شیرین بود؛ و البته که هم سَر داشت و هم دُم.
داستان کوتاهی پر از عشق، محبت، ایثار، سرزندگی، سرخوشی و..

به نویسنده حسودیم شد چون تو مقدمه‌‌اش میگه: «این داستان زندگی حقیقی من است، البته با دروغ‌هایی اینجا و آنجا، زیرا زندگی اغلب چیزی جز این نیست.»

تو این کتاب پسری، داستان زندگیش، اخلاق و‌ رفتار پدرو مادرشو به شیرینی برامون تعریف می‌کنه. پدرومادری که به شدت سرزنده، شاداب و اهل رقصنن. اخلاقای بامزه‌ای هم دارن.
🌱پرسشی مدام در ذهنم تکرار می‌شد:
بچه‌هایی که پدرومادری مثل پدرومادر من ندارند چطور زندگی می‌کنند؟

پدر/مادر هستید یا نیستید، این یک داستان جذاب، سرگرم‌کننده و حتی آموزشیه براتون. در طی خوندنش انواع و اقسام احساسات رو تجربه می‌کنید: لبخند، خنده، ناراحتی، غم یا حتی شاید اشک.

کلا از بورودو خیلی خوشم اومد، این کتاب رو توی ۷هفته نوشته! اما خیلی خلاقانه و زیبا حرفاشو تو دل داستان جا داده بود: 
🌱به من می‌گفت: «اگر بچه عاقلی نباشی، تلویزیون را روشن می‌کنم!» تماشای تلویزیون کار طاقت‌فرسایی بود، اما پدرم به‌ندرت از این ابزار تنبیهی استفاده می‌کرد. بدجنس نبود.

🌱مادرش به او یاد داد که همه را شما خطاب کند، چون معتقد بود (تو گفتن) زمینه‌ساز سلطه‌ی دیگران بر ماست. به او گفته بود (شما) اولین سد امنیت در زندگی است، نیز نشانه‌ی آن‌که ما باید به تمام افراد احترام بگذاریم.


❌⚠️ احتمال لو رفتن:
شاید یک‌لحظه حس کردم بچه‌ای که در خونه یه نوع رفتار می‌بینه و توی مدرسه یه شکل دیگه از رفتار و برخورد رو تجربه می‌کنه، در آینده دچار مشکل بشه. یا اصلاً این پدرو مادر وقتی نتونستن دیگه بفرستنش مدرسه، میخوان چیکار کنن؟ بعدش دیگه جنبه‌ی رفتار دوگانه مدنظرم نبود، این به چشمم اومد که آقا با همه‌ی کمبود‌ها، با همه‌ی مشکلات روانی، عشق، احساس و تعهد پدرومادر چقدر مهمه!
پدرو مادر همدل شدن و هرکدوم به یه شکل بهش آموزش دادن. از جمع و تفریق گرفته تا مسائل اجتماعیه احترام گذاشتن به بقیه و..

برخوردش با معلمش رو خیلی دوست داشتم. اینکه بچه‌ها هم برای مشکلاتشون راه‌حل می‌آفرینند و روند این فکر کردنش جذاب بود واسم.
ولی خب واکنش اون بزرگسال درگیر با اون مسئله خیلی مهمه. بچه باید اصلاح بشه اول نه تنبیه!
یعنی معلم باید  اول در سطح بچه (قضیه قطار و اینا) و خودمونی‌تر باهاش صحبت می‌کرد بعد جلو جمع بچه‌ها مسخرش می‌کرد.

اشاره‌ی جالبی داشت به خرافات (این خرافات انگار همه‌جای دنیا، همزمان وجود داشته😁):
🌱پیش از تولد من، یعنی چندین وچند دهه پیش، دست مخالف بچه‌ها را می‌بستند تا درمان شوند.

