نسخه کامل این یادداشت را در صفحه‌ی اینستاگرام بنده بخوانید.
بررسی فصل اول: 
جریان شدید سیال ذهن در فصل اول عملکرد خوبی در خلق شخصیت ها دارد و باعث می شود که مخاطب حقیقت را نه از منظر کارها و گفتارها بلکه از منظر نتایج آنها بیابد. به طور کلی نویسنده در فصول ابتدایی مشتش را به آسانی باز نمی کند و خواننده باید تلاش کند تا با استفاده از حس، برداشت و تفسیری که به دست می آورد، حقیقت را کشف کند. این موضوع برای من جذاب و چالش برانگیز بود زیرا هر شخص ممکن است برداشت های متفاوتی از آن داشته باشد.
بیشترین تلاش ذهنی من صرف یافتن خط زمانی داستان و مرتب کردن پازل های آن شد. برخلاف فلسفه بافی های که در مقاله های ضمیمه شده انتهای کتاب راجع به بازی با زمان و خطی ندانستن آن شده، این داستان چیز زیادی به دست خواننده نمی دهد. درنهایت فضایی را ترسیم می کند و مرا در گنگی ناشی از نبود خط سیر منظم زمانی رها می کند. همین و بس! به نظر من «جریان سال ذهن» به اندازه کافی به شخصیت ها نپرداخته و به دنیای ذهنی و احوالات روحی آنها راهی ارائه نمی کند لذا این داستان از این حیث با دیگر آثار کلاسیک –اگر بتوان آن را کلاسیک دانست- قابل مقایسه نیست. پرسش های موجود در داستان حتی اگر به گمان بیشتر تفاسیر از محوری بودن "موضوع زمان، روزگار و تاثیر آن بر خانواده" حکایت کند اما از آن ضربه کاری که بخواهد مخاطب را از باورهای پیشین خود جدا کند و افق های جدیدی را بر سر راهش قرار دهد خبری نیست. 
ما در داستان با چیزی به نام تعلیق مواجه نمی شویم زیرا شخصیت ها چنان در گذشته و آینده اعمالشان گیر کرده اند که دیگر فرصتی برای غافلگیری مخاطب پیدا نمی شود. در خشم و هیاهو شاید به کمترین زمانی که پرداخته می شود زمان حال است و حتی شاید به زحمت بتوان یک چارچوب زمانی برای هر فصل را در نظر گرفت. در حقیقت ما با چهار روایت از یک واقعه طرف هستیم که به ادعای برخی از مفسرین همگی تلاشی از سوی نویسنده برای توضیح فصل اول بوده اند.
بررسی فصل۲-کوئنتین
الف) از‌همان‌ ابتدای فصل و‌ با نقل کلام پدر بزرگ آرایه اصلی این بخش آشکار می شود: بیهودگی جریان زندگی.
شاید افراطی به نظر برسد اما هنگامی که پدربزرگ از بی معنا بودن زمان محصور شده در پشت عقربه های ساعت سخن می گوید، گمان نمی‌کنم حتی با شکستن و توقف حرکت عقربه های ساعت زندگی‌ برای او آغاز شود. این حصار، زندانی است به قامت زندگی. 
در طول سفر کوئنتین با تراموا و مواجه شدن با آدم ها، خیابان ها، مغازه ها، حیوانات و… شاید موضوعی که اصلا اهمیت ندارد هویت آن ها باشد. دیدن و تماشای آنها نه در او انبعاثی ایجاد می کند و نه معنای خاصی را در او بر می انگیزد. علت این است که کوئنتین نه با تکه های جدا و از هم فاصله گرفته اجزای این جهان که با چسبی که آنها را بهم وصل کرده و دیگر وجود ندارد، کار دارد. او ربط و ارتباطی که تعلق ساز باشد و منشا بروز احساسات و عواطف را دیگر در جهان پیرامون خود نمی یابد.
