بهتر انتخاب کن، بهتر بخوان

علی فروتن

@dibadin

8 دنبال شده

24 دنبال کننده

                      دوستدار کتاب
                    
raymand57
dibadin

یادداشت‌ها

نمایش همه
                🖊 مجموعه‌ای از جملات، روایات و دیدگاه‌های شخصی نویسنده درباره ایجاد نگرش خوشایند به زندگی

✂️ گزیده‌های از کتاب:

📎 یادتان باشد امید همان شادمانی نیست. به بیان دیگر، برای امیدوار بودن حتماً لازم نیست شادمان باشید؛ بلکه باید بپذیرید که آینده نامعلوم است و بعضی از آینده‌ها ممکن است از امروز ما بهتر باشد. امید، در ساده‌ترین شکل، به معنی پذیرش ممکن‌هاست.

📎 روزی روان‌پزشکی به من گفت که بیشترین شکایتی که از بیمارانش شنیده است، احساس عدم‌تعلق است؛ احساس متظاهر بودن، خارج از جمع بودن یا متناسب نبودن. احساس شکست در برقراری آسان ارتباط با دیگران. به نظر من، این مساله هم متناقض است و هم آرامش‌بخش. متناقض از این جهت که متداول‌ترین احساس میان مردم حس تناسب نداشتن با مردم است. آرامش‌بخش از نظر این واقعیت عجیب که وقتی احساس ناراحتی و تنهایی می‌کنیم، بیشترین تفاهم و وجه اشتراک را با دیگران داریم. «تنهایی» جهانی‌ترین حس دنیاست.

📎 حوادث به‌خودی‌خود هیچ معنایی ندارند. بلکه جزیی از یک کل بزرگتر هستند و تنها در چارچوب آن کل می‌توان درکشان کرد.

📎 تغییر کارهای روزمره به نفع ماست. حتی یک تغییر ساده مثل جابجا کردن محل برنامه‌ها روی صفحه تلفن همراه به ما کمک می‌کند تا در برابر ایجاد پیش‌فرض خودکار در حافظه عضلانی‌مان مقاومت کنیم.

📎به‌طور خلاصه، ما از آینده چیزی نمی‌دانیم. تنها چیزی که قطعی است، عدم قطعیت است.

📎 عدم‌قطعیت منشاء اضطراب و نگرانی است، اما راه‌حل آن هم هست. همه‌چیز غیرقطعی است، ولی امیدبخش هم هست. همه‌چیز مبهم است. همه‌چیز ممکن است ما روی سکه‌ای زندگی می‌کنیم که دارد روی لبه‌اش می‌چرخد. نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که به کدام طرف می‌افتد، اما می‌توانیم از درخشش آن، هنگام چرخیدن، لذت ببریم.

📎 وقتی همه‌چیز خوب پیش برود، ما دیگر رشد نمی‌کنیم. چون برای رشد کردن به تغییر نیاز داریم. چون رشد یعنی تغییر. ما معمولاً در مواقع سختی متحول می‌شویم. اغلب باید شکست بخوریم تا یاد بگیریم؛ درست مثل ورزشکار پرورش اندامی که به وزنه نیاز دارد تا عضلاتش را قوی کند. در دنیای بدون کشمکش، رشد غیرممکن است.

📎 وقتی ترس خود را تحلیل می‌کنید، اولاً متوجه می‌شود که آن ترس فقط بخش طبیعی از شماست. ثانیاً متوجه می‌شوید که ترس خواهر امید است، چون هر دو آنها زاییده ساختار غیرقطعی زندگی هستند.


📌 این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        
                مقدمه: زُرعة ابن ابان جزو لشگریانی بود که در روز عاشورا به جنگ امام حسین(ع) آمده بود. طبق روایات، در جریان تقابل امام و زرعه، امام او را نفرین کرده بود و از خدا خواسته بود که او را تشنه بگرداند.

