کتاب دست گذاشته روی افسانه‌‌های کهن عامیانه (چهل گیس، بزبزقندی، حسن کچل و ...) و می‌خواهد روایت تازه‌ای از آن‌ها ارائه دهد؛ اما در این بازآفرینی، هیچ موفق نیست‌. پیرنگ‌های داستانی، اغلب ضعیف است و مخاطب دائم از خودش می‌پرسد خب که چی و چرا؟ 
تخیل می‌تواند در داستان‌‌ها به صورت بی‌مرزی به کار رود؛ اما شرط آن این است که برای مخاطب باورپذیر باشد و «که چی و چرا؟» در پی نداشته باشد. 
          

            هوشو عزیز
داستان زندگی تو رو خوندم

از دست بعضی از تفکرات بچه‌گانه، شیطنت هایی که داشتی و بد شانسی هایی که بخاطر همین شیطنت هات پشت سر گذاشتی ، خنده م می گرفت و چند دقیقه بعد هم بابت عکس العمل دیگران نسبت به کارهات  و تنهایی که تجربه کرده بودی و درگیری های ذهنیت گریه م گرفت .

 هوشو مرادی 
 با کمک تو  افرادی که در داخل  کتاب معرفی کردی  از آغ ننه، آغ بابا، کاظم پدرت، عمو اسدالله عمو  قاسم ،تا قشنگو ،مهینو ،ممصادق و عمه رخساره، سکینه خانم و عمو ابرام ، احمدو،دژند و خانم شعبانی و... همه رو برای همیشه ماندگار کردی.

هوشو مرادی کرمانی 
 چقدر طبیعت «سیرچ» رو خوب برای ما توصیف کردی.  باعث شدی از این به بعد همیشه در کنار  اسم استان تو ، اسم روستای  «سیرچ » هم  تو ذهنم حک بشه .

 هوشو جان 
رد پای کتاب های دیگه ای که  نوشتی رو  هم در  توصیفاتی که  از مردم  کرمان و سیرچ  به یادگار برای ما گذاشتی، پیدا کردم.

راستش هوشو جان من  کرمان و لهجه آدم های کرمان، سنت و سختی های زندگی و شادی هاشون  رو  اول  به وسیله  کتاب های تو و بعد بلقیس سلیمانی  شناختم .

جناب هوشنگ مرادی کرمانی
خوش حالم که کتاب « شما که غریبه نیستید» رو خوندم.  با خوندن این کتاب من هم دیگه غریبه نیستم و بخش کوچکی از زندگی کودکی و نوجوانی و بخش کوچک تری از جوانی شما رو می دونم.

بعد از خوندن داستان زندگی شما تصمیم گرفتم یک بار دیگه مصاحبه شما با سروش صحت در برنامه «کتاب باز » رو  ببینم .
حالا که حرف از کتاب باز شد
 این هم بگم من بعضی از قسمت های برنامه کتاب باز رو‌چندین بار دیدم 
کاش میشد فصل های بعدی  این برنامه هم ساخته بشه.

 در آخر هم باید بگم نویسنده عزیز کرمانی 
سلامت و زنده باشید.



 کاش نویسنده های ایرانی  دیگه ای هم داستان زندگی خودشون رو برای ما به یادگار می گذاشتن.
          

            وقتی شروع‌ش کردم، باورم نمی‌شد که محبوب‌ترین رمان نوجوان‌م بشود؛ ولی شد. به نظرم تری دیری خیلی هنرمندانه بین فضای نوجوانی و دنیای کلاسیک ارتباط برقرار کرد برای نوشتن این رمان. 
شخصیت‌ها خیلی عمیق و واقعی‌اند و داستان پیش‌بینی‌شدنی نیست. ضرب‌آهنگ و روند داستان شما را در دنیای اتفاقات نگه می‌دارد و وا می‌دارد که یکی از آن‌ها باشید. 
این رمان برای تجربه‌کردنِ اضطراب، ترس، هیجان و گریه و خندهٔ بلند، بسیار مناسب‌ه.
و درود بر این پایان شگفت‌انگیز! به نظرم پایان‌بندیِ یک ایده، مهم‌ترین بخش یک اثر هنری‌ست، وَ... پیشنهاد می‌کنم مراقب باشید تا حتی اتفاقی هم نگاه‌تان به پایان کتاب نیوفتد تا تجربه‌اش کنید؛ زیباترین پایانی بود که دیده‌ام...
بخشی از قلب من برای همیشه در این کتاب جاماند و بابت این، از خانوم سعادت ممنونم که معرفی‌ش کردند بهم... 
          

            امروز یکی از دخترها بهم گفت تو از هر کتابی یه ایرادی می‌گیری. بیا! این هم یه کتاب خوب بدون ایراد.
بخشنده داستان پاد-آرمان‌شهریه مثل "۱۹۸۴" یا "و باز هم سفر" و "آرمان در جستجوی دوست". دنیایی که همه‌ی آدم‌هاش طبق قوانین مشخصی زندگی می‌کنن و همه‌ی رفتارهاشون تحت کنترله. حالا یوناس، به عنوان وارث خاطرات پیشینیان انتخاب می‌شه،  و کم‌کم درک می‌کنه که احساسات می‌تونن عمق هم داشته باشن...
          

            داستانی راجع به پذیرش تفاوت ها ...
در باره ی تلاش کردن و امید، شجاعت کمک خواستن، صداقت و روراستی…
کتابی برای اینکه همراه یک کودک خوانش پریش بشوید و غصه اش را بخورید یا از شوقش اشک توی چشم شما هم جمع شود…
کتابی مناسب همه بابا و مامان ها، نوجوان ها و معلم ها …
با همه ی ساده بودنش، من خیلی دوستش داشتم …
          

            و اما دختران قوچان 
دخترانی از جنس غصه و قصه 
دخترانی که در ندانسته هایشان در غربت خاک خوردند 
و حکیمه ، چه آشنای دردآلودی بود برایم 
بلوک سیزده ، طبقه پنجم 
و زهره و مینا 
دوستانی از جنس همدردی 
دوستانی که هردو بار های سنگینی به دوششان بود و هرکدام 
به نوعی با آن دست و پنجه نرم می‌کردند 
در نهایت میتوانم بگویم ، خط آقای شاه آبادی برایم مجذوب کننده است 
و قلمش جوری حوادث روزگار را برایت می‌گوید که انگار 
هنگامی که دارند چاقو در بدنت فرو می‌کنند شیرین ترین باقلوای دنیا را بهت بدهند 
و در نهایت تو هم چاقو خورده ای و هم تلخی فندق نرسیده باقلوا در دهانت مانده است ....