چقدر جای خالی کتاب‌های کمیک استریپ خوب برای بزرگسالان در کشور ما خالی است. این کتاب را طی دو روز خواندم و همه را هم در ساعت‌های مرده مثل وقت انتظار تاکسی، یا داخل تاکسی، یا بین دو کتاب یا ...
با این که این همه درباره کره شمالی خوانده‌ایم هنوز هم کتاب جزییاتی که شگفت‌زده‌مان کند دارد که رو کند
کاش واقعا کمیک استریپ برای بزرگسالان بیشتر و بیشتر شود. به ویژه کمیک‌های داستانی
          

            پیونگ یانگ سفرنامه مصور تصویرگر کانادایی به پایتخت کره شمالی است. نکته ی جالبی که در مقدمه این کتاب مطرح می شود این است که برخلاف تصور عموم داستان مصور مختص کودکان و نوجوانان نیست. اما در ایران بعد از ترجمه و چاپ مجموعه تن تن این قالب داستانی تقریبا به خاموشی رفت. نبودِ داستان مصور برای تن تن خوان های قدیمی غم انگیز بود تا اینکه نشر اطراف به سمت احیای این قالب داستانی رفت. «پیونگ یانگ» برای علاقه مندان به کتاب مصور و سفرنامه کتاب محبوبی خواهد بود.
          

            تصویرگری شو دوست داشتم ، نسبتا قوی بود و حالات چهره رو خوب منتقل میکرد، اما محتوا شو نه! 
با اینکه درباره کشور کره شمالی اطلاعات قبلی ای نداشتم، متوجه میشدم که نویسنده با گارد گیری داره حرف میزنه و یه طرفه به قاضی میره.
خیلی عجیب بود که  در طول سفرِ آقای نویسنده، هیچ نکته مثبتی درباره کره شمالی به نظرشون نرسیده ! کل کتاب داشت از  فضای خشک، منزوی ، و احمقانه جامعه شاهد مثال میاورد.
یکی از چیزهایی که خیلی بهش اشاره میکرد تبلیغ و اقناع بیش از حد حکومت برای جذبِ اطاعت مردم  و آمادگی بیش از حد کشور برای دفاع از خود در برابر حمله های احتمالی هسته ای  بود، که توی ساخت مکان های عمومی شون این مورد رو لحاظ کرده بودن.
کتاب گاها طنز هایی هم داشت، اما هیچ طنزی خالی از تمسخر و تحقیر مردم و حکومت نبود!
همونطور که گفتم اطلاعات قبلی نداشتم اما بعد از خوندن این کتاب فضایی که از کره شمالی تو ذهنم شکل گرفت، یه جامعه خشک و بی مغزه که حکومت مزخزفی داره و مردم و افکارشون تحت خدمت شن.
تنها نکته جالبی که به نظرم رسید این بود که مردم داوطلبانه کارهایی که شهرداری تو کشورما انجام میده رو انجام میدن، مثل رنگ کردن پل، آبیاری فضای سبز و غیره.
          

            کتاب رو در بازه ی زمانی کوتاهی خواندم، و با توجه به سبک کمیک کتاب طبیعی بود که سرعتم به نسبت زیاد باشه
شاید بعد از سالهای سال اولین کتاب کمیکی بود که خواندم، از این لحاظ یعنی از لحاظ سبک کار به نسبت خوشم آمد
اما محتوای کتاب چیز جدیدی نداشت و همان کلیشه های همیشگی در مورد کره شمالی، درسته که تجربه ی دست اول نویسنده ی کتاب روایت شده بود و نکات ریزی داشت اما اگر از آن چند درصد بگذریم، میشد کتاب رو بدون رفتن به کره شمالی هم نوشت، یعنی آنقدر کلیشه بود که همه ی این موارد را همه می دانند، چیز خاصی بعد از مطالعه ی کتاب به شما اضافه نمی شود
سخت به دنبال روایت های جدید و شاید هم متفاوت از وضعیت کره شمالی هستم، نه آنکه بیاید بگوید محدودیت نیست و از این دست حرفها، ولی روایتی که با کتابهای موجود در بازار ترجمه ی ایران متفاوت باشد، حتماً هست، ولی نیافته ام هنوز، البته خیلی هم جدی جستجو نکردم، ولی اگر کسی پیدا کرد و معرفی کرد، خوشحال می شود
          

