کرد؛ نوشته ای پر سر و صدا که مسائل شخصی دو شخصیت معروف اون دوره (جلال آل احمد و سیمین دانشور) رو به رشته ی تحریر در آورده. 


اگه چیزی از خوندن این کتاب،درون م ته نشین شده باشه،قطعن جسارت و کله شقی نویسنده شه
        

          حتی نمیدونم چه امتیازی باید به این کتاب بدم انقدر که هنگام مطالعه حس شرم و خجالت داشتم، که نباید اینقدر بی‌پرده درباره زندگیشون بدونم... من عاشق جلال و سیمینم، اما در رابطه با این کتاب اصلا نمیدونم چی باید گفت.
مدام یاد تقدیم ابتدای سووشون میوفتم که سیمین نوشته بود: به یاد دوست، که جلال زندگیم بود و در سوگش به سووشون نشسته ام...
        

          یادمه دکتر خالقی (استاد اندیشه سیاسی دانشگاه تهران) یه روز تعریف کرد که یه دفعه از سیمین پرسیدم: «تو مگه سنگی بر گوری رو نخونده بودی؟! پس چه جوری بازم جلال رو دوست داشتی!» سیمین هم برگشت بهم گفت: «تو جلال رو ندیدی. نمیشد جلال رو ببینی و دوستش نداشته باشی...»
.
یادداشت برای دفعه دومی که خواندم:
جلال به بحرانی در زندگی‌اش خورده به نام عقیمی. در کشمکشی که در این جریان داشته جایی کارش به رابطه خارج از ازدواج می‌رسد و بالتبع سیمین میفهمد و جار و جنجالی. نمیدانم چه شد و چرا تصمیم می‌گیرد افکارش را روز کاغذ بیاورد. در واقع سعی میکند به نوعی خود را روانکاوی کند که عجیب است. عجیب‌تر نتیجه این روانکاوی است که گویی تمایلش به تعدد زوجات به این جا کشانده‌اش و عقیم بودن فقط بهانه‌ای برایش بوده. کشمکش درونی‌ای که جلال در فصل پنج آورده در عین حال که شاهکار، وحشتناک است. 
اینها همه به کنار، در عین ناباوری کتاب با مرگ تمام میشود! اصلا نسبتش را نمی‌فهمم. فکان الدنیا لم تکن و کأن الاخرة لم تزل؟!
آدم عجیبی است جلال.

دکتر طبیب‌زاده در جلسه‌ای این کتاب را با منظر روانکاوی فرویدی بررسی کرده. هر چند جای خدشه دارد ولی چیز جالبی درآمده. در کانالم اگر سرچ کنید «سنگی بر گوری» میآورد.
        

          همیشه مشتاق خواندن نوشته‌هایش هستم. سنگی بر گوری لذت دیگری داشت
        

          این کتاب در زمان حیات جلال منتشر نشد و گویا بعد از فوتش هم سیمین خانم خیلی موافق انشتار نبوده.
اصل داستان درباره مشکل نازایی این خانواده ست و حسرت ها و تلاشهاشون برای بچه دار شدن. خیلی بی پرده و بعضا ضایع حرف زده!
«سنگی بر گوری» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/audiobook/130476
        

          اینگونه بی پروا و جسور بودن در نوشتن، آن هم از خصوصی ترین مسائل زندگی یک زوج ( که شناخته شده هم هستند!) شاید یکی از دلایلی باشد که جلال آل احمد را متمایز و خاص میکند. آل احمد در این کتاب خاطراتی را بیان میکند که شاید ما از مرور اینگونه خاطرات در ذهن خودمان هم فرار کنیم چه برسد به نوشتن آنها برای عموم...
        

