شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        به نام او...)

دروازه مردگان؛ سومین جلد از سه گانهٔ دروازه مردگان

"مردگان هم گریه می‌کنند، 
اما گریه‌ای بدون درد..."

این جلد دقیقا از همون‌جایی شروع می‌شه که جلد قبلی تموم شده بود. قصه رو سه نفر برامون تعریف می‌کنن: مجید، رضاقلی و کافور.
مجید که تازه فهمیده یادداشت‌های کافور و رضاقلی شاید کلید درمان بیماری سیاه‌پوست‌ها باشه، می‌ره سراغ دده‌خانم؛ همون زنی که بین سیاه‌پوست‌های ایران حسابی اسم‌و‌رسم داره، به امید اینکه بتونه نوشته‌های کافور رو بخونه.
از اون‌طرف رضاقلی هم که تو جلد قبل فهمید رضی مثل شکور از دنیای مرده‌ها برگشته، حالا باید جونش رو از دست یه نیمه‌زنده و اهل عمارت نویان‌خان نجات بده. برای همین سر از مدرسه‌ای درمیاره که میرزا حسن داره می‌سازه.
در کل باید بگم که این جلد هم مثل جلدهای قبل شروعی طوفانی داشت!

قلم آقای شاه‌آبادی هم که مثل همیشه، گیرا و ملموسه و هر جمله‌ای که می‌نویسه، مخاطب رو کاملاً درگیر و غرق در داستان می‌کنه. و مخاطب اصلاً متوجه گذر زمان نمی‌شه و به طور کامل غرق در ماجرا می‌شه! ایدهٔ داستان هم مثل جلدهای قبلی، هیجان‌انگیز و ترغیب‌کننده‌ست و باعث می‌شه آدم مشتاق باشه که این جلد رو هم بخونه.

یکی از ضعف‌های این جلد از نظر من این بود که داستان از دید رضاقلی و کافور سرعت بالایی داشت، ولی از دید مجید، داستان توی ۳ یا ۴ فصل و در عرض دو روز روایت می‌شد که یه‌جورایی باعث می‌شد تعادل برقرار نباشه.

این جلد هم مثل جلدهای قبلی، شخصیت‌پردازی قوی و کاملی داشت؛ طوری که حتی می‌شد با شخصیت‌هایی مثل رضی هم ارتباط برقرار کرد. با این حال، من نتونستم با مجید و رضاقلی ارتباط برقرار کنم و برام کمی غیرواقعی به نظر می‌اومد. به‌طور خاص، بعضی از تصمیم‌ها و رفتارهاشون به‌نوعی شخصیت‌هایی که تا اون لحظه ازشون دیده بودیم رو زیر سوال می‌برد.

و درنهایت باید اعتراف کنم که به شدتت از اینکه همچین مجموعه‌ای رو خوندم خوشحالم و به نظرم این کتاب برای هر فردی می‌تونه جالب و دوست داشتنی باشه.

      

        نوشته‌ای که با استنادهای بسیار سعی در اقناع مخاطب دارد!
همچنین با تصویر کردن صحنه‌های مشمئز کننده سعی دارد آن دسته از مخاطبینی را که به استناد بهایی نمی‌دهند را نیز مجاب کند اما هیچ یک از این روش‌ها حداقل برای من نه تنها کارساز نبوده که باعث می‌شود نسبت به کل نظریه‌ی گیاهخواری دید منفی‌ای پیدا کنم‌.
شاید بهتر بود قلم هدایت در حیطه‌ی داستان نویسی_که مجذوب کننده است_ باقی می‌ماند!
      

        داستان های گیرا از رنج و درد زن بودن در آمریکای لاتین که برای ما آشناست ، و نویسنده خیلی زیبا و از جهت های مختلف این رنج رو نشون داده بود 
هر داستان این مجموعه یک جوری قلبم رو لمس کرد 
واقعا دوسش داشتم ❤️✨️
      

        در کارگاه کتابخوانی ، این کتاب معرفی شد. معلمی از تجربه خودش می‌گفت که روز اول مهر این کتاب را برای بچه ها می‌خواند و در موردش با آنها صحبت می‌کند. در مورد علاقه های دانش آموزان ، در مورد خود معلم گفتگو میشود و اولین ارتباط ها بین دانش آموزان و معلم شکل می‌گیرد. 
این کتاب مخصوص معلم ها هست ، پس اگر معلم هستید بخوانید. 
      

        تقریبا به آخر کتاب سووشون نزدیک شدم 
هرچند که اصلا دوست ندارم  بخش آخر را بخوانم و قهرمان داستان را به سرمای خاک بسپارم
اما در این مدت مدید که سرگرمش بودم از زهرا خانم داستان چیز ها آموختم که کتاب را برایم ارزشمند کرد‌
در باره قلم خانم دانشور عزیز، بی نظیر بود با ذکر دقیق اتفاقات تاریخی و قرار دادن شما در بطن اتفاقات
اما دلیل کم شدن یک ستاره شاید خودخواهی ام بود، در لحظاتی که هیجان در من بالا رفته بود هر لحظه منتظر اتفاق بزرگی بودم با ذکر جزئیات تاریخی بسیار هیجانم خاموش شد .

