شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        برخلاف افراد دیگه من به جای کتاب بچگی‌م رو با فیلم هری‌ پاتر گذروندم و باهاش بزرگ شدم. هنوز هم وقتی احساس ناراحتی می‌کنم یا نیاز دارم که یک فیلم جدید ببینم هری پاتر رو نگاه می‌کنم. هری پاتر همیشه برای من تازگی داشت و من هربار که می‌دیدم انگار نه انگار کل داستان رو می‌دونم!
مدت ها بود خوندن کتابش رو به دلایلی که نمی‌دونم پست گوش می‌انداختم تا بالاخره شروعش کردم. نمی‌دونم چرا خوندن همچین شاهکاری رو پشت گوش‌ مینداختم. وقتی کتاب رو خوندم یه حس جدیدی در من شکل گرفت، این حس حتی از حس دیدن فیلمش هم قوی تر بود.
داستان جزییاتی داشت که حتی توی فیلم هم وجود نداشت، توی کتاب بعضی از شخصیت ها خیلی پررنگ بودن و یه‌جورایی مکمل داستان بودن، بعضی از وقایع که توی فیلم بهش پرداخته نشده بود، توی کتاب خیلی خوب می‌تونستیم ببینیم که دارن داستان رو کامل می‌کنن. حالا که کتابش رو خوندم متوجه شدم چقدر مجموعه هری پاتر گسترده‌ست و چقدر جزییات و اتفاقات قشنگ و دلنشین داره (قشنگ و دلنشین=جنگ، خون و خون ریزی😭😂) 
انتخاب اول من همیشه کتابه، از اون دسته پاترهدایی نیستم که مخالف فیلمش هستن چون باهاش بزرگ شدم، هردوشون رو خیلی دوست دارم ولی اگه بخوام انتخاب کنم اول کتاب و بعد فیلم. 
هری پاتر شاهکاری هستش که گفتنی نیست و خودتون باید بخونید و پاییزتون رو قشنگ تر کنید ✨
      

        کتاب آنشرلی،واقعا کتاب جذابی بود.عاشق توصیفات آنی بودم؛نگاهش به دنیا و مشکلاتش واقعا قشنگ بود.بعضی وقتا ۲ صفحه صحبت می‌کرد ولی واقعا صحبت هاش قشنگ و دلنشین بود.این کتاب جزو کتاب های مورد علاقم قرار میگیره.واقعا از تک تک صفحه های کتاب لذت بردم.طوری که نویسنده مناظر،احساسات،مکان ها و حتی لباس هارو بیان می‌کرد واقعا زیبا بود.توصیفات خیلی قشنگی داشت.

یک موضوع دیگه که خیلی توجه من رو به خودش جلب کرد این بود که آنی واقعا دختر تلاشگری بود و هیچوقت ناامید نمیشد و شخصیتش واقعا بهم انگیزه میداد🌟

موضوع دومی که خیلی قشنگ بود دوستیش با دایانا بود.دوستی خیلی قشنگی داشتن.مکان هایی که براشون اسم گذاشته بودن واقعا قشنگ توصیف شده بود.🫂

و قشنگی این مدل کتاب ها این بود که اون زمان به علت نبود گوشی(که خیلی هم خوب بود)به هم‌نامه مینوشتن و خیلیی قشنگ بود.🌟



      

        برای علی عزیزم (۱۰ ساله‌ش است و من زن عمویش هستم) طاقچه را نصب کردم.
خودش لابلای کتاب‌ها چرخید و گوسفند ۶۸ را پیدا کرد. یک دور برای خودش خواند و بعد بین غش غش خنده‌هایش، برای من.
واقعا بامزه بود و به شکلی متفاوت به  مسئله‌اش پرداخته بود. علی‌مان اینقدر غرق خنده بود که دلم نیامد بعد خواندنش با گفتگو درباره‌ی کتاب فضا را جدی کنم.

ماجرا درباره‌ی چالش نخوابیدن پسربچه بود. 
      

        «مغازه‌ی خودکشی» جزو اون کتاب هاست که یا آخرش پاره‌پورش می‌کنی یا بعد اینکه کلی ماچ‌تفی کردیش، میزاریش توی کتابخونت!
داستان، یه داستان باحال با حال و هوایی بود که آدم دلش میخواد پاشه بره فیلمش رو هم ببینه.
فضا سازی خوب بود و راحت می‌تونستم شخصیت هارو تصور بنمایم و کاراکتر پردازی هاهم خاص و تک بود، مثل کیک دوقلویی که با معینی‌پور و تیتاپ و.. کاملا متفاوته!
و داستان واقعا یه ایده‌ی چرب‌وچیل و نو بود.
خلاصه که..شاید گاهی اوقات کتاب قابل حدس میشد یا سریع پیش میرفت، ولی خب، برای یه کتاب که به زور صد صفحه رو رد کرده به نظرم نویسنده خوب تونسته درش بیاره، همچنین پایانشم واقعا ململانی بود و شاید هم برای همین پایان، بعضی‌ها دوستش نداشتن!
      