برای درک بهتر شرایط کوئنتین تصور کنید یک درگیری بزرگ ذهنی شما را به خود مشغول کرده و یا با وضعیتی بغرنج مانند شکی بنیان افکن و غمی خانمان سوز طرف هستین و باید برای خرید یا انجام کار اداری از خانه بیرون روید. به آدم های اطراف، گفتگوهای آنها و چیزهایی که به آنها می خندند چگونه می نگرید؟ از دیدن در و دیوار شهر، پیکر ساختمان ها، حرکت ماشین ها و سرو صدای آنها و شلوغی پیاده رو ها چه احساسی به شما دست می دهد؟ آیا هویت آنها، کارکردشان، جزئیاتشان‌را می بینید یا در انتزاعی ترین و کلی نگرترین حالت ذهنی نهایتا به غایت وجودشان می اندیشید و در کسری از ثانیه حکم به عبث بودن وجودشان می کنید. شاید هم با خود بگویید «خب که چی!؟ چه اهمیتی دارد؟!» این حسی بود که در ابتدای فصل به من دست داد.
---------------
ب) کدی که حالا شخصیت محوری داستان است در این فصل شخصیتی به مراتب متزلزل دارد. با فردی ازدواج کرده که حداقل کوئنتین از او راضی نیست و حتی چند بار نسبت زنا به کدی (ظاهرا) داده می شود. و این ماجرا تاثیر شدیدی روی کوئنتین می گذارد. شرایطی که در این فصل با آن مواجه ایم دقیقا برخلاف فصل اول است. حالا با کوئنتینی طرف هستیم که به شدت تحث تاثیر اتفاقات خانواده کامپسن ها است و این اتفاقات حتی در دنیای هاروارد هم از او جدا نشده است. حرفی که پدر بزرگش راجع به زمان به او زد اثر بدی روی او گذاشته به طوری که خود را در چنگال زمانی محتوم و در حال خفه شدن می بیند. به خاطر داریم که کوئنتین در ابتدای فصل ساعت را برگرداند تا عقربه هایش را نبیند و حتی بعدها آن را شکست. تعقیب شدن توسط سایه یا آنچه او فرار بیهوده از سایه می پندارد گویا نماد گذشته دودمان کامپسن ها و فرهنگ جنوبی است که رو به زوال است. 
ج) به نظر من برای اینکه درک جامع تری از داستان حاصل شود باید این کتاب را دو بار و با فاصله کم خواند. مطالعه مکبث شکسپیر نیز می تواند راه را برای فهمیدن فضای ذهنی فاکنر هموار کند. ناگفته نماند در ماجرای وسواس کوینتین بر سر زمان، موضوع تعقیب سایه ها در چند جای مکبث نیز مطرح شده است.
د) در تحلیل استاد دانشگاه براون که پیشتر بخشی از صحبت های ایشان را در IGTV قرار دادم، بین مکبث و این کتاب مقایسه تطبیقی انجام شده:
 مکبث بندی دارد با این مطلع که «فردا، فردا، فردا....» این استاد دانشگاه پس از اینکه گذشته خانواده کامپسن ها را تباه شده می دید، آینده ای نیز برای آنها متصور نبود و در واقع به یک قرائت نهیلیستی و بی معنا بودن زندگی و مافیها اشاره می کرد و از هر دو کتاب برای اثبات مدعای خود بهره می گرفت. چه سخت است بین گذشته و آینده در زمانی که شاید زمان هم نباشد شناور و حیران دست و پا زدن.
          

