یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

دوباتن یکی از نویسنده‌های مورد علاقه من  است. کتابهای زیادی از او خواندم. در بین کتابهایی که خواندم تنها یکی بود که چندان به دلم ننشیت. آن‌هم «جستارهایی در باب عشق» بود چیزی که الان در ذهنم مانده این است که خیلی نگاه  مادی‌گرایانه و جنسی به قضیه عشق داشت. به‌همین‌خاطر از بین کتابهایی که از او داشتم چندان رغبتی به خواندن «سیر عشق» نداشتم تا اینکه دوست معتمد و کتابخوانی از آن تعریف کرد و من هم آن را در ساکم گذاشتم و به آباده بردم :)
خود دوباتن در جایی اشاره می‌کند که «جستارهایی در باب عشق» را در جوانی نوشته و این کتاب را در میانسالی و پس از پشت سر گذاشتن تجربه‌های بسیار. کتاب شکلی داستانی دارد. داستان آشنایی، ازدواج و زندگی ربیع و کرستن است. دوباتن در خلال تعریف داستان تک‌گویی‌هایی هم دارد تا نظر شخصی خود را بی‌واسطه با مخاطب درمیان بگذراد همان سنت قدیمی قصه‌گویی که هم در شرق و هم در غرب عالم رایج بوده است.
دوباتن در این کتاب می‌خواهد این را بگوید که عشق تنها یک دگرگونی روحی و جذب‌شدن به دیگری در یک مقطع کوتاه نیست بلکه این آغاز عشق است. عشق طولی به‌اندازه کل زندگی دو عاشق دارد.
کتاب خوبی است حتما خواندش را توصیه می کنم.