تازه چاپ شده بود و توی نمایشگاه کتاب مرتضی کاردر  گفت کتاب خوبی‌ست. خریدمش اما نخواندمش. 

۶ ماه بعد میانه‌ی فاجعه بودیم و سرطان  مسعود را از پا در آورده بود. ساما گفت برای مسعود یک کتاب را بخوانیم و برایش بفرستیم. این کتاب را پیشنهاد دادم و  هر یک از دوستان یک فصل کتاب را خواند و فرستادم برایش. این کتاب برای من گره خورده است با سرطان و بعد رفتن مسعود... 

حالا وسط کتاب‌ها دیدمش. غم دوید زیر پوستم و اشک سر خورد روی گونه‌ام... . ای کاش هیچ وقت نمی‌گذاشتمش لای کتاب‌های خوانده‌شده‌ام.  


        

                مجموعه سه جلدی «هزار سال نثر پارسی» را حدود یک سال و نیم است که شب‌های چهار شنبه در گعده دوستانه‌ای می‌خوانیم. پای ثابت‌های این گعده محمدسوری، من، مصطفامون، حسن اجرایی و رضا تاران هستند و اعضای پای‌لنگ آن را حدود ۱۵ نفر تشکیل میدهند که ساما، مصطفی سلیمانی، آراد خاصی، قاسم احمدی، حمیدرضا تمدن، علی آمره‌ای و علی مهجور کمتر لنگ‌ترند و مابقی که خیلی لنگند را نام نمی‌برم. مجتبی راشدی یک چیزی بین ثوابت و پای‌گنگان است. عباس حائری را هم که علامه در بدایه درباره‌اش گفته: «المعدوم المطلق لایخبر عنه».
کتاب سه جلد دارد و از قرن چهار تا چهارده سعی کرده از هر متن مهمی که به فارسی نوشته شده، بخشی را برای مخاطب بیاورد. کشاورز برای هر یک از این بخش‌ها مقدمه‌ای به عنوان معرفی نوشته و تبار و داستان این نوشته را برای مخاطب بازگو می‌کند. 
کاری که کشاورز کرده کار ما را برای پی‌گیری نثر فارسی خیلی راحت کرده، چنانکه برای بخش شعر با این مشکل مواجیهم و هیچ شیر پاک خورده‌ای نیامده که یک کتاب شسته‌ورفته برای ما آماده کند که شبهای چهارشنبه بخوانیم. 

با این حال حس من این است که کشاورز در انتخاب بخش‌ها از کتاب‌ها تلاش داشته که بخش‌هایی را بیاورد که یا ضد شیعی است یا دست‌کم تعریف و تمجیدی از شیعه در آن نیست. مثلا فکر می‌کنم اگر کسی با رویکرد شیعی اگر میرفت سر وقت متون حتما بخش‌های دیگری را برای ما انتخاب می‌کرد. 

دم کریم کشاورز و یاران چهارشنبه‌های‌مان گرم.
        

                شایگان از زبان خودش. کتابی خوب، روان و بسیار خواندنی است که به نظر من برای فهم شایگان از مسئله‌اش لازم است بخوانیدش.
معتقدم که شایگان گره کار جهان و دنیای ما را دانسته و به قدر وسعش هم تلاش‌هایی برای حل این بحران کرده است. او به خوبی می‌داند انسان ایرانی کجا و بین چه راه‌ها و سنت‌هایی گیر افتاده، از همین رو در کتاب « آسیا در برابر غرب» می‌نویسد: 

ما کودکان دوره فترت ایم. در فاصله بین احتضار خدایان و مرگ قریب الوقوع شان جای گرفته ایم. نه ایمان "مولوی" را داریم و نه تجربه ی هولناک "کافکا" را. نه دنیای رنگین "رضا عباسی" را می شناسیم و نه روح جنون زده "ون گوک" را. نه خلوت با خود داریم و نه تنهای تنهاییم. نه توکل بر خدا داریم و نه مدعی اش هستیم. نه مجهز به تسلیم ایم و نه مجهز به قدرت هیولایی نفی. بی هویتی اکنون هویت ماست!
        

                سال ۹۰ یک‌دور کلاس‌های فلسفه ذهن مهدی ذاکری (مترجم کتاب) را در مجمع عالی حکمت اسلامی شرکت کردم و توی همان دوران خواندمش‌‌. 
ترجمه خوب و روانی دارد و برای ورود به فلسفه ذهن کتاب خوبی‌ست.
        

                به لطف مجتبی که می آید اینجا و گاهی با هم ابن بطوطه می خوانیم این کتاب را در دست خواندن دارم. ترجمه خیلی خیلی خوبی دارد و سفرنامه هم که بسیار دلچسب است توصیه می کنم شما هم به تنهایی این کتاب را نخوانید حتماً دو یا سه نفری بخوانید اینطور مزه‌اش چند برابر میشود.
        

                Baqer Haqani Fazl:
روح الله اینجاست و جستارخوانی مطلوب می‌نماید. این کتاب را بر می‌دارم. هر چه می‌خوانم کمتر می‌فهمیم. جای دیگر را امتحان می‌کنیم، وضع همین است و جای دیگر و جای دیگر.

کتاب چند جستار است درباره کرواسی در دهه ۹۰ میلادی، اگر کسی تاریخ کرواسی بداند یا اینکه دلبسته داور شوکر باشد شاید بتواند با کتاب ارتباط بگیرد. 
نشد که پای شب نشینی من و روح الله باشد.