            قبل هرچیزی باید بگم این کتاب بسیااار سخت خوانه. پس اگه تازه کتاب خوانی رو شروع کردید هرگز سراغش نرید اما اگه عاشق دقت به جزئیات هستید و البته صبورید در شنیدن روایت ، این کتاب یکی از بهترین هاست! 
سبک نویسنده بسیار خاص هست . اوایلش ممکنه کلافه بشید و خیلی زود کتاب رو ببندید . اما صبر کنید، یه پیشنهاد ! تا فصل دوم همینطور روزنامه وار بخونید و سعی در کشف هیچ چیز نکنید چون چیزی گیرتون نمیاد :) اما از فصل سوم به بعد نویسنده گره های ذهنی تونو باز میکنه. وقتی کتاب تموم شد اگه حال داشتید دوباره برگردید به دو فصل اول . راستی! اگه اهل فیلم دیدن هستید ، یه فیلم هم ازش ساخته شده شاید دیدنش کمک کنه به بهتر فهمیدن موضوع. اینم بگم که هردو ترجمه خوبن. خودتونو سر انتخاب مترجم اذیت نکنید.
          

            به عقیده‌ی اغلب صاحب‌نظران، خشم و هیاهو بهترین رمان فاکنر است. استفاده از چهار روایت متفاوت برای توصیف فروپاشی خانواده‌ی کامپسون از ویژگی‌های تکنیکی و منحصربه‌فرد فاکنر در خشم و هیاهو است. کتاب با ترجمه‌ی بهمن شعله‌ور به همت انتشارات نگاه منتشر شده. این کتاب با ترجمه‌ی صالح حسینی نیز منتشر شده است. 
از فاکنر کتاب‌های زیادی به فارسی ترجمه شده، ولی بهترین ترجمه‌ها، به باور اغلب کتاب‌خوان‌ها، از آن نجف دریابندری است. دریابندری در رمان گوربه‌گور و مجموعه داستان یک گل سرخ برای امیلی با استفاده از گفتار عامیانه و تسلط بی‌بدیل به زبان مادری، به‌خوبی از پس ویژگی‌های زبانی و پیچیده‌ی فاکنر برآمده. هر فصل از کتاب گوربه‌گور از زبان یک شخصیت روایت می‌شود، روایت‌های متفاوت از سروکله زدن یک خانواده‌ی روستایی با مضمون مرگ. شاید به همین دلیل است که مترجم، هوشمندانه، به جای ترجمه‌ی تحت‌اللفظی عنوان کتاب عبارت «گوربه‌گور» را انتخاب کرده است. گوربه‌گور در انتشارات چشمه و یک گل سرخ برای امیلی در نشر نیلوفر به چاپ رسیده. ترجمه‌های دریابندری را برای یاد گرفتن زبان فارسی هم که شده از دست ندهید. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
          

            خشم و هیاهو ، اثر جذاب ویلیام فاکنر...
 این کتاب به شیوه سبک ذهن سیال روایت شده؛ و حکایت زوال خانواده کامپستون رو از ذهن چهار شخصیت کاملا متفاوت از اعضای اون خانواده رو به شیوه‌ای اثرگذار طرح می‌کنه. بنجی (بنجامین)، فرزند کندذهن خانواده هست،  کونتین پسر با احساس و درگیر افکار و اخلاقیات خانواده، جیسون پسر بی‌اخلاق و سودجوی خانواده، و نیز دیلسی خدمتکار سیاه پوست و نجیب که راوی دانای کل داستانه. خشم و هیاهو حاصل محتویات ذهن و حدیث نفس این ۴شخصیته. اما جالب اینجاست که خود فاکنر کَدی، خواهر این ۳برادر و تنها دختر خانواده رو که مورد تجاوز قرار گرفته و بخشی از دعواها سر این دختر هست رو قهرمان اثر خودش میدونه.
چیزی که توی این رمان من رو به وجد میآورد و خوووب منو جذب می‌کرد، این بود که توی هر فصل، با روایت هرکدوم از راوی‌ها کاملا می‌تونستم در جلد اون قرار بگیرم، از دریچه چشمای اون شخصیت نگاه کنم و به زبان ذهن اون فکر کنم.
 و اینکه شاید توی دوفصل اول داستان ابری از ابهام روی دریافت کامل جریان داستان باشه، اما خواننده معطل و با مشت خالی باقی نمی‌مونه، جذابیتی توی طراحی داستان و روند روایت هست که دست‌کم من به ادامه خوندن کتاب وفادار می‌موندم و البته لذت می‌بردم.
خیلی از آثار ادبی مشهور در جهان هستن که خشم و هیاهو رو مورد اقتباس قرار دادن. من جمله کتاب خواندنی _سمفونی مردگان_ که ۱رمان بسیار موفق ایرانیه. عباس معروفی توی نوشتن این کتاب متاًر از قلم فاکنر در خشم و هیاهو بوده.

بنظرم اگر اهل سفرهای ذهنی هستید، طوری که دلتون میخواد از منظر و در قالب شخصیتی متفاوت با شخصیت خودتون فکر کنید، احساس کنید، و زندگی کنید، قطعا از خوندن این کتاب لذت می‌برید.
          