نمی‌دونم شخصیت‌پردازی خوبی داشت یا خیلی با اخلاق و روحیه‌ی من سازگار بود! ولی آخر کتاب اشک ریختم! واقعا واقعا از خودکشی مامانش قلبم درد گرفت🥲. خیلی شخصیت شوخ، سرزنده، سرخوشی رو برای مامانش توصیف کرده بود و همزمان گاهی هم عاقل بود. همون بُعد عاقلش مجبورش کرد نصف‌شب با پسرش خداحافظی کنه و خودش رو بکشه تا بیشتر اذیت‌شون نکنه..💔
          

            داستان کتاب به شکلیه که خواننده رو همراه می‌کنه  و داستانی غم انگیز و در زرورقی از هنر , رقص و موسیقی به خواننده ارائه میده 
این طوری از حجم تلخیش کاسته میشه و بی وقفه جلو میری و سرگرم میشی و در انتها غافلگیر میشی و .... داستانش و دوست داشتم ولی داستانی نیست که خیلی برایم ماندگار بشه و از شدت هیجان بخواهم به همه بگم وااااای یه کتاب خوندم و......و تا مدت ها درگیری داستانش باشم .
          

            «این داستان زندگی حقیقی من است، البته با دروغ‌هایی اینجا و آنجا، زیرا زندگی اغلب چیزی جز این نیست.»
سخت کتاب می‌خوانم و معمولاً کتاب‌ها را راحت می‌بندم تا چشمانم خسته نشود. ولی «بوجانگلز» را در آغوش کشیدم و تا صبح مِیگساری کردیم، رقصیدیم و دروغ بافتیم و خندیدیم.
نوع روایت و شوخی‌ها و روند داستانی «بوجانگلز» خیلی شبیهم بود. خود را در سطور کتاب می‌دیدم. شب عجیبی با «بوجانگلز» صبح شد.
این کتاب مزین به امضای دوستی‌‍ست. حال این امضا دیگر یادآور اسفندِ در قرنطینه نیست بلکه سرآغازی‌‌‍ست برای کشف خویشتنم، شاید در صفحات سپید کتاب‌ها.
          

            ‌«در انتظار بوجانگلز» واقعاً شگفت‌زده‌م کرد.
‌
▫️اسم و جلد کتاب جذبم کرد که بخونمش و هیچ اطلاعات دیگه‌ای در موردش نداشتم. اول که شروعش کردم از روند یکنواخت داستان تعجب کردم. همین باعث شد که خیلی جذبش نشم و یه چند روزی بذارمش کنار. ولی جلوتر که رفتم، کنار گذاشتنش دشوار شد.
‌
▫️باید تا انتهای داستان خوند. غافلگیرتون می‌کنه: از شیوه‌ی ‌روایت گرفته تا صحنه‌پردازی‌های فوق‌العاده و شخصیت‌پردازی‌ها و جزئیات. همگی به‌اندازه و درستن. همه‌چیز مهیاست برای تجربه‌ای طوفانی و احساسی بین صفحات، پاراگراف‌ها و کلمات. ‌
‌
▫️در انتظار بوجانگلز مثل گریه‌ کردن میون خنده و خندیدن میون گریه‌ست. بارها و بارها. آمیخته‌ای زیباست از شادی و غم. مثل خود زندگی.

▫️می‌ترسم بیشتر از این بگم. اما از اون دست‌ کتاب‌هاست که طیف گسترده‌ای از مخاطبان از خوندنش لذت خواهند برد. نکته‌ی مهم اینه که قبل از خوندنش، سرنخی از روند داستان نداشته باشید. فقط این‌که... داستان زیباییه، خیلی زیبا :)
‌
‌
-‌خلاصه‌ی پشت جلد هم که در واقع بریده‌ای از کتابه، توضیح خوبی از کلیت داستان ارائه می‌ده:

«به خودم گفتم من نیز اندک بهره‌ای از جنون دارم، که عقل حکم نمی‌کند شیفته‌ی چنین زنی شوم، زنی یکسره مجنون، زنی که زندگی مشترک من با او شبیه زندگی مردی چلاق با زنی افلیج خواهد شد، که این رابطه فقط ممکن است لنگ‌لنگان و تاتی‌تا‌تی‌کنان در جهات غریب پیش برود. اما دیگر روی سرسره بودم، پاگذاشته به درون مه، بی‌آن‌که حتی خودم فهمیده باشم، بی‌هشدار، بی‌خبر.»