          راستش تاکنون دو سه کتاب بیشتر از جلال نخوندم. به نظرم بد نبودند و در آن زمان خوشم اومد. بعد بدون اینکه کتاب جدیدی ازش بخونم یواش یواش حس منفی نسبت به جلال داشتم و خیلی ازش خوشم نمیومد تا اینکه امروز این کتاب رو خوندم. لذت بردم از قلم زیبا و رک و خلاقیت در نگارش و کنایه‌ها. جرات ریختن حرفهایش روی کاغذ که البته شنیدم (نمیدانم چقدر صحت دارد) شاید خودش نمیخواسته چاپ بشوند و همگان این متن را بخوانند. در هر حال او هم انسانی است در پنجاه و اندی سال پیش با تفکراتی که به نسبت آن زمان جلوتر از مردم دوران خود بود . با همه‌‌ی خوبی‌ها و بدی‌هایش. و چه خوب شد که نوشت
        

          نمیدونم چرا این کتاب جزو کتابای ناتمام مونده بود، با اینکه چند سال پیش کامل خوندمش
جسارت قلم جلال عالیه
و البته درباره چاپ این کتاب اینطور شنیدم که بعد فوت جلال، برادرش این نوشته‌های جلال رو منتشر کرده و سیمین (زن جلال) با انتشارشون مخالف بوده و دعوا و این مسائل پیش اومده!
 چون کتاب یکجورایی خاله زنک بازی تو زندگی جلال و سیمین هست، گفتم این خبر زرد رو هم اینجا بنویسم، دیگه تکمیل بشه :))
        

          ماجرای اقای جلال و همسرشون که بچه دار نمیشدن. 

آخر باید یک چیزی-نه-یک کسی باشد که ما دوتایی خودمان را فدایش کنیم. همه ی چیزها را آزمودیم و همه ایده آل ها را. 
اما کدام ایده آل است که ارزش یک تن آدمی را داشته باشد تا بتوانی خودت را فدایش کنی، به پایش پیر کنی. 
        

          روایت جلال از مشکل بچه دار نشدن خودش و همسرش سیمین
جلال خیلی صریح و بی پرده از مشکلات و سختی ها و مسائلی که سر این قضیه کشیده می‌گوید
        

          اصلا بحث از اين نيست كه ببينى يا نبينى مردم چه ميگويند،  بحث از اين است كه هر رفتارت حمل شونده به بى بچه ماندن است،  در حالى كه تو ميخواهى يك آدم عادى باشى، با رفتارى عادى،  مثل همه، نه ميخواهى حسرت بكشى و نه حسد بورزى و نه بى اعتنا باشى، آنوقت اگر با بچه هاى مردم خوب تا كنى و گرم باشى و قصه برايشان بگويى و بگذارى از سر و كولت بالا روند پدر و مادرش ميگويند حسرت دارد، و حتى بفهمى نفهمى بچه هايشان را از آزاديهايى كه تو بهشان داده‌ای منع میکنند و شاید در غیابت اسفند هم برایشان دود کنند، تو چه می‌دانی؟ 
........ 
فصلی واقعی از زندگی سیمین و جلال در مورد فرزند دار نشدنشان؛
جسارتی که "جلال" در این نوشته داشته به مراتب بیشتر از کتاب ویولن زن روی پلِ "خسرو باباجانی" می باشد؛
اين كتاب در سال ١٣۴۲ يكسال قبل از 
"خسى در ميقات" نوشته شده و بعد از مرگش به چاپ رسيده است، 

رايگان از طاقچه بخوانيد
        

          هر آدمی سنگی است بر گور پدرش. این اولین جمله‌ی کتاب سنگی بر گوری جلال آل احمد است. کتابی که دیگِ بزرگی است برای جوشیدن احساسات جلال. او در این کتاب خشمش را نشان می‌دهد. خشمی که برآمده از مظلومیت اوست. با خواندن این کتاب می‌شود حس کرد که جلال از شدت ناراحتی و عصبانیت دست به قلم شده ‌است و خیلی رازها را صادقانه برملا می‌کند و در پایان آرام می‌شود. این آرامش سه چهار صفحه‌ی پایانی کتاب به شدت مشهود است. شاید این جواب محکمی باشد برای آن‌ها که می‌گویند: اینقدر نوشتی آخرش چی شد؟