            یک. خشم و هیاهو سخت‌خوان است. به طور ویژه فصل اول و دوم. حوصله می‌خواهد. کتابی نیست که برای سنگین شدن چشم‌ها و به خواب رفتن دستتان بگیرید. راستش را بخواهید من تقلب کردم و در مورد داستان و شخصیت‌هایش خواندم. وقتی ماجرا کمی برایم روشن‌تر شد، خواندن کتاب کمی راحت‌تر شد اما نه لذت بخش‌تر. خشم و هیاهو کتابی نبود که من از آن لذت ببرم و مشتاق باشم ادامه‌اش بدهم. اواسط فصل دوم خواستم کتاب را رها کنم، به سختی مقاومت کردم و ادامه دادم. پیشنهاد من این است: اگر شروع به خواندن کتاب کردید و تا اواسط فصل دوم چیزی دستگیرتان نشد، راجع به خود داستان بخوانید تا کمی ماجرا و نسبت‌های شخصیت‌ها برایتان روشن شود.

دو. از نظر تکنیک و حتی خود شخصیت‌ها، خشم و هیاهو بسیار نزدیک به سمفونی مردگان بود. همانطور که خیلی‌های دیگر هم در مورد این شباهت گفته‌اند. خواهری که از خانه رفته است، برادری که خودکشی می‌کند و آن یکی برادری که راه پدر را می‌رود. فکر می‌کنم از سمفونی مردگان به این خاطر لذت برده بودم که قصه‌اش جذاب‌تر و قابل فهم‌تر بود. راستش را بخواهید هیچ‌وقت با ادبیات آمریکایی دلم صاف نبوده است.

سه. من ترجمه‌ی بهمن شعله‌ور را خواندم. بد بود‌. خیلی از جمله‌ها به زمینه داستان نمی‌خورد و مشخص بود که اشتباهی در آن است. بگذریم که خیلی جاها گویی ترجمه لفظ به لفظ بود و درست به فارسی برگردانده نشده بود. 
در مورد ترجمه یک چیز دیگر را هم بگویم که کمی حساب کار دستتان بیاید. اسم یکی از برادرها Jason است که قاعدتا می‌شود جیسون، اما در کتاب جاسُن ترجمه شده است که خیلی توی ذوق می‌زند. 
فکر نکنم به این زودی‌ها دیگر سراغ فاکنر بروم، باید چیزی بخوانم که بشورد و ببرد. 


نوروز نود و نه، نوروز کرونایی.
          

            به عقیده‌ی اغلب صاحب‌نظران، خشم و هیاهو بهترین رمان فاکنر است. استفاده از چهار روایت متفاوت برای توصیف فروپاشی خانواده‌ی کامپسون از ویژگی‌های تکنیکی و منحصربه‌فرد فاکنر در خشم و هیاهو است. کتاب با ترجمه‌ی بهمن شعله‌ور به همت انتشارات نگاه منتشر شده. این کتاب با ترجمه‌ی صالح حسینی نیز منتشر شده است. 
از فاکنر کتاب‌های زیادی به فارسی ترجمه شده، ولی بهترین ترجمه‌ها، به باور اغلب کتاب‌خوان‌ها، از آن نجف دریابندری است. دریابندری در رمان گوربه‌گور و مجموعه داستان یک گل سرخ برای امیلی با استفاده از گفتار عامیانه و تسلط بی‌بدیل به زبان مادری، به‌خوبی از پس ویژگی‌های زبانی و پیچیده‌ی فاکنر برآمده. هر فصل از کتاب گوربه‌گور از زبان یک شخصیت روایت می‌شود، روایت‌های متفاوت از سروکله زدن یک خانواده‌ی روستایی با مضمون مرگ. شاید به همین دلیل است که مترجم، هوشمندانه، به جای ترجمه‌ی تحت‌اللفظی عنوان کتاب عبارت «گوربه‌گور» را انتخاب کرده است. گوربه‌گور در انتشارات چشمه و یک گل سرخ برای امیلی در نشر نیلوفر به چاپ رسیده. ترجمه‌های دریابندری را برای یاد گرفتن زبان فارسی هم که شده از دست ندهید. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
          

