یادداشت‌های فرزانه زینلی (20)

            خیلی ازش تعریف شنیده بودم و شابد همین سطح انتظارم رو خیلی بالا برد. کتاب خوبی بود، فکر می‌کنم نوجوون‌های دوره دوم خیلی باهاش ارتباط بگیرند. زبانش از نظرم خیلی بی‌لحن و یکنواخت بود و این رو دوست نداشتم؛ اما روند داستان جذابه.
          

            عالی!
رنج روحی نوجوان رو، در پی خودکشی والد خیلی خوب نشون داد. البته که هنوز معتقدم «روح عزیز» در نشون دادن موضوع از دست دادن والد بی‌نظیر عمل کرده، ولی اینم خیلی خیلی خوب بود و کیف کردم واقعا. یه جاهاییش جدی غم کل وجودتو می‌گیره.
          

            من واقعا فکر نمی‌کردم اینقدر خوب باشه!
چرخش داستان و برملا شدن راز خیلی شگفت انگیز بود. کاشت‌هایی که نویسنده در داستان گذاشته بود، در مرحله خوبی به نتیجه می‌رسید و این عالیه. تکنیک درجه یک بود.
          

            لوس بود!
فانتزی کتاب بنظرم اصلا در نیومده بود. اون بخشی از دغدغه‌های دختر که باید می‌فهمیدیم، نبود. حتی لحن شخصیت هم دخترانه نبود و من در عجبم که چرا نویسنده باید شخصیت دختر انتخاب کنه وقتی میدونه اینقدر زبانش پسرانه است!
          

            فقط دو جستار اول رو می‌شه گفت جستار درست و حسابی. سومی علیرغم موضوع جذاب، خیلی بی سرو ته بود. 

          

            نگاه کردن از زاویه‌های مختلف به یک اتفاق، خیلی جذابه. نویسنده یک موضوع رو گذاشته وسط و دورش می‌چرخه. هر شخصیتی رو تونسته بود به خوبی به مخاطب نشون بده. اگر دست من بود می‌دادمش به زوج‌هایی که چند سالی از ازدواجشون گذشته و فکر می‌کنند زندگیشون عادی شده:)
          

            من واااااااقعا می‌ترسیدم و می‌خوندم! داستان خیلی زیاد قوی و پر کشش و پر از تعلیق و وهمه. خیلی خوبه!
البته سوال جدی‌ام اینه که این میزان ترس برای نوجوان زیاد نیست؟! من تقریبا هیچوقت تنهایی نخوندمش🍂
          

            مریم حسینیان بلده فضایی بسازه که نتونید ازش دل بکنید. داستان نیاز به فکر کردن داره. فضاش ترسناک و وهم‌داره و به سادگی نمیشه ازش گذشت. دمش گرم.
          

            بی‌نظیر! این همون کتابیه که دقیقاً مناسب بچه‌هاست؛ چون نویسنده خودش رو یک بچه تمام عیار دیده و نوشته. عالی عالی...
مناسب اواخر دبستان و دوره اول (راهنمایی)
          

            نویسنده خیلی تلاش کرد عباس معروفی باشه! داستان هدفی نداشت. مفهومی هم نداشت. توی تکنیک هم متوسط بود. جذابیتش فقط همان بخشی بود که به سمفونی مردگان تنه می‌زد. 
          

            کتاب سختی بود. خیلی کند جلو رفت. شخصیت ‌های فوق العاده‌ای داشت، ولی مثل عروسک خیمه شب بازی بودند. ضعف پی‌رنگ داشت.
          

            مثل یک گفتگوی صمیمی با نویسنده.
از روایت‌هایی که درباره مرگ بود خیلی لذت بردم 
          

            تلاش خوبی برای متفاوت نوشتن بین همه اثار خانم سلیمانی بود!
          

            نمیدونم چرا نویسنده اصرار داشت اینهمه راوی رو توی داستان بیاره که هم خواننده گیج بشن هم داستان بیخود پیچ بخوره!