مگر قرار بود آخرش چه شود؟ چه چیزی مهم‌تر از آرامش؟ خیلی از نویسنده‌ها، خیلی از نوشته‌هایشان را برای آرام شدن خون در رگ‌هایشان می‌نویسند.
_
داستان سنگی بر گوری، داستان بچه‌دار نشدن جلال و سیمین است. داستان دوا و درمان‌هایشان. داستان عمل‌ها و دعاهایشان. نویسنده در اواسط کتاب فحش ناموس می‌کشد به پزشک بدزاتی که حس می‌کند به سیمینش چشم بد دارد. جلال در این کتاب بالا می‌آورد از ترحمی که به دلیل بچه‌دار نشدنشان به آن‌ها می‌شد. جلال در این کتاب فاش می‌کند که سر سیمین فریاد کشیده که ولش کند و برود با مردی ازدواج کند که حداقل اولین نشان مردی را داشته باشد. و سیمین می‌ماند. بارها می‌ماند. می‌ماند پیش جلالش. شاگرد سیمین دانشور تعریف می‌کرد: سیمین تنها استادی بود که جرأت می‌کرد در دانشگاه سیگار بکشد. روزی وارد کلاس که شد، دخترکی زیر لب گفت پیف پیف چه بویی می‌ده. سیمین هم شنید و به شیرازی گفت بو می‌دُم که بو می‌دُم. مهم اینه که جلال دوسُم می‌داره. این عشق از کجا آمده بود؟ آن روز در اتوبوس تهران - شیراز چه اتفاقی افتاده بود؟ چگونه عاشق شدند که اینقدر عاشق ماندن؟
_

جلال عقاید سنتی‌ها را نقد می‌کند. می‌گوید خواهرش که مبتلا به سرطان سینه بود به خاطر عقاید سنتی، تن به درمان و مراجعه به پزشک نداد و به جایش حاضر شد سرب داغ بر سینه‌اش بگذارد. نگارنده که هیچ، ما هم از خواندن این روایت دردمان می‌گیرد. در جایی دیگر پزشکی مدرن را هم نقد می‌کند. وقتی سیمین از مطب پزشک بیرون می‌آید و التماسش می‌کند که او هم همراهش وارد مطب بشود. آنجایی که آدم با خودش می‌گوید اگر جلال جثه‌ی بزرگتری داشت قطعاً پزشک را خفه می‌کرد ولی جلال خودش را خفه می‌کند. فقط به خاطر درمان همسرش.
این کتاب در سال ۱۳۴۲ نوشته شده ولی سال‌ها پس از مرگ جلال منتشر می‌شود. شجاعت و صداقت جلال در این کتاب به طرز عجیبی به چشم می‌آید. این کتاب را می‌شود زیر یک ساعت تمام کرد ولی ماجرای کتاب سال‌ها همراه شما خواهد بود.
خلاص
        

           این روزها بازار تجربه‌نگاری و روایت نویسی از حالات شخصی گرم است، اما اهمیت سنگی بر گوری آنجاست که دقیقا ۶۰سال پیش جلال روایت‌های خود از عقیم‌بودن و فرزند نداشتن، تلاش برای درمان، مواجهه خانواده با این موضوع و حواشی این ماجرا را نوشته است.
جلال آل احمد در این متن، کتاب هایش را فرزندان خود می‌داند و جایگزین بچه نداشته، و این فرزندان بعد از گذشت قریب به نیم قرن هنوز سر دست‌ها هستند.
        

          نمی دونم چرا ما آدم ها عادت داریم انقدر با نداشته هامون ، خودمون رو اذیت کنیم . 
        

          سنگی بر گوری با بیان بدون سانسور جلال از زندگی خودش و همسرش سیمین دانشور ، به ما می فهماند که یک نویسنده هم به مانند سایر انسان ها در زندگی خود مشکلات و دغدغه های دارد و یکی از این مشکلات همین نداشتن فرزند  است . مشکلی که الان  بسیاری از خانواده ها با آن درگیر هستند. جلال به ما می گوید که ما انسان ها برای حل یک مشکل ، حاضریم خیلی از کارها را انجام دهیم حتی با وجود این که می دانیم  انجام دادن بعضی از کارها هیچ فایده ای ندارد و کاملا غیر منطقی است ولی باز با خود می گویم بگذار فلان کار را هم بکنیم . اگر به دنبال فال گیر و ... می روند با وجود این که می دانند فایده ای ندارد ولی این کار را انجام می دهد. کما اینکه ما هم اکنون نیز در زندگی خودمان خیلی از این کارها را در سطح های مختلف انجام می دهیم و در واقع خود را گول می زنیم و از نتیجه آن هم کاملا خبر داریم .
جلال چون  که یک نویسنده بوده مشکل غیر قابل حل خود را را با نوشتن این کتاب در واقع ی جور  تخلیه کرده و از قلم خود برای آرام کردن خود استفاده کرده است .