            بدون اغراق فصل اول خشم و هیاهو  را دو بار کامل خواندم تا بفهمم برای « بنجی» مفهوم زمان قفل است و او درکی از آن ندارد.
ولیام فاکنر، داستان را سیال، آغاز می کند تا عنصر زمان را حذف شود و عنصر مکان را پررنگ. اما در قسمت دوم، زمان بارز می شود. خاصه ساعت با تصویر ساعت « کوئنتین»
در ادامه داستان، خانواده را در حال متلاشی شدن نشان می دهد که تنها با محوریت « دیلسی»، خدمتکار خانواده هنوز پا بر جاست. نقطه قوت این است که تنها فردی که هنوز از احساس خود حرف می زند « دیلسی» است.
برداشتم از خشم و هیاهو، نوعی هوشمندی گیج کننده است با یک شخصیت اصلی پیدا و پنهان به نام «کدی»
فاکنر، با واژه هایی ساده تصویری رمز آلود و فلسفی و بسیار پیچیده،  از زندگی تصویر می کند
داستان در ۴ فصل و با ۴ راوی ساخته و پرداخته می شود.
صفحه ی آخر که تمام شد انگار معادله سختی حل شده باشد، ذهن را با نشاط می کند. به چیده شدن پازل پنج هزار تکه می ماند. آخرین پازل را که سر جایش قرار دهی، آسوده می شوی و انگار مغز از شر وزنه ی سنگینی رها شده باشد. 
اما از  رنج حاصل از زوال خانواده کامپسون، با شخصیت های پیچیده و غیر قابل اعتمادش، در عجب می مانی و روزها افکارت را گرفتار خود می سازد.
خشم و هیاهو سخت خوان است و وقت گیر. اما در زمره کتاب هایی قرار می گیرد که باید مطالعه شود.
#سیال_ذهن
          

            شخصیت "بنجی" در این رمان ، لکنتِ انسان معاصر است در بیان آنچه که در این جهان می بیند. 
۰
سه نقل قول از کتاب را در ۳ بند می نویسم : 
۰
 ۱.تعبیر ویلیام فاکنر از "ساعت" و "زمان" در صفحه اول فصل دوم رمان 《خشم و هیاهو》 تعبیر جالبی است‌. او "ساعت" و "زمان" را "مزارِ همه امیدها و آرزوها" می داند. فاکنر در این فصل می نویسد :《 وقتی سایه پنجره روی پرده ها افتاد، ساعت بین هفت و هشت بود و من دوباره پایبند زمان بودم و صدای ساعت را می شنیدم. این ساعت پدربزرگ بود و وقتی پدر آن را به من داد، گفت : " کوئنتین، من بقعه همه امیدها و آرزوها را به تو می دهم. به طرز عذاب دهنده ای شایسته است که آن را برای تحصیل پوچی تجارب بشری به کار ببری که همان قدر به درد احتیاجات شخصی ات بخورد که به درد احتیاجات پدرت یا پدرِ پدرت خورد. من این را به تو می دهم، نه برای اینکه به یاد زمان باشی ، بلکه برای آنکه بتوانی گاه و بیگاه زمان را فراموش کنی و تمام نفست را برای فتح آن حرام نکنی." گفت  "چون هیچ نبردی فتح نمی شود، حتی در هم نمی گیرد. میدان نبرد تنها ابلهی و نومیدی بشر را به رخش می کشاند و پیروزی، خیال باطل فیلسوف ها و احمق هاست.》
٠
۲.  پدر می گفت آدم جمعِ بدبختی هایش است.  
۰
۳. و عجیب این است که انسانی که بر حسب اتفاق پدید آمده و با هر نَفَسش طاسی را می ریزد که از پیش بر ضد او آماده شده، از مواجهه با غایتی سر باز می زند که از پیش می داند که بی چون و چرا باید با آن رو به رو شود.
          

            خشم و هیاهو

بنظرم در سطحی که از آن ارایه داده اند نیست (بنجی)/ در رمان ارزشی معرفی و تعظیم نمیشود/ حرامزادگی و روابط نامشروع تشویق میشود / رمان در ابتدا تقریبا نامفهوم است و تعریف حوادث از جانب یک سفیه هرچند نو هست اما جذاب نیست و در واقع جهان از نگاه دیوانه ترسیم نمیشود/ در فصل دوم هم جملات ثقیل و در هم است و سعی در ارایه جهان از دیدگاه یک خودشیفته (شیفته نسب) شکست خورده است (کونتین)/ در فصل سوم شکل داستانی دارد و تصویرسازی ذهنی بهتر است(جاسون)/ در فصل چهارم جهان از نگاه یک سیاهپوست است تقریبا و ازقوت بیشتری برخوردار است (دیلسی)