      

        به مراتب هر بار به طرز جالبی با اگاتا کریستی شوکه میشم
این کتاب حتی در آخرین صفحات قصه هم مخاطب رو به گمراهی میکشه و باعث میشه جور دیگری خواننده فکر کنه
برای من بخصوص همیشه صفحات ابتدایی داستان های جنایی بخصوص خانم کریستی خیلی بی رمق میگذره و در اواسط کتاب ، زمین گذاشتنش برام غیر ممکن میشه 
این اتفاق در پنج خوک کوچک هم می افته 
پس اگر مخاطب صبوری باشید لذت خواهید برد 
      

        بهترین کتاب جنایی توی کل زندگیم بود،سبک نوشتارش یه طوری بود که مجبورت میکرد خودت سعی کنی قاتل رو پیدا کنی،توی ۳۰ صفحه اخر هی شکم همینطوری داشت از این روی اون میپرید و هیچ ایده ای از اینکه قاتل کی بود نداشتم؛در کل همه چیزش عالی بود.تا حالا نه فیلم و نه کتاب توی ژانر جنایی به این خوبی ندیده و نخونده بودم!
      

        این رمانک جزو اولین کار‌های بولگاکوف محسوب می‌شود که در آن با استفاده از رئالیسم جادویی به نقد بوروکراسی موجود در مسکو می‌پردازد.
در این رمانک حتی نام شخصیت ها حامل پیام و هجوی مهم است که در خوانش آنها باید دقت شود. 
      

        فانتزی. اما نه آنقدر عمیق.
 در حین خواندن با خود می‌گفتم که؛ نه آن چیزی نیست که فکر می‌کردم، اما کتاب ذهنم را می‌خواند و با جمله‌ی بعدی نظرم را تغییر می‌داد! جمله‌هایی برای روزهای سخت زندگی، آن زمان که در دیدگاه خودت، با تصمیم‌ها ‌و انتخاب‌هایت؛ همه‌ی چیزهای خوب را از خود رانده‌ای، گربه‌های  کافه‌ی ماه کامل به تو یادآوری می‌کنند که این بداقبالی ها، همه‌اش تقصیر تو نیست، تقصیر فلک و آسمان و پیش‌نویس سرنوشتت است که جایی درون ستاره‌های آسمان نوشته شده است. باید خود را با آن‌ها هماهنگ کنی. به گفته‌ی استاد، خوب است همه‌ ستاره‌شناسی را یاد بگیرند...
در باور من، این همان قمر در عقرب و روز سعد و نحس خودمان است!!! 

برای من، بهترین زمانی بود که این کتاب را خواندم!!!!
جمله‌هایی را که دلداری‌م داد را در قسمت بریده‌ها می‌آورم:)
      

        به راستی مرز میان جنون و واقعیت کجاست؟ از کجا معلوم که همین الآن که من این متن را می‌نویسم دیوانه نباشم؟ آیا من عاقلی هستم که به دیوانگی فکر می‌کنم یا دیوانه‌ای هستم که عاقل می‌نماید؟

تنگنا، اولین کتابم از آندری‌یف بود. تجربه جالبی بود، به خصوص خاطراتی که از تجربه "راسکولنیکف" در جنایت و مکافات داشتم، در این داستان گسترش پیدا کرد و بُعد جدیدی برایم باز کرد. کتاب خوب برای من کتابی است که فکرم را از جمود خارج کرده و وادار به تامل کند، تنگنا هم در این باب موفق بود.

منتها ، با اینکه طرح داستانی ساده و جذابی دارد، اصلا به "همه" پیشنهاد نمی‌کنم! تنها زمانی این کتاب را بخوانید که خیلی رُک و ساده و صریح: جوگیر نشوید! جوگیر را به کسانی اطلاق می‌کنم که با خواندن یک کتاب، طوری غرق و آبخورده در مفاهیم و موضوعات آن کتاب می‌شوند که گاه چندین شناگر ماهر هم نمی‌توانند آنها را بیرون بکشند! درک ابتدایی از مفاهیم فلسفی و روانشناختی، تفکر نقادانه و نداشتن پیشینه افسردگی و روان‌پریشی برای مطالعه کتاب‌های ارزشمند این چنینی لازم است تا مفهوم مدنظر نویسنده، درست به خواننده منتقل شود. اگر اینچنین نباشد، به راحتی آب خوردن می‌تواند "آنچنان را آنچنان‌تر کند" و یک افسرده‌ی ناامیدِ به همه‌چیز شک‌کُن را، افسرده‌تر، ناامید‌تر و دیوانه‌تر کند.