        داستان کتاب «آرزوهای بزرگ» اثر چارلز دیکنز در مورد زندگی پرفراز و نشیب پسری به اسم پیپ است که به همراه خواهر و شوهرخواهر آهنگرش زندگی فقیرانه ای دارند، اما روزی می رسد که زندگی پیپ را متحول می‌کند...

دیدار با خانم هاویشام و دخترخوانده زیبا و مغرورش، استلا، زندگی پیپ را تغییر می‌دهد.
پسری که به زندگی فقیرانه خود عادت کرده بود حالا  به واسطه رفت و آمد در عمارت خانم هاویشام و دیدن استلا، آرزوهای بزرگی در سر می‌پروراند و دوست دارد مانند نجیب زادگان زندگی کند...
دست تقدیر کاری می کند تا آرزوی قلبی ویل برآورده شود؛ زین پس ویل از کلبه محقر خواهر و شوهرخواهرش به شهری بزرگ عزیمت می کند اینکه چطور و به واسطه چه کسی؟ معمایی ست که در طول داستان حل می‌شود؛ معمایی که تا مدت ها پیپ به خیال خودش فکر میکند آن را حل کرده اما در اشتباه است...

سرگذشت پیپ جالب و خواندنی بود، او در دوران جوانی اش اصلأ قابل مقایسه با کودکی اش نبود، حالا واقعاً مثل اشراف زاده ها زندگی می کند، اما اینکه چه کسی پشت ماجرای تحول زندگی ویل هست، رازی ست که در پایان برملا می‌شود.

از این داستان یادگرفتم؛ به هر مقام و جایگاهی که رسیدم نباید اصالت خودم رو فراموش کنم، همینطور کسانی که برایم زحمت کشیدند رو نباید رها کنم فقط به این خاطر که حالا با گذشته فرق می‌کنم و به فرد دیگری تبدیل شده ام.

      

        اولش حس کردم که تونسته ام تا حدودی داستان کتاب رو حدس زده باشم، اما در آخر مثل همیشه فریدا مک فادن من‌و غافلگیر کرد، اصلا فکرشو نمی‌کردم که یکهو کل داستان با یه چرخش ۳۶۰ درجه ای عوض بشه و دیدگاهت نسبت به شخصیت های اصلی تغییر کنه.
دوسش داشتم، درسته که پایان  عجیبی داشت، ولی در کل خوب بود.
      

        یکی از بهترین کتابهایی که  تا به حال خوندم قطعا ربه کا ست.
یادمه اون اوایل چند ماه اولی که کتابخون شده بودم خوندمش و عالی بود مخصوصا واسه منی که کتابهای زیادی نخونده بودم وقتی اینو خوندم اینجوری بودم که:همینه کتاب مورد علاقه منم بالاخره پیدا شد!
کتاب های کلاسیک معمولا آروم آروم پیش میرن که باعث میشه بعضی از افراد مثلا همین خود من هر چقدرم که اون کتاب کتاب خوبی باشه نتونیم درست ارتباط بگیریم و حتی ریدینگ اسلامپ بشیم و  این باعث شده خیلیا اصلا نیان سمت این کتاب ها.
چیز خیلی جالبی که این کتاب داره که باعث شد عاشقش بشم اینه که با وجود اینکه کلاسیکه ولی اون لا به لا هاش کم کم میتونی یه داستان جنایی معمایی ریزی هم پیدا کنی و از بجایی که بعد که میشه گفت یکی از ژانر ها شه.
من  خودمم خیلی از کتابهای کلاسیک رو نمیتونم بخونم بخاطر به متاسفانه خیلی وقتها باعث ریدینگ اسلامپ میشه برام ولی اگه کلاسیک بخونم و سرش ریدینگ اسلامپ نشم یعنی قراره عاشق اون کتاب بشم.
 و ربکا هم یکی از همونا بود و بشدت اتفاقاتی رو که در نیمه دوم کتاب میوفته دوست داشتم. کاملا تونست من رو به خودش جذب کنه و نتونم یه لحظه هم بذارمش زمین ...🌚

      

        مرگ ایوان ایلیچ تولستوی قصه ی خاموشی نیست قصه ی
بیداری ست. ایوان در لحظه ی مرگ میفهمد که سالها دروغ زیسته می فهمد شادی هایش ویران بر پایه ی نگاه دیگران ساخته
شده .
رنج او آتشی ست که پوچی را می سوزاند و روحش را روشن میکند.
این کتاب یادمان میدهد مرگ پایان نیست؛ مرگ آینه ای ست که زندگی را بی نقاب نشان می دهد. و تنها آن کس آرام می میرد که در لحظه ها راستین زیسته باشد.
      

