روایت بود تا جستار. تجربه‌های نزدیکی که نویسنده براشون سفر کرده و بدستشون آورده. تجربه‌های زیسته قبلی نویسنده هم قطعا بی‌تاثیر نبودند. در مجموع باید بگم که نویسنده صرفا ناظر بوده، هیچ‌کشف و شهود خاصی براش اتفاق نیافتاده. دو تا روایت آخر رو خیلی دوست داشتم ( از لحاظ موضوع)+ روایت بیمارستان.
        

                عالی!
رنج روحی نوجوان رو، در پی خودکشی والد خیلی خوب نشون داد. البته که هنوز معتقدم «روح عزیز» در نشون دادن موضوع از دست دادن والد بی‌نظیر عمل کرده، ولی اینم خیلی خیلی خوب بود و کیف کردم واقعا. یه جاهاییش جدی غم کل وجودتو می‌گیره.
        

                جستار واقعی، همینه.
آمیخته به خود نویسنده، و نشون دهنده تجربیاتی که ممکنه با نویسنده توش شریک باشیم یا نباشیم. 
کتاب سخت و دردناکی بود، ولی قشنگ بود.
        

                من واقعا فکر نمی‌کردم اینقدر خوب باشه!
چرخش داستان و برملا شدن راز خیلی شگفت انگیز بود. کاشت‌هایی که نویسنده در داستان گذاشته بود، در مرحله خوبی به نتیجه می‌رسید و این عالیه. تکنیک درجه یک بود.
        

                لوس بود!
فانتزی کتاب بنظرم اصلا در نیومده بود. اون بخشی از دغدغه‌های دختر که باید می‌فهمیدیم، نبود. حتی لحن شخصیت هم دخترانه نبود و من در عجبم که چرا نویسنده باید شخصیت دختر انتخاب کنه وقتی میدونه اینقدر زبانش پسرانه است!
        

                فقط دو جستار اول رو می‌شه گفت جستار درست و حسابی. سومی علیرغم موضوع جذاب، خیلی بی سرو ته بود. 

        

                نگاه کردن از زاویه‌های مختلف به یک اتفاق، خیلی جذابه. نویسنده یک موضوع رو گذاشته وسط و دورش می‌چرخه. هر شخصیتی رو تونسته بود به خوبی به مخاطب نشون بده. اگر دست من بود می‌دادمش به زوج‌هایی که چند سالی از ازدواجشون گذشته و فکر می‌کنند زندگیشون عادی شده:)
        

                من واااااااقعا می‌ترسیدم و می‌خوندم! داستان خیلی زیاد قوی و پر کشش و پر از تعلیق و وهمه. خیلی خوبه!
البته سوال جدی‌ام اینه که این میزان ترس برای نوجوان زیاد نیست؟! من تقریبا هیچوقت تنهایی نخوندمش🍂
        

                کتاب طنز هست، اما چه طنزی؟!
ما به فیلم‌های کمدی اخیر گیر میدیم که چرا طنزتون سخیفه، و چرا طنز جنسی دارید. و این کتاب تا حد زیادی بر مبنای طنز جنسی استواره اصلا! 
البته موقعیت سازی در طنز خوب بود. ولی باعث نمی‌شد چشممون رو روی فجایع داستان ببندیم! از حق نگذریم، واقعا خندیدم، ولی با شرمندگی می‌خندیدم!
        

                چکیده همه دردهای قبل از خود
هزاروسیصد و هفتادو پنج سالش بود!

دوستش داشتم. شعرها حوری بود که بعصی ابیات رو برای خودم می‌نوشتم تا در موقعیت‌های مقتضی استفاده کنم! :)
        

                مریم حسینیان بلده فضایی بسازه که نتونید ازش دل بکنید. داستان نیاز به فکر کردن داره. فضاش ترسناک و وهم‌داره و به سادگی نمیشه ازش گذشت. دمش گرم.
        

                بی‌نظیر! این همون کتابیه که دقیقاً مناسب بچه‌هاست؛ چون نویسنده خودش رو یک بچه تمام عیار دیده و نوشته. عالی عالی...
مناسب اواخر دبستان و دوره اول (راهنمایی)
        

                نویسنده خیلی تلاش کرد عباس معروفی باشه! داستان هدفی نداشت. مفهومی هم نداشت. توی تکنیک هم متوسط بود. جذابیتش فقط همان بخشی بود که به سمفونی مردگان تنه می‌زد. 
        

                بار دومین بار خواندم. کتاب کاملا دو بخش است. یک بخش خیلی خوب و یک بخش خیلی بد. یزدانی خرم بیخودی اهل بازی با کلماته. و این کار رو خیلی خیلی خوب بلده و متاسفانه یا خوشبختانه، اطلاعات تاریخی فوق العاده‌ای داره.
        

                کتاب سختی بود. خیلی کند جلو رفت. شخصیت ‌های فوق العاده‌ای داشت، ولی مثل عروسک خیمه شب بازی بودند. ضعف پی‌رنگ داشت.