شکل رمان ابتکاری ولی محتوای آن کاملا بی ارزش است
          

            یکی از سخت خوان ترین کتاب های زندگیم!
روند کتاب بشدت بر اساس سیالیت ذهن راویان است بخصوص فصل اول که بشدت این سیالیت بالاست. هرکس فصل اول را بتواند به اتمام برساند، بقیه کتاب هم برای او جذاب خواهد بود و گره ها رفته رفته باز میشوندا
در این اثر ما با یک خانواده طرف هستیم و در دو برش زمانی یکی در سال 1910 و دیگری 1928، اتفاقات گوناگونی که برای اعضای مختلف این خانواده می افتد را متوجه میشویم
به نوعی میتوان این کتاب را بیانگر التهابات مختلف جامعه آمریکا به خصوص انتقال از سنت به مدرنیته و از استهاله شدن برخی آداب و رسوم ها دانست
از آن دست کتاب هاییست که با خواندنش دید جامعه شناسانه خوبی نسبت به جامعه آن روز آمریکا میتوان به دست آورد
          

            با اینکه اقای حسینی میگن فاکنر به برگرداندن سنت‌ها علاقه‌منده، توی این کتاب اصلا به نظر نمیرسید که اینطوریه چون قهرمانش دختریه که باکی از همخوابگی با دیگران نداره. این موضوع رو تو بخشی از کتاب خیلی قشنگ بیان میکنه که کونتین داره جای خودشو پدرش حرف میزنه و میگه که پدرش میگه پاکی یک حالت منفی و بنابراین مخالف طبیعته. این طبیعته که ازارت میده نه کدی و من گفتم نمی‌دانی نمیتوانی که بدانی و او گفت آره. تا می‌آییم متوجه آن بشویم تراژدی دست دوم می‌شود.
          

            زندگی چیزی نیست جز یک سایه‌ی متحرک، یک نوازنده‌ی فقیر است که ساعت‌ها روی صحنه خرامان می‌چرخد و می‌خروشد، و بعد دیگر خبری از آن نیست . داستانی‌ست که یک احمق گفته، پر از خشم و هیاهو که هیچ چیز را نمی‌رساند .
(شکسپیر-مکبث)
خانم‌ها و آقایان، این شما و این بهترین کتابی که تا به امروز خوانده‌ام.
نخستین کتابی بود که از فاکنر خواندم، مدت‌ها در لیست مطالعه‌ام قرار داشت ولی همیشه از خواندنش ترس داشتم، اما وقتی خواندنش را آغاز کردم و وارد داستان پرماجرایش شدم، خانواده‌ی کامپسون مرا در آغوش گرفتند.
خشم و هیاهو داستان برادران کامپسون است، خاطرات دیداری بنجی، افکار پیچیده و غم‌انگیز کوئنتین، نارضایتی‌های جیسون که هر سه همانند قمر به دور خواهرشان کدی می‌چرخند. خواندن این رمان با همه‌ی سختی‌ها و پیچیدگی‌هایش برای من ، تجربه‌ای بسیار با ارزش بود که بدانم: زندگی در دنیای کتاب‌ها تنها بلعیدن یک کتاب در یک یا دو روز نیست، گاهی باید صبر پیشه کرد، توقف کرد، به عقب برگشت و مجدد خواند و تازه در موردش تحقیق و جستجو کرد. از نظر من قلم و شهرت فاکنر به خاطر خلاقیت او در ساختن شخصیت‌هایی‌ست، که از داخل کتاب صدای‌شان را می‌شنویم و تیک‌های عصبی‌شان را می‌بینیم، او با هنرنمایی‌اش بارها و بارها مستقیما قلبم را نشانه گرفت. 
خشم و هیاهو نخستین رمان کلاسیک فاکنر است که به سبک سیال ذهن یا همان سیلان ذهن بیان شده،  شخصا نمونه‌ی ساده‌تر این سبک را در «سمفونی مردگان» و «سال بلوا»، از عباس‌آقای معروفی یا چند کتاب از عالی‌جناب یوسا خوانده‌ بودم.  
چیزی که این کتاب را با تمام کتاب‌هایی که به این سبک خوانده‌ام متمایز می‌کند، پیچیدگی و لایه‌های متعدد این تغییرات زمانی بود که برای مثال در فصل اول، روایت‌هایی از بیش از چهارده زمان را از دید بنجی می‌خوانیم که تنها با تغییرات فونت می‌توانیم از تغییر زمان آگاه شویم. 
شخصیت‌های فاکنر در خشم و هیاهو  یا خیلی بی‌رحم هستند(جیسون) که مرد جاه‌طلبی‌ست و دائما خود را با هیاهو درگیر حواشی می‌کند، غر می‌زند و در عین خونسردی به دنبال مال‌اندوزی بیشتر است، یا خودآزار(کوئنتین) که با تمام دغدغه‌هایش سخت است بفهمیم راست می‌گوید یا دروغ، و یا ز غوغای جهان فارغ(بنجی) که مجنون است و به سبب جنونش خواندن رویدادها از زبان او سخت‌ترین کار ممکن است. 
کل ماجراهای کتاب در چهار فصل که سه فصل نخست از زبان هر کدام از این برادرهاست که با درهم آمیختگی پی‌درپی رویدادها در زمان‌های مختلف ماجرا را پیچیده می‌کند، همراه فصل آخر که راوی‌اش دیلسی (آشپز سیاه خانواده) است بیان می‌گردد.
برای خواندن این کتاب، خواننده یا باید همانند کوئنتین خودآزار باشد، که خود را با خواندنش تنبیه کند، یا برای کسب لذتی غیرقابل وصف همانند انجام کاری سخت که هر کسی از آن بر نمی‌آید باشد، چون شخصیت‌های داستان هیچ علاقه‌ای به توضیح دقیق مسائل ندارند و خواننده باید توان حل معادلات مجهول را داشته باشد. 
برای درک و فهم کتاب دو راه وجود دارد:
۱-بخوانید، دوباره بخوانید، دوباره بخوانید و از دوباره بخوانید.
۲-از مقالات مختلف در مورد کتاب بهره بگیرید.
شخصا برای درک کتاب، نخست هر بخش را بدون کمک خواندم، سپس در مورد آن فصل جستجو و تحقیق کردم و پس از مروری اجمالی به سراغ فصل بعدی رفتم. 
پس از همه‌ی این حرف‌ها شاید بپرسید که چه ارزشی دارد خواندن چنین کتابی با این همه سختی؟
اکنون پس از خواندن کتاب، به شما پاسخ می‌دهم که خواندن چنین کتاب‌های دشواری، همان‌قدر لذت بخش است که من پس از دوبار دویدن ماراتن تجربه کردم، هما‌نقدر غیرقابل وصف.
هرچند ممکن است چهل و دو کیلومتر و صد و نود و پنج متر دویدن از نظر شما دیوانگی باشد!

