راستش را بخواهم بگویم خیلی از قلم خانم عرفانیان خوش نمی‌آید و این کتاب را هم با اینکه یکی از دوستانم توصیه کرد بخوانم به سختی و با اکراه به سمتش رفتم و وقتی که شروع به خواندن کردم بسیار خوشم آمد و به چندین نفر دیگر توصیه کردم. نمیدانم چون نویسنده زن است توانسته ایثار و شهامت یک زن را به تصویر بکشد و یا شهیدان خالقی پور نشری داشته اند بر این کتاب
        

          کتابی که تعریف ما رو از جهاد کامل تر میکنه. داستان مجاهدت های شهید محمد علی رحیمی در هند و پاکستان که توسط همسرشون ( که ایشون هم یک مجاهد هستند) روایت میشه .
        

          
رسول مولتان
حضرت روح الله قیام کردند و انقلاب را جهانی. انقلابی که هنوز هستند در میانش ابابیلی از تتمه و باقی ماندهی همان رضا قلدرها و پری بلنده ها که سنگ اندازیشان برای این کشور است و دم تکان دادن هایشان برای آن طرف.
در این انقلاب بودند افرادی که نقش حروف والی را ایفا میکردند، به چشم می آمدند اما به کار نه. هنوز هم هستند...
در این میان نیز هستند افرادی که نه در جلوت بلکه در خلوت این انقلاب نو پای خمینی را گسترش میدهند. این انقلاب شیعی!
«سردار فرهنگِ» ما از آن جنس بود که در هندوستان و مولتانِ پاکستان در خانهی فرهنگ جمهوری اسلامی هدفش گسترش انقلاب و دفاع از شیعیان مظلوم در برابر وهابی های جبار بود.
در آخر نیز با صدای «ای خدا! بابامو کشتن» بانگ رحیل بازگشت به ایران به گوش همسرش رسید و برگشتند. اما تنها و بدون بابا.
سردار فرهنگی ایران، سید محمد علی رحیمی را وهابی های دست نشاندهی آمریکا و اسرائیل ترور کرده و به شهادت میرسانند. شهیدی که تمام دغدغهاش انقلاب و اسلام شیعی بود. از سرلوحههای جهادش وحدت میان شیعه و سنی دیده می شود و همین وحدت خاری در چشم دشمنان شد.
شهید «صدر زاده» و شهید «رحیمی» چقدر در خستگی ناپذیری در احیای نام انقلاب شبیه به هم بودند.
این کتاب برای دوستانی که علاقهمند هستند بدانند هر کاری، کار فرهنگی نیست و کار فرهنگی باید چه شاخصههایی در بلند مدت داشته باشد توصیه می شود.


        

          میم مثل مادر ...
        

          مدت ها بود که از این ژانر کتابی را نخوانده بودم. پس از بازگشت از پیاده روی اربعین این کتاب را شروع کردم. احساس راوی را به خوبی درک می کنم، قطعه ای بهشت و انسان های بهشتی را دیده است و اکنون به شدت دلتنگ آن  است.  انسان هایی که در ذهن او و زمزمه تاریخ زنده اند.

        

          خانم عرفانیان،در روایت داستان انسان های جامانده استعداد فوق العاده ای دارند.
هر یادداشتی بنویسم،از شدت زیبایی کتاب کاهش می دهد.(به همین علت است که برای مربع های قرمز هم هنوز چیزی ننوشته ام.)
فقط...خانم جان....گوشه چشمی هم به ما بینداز....
        

          انصافا رد پای چرب زبونی های حاج حسین یکتا در ش  معلومه.
و این نکته رو هم وقتی خیلی خوب درک میکنید که حسابی با قمی های اصیل دمخور بوده باشید😅

        

          قلبم جریحه‌دار شد...
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 
این کتاب یه حفاریه
حفاری ظریف به لایه‌های زیرین جنگ
هر جنگی بین حق و باطل
ولی این کتاب فرق داره
شروعش مثل بقیه است
انتظارت برای اعزام شدن با راوی، رسیدن به خط مقدم و دفاع از حرم
برای اینکه پابه‌پای راوی رجزخوانی‌های زیارت عاشورا ییت (که تسلیم باشی مقابل هرکی تسلیم اهل‌بیت است و تیغ کشیدن برای اونی که توی روی اهل‌بیت تیغ کشیده) رو در عمل ثابت کنی

اما یه جایی می‌فهمی این بار فرق داری، اعزام می‌شی برای پرستاری

آخه خانم جان هم خواهر همان برادریه که تا لحظه آخر دنبال نجات آدماس، حتی اگه شمر باشه
آخه خانم جان دختر همون مادری است که تو دعاهاش هوای همسایه‌ها رو داشت، هرچند همسایه‌های بی‌معرفتی بودن
حالا خانم جان دکتر احسان رو بعد پنج سال التماساش برای پذیرش، دعوت کرده با یه سری‌های دیگه گلچین کرده تا بشن ویترین نمایش زینت اهل‌بیت (همون کونُوا لَنا زَيْناً وَ لا تَکونُوا عَلَيْنا شَيْناً) تا بشن مراقب همسایه‌های خانم جان
کاری که حتی مجبوری به سلامت انجامش بدی و هیچ جوری سوءاستفاده نکنی وقتی همه‌جور امکان لزرش فراهم است
خط به خط بخونید و اشک بریزید و لعن بفرستید بر کسانی که با استفاده از جهل آدما بین مردم شبهه میندازن تا از تفرقه بینشون سود خودشونو ببرن و نمی‌ذارن حقیقت به گوش همه برسه
اما دکتر احسان حواسش هم هست بین خاطراتی که تلخی جنگ و کشتار رو تا ته حلقمون می‌بره شوخی و مزاح هم بذاره که دلمون مچاله نشه از شقاوت اشقیا تا دلمون گرم بشه به بودن اولیا

ممنون از  احسان جاویدی ها بابت بودنشون
با خوندن خط به خط کتاب براشون دعا کردم جزو پرستاران فتح قدس باشن


        

          این کتاب جزو شیرین ترین کتابایی هست که تاحالا خوندم
شیرین
عالی
آروم
آبی
همه چی تموم
و خوشحالم که این کتاب رو بعد از سه تا کتاب ناموفق اخیر خوندم و این امید رو در من زنده کرد که هنوز هم کتابای خوب هستن
خانوم عرفانیان فقط دوست دارم ازتون تشکر کنم
من رسول مولتان رو خوندم اما به خاطر سبک زندگی شهید نتونستم ارتباط بگیرم
اما این کتاب عجیب نشست به دلم
ممنونم
        

          یک کتاب دفاع مقدسی جذاب و خواندنی. نکته‌ای که توجهم رو جلب کرد، شیرینی و خوش زبانی راوی و نامرئی بودن نویسنده بود
        

          صلابت یک مادر