یادداشت ملیکا خوش‌نژاد
1401/12/23
4.0
16
به محض تموم شدنش رفتم آهنگ آقای بوجانگلز رو گوش دادم و کامنت آدما رو زیر ویدیوش در یوتیوب می‌خوندم. خیلی‌هاشون نوشته بودن ۲۰ ساله بودن که این آهنگ اومد و الان با شنیدن این آهنگ یاد روزهای جوونی‌شون می‌افتن. و من الان در حال عجیبی‌ام که ترکیبی از حال و هوای داستان این کوچک عزیز و این آهنگه. چقدر عجیبه این عشق بی‌قید‌وشرط، دیوانه‌وار، سحرآمیز و کمی غیرواقعی انگار. چقدر عجیبه این لحظه‌هایی که زمان رو فریز می‌کنن؛ مثل موسیقی‌هایی که فاصله‌های ۵۰ ساله رو یهو طی می‌کنن. انگار که هیچی نگذشته و هیچی تغییر نکرده، فقط یه سوراخ بزرگ در قلب تو مونده. همین.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.