در قالب داستان زنی رنج دیده ظلمی  که در این مقطع از تاریخ به مردم به خصوص زنان شده است را با قلمی روان بیان کرده با خواندنش بارها قلبم درد گرفته برای زنان رنج دیده میهنم 
        

          خاطرات گذشته یک مادر که اکنون در خانه سالمندان چشم انتظار است..
تعریفش را زیاد شنیدم هرچند برای من جذابیت و کشش لازم را نداشت..شاید هم دغدغه امتحانات سبب شد خیلی لذت نبرم..
به هر حال خواندمش و تمامش کردم..
        

          یک رمان اجتماعی سیاسی که شرح زندگانی پرفراز و نشیب  دختری به نام گللردر سال‌های اقتدار رضاخان و سپس محمدرضا پهلوی می باشد.

در طول داستان بارها با مصائب شخصیت داستان همراه شده و با او همزاد پنداری کردم و اگر خاطرم باشد جایی برای گللر اشک ریختم!
با اینکه کتاب را حدودا ده سال پیش خواندم ولی هنوز بخش هایی از کتاب را در خاطر دارم
خصوصا این تکیه کلام گللر را که مدام میگفت:
"پسر پسر قند عسل"