قدسیه پایینی دوران پریشانی و سرگشتگی روحی و بیماری جسمی زرعه را –که ظاهراً ناشی از نفرین امام است- از زاویه دید دانای کل شرح می‌دهد. توجه نویسنده به جزییات رفتار شخصیت‌های داستان و توصیف مفصل ویژگی‌ها، حالات و حرکات آنها جالب توجه است. مضمون روایت با واقعه عاشورا ارتباط دارد ولی زمان رویدادهای داستان به دوره پس از عاشورا مربوط می‌شود و نویسنده گاهی، شاید با هدف پیشبرد داستان، گریزی به حوادث روز عاشورا می‌زند.

پی‌نوشت: احتمالاً نویسنده، برای توصیف هرچه بهتر امور مربوط به سنگ‌تراشی، از پیشه‌وران این صنعت کمک گرفته است. بدون آشنایی حداقلی با ریزه‌کاری‌های این هنر، تصویرسازی دقیق از جزییات مرتبط امکان‌پذیر نخواهد بود. همچنین، استفاده از عبارات غیررایج برای توصیف حالات شخصیت‌ها، برای من جالب بود؛ عبارتی مثل «چرم خام» برای توصیف پوست صورت. 

📌 این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        
                نوشته‌های ویکتور فرانکل (۱۳۷۶-۱۲۸۴ ه.ش) در این کتاب در دو بخش اصلی ارائه شده است.

بخش اول روایت به تجربیات دوره حضور او در اردوگاه‌های کار اجباری در سالهای جنگ دوم جهانی مربوط می‌شود که خودش آن را با عنوان «روان‌شناسی اردوگاه کار اجباری» توصیف می‌کند. او به وضعیت جسمی و روحی اسرای جنگی، مشکلات زندگی در اردوگاه، رفتار نگهبانان و مسائلی از این دست می‌پردازد.

ویژگی برجسته روایت فرانکل شاید نگاه کارشناسی او به رویدادهای آن دوران باشد. یعنی، او در کنار توصیف وقایع، به دلایل روان‌شناختی آنها نیز اشاره می‌کند و خواننده را تاحدی با «چرایی» رخدادها نیز آشنا می‌کند.

در بخش دوم کتاب، او به مساله «معنای زندگی» و اهمیت یافتن معنای زندگی، که آن را برای هر فردی منحصر‌به‌فرد می‌داند، می‌پردازد. همچنین، او به روش درمانی «معنادرمانی» که می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد انگیزه جستجوی معنا در زندگی باشد، اشاره می‌کند.

این کتاب یک ضمیمه، به قلم خود فرانکل، و یک پس‌گفتار، به قلم ویلیام وینسلد، نیز دارد. در بخش پس‌گفتار، اطلاعاتی درباره زندگی فرانکل و سرنوشت اعضای خانواده او در دوران جنگ ارائه شده است.

این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.
        
                 نویسنده در پی توصیف مفهوم مغالطه و معرفی انواع مغالطه است. علی‌اصغر خندان در مقدمه کتاب به تعریف و تاریخچه مغالطه می‌پردازد و سپس انواع مغالطات را با دسته‌بندی مبتنی بر کاربرد و به کمک مثال‌های مختلف معرفی می‌کند.

فصلهای این کتاب عبارت‌اند از: تبیین‌های مغالطی، ادعای بدون استدلال، مغالطات مقام نقد، مغالطات مقام دفاع و مغالطه در استدلال (شامل مغالطات صوری، مغالطات ناشی از پیش‌فرض نادرست و مغالطات ربطی).

در هر فصل، مغالطات زیرمجموعه هر نوع به‌تفصیل و همراه مثال شرح داده شده است. 

هرچند نویسنده برای معرفی و تشریح انواع مغالطات تلاش کرده است، در بخشهایی از کتاب، به‌ویژه در مثال‌های مرتبط با گرایش دینی نویسنده، نشانه‌هایی از تعصب مذهبی دیده می‌شود.

مطالعه کتاب احتمالاً برای علاقه‌مندان به تفکر منطقی و انتقادی و پژوهشگران علوم انسانی سودمند خواهد بود.

گزیده‌ای از کتاب:
«مسموم کردن چاه»، به‌عنوان یک مغالطه، چنین است که کسی ادعایی کند و برای جلوگیری از اعتراض و مخالفت دیگران، صفت مذمومی را به مخالفان آن ادعا نسبت دهد و به این ترتیب، همه آنها را قبل از این که سخنی گفته باشند، در جای خود بنشاند؛ زیرا اگر کسی بخواهد سخنی در اعتراض به گوینده مطرح کند، گویا خود را به‌عنوان مصداقی برای آن صفت مذموم معرفی کرده است.