            اولین کتاب از مجموعه کتاب‌های مصور نشر اطراف. 
قبل از این سفرنامه فلسطین گی دولیل را خوانده بودم و از بی‌طرفی و نحوه روایتش خوشم آمده بود. اما گی دولیل نه آن بی‌طرفی در فلسطین را اینجا رعایت کرده بود و نه روایتش به اندازه آنجا جذاب بود.
شاید دلایلش را بشود در چند چیز خلاصه کرد. یکی زندگی سرد کمونیستی کره شمالی که در سال‌ ۲۰۰۵ که گی دولیل آنجا رفته بود تازه داشت آن کوه یخ کم کم آب می‌شد‌. دوم نگاه منفی همه جهان به کمونیست‌ها و آخرین چیز اصرار گی دولیل بر تابوشکنی در کره. 
با این وجود آشنایی هر چند کمی از کره شمالی به شما می‌داد و اندکی شما را با دنیای کمیک کم‌تر شناخته شده درون ایران همراه می‌کرد
پیشنهادم این است که از بین این دو کتاب سرزمین مقدس و پیونگ یانگ گی دولیل ابتدا پیونگ یانگ راه بخوانید تا جذابیت نسبتا کمش را جذابیت دنیای کمیک اندکی جبران کند و بعدش سراغ سرزمین مقدس بروید که به اندازه کافی جذاب است
          

            اوفف. خوندمش. بعد از کتاب سرزمین مقدس از همین نویسنده و کارتونیست. با اینکه حجم این یکی کمتر بود، ولی مطلب جدید و جذابش خیلی کمتر بود. اما همینکه یه سفرنامه ی مصور بخونی اونم از کره ی شمالی، خوب جالبه دیگه. در ضمن، در مقام مقایسه با نیم دانگ پیونگ یانگ باید بگم من اصلا نتونستم اونو کامل بخونم ولی اینو به پایان بردم.
          

            تابه‌حال کمیک بزرگسال نخونده بودم و باید بگم که خیلی جالب بود.
‌
 لحن کتاب حالت طنزآلودی داره و شما رو با خودش همراه می‌کنه. کتاب ماجرای واحدی رو تعریف نمی‌کنه و در واقع از خرده‌ماجراهای زیادی تشکیل شده که خیلی‌هاشون اتفاقات خارق‌العاده‌ای نیستن؛ اما نویسنده به خوبی از پس تصویرگری و روایت‌گری براومده و اثر جذابی رو خلق کرده. من رو علاقه‌مند کرد تا جلدهای دیگه‌ی این مجموعه رو هم بعداً بخونم.
          

            🖊 گی دولیل (Guy Delisle)، کارتونیست کانادایی، ماجرای سفر سال 2001 خود به کره‌شمالی را، با تمرکز بر ویژگی‌های ظاهراً غیرعادی این کشور و مردمش، در قالب رمان تصویری (Graphic Novel) روایت کرده است.

شاید برای افرادی که سابقه خواندن سفرنامه‌های مربوط به کره‌شمالی را دارند، محتوای سفرنامه دولیل تکراری به نظر برسد. مطالب (تصویری و متنی) کتاب شاید برای علاقه‌مندان به کتاب‌های کمیک جالب باشد.

لحن ترجمه کتاب، متناسب با قالب روایت، طنزآمیز است.

📌 این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
          

            اولین خاطرات من از کتاب مصور، بهترین خاطراتم هم هستند. ماجراهای تن تن که همه کتابهایش را هم خودم در نوجوانی خواندم و هم پسرم طرفدار پروپاقرصشان است. راستش نظرم درباره کتاب مصور به همان سبک مایل است. ماجراجویی معمایی و نوجوانانه. خیلی با گرافیک ناول (داستان مصور یا رمان مصور) نمی توانم ارتباط ایدئالی برقرار کنم. کتاب پیونگ یانگ که روایت مصوری است از سفر گی دولیل انیماتور معروف کانادایی به کره شمالی برای کار روی یک پروژه پویانمایی بوده هم از این قاعده برایم مستثنا نیست. سفرنامه تصویری او نه آنقدری که باید از کشور مرموز کره شمالی به ما ذهنیت میدهد و نه به اندازه یک سفرنامه مکتوب با جزییات ما را در تصویرسازی ذهنی همراهی میکند. 
البته این تنها چالش مخاطب با کتاب نیست. اگر شما هم مثل من قبلا کتاب هایی درباره کره شمالی خوانده باشید ( چه سفرنامه طور مثل نیم دانگ پیونگ یانگ امیرخانی ، چه سیاسی استراتژی و چه زندگینامه داستانی مثل دختری با هفت اسم) چیزی که در این کتاب خیلی برایتان ازاردهنده می شود این است که نویسنده/کارتونیست به هیچ .جه نتوانسته فضای اجتماعی و زیستی مردم در کره شمالی را به خوبی و درستی بازتاب دهد و بیشتر حس مرموز بودن و بی اطلاعی منتقل میشود تا ساختار کمونیستی بسته ای که باید باشد . 
البته روایت های طنزآمیز و همراه نقد اجتماعی دولیل در کتاب باعث میشود ما به صداقت او شک نداشته باشیم   اما خب کتاب بیشتر از پاسخ دادن به سوالات بیشمار ذهنی ما درباره کره شمالی، سوال های جدید برایمان می آفریند.