صلابت یک مادر
        

          روایت خواندتی از مادران شهداء با قلم عالی خانم عرفانیان نویسنده قهار کتابهایی مثل رسول مولتان
        

          کتابش عالی بود 
حرف نداشت 
چقدر این خانواده خاص بودن 
        

          تا خود صبح بیدار موندم که یه شبه تمومش کنم...الآن اندازه فروغ خانم پر از بغض و حیرت...حیرت از اینکه خداوند چطوری آدم ها رو گلچین می‌کنه و به ازای مصیبتی که میکشن صبر و آگاهی میده و چی میشه که انسانهایی مثل حاجی و فروغ خانوم ظرف وجودشون اینقدر بزرگ و نامتناهیِ میشه
دست مریزاد به قلم خانم عرفانیان که داستان این زندگی رو با قلمشون به زیبایی به تصویر کشیدن
        

          بسم رب شهدا...
قبل از این کتاب زیبا، کتاب مربع های قرمز به نویسندگی خانم عرفانیان را مطالعه کردم و درگاه این خانه بوسیدنی است، دومین اثری است که از ایشان میخوانم.
به جرعت میتوانم بگویم قلم ایشان واقعا رسا و دلنشین است و تک تک جملات این کتاب زیبا پر از یاد و خاطره شهیدانی است که حتی به سن جوانی نیز نرسیده بودند‌ ولی قلب عاشقشان آن ها را به معشوق حقیقی خود رساند.
ماشالله به این شیرزنان ایران زمین ❤️
‌
راه شهدا  ادامه دار ان‌شالله 🌱
        

          امشبی که کتاب تمام شد 
قصه را از گم شدن رسول و علیرضا ادامه دادم 
گم شدنشان مصادف شد با حمله به بیروت و بی خبری از سیدحسن
دلم برای سید و رسول و علی باهم شور میزند 
صدای قلبم را میشنوم 🥀
بغض گلوگیر میشود و خدا خدا میکنم که سید سالم و خبری از آن دو نیز بشنوم...
ولی 
یاد گرفتم پایِ کارِ این انقلاب و صاحبش بمانم...
خون ریخته و خون میدهیم ، چه رسول و علیرضا و داوود باشد ، چه سید حسن و جوانانِ لبنان ، تا علم این انقلاب به دست مهدیِ زهرا برسد... ✨🤍
این کتاب 
بوسیدنی بود ، مثل درگاه خانه‌شان ، بخونید و بشنوید که قلبتان قنج رود و اشکتان روان شود و نگاهی از صاحبانِ این خانه روزی‌تان شود :))))🕯️
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
این کتاب، با امضای نویسنده و راوی به دستم رسید و بارها از پشت پرده اشک کلمات را خواندم. ناگفته‌هایی هم دارد که گاه بیگاه راوی کتاب، برایم گفت...

یادمان باشد مادرشهید بودن، کار آسانی نیست و غالب مادرها عادت ندارند از سختی‌ها حرف بزنند... وگرنه از دست دادن جوان، داغ است و تا آخر عمر، داغی‌اش، می‌ماند.
        

          و مادران شهدا
که باید در مقابل غم بزرگ و صبر عظیمشان تعظیم کرد 

همیشه با خواندن روایت زندگی مادران شهدا ، گوشه ای از قلبم برای مادربزرگم پر میکشد که غمش را از نزدیک می دیدم ، لحظه لحظه زندگی اش در این غم می سوخت ...

        

          کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است به قلم خانم زینب عرفانیان می باشد که در سال ۱۳۹۹ توسط انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است..
این کتاب خاطرات خانم فروغ منهی  درباره پسران شهیدش است. داوود ، رسول و علیرضا خالقی پور سه پسر نوجوان شهید او هستند که در سالعای دفاع مقدس به شهادت رسیده اند. اول داوود و بعد هم رسول و علیرضا در کنار هم. مادر این شهیدان در میان خاطرات آنها از دلاوریهای همسر محاهدش هم میگوید و شجاعت و دین داری پسرهایش را مرهون ایمان او میداند. حو پر از التهاب سالهای جنگ در ابن کتاب به خوبی قابل درک است.
این کتاب الگوی بسیار پسندیده ای برای نسلی از جوانان است که باید در برابر تعرضهای بیگانگان قد علم کنند.
        