ولی اگر پیش‌زمینه‌های ذکرشده نباشد، برای به چالش کشیدن یک ذهن نقاد و فعال، اثر قوی و تحسین شده ای است.

داستان هم داستان دکتری است که یک رقیب عشقی دارد که دوست صمیمی‌اش است و یک معشوقه‌ی مشترک که از بدِ داستان، با رقیبِ عشقی‌ اقای دکتر  ازدواج می‌کند و حالا دکتر، در مرز فروپاشی و افکاری شوم است.
      

        کتاب روان ست و بدون سانسور می شود به راحتی به بچه ی ۱۰ ساله داد ، علت اینکه چرا نوشته +۱۵ را نمی دانم ،خواستن و تلاش کردن و تغییر را نشان داد، صوفی می توانست شرایط را همان طور که هست بپذیرد اما اون خواست که تغییری ایجاد کند و همین خواست اولیه چراغ رهنمایی برای او از طرف خدا رسانید برایش و چراغ هم همچون استاد راهنما عمل کرد 
استاد داشتن چیز خیلی خوبیست علاوه بر ان پدر بزرگ داشتن، اما بعضی جا ها هندی شد که بخاطر همین امتیاز کم کردم در هر صورت برای پر کردن اوقات خوب است زود هم به پایان می رسانیدش.
      

        لوسی عزیزم..✨
 کاش موسیقی دنیا برایت دلنواز و شیرین کام می‌بود..
کاش سرنوشت با قلم زیبا و خط خوش به سراغ دفتر زندگی‌ات می‌رفت..
کاش می‌توانستم برای یکبار هم که شده، لبخند واقعی و چشمان خندانت را در حافظه هم حکاکی کنم...
تو خیلی طفلک بودی... تو سزاوار این همه سختگیری دنیا و درهای بسته و تاریکی مطلق نبودی...

عزیزکم، دختر غمگین و پر افتخارم، تو توانستی با بیشتر ناملایمتی ها کنار بیایی، بجنگی و سر آخر مدال پیروزی را بر گردنت آویزان کنی، من به تو می‌بالم و از تو چیزهایی آموختم که بابتشان از تو تشکر میکنم.❤
      

        اگه راجع به کشور کانادا کنجکاوید و سفرنامه خوندنو دوست دارید، این کتابو واقعا بهتون پیشنهاد می کنم. این کتاب بیشتر مثل این می‌مونه که خاطراتی از یک سفر رو بخونی و همراه با نویسنده به جاهای دیدنی عجیب و جالب کانادا بری و همزمان اطلاعات ریز و درشت جذابی راجع به این کشور کسب کنی. درواقع، اگه می خواید مطالعه‌ی دقیق از تاریخ کانادا داشته باشید خیلی این کتابو پیشنهاد نمی کنم. اما جذابیت های کتاب... طوری که منصور ضابطیان موضوعاتو صادقانه و شفاف بیان می کنه و ابایی از بیان احساسات واقعیش نداره خیلی برام جالبه. همچنین اینکه سعی می‌کنه جاهایی رو بازدید کنه که صرفا فقط معروف نیستن و بیشتر، خود کانادایی ها اون‌جاها رو می‌شناسن، چیز جذابیه. قدرت روابط اجتماعیش واقعا باحاله؛ دم به دقیقه تو کانادا با آدمای مختلف ایرانی و خارجی قرار می ذاره و باهاشون آشنا می‌شه.
خلاصه که، من با خوندن این کتاب حس کردم به کانادا سفر کردم و یک دور اون‌جا رو گشتم و به نظرم تجربه‌ی خیلی خوبی بود.
      

        موقع خوندن کتاب شما با یه داستان ساده،شخصیت های ساده و نوشتار‌ ساده رو به رو میشین نه با یه شاهکار، ولی ارزش خوندن داره؟ آره به نظرم داره من که لذت بردم شاید همین ساده بودنش باعث جالب شدنش بود. اما چندتا ایراد داشت، اوایل و اواسط کتاب رو خیلی دوست داشتم اما اواخر کتاب جذابیتش رو از دست داد، توی کتاب بعضی کلمات و شعر ها رو مترجم ترجمه نکرده بود که به نظرم یکی از بزرگترین ایراد های این کتاب شاید همین ترجمه‌ش باشه(نشر افق). درکل برای یه بار خوندن خوبه من پشیمون نیستم
      

        داستان قشنگی بود پیشنهاد میکنم اگه قصد تماشای فیلمش رو دارید بعد خوندن کتاب ببینیدش چون کتابش خیلی قشنگتر از فیلمشه و با دیدن فیلم چون داستان رو میدونید دیگه کتاب بی‌مزه میشه 
اینکه کل داستان از نگاه و زبان یک پسر بچه ۵ ساله روایت میشه خیلی جذابترش کرده یه جاهایی بیش از حد داستان کش اومده که باز چون با زبان شیرین بچگانه داستان جلو رفته میشه دوستش داشت و ادامه داد در مجموع ارزش یکبار خوندن رو داره❤️