        همیشه توی زندگیم عاشق کتابای روانشناسی بودم ولی به خاطر سبکشون هیچوقت حوصلم نمی‌کشید و نصفه ولش میکردم.این کتاب و از یه سایت اینترنتی دیدم . داستانشو که خوندم گفت حتما میخرم. حدود یه ماهی توی سبد خریدم بود و بلاخره خریدمش. بعد از اون یه ماه یه ۴ ماهی هم تو کتابخونه خاک خورد... ولی اشتباه کردم زودتر نخوندم. اینکه نویسنده اومده و روانشناسی رو مثل داستان برامون گفته، به نظر من نقطه قوت بزرگیه. انقدر چیز از این کتاب یاد گرفتم که خدا میدونه. قلم طنز و روون و زیبای ایشون، باعث شد با شخصیتا بخندم، گریه کنم و غمگین بشم. حتی شاید اون بیماری رو تجربه کنم. با اختلاف میگم، بهترین کتابی بود که تا به حال خوندم. به شدت پیشنهادش میکنم و نمیتونم به اندازه ای که لیاقت این کتابه ازش تعریف کنم. فقط میتونم بگم باعث افتخارمه که یک نویسنده ایرانی چنین کتاب زیبایی رو نوشته. کار ایرانی ها حرف نداره... 
      

        نمیخوام نقد ادبی بنویسم؛ چون فردریک بکمن جوری بلده منو درگیر رمان‌هاش کنه که متوجه چیزی جز احساساتم نباشم..
شاید پشت هر آدم بدرفتار رو مخ یه تروما باشه که درمان نشده. ترومایی که بهش توجه نشده و حتی خود فرد هم جوری با اون عجین شده که نمیدونه این رفتارها چه موقع در اون به وجود اومده و آیا واقعا خود واقعیش از اول این شکلی بوده؟! 
به لطف بکمن من الان حتی بریت ماری نق نقو رو هم درک میکنم؛ میدونم چقدر سخته خواهر کوچیک‌تر بودن و زندگی کردن در سایه دیگری و چقدر سخته خوب بودن و خوب موندن در این شرایط..
با زندکی بریت ماری مواجه شدم، درکش کردم، گاهی خندیدم، گاهی حرص خوردم و گاهی هم با عصبانیت داد زدم و اما خوشحالم که در نهایت بریت شجاعت تغییر کردن رو پیدا کرد❤️
پ.ن: سر خوندن این کتاب وقتی سامی مرد، به دوستم پیام دادم از بکمن بدم میاد؛ چون خیلی خوب بلده با احساساتم بازی کنه🙂😂:)))
      

        هرژه «کوسه‌های دریای سرخ» رو بین ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸ نوشت؛ دقیقاً در یکی از پرآشوب‌ترین دوره‌های خاورمیانه. همون موقع بود که بحران کانال سوئز جنجال‌آفرین شد؛ جمال عبدالناصر کانال سوئز رو ملی کرد، انگلیس و فرانسه و اسرائیل به مصر حمله کردن، و بعدش پای آمریکا و شوروی هم وسط کشیده شد. یه منطقه‌ کوچیک، شده بود زمین بازی شرق و غرب توی جنگ سرد.
از طرف دیگه، خیلی از کشورهای عربی که تازه استقلال یافته بودن، مثل مصر و عراق و سوریه، ناآرام بودن. اسلحه قاچاق به راحتی دست به دست می‌شد و می‌رسید به گروه‌های شورشی و شبه‌نظامی.
پس وقتی هرژه توی داستانش از شبکه‌های قاچاق اسلحه توی دریای سرخ و شبه‌جزیره‌ عربی می‌نویسه، داره دقیقاً همین فضا رو نشون می‌ده؛ فقط اسم کشورها و بندرها رو خیالی انتخاب کرده تا مستقیم درگیر سیاست نشه. در واقع، «کوسه‌های دریای سرخ» یه جور تصویر ماجراجویانه‌ست از خاورمیانه‌ دهه‌ ۵۰.
اما دلستان لایه‌ های عمیق‌تر و تاریک‌تره هم داره: برده‌داری.
 توی همون دوره که همه می‌گفتن برده‌داری سال‌هاست لغو شده، هنوز توی آفریقا و خلیج فارس بازارهای مخفی آدم‌فروشی وجود داشت که زن‌ها و بچه‌ها رو قاچاق می‌کردن و مثل کالا می‌فروختن. هرژه اینو خیلی گذرا آورد توی داستان؛ کنار کشتی‌هایی که علاوه بر اسلحه، برده هم بار می‌زدن! و صحنه‌ مستقیمی از این تجارت کثیف رو ترسیم نکرد. ولی اشاره‌ش برای کسی که اون روزگار رو می‌شناخت، کاملاً گویا و کافی بود.
      