          کتاب درگاه این خانه بوسیدنی است
واقعا کتابش عالی بود ازهمه نظر 
حرف نداشت
چقدر این خانواده خاص بودن
حتما حتما بخوانید
        

           درگاه این خانه بوسیدنی ست ...
دل نوشته های قشنگ و مادرانه مادر شهیدان خالقی پور 
چقدر به دلم نشست  و چقدر غبطه خوردم به این خانواده شهدا 
چه صبر و ایثاری داشتن پدر و مادر شهید ...
شهدا شرمنده ایم 
خانواده های شهدا شرمنده ایم 

ممنون از نویسنده خوب کتاب که خیلی دلنشین و روان ما رو با مادر شهید همراه کردن 
        

          واقعاً ، به تمام معنا کتاب زیبایی بود 
ما نه تنها مدیون شهداییم، بلکه مدیون مادران و پدران شهدا هم هستیم.
در سرتاسر کتاب شاهد رشادت ها و صبوری های این مادر شهید بودم.
خدا چه صبری به این مادر داده که تونسته غم ۳ تا پسر رعناش رو تحمل کنه...
وقتی وصیت نامه این سه شهید رو خوندم واقعاً غبطه خوردم به حالشون که با وجود سن کمی که داشتن ولی چقدر فهمیده بودن، بی جهت نبوده که خدا شهادت رو نصیبشون کرده 
و باز هم میرسم به حرف حاج قاسم عزیز، که شرط شهید شدن شهید بودن است.
داوود،رسول و علیرضا قبل از شهید شدنشون شهید بودن 
احترامی که به پدر و مادرشون داشتن ، منش و رفتارشون نشون میده که چه روح بزرگی داشتن و این دنیا براشون کوچک بوده 
ان شاءالله که شهدا شفیع همه ما باشند.
        

          با زینب خانم عرفانیان در کارگاه نویسندگی آشنا شدم. استادم بود. منظم و سروقت. نمی‌شناختمش. شنیده بودم تقریظ رهبری گرفته است. دوست داشتم کتاب‌هایش را بخوانم. از کتاب‌هایش مثل بچه‌هایش حرف می‌زد. عمر و سلامتی‌اش را گذاشته بود پای کتاب‌هایش اما طوری کار کرده بود که همه شخصیت‌های کتاب‌هایش را بیشتر می‌شناسند تا خودش را. با کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» شروع کردم. نمی‌دانم این کتاب، کتاب چندم بانو عرفانیان است اما قلم زیبای ایشان کاری با من کرد که بارها به گریه افتادم. اما صد البته که شخصیت خاص سرکار خانم منهی هم در کشش و محتوای غنی کتاب بی‌تاثیر نیست.
کتاب «درگاه این خانه بوسیدنی است» برگرفته از خاطرات زندگی سرکار خانم فروغ منهی مادر شهیدان خالقی‌پور است که از روز عروسی فروغ شروع می‌شود و به درگاه خانه ابدی شهیدانش در بهشت زهرا(س) می‌رسد. کتابی که با چاپش در سال ۹۹ خیال فروغ را راحت کرد.
این کتاب را می‌توانم به تمام زنان سرزمینم توصیه کنم. به نوجوان‌ها، چون علیرضا و محمد دو شخصیت نوجوان در این داستان هستند که ممکن است نوجوان‌ها با آن‌ها همذات‌پنداری کنند. همچنین بخشهای ابتدایی کتاب به شدت برای کسانی که به زندگینامه خواندن علاقه دارند، ممکن است جذاب باشد. این کتاب از آن کتاب‌هایی است که می‌توانید و دلتان می‌خواهد در یک روز بخوانید. قصه زنی از دیروز که از جنس امروز است. از جنس خودمان. 
زنی خواندنی. زنی که قبل از انقلاب در کشورهای غربی چادر به سر دارد و با نوزاد بدون اطلاع همسرش به تظاهرات می‌رود. زنی که مثل خودمان برای جدا شدن از وابستگی‌هایش جان می‌دهد. زنی که …
فروغ منهی فقط مادر سه شهید نیست.
و اما در این کتاب با خواندن وصیتنامه زیبای شهیدان خالقی‌پور بیشتر با عظمت روح ایشان آشنا می‌شوید و با دیدن عکسهای زیبای ایشان بیشتر از خواندن کتاب لذت می‌برید.