لیست شخصیت‌های داستان:
جیسون کامپسون: پدر خانواده‌
کارولین کامپسون: مادر خانواده‌
دامودی: مادربزرگ بچه‌های کامپسون
موری: برادر کارولین و دایی بچه‌ها+اسم نخست بنجی
بنجامین: پسر خانواده
کوئنتین: پسر خانواده
جیسون: پسر خانواده
کانداس(کدی): دختر خانواده
چارلی: از نخستین دوست‌پسرهای کدی
دالتون امز: دوست‌پسر کدی و پدر دخترش
کوئنتین: دختر نامشروع کدی و دالتون امز
دیلسی: آشپز سیاه خانواده
راسکاس: همسر دیلسی
تی‌پی: پسر دیلسی و راسکاس
ورش: پسر دیلسی و راسکاس
فرونی: دختر دیلسی و راسکاس
مردی با کراوات قرمز: مردی که با کونتین(دختر کدی) فرار می‌کند.
خانم و آقای پترسون: همسایه‌ی خانواده کامپسون
شریو: هم‌ اتاقی کونتین در دانشگاه هاوارد
اسپاد: دانشجوی ارشد هاروارد از کارولینای جنوبی
جرارد بلاند: دانشجوی پرحاشیه‌ی هاروارد
خانم بلاند: مادر مغرور و جنوبی جرارد
دیکن: مرد سیاهپوستی در کمبریج
جولیو: برادر دختر ایتالیایی
سیدنی هربرت: بانکدار و همسر کدی که از او طلاق می‌گیرد.
لورن: معشوق فاحشه‌ی جیسون در ممفیس
ارل: صاحب فروشگاه لوازم کشاورزی مزرعه
عموجاب: مرد سیاه‌پوست و کارگر فروشگاه
رورند شیگاگ: کشیش
پی‌بادی: دکتر 

بیستم آذرماه یک‌هزار و چهارصد و یک
بروزرسانی(اصلاح غلط نگارشی): هفتم اسفندماه یک‌هزار و چهارصد و یک