‌
داستان کوتاهیه؛ ۱۶۸ صفحه. اما به‌اندازه‌ست. اگه از این کمتر یا بیشتر بود، اثرگذاری خودش رو از دست می‌داد. از ترجمه هم خیلی راضی بودم.
          

            به محض تموم‌ شدنش رفتم آهنگ آقای بوجانگلز رو گوش دادم و کامنت آدما رو زیر ویدیوش در یوتیوب می‌خوندم. خیلی‌هاشون نوشته بودن ۲۰ ساله بودن که این آهنگ اومد و الان با شنیدن این آهنگ یاد روزهای جوونی‌شون می‌افتن. و من الان در حال عجیبی‌ام که ترکیبی از حال و هوای داستان این کوچک عزیز و این آهنگه. چقدر عجیبه این عشق بی‌قید‌وشرط، دیوانه‌وار، سحرآمیز و کمی غیرواقعی انگار. چقدر عجیبه این لحظه‌هایی که زمان رو فریز می‌کنن؛ مثل موسیقی‌هایی که فاصله‌های ۵۰ ساله رو یهو طی می‌کنن. انگار که هیچی نگذشته و هیچی تغییر نکرده، فقط یه سوراخ بزرگ در قلب تو مونده. همین.
          

            از آن‌دست کتاب‌هایی که بدون آنکه انتظارش را داشته باشی یا حتی اجازه‌اش را بدهی، سرکشانه تا اعماق وجودت می‌روند و قلبت را می‌فشرند...
چقدر دوستش داشتم...
.
پ.ن. : برای کتاب‌های خوب، بهترین حالت این است که از دوستی هدیه‌اش بگیری و هربار که میبینی‌اش، به یاد او بیفتی.
همین و بس.
          

            با سلامی دوباره.
ریویوم طولانی نخواهد بود.
فقط اومد بگم زندگی همینه. زندگی همین چیزی هست که توی 166 صفحه به تحریر در اومده.
همین‌قدر بی‌رحم و غم‌انگیز.
که اول حس میکنی با یه داستا خوشحال طرفی ولی رفته رفته می‌فهمی نه! نه کتاب خوشحاله، نه زندگی انسان.
و داستان غم‌انگیز انسان اینکه  کسی بهت نمیگن باید برای اتفاقات دردناک و غم‌انگیز زندگی‌ت آماده باشی چون هر لحظه امکان رخ دادنش هست و تو فقط باید آماده باشی.
          

            بسم الله

این کتاب را در روزهایی خواندم که احساس می‌کنم روزگار به شکل وحشتناکی بر من هجوم آورده و ثانیه‌های زندگی پیشین م را آرزو می‌کنم.

داستان زندگی خانواده‌ای سه نفره به همراه پرنده‌شان...
داستانی که بیان‌کننده مجموعه‌ای از شادی‌ها میان دو غم است...
حکایتی که برای همه ما رخ داده، ما همیشه میان دو غم محصوریم. گاهی این غم‌ها زودتر می‌رسند و گاهی دیرتر...
گاهی شادی طولانی‌تر است و گاهی کوتاه‌تر... اما شادی و غم، در میانه یکدیگر سرنوشت محتوم تمامی ماست...

اما بی‌شک یک‌ روز می‌رسد که دیگر ما بازیچه روزگار نیستیم، آن روز ما انتخاب می‌کنیم که شادی برایمان اصالت دارد یا غم...