اگر اشتباه نکنم از این کتاب پنج سری تجدید چاپ شده و شما می‌توانید نسخه صوتی این کتاب را از طاقچه بی‌نهایت بشنوید. این کتاب چهارده فصل به نامهای (جایی در انتظار بهشت، کادوی پدرم، از تو یک قهرمان می‌سازم و …) دارد که همگی به بهترین شکل نامگذاری شده‌اند.
کتاب دویست و چهل صفحه است و جزو کتاب‌های کم حجم به حساب می‌آید. بنابراین به کسانی که وقت کمی دارند توصیه می‌کنم.
بخشی از کتاب که فروغ به دیدن امام می‌رود اولین بخشی بود که من را به شدت احساساتی کرد. از آن به بعد فقط گریه بود و گریه.  قسمتهایی از کتاب را مطالعه بفرمایید:
دیگر مطمئن شدم چه به روزم آمده. خبری که چهل روز منتظر شنیدنش بودم، حالا داشت خفه ام می کرد. تنم از باد سرد پاییز سوزن سوزن می شد. در را بستم و داخل آمدم. خانه مان به نظرم خیلی خلوت آمد؛ سرد و خسته. سکوت مثل یک مار سیاه رویش چنبره زده بود. خودم را از پله ها بالا کشیدم. داغ خبر دلم را می چزاند. آرام نداشتم. دهانم خشک و تلخ شده بود. دوستم، خانم آقایی مهمانم بود. مبهوت نگاهم می کرد تا حرفی بزنم. زهرا و عزیز هم چشم به دهان من دوخته بودند. دلم نیامد چیزی بگویم. نمی توانستم بنشینم. دراز کشیدم. انگار روی فرشی از میخ بودم. همۀ سلول هایم درد می کرد. می لرزیدم. داشتم از درون متلاشی می شدم. خانم آقایی بالای سرم نشست: چرا این طوری می شی؟ بلند شدم نشستم. حالم بدتر شد. سرم روی تنم سنگینی می کرد. دوباره دراز کشیدم. آن لحظه فکر کردم جان دادن هم همین قدر سخت است. خانم آقایی از وضع من به گریه افتاد. دوست نداشتم مهمانم ناراحت باشد:  چرا گریه می کنی؟ اشک هایش پشت هم می ریخت: به حال تو. چرا اینجوری می کنی؟…
        

          کتاب سراسر اخلاص بود و لطافت کلام مادرانه. مادری که حتی برای واژه ها و خاطراتش هم مادری می کرد!  یک بانوی کامل و یک‌مربی آگاه که هدف نهایی از رشد و مقام انسانیت را به تصویر کشیده است. خانه ای که مامن امن یک خانواده سراسر شور و عاطفه و یک خانه انسان ساز است.درگاه این خانه و جای تک تک قدم های این بانو تا ابد بوسیدنی ست.
        

          صبر و شکیبایی مادر ستودنی است

        

          با خواندن کتاب و تربیت عالی این مادر یاد  قسمتی از صحبت های امام (ره) افتادم.
میفرمایند :« قرآن کریم انسان ساز است و زن ها نیز انسان ساز [هستند]. وظیفه زن ها انسان سازی است. اگر زن های انسان ساز از ملت ها گرفته بشود ، ملت ها شکست خواهند خورد.» 

صحیفه امام ،ج6، ص299 

        

          این کتاب را به آقای  حمید  فرخ نژاد  تقدیم می کنم
        

          اگه بگم دوست نداشتم اشکال نداره؟
البته که همراه فروغ خانم خیلی غصه خوردم و از نظر عاطفی واقعا تحت فشار بودم اما کتاب خیلی ناقص بود.
خیلی چیزا می‌شد مطرح بشه تا کتاب از ورطه کلیشه و تکرار خارج بشه.
مثلا یه دختر سیزده ساله سرخوش و فارغ از غوغای جهان که یهو میره خونه شوهر ۳۳ ساله چی میشه که بعد یکی دو ماه مثل آدم بزرگا میگه حاجی شما پول حلال بیار من بچه‌های خوب بزرگ می‌کنم.
یا خانم استاد اخلاقش چه چیزهایی بهش یاد میده که تو ۳۵ سالگی مثل یه زن سرد و گرم چشیده رفتار می‌کرده؟
چرا از ماموریت‌ها و کارهای شوهرش زمان جنگ و تو جبهه لبنان و سوریه علیه اسراییل هیچی نمیگن؟ هنوز سری بوده؟
چه‌ چیزهایی باعث شده بوده این خانواده انقدر اعتقاد مذهبی و سیاسی داشته باشن؟ پیشینه مرحوم خالقی‌پور چی بوده که انقدر معتقد بوده؟

این ابهامات برای من بزرگ‌شده تو یه محیط مذهبی و انقلابی هم قابل درک نبود چه برسه به کسی که هیچ شناختی از این جو نداره. خوب بود یه طوری زمانه رو بیشتر دخیل می‌کردن تو توضیح وضعیت.
دوربین نوشته از چهاردیواری خونه بیرون نمیره جز یکی دوجا که فروغ خانم‌ منهی  میره بیرون. دیگه خیلی به ایشون چسبیده بوده.

        

          یکی از بهترین کتاب‌هایی که خوندم 
و با لحظه لحظه‌اش اشک ریختم 
تحمل و صبر مثال زدنی مادر شهیدان به خوبی نمایان بود توی کتاب
        

          . کتاب  خاطرات فروغ منهی مادر شهیدان داوود ، رسول ، علیرضا خالقی‌پور است. کتاب  خاطراتی از زندگی این بانوی بزرگوار است که شاهد شهادت فرزندانش در راه وطن بود.و نویسنده این کتاب خانم زینب عرفانیان اینقدر زیبا تمام لحظات را به تصویر کشیده که خودت 
را در تمام لحظات کنار این مادر بزرگواری می بینی و اشک میریزی .