این کتاب رو خیلی دست این و اون می دیدم. بیشتر هم توی عکس پیج های دگوری و پر از ادای کتاب خوانی، کنار فنجون چای. روی همین حساب، گاردم بالا رفت و نخوندم. بعدا دیدم خواهرم هم یکی ازش رو داره. سر اینکه حالا که در دسترسمه و لازم نیست پولی به خاطرش بدم، ورداشتمش و شروع کردم به خوندن بخشی از کتاب تا ببینم چه میشه.
فهمیدم آدم پر از ادا واصول و دگوری بازی، متاسفانه خود منم. و فهمیدم متاسفانه غرایزم بیشتر اوقات اشتباهه. چون که کتاب داستان خوب و قلم گیرایی داره هرچند که ایده اش رو کلیشه ای برداشت کردم.
ولی  نویسنده تونسته همین کلیشه رو هم باور پذیر کنه.پرده اول کتاب گیرایی و مغناطیس لازم رو داره و آدم رو مجبور به ادامه دادن میکنه. همچنین ریتمش هم کند نیست که خیلی خوبه. اگه ترمز نگیری یه دفعه میبینی توی یه ساعت رسیدی به نصف کتاب. 
 توی پرده دوم کتاب معلوم میشه که نویسنده چقدر توی نوشتن جزئیات و داستانک ها خوب عمل میکنه. همه چیز باورپذیره و خوب توصیف شده. 
ولی هنوز هم از اینکه کسی منو در حال خوندن این کتاب ها ببینه اذیت میشم. کتاب های این مدلی ( ادایی ) که هر دگوری رو ببینی یکی از اینا گرفته دستش.
          

            کلاسیکِ روسیِ دوست داشتنی.
 فضای رمان رو دوست داشتم همه چیز ملموس و قابل باور بود؛ انگار یک دوست از عاشقانه هاش برام میگه. با ترجمه خوب و روان مهری آهی.کاملا خوش خوان.
 ابله حکایت دلهره ها و تشویش هاست و البته احساسات توامان  ، گم گشتگی و عشق. برای من همه چیز داستان زنده بود گویی درباره جمع آشنا ،میخوانم.گاهی از دریچه فلسفه گاه روانشناسی.  بعضی جاها نویسنده از پس قرنها عبور میکرد و مستقیم با منِ خواننده قرن ۲۱ صحبت میکرد؛ جذاب بود. با یک پایان غیر منتظره...
          

            اگر قراره این کتاب اولین تجربه شما از ادبیات روس و آثار جناب داستایفسکی باشه توصیه می‌کنم موکولش کنید به بعد!

از دید من بانوی میزبان چیزی بیشتر از یه داستان سرگرم‌کننده نبود. همین‌جا اشاره و تاکید می‌کنم قرار نیست تمام کتابایی که می‌خونیم بار آموزندگی و مفاهیم عمیق داشته باشن. صرفا می‌خوام بگم برای نویسنده‌ای که این قدر در حیطه روان‌شناسی انسان و اخلاق‌گرایی و میهن‌دوستی و ... آثار فاخری داره این کتاب شروع و انتخاب مناسبی نیست.

اما درباره بانوی میزبان!
کتاب با توصیف پسری تنها و خیال‌پرداز به نام اُردینف آغاز می‌شه و آشنایی اون با یه زوج مرموز شما رو تحریک می‌کنه تا برای سر در آوردن از اسرار اون‌ها کتاب رو یک ضرب بخونید.

ممکنه گاهی دشوار بودن تشخیص مرز واقعیت و خیال خوندن کتاب رو براتون سخت کنه. اما تقریبا مطمئنم که کنجکاوی بهتون اجازه نمی‌ده زمین بذاریدش.

امیدوارم یادداشتم شمارو نسبت به این کتاب به طور اغراق آمیز بدبین و یا علاقه‌مند نکرده باشه (خودم هنوزم در مورد منصفانه بودن یا نبودنش گیجم) 

پینوشت: ۳ امتیازی که به کتاب دادم بر مبنای مقایسه با سایر کتابای جناب داستایفسکی و ارزش مطالعه نسبت به اونا بود.
          

            به نام او

دوباتن یکی از نویسنده‌های مورد علاقه من  است. کتابهای زیادی از او خواندم. در بین کتابهایی که خواندم تنها یکی بود که چندان به دلم ننشیت. آن‌هم «جستارهایی در باب عشق» بود چیزی که الان در ذهنم مانده این است که خیلی نگاه  مادی‌گرایانه و جنسی به قضیه عشق داشت. به‌همین‌خاطر از بین کتابهایی که از او داشتم چندان رغبتی به خواندن «سیر عشق» نداشتم تا اینکه دوست معتمد و کتابخوانی از آن تعریف کرد و من هم آن را در ساکم گذاشتم و به آباده بردم :)
خود دوباتن در جایی اشاره می‌کند که «جستارهایی در باب عشق» را در جوانی نوشته و این کتاب را در میانسالی و پس از پشت سر گذاشتن تجربه‌های بسیار. کتاب شکلی داستانی دارد. داستان آشنایی، ازدواج و زندگی ربیع و کرستن است. دوباتن در خلال تعریف داستان تک‌گویی‌هایی هم دارد تا نظر شخصی خود را بی‌واسطه با مخاطب درمیان بگذراد همان سنت قدیمی قصه‌گویی که هم در شرق و هم در غرب عالم رایج بوده است.
دوباتن در این کتاب می‌خواهد این را بگوید که عشق تنها یک دگرگونی روحی و جذب‌شدن به دیگری در یک مقطع کوتاه نیست بلکه این آغاز عشق است. عشق طولی به‌اندازه کل زندگی دو عاشق دارد.
کتاب خوبی است حتما خواندش را توصیه می کنم.