یادداشت محمد رئوف سیبویه

                یک رمان اجتماعی سیاسی که شرح زندگانی پرفراز و نشیب  دختری به نام گللردر سال‌های اقتدار رضاخان و سپس محمدرضا پهلوی می باشد.

در طول داستان بارها با مصائب شخصیت داستان همراه شده و با او همزاد پنداری کردم و اگر خاطرم باشد جایی برای گللر اشک ریختم!
با اینکه کتاب را حدودا ده سال پیش خواندم ولی هنوز بخش هایی از کتاب را در خاطر دارم
خصوصا این تکیه کلام گللر را که مدام میگفت:
"پسر پسر قند عسل"