[مثال] هرکسی به‌جز افراد بی‌هنر و مخالفان رشد فرهنگی قبول دارد که در کشور ما بودجه کمی به فعالیت‌های هنری اختصاص می‌یابد.

این مرور مبتنی بر نظر «شخصی» مرورنویس است.
        

باشگاه‌ها

این کاربر هنوز باشگاهی ندارد.

بریده‌های کتاب

نمایش همه

فعالیت‌ها

علی فروتن پسندید.
علی فروتن پسندید.
شاید هم داشته جهنم رو برای کسانی که دیگران رو دست می‌اندازند آماده می‌کرده...
علی فروتن پسندید.
            🖊 مجموعه‌ای از جملات، روایات و دیدگاه‌های شخصی نویسنده درباره ایجاد نگرش خوشایند به زندگی

✂️ گزیده‌های از کتاب:

📎 یادتان باشد امید همان شادمانی نیست. به بیان دیگر، برای امیدوار بودن حتماً لازم نیست شادمان باشید؛ بلکه باید بپذیرید که آینده نامعلوم است و بعضی از آینده‌ها ممکن است از امروز ما بهتر باشد. امید، در ساده‌ترین شکل، به معنی پذیرش ممکن‌هاست.

📎 روزی روان‌پزشکی به من گفت که بیشترین شکایتی که از بیمارانش شنیده است، احساس عدم‌تعلق است؛ احساس متظاهر بودن، خارج از جمع بودن یا متناسب نبودن. احساس شکست در برقراری آسان ارتباط با دیگران. به نظر من، این مساله هم متناقض است و هم آرامش‌بخش. متناقض از این جهت که متداول‌ترین احساس میان مردم حس تناسب نداشتن با مردم است. آرامش‌بخش از نظر این واقعیت عجیب که وقتی احساس ناراحتی و تنهایی می‌کنیم، بیشترین تفاهم و وجه اشتراک را با دیگران داریم. «تنهایی» جهانی‌ترین حس دنیاست.

📎 حوادث به‌خودی‌خود هیچ معنایی ندارند. بلکه جزیی از یک کل بزرگتر هستند و تنها در چارچوب آن کل می‌توان درکشان کرد.

📎 تغییر کارهای روزمره به نفع ماست. حتی یک تغییر ساده مثل جابجا کردن محل برنامه‌ها روی صفحه تلفن همراه به ما کمک می‌کند تا در برابر ایجاد پیش‌فرض خودکار در حافظه عضلانی‌مان مقاومت کنیم.

📎به‌طور خلاصه، ما از آینده چیزی نمی‌دانیم. تنها چیزی که قطعی است، عدم قطعیت است.

📎 عدم‌قطعیت منشاء اضطراب و نگرانی است، اما راه‌حل آن هم هست. همه‌چیز غیرقطعی است، ولی امیدبخش هم هست. همه‌چیز مبهم است. همه‌چیز ممکن است ما روی سکه‌ای زندگی می‌کنیم که دارد روی لبه‌اش می‌چرخد. نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که به کدام طرف می‌افتد، اما می‌توانیم از درخشش آن، هنگام چرخیدن، لذت ببریم.

📎 وقتی همه‌چیز خوب پیش برود، ما دیگر رشد نمی‌کنیم. چون برای رشد کردن به تغییر نیاز داریم. چون رشد یعنی تغییر. ما معمولاً در مواقع سختی متحول می‌شویم. اغلب باید شکست بخوریم تا یاد بگیریم؛ درست مثل ورزشکار پرورش اندامی که به وزنه نیاز دارد تا عضلاتش را قوی کند. در دنیای بدون کشمکش، رشد غیرممکن است.

📎 وقتی ترس خود را تحلیل می‌کنید، اولاً متوجه می‌شود که آن ترس فقط بخش طبیعی از شماست. ثانیاً متوجه می‌شوید که ترس خواهر امید است، چون هر دو آنها زاییده ساختار غیرقطعی زندگی هستند.


📌 این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.