داستان زندگی سخت هوشنگ مرادی کرمانی که شیطنت های کودکی او در روستای سیرچ و بعدا در شهر کرمان آن را سرشار از شیرینی و طنز می کند. از خواندن آن لذت بردم غیر از آن که تصویر دقیقی از زندگی روستایی دهه های 20 و 30 کسب کردم و البته یاد گرفتم که اراده انسان و دست سرنوشت چگونه می توانند او را از بدترین موقعیت ها نیز نجات دهند.
          

            #گیلتی_پلژر هر چیزیه که ما بهش علاقه داریم ولی به دلایلی خجالت می‌کشیم بگیم. مثلا یه آهنگ، یه فیلم یه کتاب یا هر چیزی که خیال کنیم در شأن ما نیست.
حالا یه ضد هم داره، از یه چیزی خوشمون نیاد ولی خجالت بکشیم بگیم. اسم این نمیدونم چیه...
😊😊😊
حالا اونی که من دوستش ندارم ولی روم نمی‌شه بگم فیلمِ  #قصه‌های‌_مجید ه... چون کلاً سوءتفاهم و خرابکاری و... اعصابم رو به هم می‌ریزه. یادمه یک بار یکی از دوستانم که دوران نوجوانیش قصه‌های مجید رو خونده بود می‌گفت"کتابش یه سر و گردن بالاتره، اصلاً یه چیز دیگه است" این تقریباً درباره‌ی نود درصد فیلم‌های اقتباسی صدق می‌کنه. بعدها شنیدم که مجید یه کپی از کودکی نویسنده است. #هوشنگ_مرادی_کرمانی 
#شما_که_غریبه_نیستید رو نویسنده خیلی بعد از قصه‌های مجید نوشته. داستان همون کودکی... پسری که مادرش رو در کودکی از دست داده، یه پدر دیوانه داره و توی روستا پیش پدربزرگ و مادربزرگش زندگی می‌کنه. یه پسر شیطان و خرابکار که به عقیده‌ی عده‌ای سرخور و بدقدم هم بوده. 
اما نه تنها از خوندن این خرابکاری‌ها اعصابم خرد نشد، بلکه کتاب چسبیده بود به دستم و بیش از سیصد صفحه کتاب رو توی یک نشست خوندم. انقدر که این روستا قشنگ بود و انقدر که زبان نویسنده شیرینه. این کودک خرابکارِ دوست‌داشتنی که چه سختی‌هایی توی زندگیش نکشیده. مخصوصاً دوران نوجوانی که دیگه پدربزرگ و مادربزرگ هم نبودن. پدربزرگ مهربان و مادربزرگی که غر می‌زنه، دعوا می‌کنه اما معلومه که عاشق نوه‌شه.
اگه دنبال یه کتاب حال خوب‌کن می‌گردید این کتاب رو به شدت توصیه می‌کنم.
یه کتاب پر از رنگ
انقدر که دلم خواست به یه روستا سفر کنم.
          

            همه ی گذاره ها  کنار هم هست، تا شخصیت اول داستان حداقل یک بزهکار اجتماعی بشه اما میشه هوشنگ مرادی کرمانی و قصه های مجید ♥


#زندگی نامه خود نوشت هوشنگ مرادی کرمانی 
          

            تنها نکته ای جالبی که در این کتاب هست اینکه برای نویسندگی خلاق و نوشتن کتاب های جالب هیچ مهارت خواستی نیاز نیست  ، مثلاً در بعضی از کتاب ها مهارت خاصی باید نویسنده داشته باشد اما این کتاب هیچ و هیچ .
اگر نویسنده بتواند قوانین «ببین بنویس» رو رعایت کنه و فرد آشنا باشد  با قلم رمان ها و یا کتاب های خاطره گویی  می‌تواند بدون آنکه توی دوره های نویسندگی های حرفه شرکت کند کتاب رو بنویسه .
البته نکته ی که هست به نظر بنده این نوع قلم آقای کرمانی هست چون برای کودک و نوجوان بیشتر فعالیت می‌کنند سبک داستان نویسی ایشان این هست .
          

            خیلی قصۀ روانی بود
خیلی جنس خانوادۀ هوشو در دسترس بود
انگار همسایه ما بودن
با این که واسه یه خطه دیگه ایران بودن، واسه یه دورۀ دیگه
انگار هر چیزی که می‌گه رو واسه همسایه‌اش داره تعریف می‌کنه
انگار مثلا تو یه کوچه تنگ به پست هم خوردیم و داریم از زندگی می‌گیم
من زندگی‌نامه زیاد خوندنم
اما این یکی یه مدل خاصی بود
یه مدل شیرین
یه مدل در دسترس
و بدور از اغراق و قهرمان بازی‌های معمول راوی‌های زندگی‌نامه‌ها
دوسش داشتم خیلی زیاد
          

            هوشو در سيرچ
هوچنگ در كرمان
آقاى مرادى كرمانى در تهران
فرقى نميكند به كدام اسم صدايت كنند
وقتى خودت را باور داشته باشى!!
          