        چهل‌و‌یکمین کتاب سال ۰۴

کتاب شامل دو داستان کوتاه و یک مقدمه‌ است.

یادداشتهای متهمی محکوم به مرگ را میخوانیم که در تک تک لحظات کاغذ و قلم همراه دارد و از اتفاقات و احساساتش می‌نویسد حتی  زمانی که روی جایگاه اعدام است!!

و داستان بعدی هم درباره متهمی‌ست که جامعه و آدمهای آن باعث و بانی سرنوشت غم‌انگیز او هستند.

گذشته از داستان‌ها اين کتاب اعتراض‌نامه ویکتور هوگوست به شرایط و قوانین حاکم عصری که زندگی می‌کند.
      

        روایت کتاب خیلی جالب بود 
داستان مردی بود صادق که اگه شرایط زندگیش اینجوری پیش نمی‌رفت می‌تونست همون قهرمانی باشه که فکر می‌کرد یچ وقت نمی‌تونه باشه.
هیچ وقت دروغ نگفت گناهانشو سفیدشویی نکرد یا از این دست کارا 
قلم نویسنده رو هم واقعا دوست داشتم 
و دیدن  اینکه سرنوشت چطور می‌تونه  انسان رو وارد مسیرهای گوناگون بکنه واقعاً جالب بود.
      

        چه کتابی و چه داستانی!
زیبا و عجیب و قابل درک و غیرقابل درک.
این کتاب جایگزین کاملا مناسبی برای کتاب ملت عشقه که سرتاسر تحریفه و انقدر هم پرطرفدار و مشهور.پس به نظرم حتما بخونید تا با واقعیت ها رو به رو بشید.
سوال هایی برام به وجود اومده که توی کتاب به جوابی نرسیدم. مثلا بعضی از رفتارهای شمس جدا عجیب و سوال برانگیز بود.یا اینکه چطور سه نفر برای مولانا معشوق محسوب می‌شدن و می‌تونست این احساسات رو با سه نفر تجربه کنه؟ و اینکه چرا همیشه و همه جا فقط صحبت از شمسه درحالی که مولانا هر سه نفر رو در یک جایگاه قرار داد؟
بخش اخر کتاب که مربوط به حسام الدین بود کمی کند پیش رفت اما وقتی به انتهای عمر مولانا رسید، مجدد اوج گرفت و منو به گریه انداخت💔
در مجموع خیلی لذت بردم و به نظرم خوندنش برای همه واجبه(مخصوصا مدافعین و طرفداران ملت عشق از الیف شافاک)
خوش بخوانید و لذت ببرید🤍📚
      

        خبرها حاکی از اینه: ناوگان صمود  اکنون که دارم این یادداشت را می‌نویسم به نزدیکی غزه رسیده  و نیروی دریایی اسرائیل برای مقابله با این ناوگان به انتظار نشسته اند.
ایزابلا حماد خیلی زیبا لحظه بازشناختن را توصیف کرد...
اون لحظه ای که تو پی می‌بری و برات محرز میشه که حق با کیه و تو هم باید کاری کنی .اون لحظه ای که کاش به  یه کنش جمعی  انسانی بدل بشه.کاش جامعه بشری  به درک این لحظه برسند که کدون طرف باید باایستند،بی طرف نباشند.
کوتاه و پر مغز ربط ادبیات و پیرنگ به فلسطین شیوه نو و خلاقانه بود در نوع خودش ،البته مترجم هم به خوبی ترجمه اثر رو انجام داد ،دیگه فکر کنم متهم بشم به تک پر بودن تو نشر، اگر باز هم از  نشر محبوبم یعنی اطراف بگم😇😅پس چیزی نمیگم.فقط بگم نشر خوب هم می‌تونه همه ماجرا باشه😉
بخونید این اثر عمیق و خلاقانه و کوتاه رو .
نگرانی و استرس حاصل از ناوگان صمود بهمم ریخته اما یک جمله از ایزابلا حماد در کتاب آرومم می‌کنه:آنها هرگز نمی‌توانند کار را به سرانجام برسانند چون نمی‌توانند همه ما را بکشند.
چهارشنبه ۹مهر ۱۴۰۴
۱ اکتبر ۲۰۲۵  ورود ناوگان صمود به نزدیکی سواحل غزه
 ساعت ۲۱:۱۸ دقیقه