            هوشو عزیز
داستان زندگی تو رو خوندم

از دست بعضی از تفکرات بچه‌گانه، شیطنت هایی که داشتی و بد شانسی هایی که بخاطر همین شیطنت هات پشت سر گذاشتی ، خنده م می گرفت و چند دقیقه بعد هم بابت عکس العمل دیگران نسبت به کارهات  و تنهایی که تجربه کرده بودی و درگیری های ذهنیت گریه م گرفت .

 هوشو مرادی 
 با کمک تو  افرادی که در داخل  کتاب معرفی کردی  از آغ ننه، آغ بابا، کاظم پدرت، عمو اسدالله عمو  قاسم ،تا قشنگو ،مهینو ،ممصادق و عمه رخساره، سکینه خانم و عمو ابرام ، احمدو،دژند و خانم شعبانی و... همه رو برای همیشه ماندگار کردی.

هوشو مرادی کرمانی 
 چقدر طبیعت «سیرچ» رو خوب برای ما توصیف کردی.  باعث شدی از این به بعد همیشه در کنار  اسم استان تو ، اسم روستای  «سیرچ » هم  تو ذهنم حک بشه .

 هوشو جان 
رد پای کتاب های دیگه ای که  نوشتی رو  هم در  توصیفاتی که  از مردم  کرمان و سیرچ  به یادگار برای ما گذاشتی، پیدا کردم.

راستش هوشو جان من  کرمان و لهجه آدم های کرمان، سنت و سختی های زندگی و شادی هاشون  رو  اول  به وسیله  کتاب های تو و بعد بلقیس سلیمانی  شناختم .

جناب هوشنگ مرادی کرمانی
خوش حالم که کتاب « شما که غریبه نیستید» رو خوندم.  با خوندن این کتاب من هم دیگه غریبه نیستم و بخش کوچکی از زندگی کودکی و نوجوانی و بخش کوچک تری از جوانی شما رو می دونم.

بعد از خوندن داستان زندگی شما تصمیم گرفتم یک بار دیگه مصاحبه شما با سروش صحت در برنامه «کتاب باز » رو  ببینم .
حالا که حرف از کتاب باز شد
 این هم بگم من بعضی از قسمت های برنامه کتاب باز رو‌چندین بار دیدم 
کاش میشد فصل های بعدی  این برنامه هم ساخته بشه.

 در آخر هم باید بگم نویسنده عزیز کرمانی 
سلامت و زنده باشید.



 کاش نویسنده های ایرانی  دیگه ای هم داستان زندگی خودشون رو برای ما به یادگار می گذاشتن.
          

            نثر بسیار دل‌کش و شیرین و روان، جملات ساده و خودمانی و کوتاه، اما در عین حال موج ادبی بودن و توصیفات دل‌نشین، در کتاب موج می‌زد. کتاب خیلی شیرین و بسیار تلخی بود؛
شیرین از نظر نثر خوردنی آقای مرادی کرمانی! و وضوح صحنه‌ها و همراهی با هوشوی داستان و حال و هوای خاص پسرک روستایی و بعد ها تازه به شهر آمده و تلخ از نظر قسمت‌هایی از آن‌چه بر آقای کرمانی گذشته. از آن‌ها که صبح که بیدار شدم دوست داشتم سریع برم سراغش و تمومش کنم.

به نظرم به خاطر چند اشاره در چند قسمتش خیلی برای دختر های نوجوون تا یک سنی جالب نیست و به بزرگسال نزدیک‌تره.

در مجموع لذت بردم و خودتون رو از این لذت محروم نکنید، مخصوصا اگر به نوشتن علاقه دارید.
          

            
هوشنگ مرادی کرمانی یا همان "هوشو" ی کوچک  و تو دل برو، آن قدر ساده، صمیمی و راحت به شرح خاطرات و آنچه که در کودکی و نوجوانی بر او گذشته است پرداخته، که اصلا باورت نمی شود با یک کتاب سر و کار داری. پس از چند خط خواندن ناگهان خودت را در کوچه پس کوچه های "سیرچ" (روستایی در اطراف کرمان و زادگاه مرادی کرمانی) می بینی که دنبال هوشو جان دوان دوان می دوی، با شادی اش می خندی، از سادگی اش متاثر می شوی، در کنارش سختی ها را حس می کنی، پا به پایش و چه بسا بیشتر گریه می کنی و با تمام وجود حس می کنی "من که غریبه نیستم"... 


          

            سلام 
این کتاب خیلی خیلی خیلی دوست داشتم 
فوق العاده قشنگ ..
زندگی آقای کرمانی از کودکی تا بزرگسالی با فراز و نشیب های تلخ و شیرین 🥰🥰