یادداشت‌های نوشین‌دخت (42)

          چطور می‌توان جهانی به این تیرگی را با منطق و به لطافت به تصویر کشید؟ 
برای من کتاب مثل عنوانش یک لاشه‌ی لطیف بود. 
حقیقتی تلخ اما باور پذیر، اما منطقی، بدون خشونت. پارادوکسی که سطر سطر کتاب و در فضای کلی آن بهم دست می‌داد. 
خشونت و تیرگی که در پس تمام اتفاقات، رفتارها و کلام‌ها نهفته بود، اما به ساده‌ترین و منطقی‌ترین و لطیف‌ترین حالت ممکن بیان می‌شد و  بیان حقیقتی بیش نبود.
حقیقتی از زندگی. ادامه دادن، امید داشتن، عادت کردن و فراموشی.  

برای من زندگی کردن در این جهان، دوست نداشتنی ولی بسیار باور پذیر بود و همین داستان را  ترسناک‌تر می‌کرد.

        

          سرزمین نارنیا رو با فیلمش  شناخته بودم نه با کتاب‌هاش. بخاطر همین دوست داشتم نارنیا رو بخونم و تجسم کنم.
اما اونقدری که دوست داشتم نتونستم با نویسنده و کتاب‌هاش ارتباط برقرار کنم. ماجراجویی‌های جالبی بودن، توصیف‌های خیلی زیبایی از سرزمین نارنیا خوندم و در طول مسیر با کاراکترها همراه بودم ولی بازم هم یک‌چیزی این وسط کم بود. (هنوز هم نمی‌دونم دقیقا چی)
لذت‌بخش‌ترین جلد مجموعه برای من «سفر با کشتی بامداد نور» بود.

        

          کتاب‌های نیل گیمن همیشه پر از غافلگیری به همراه یه حس و حال وهم‌انگیز و خیالیه. 
این کتاب داستان مرد چهل ساله‌ایه که بعد از مدت‌ها به محل کودکی‌اش برگشته و اونجا خاطراتی از کودکیش رو برای ما روایت می‌کنه. خاطراتی که با روایت فانتزیش ما رو با افکار و احساسات نقش اصلی داستان بیشتر آشنا می‌کنه.

        

          به نظرم تا الان جذاب‌ترین جلد مجموعه بود 😍
        

          باتوجه به یادداشت‌هایی که از کتاب خوندم، به نظر می‌رسید نباید انتظار خاصی از کتاب می‌داشتم و خب درست هم بود. جذابیت داستان در مقدمه‌طور بودن و نشون دادن تاریخچه‌ی شکل‌گیری نارنیا بود که حتی به نظرم این کار رو هم به خوبی انجام نداده بود.
در مجموع، اگر این کتاب رو شروع در نظر بگیریم، شروع جذابی نبود و اگر کتابی در نظر بگیریم که  بعد از پایان مجموعه نوشته شده و توضیحی بیشتر بر تاریخچه نارنیاست، به نظرم خیلی بد بود.

خلاصه که یکم ناامید شدم. امیدوارم‌ کتاب‌های بعدی مجموعه جذابیت خیلی بیشتری داشته باشن.
        

          گرچه حس و حال کتاب من رو یاد گروه دوستی امن و پر محبتی که دارم می‌انداخت و پر از جملات پر مفهوم، انگیزشی و زیبا و نقاشی‌های لطیف بود؛ اما من خیلی کتاب رو دوست نداشتم. 

برای من ماهیت داستانی و کتابگونه‌ای نداشت و به نظرم اومد که یکسری جملات زیبا و نقاشی‌های زیبا رو پشت سر هم ردیف کردن.

 


        

          برای من بوبن مظهر لطافت، عشق و زندگیه.
می‌تونم با نوشته‌هاش نفس بکشم، تخیل کنم و به عالم زیبایی‌ها برم. 
تو این کتاب، عشق، مرگ و زندگی رو همزمان با هم به زیبایی به تصویر کشیده بود. 
        

          «کارپه دیم»؛ لحظه رو دریاب.
کتاب دوست‌داشتنی با یکی از محبوب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین کاراکترهای معلم. 
من فیلم این کتاب رو چند سال پیش دیده بودم و از همون موقع عاشقش شدم. داستان یه مدرسه‌ی شبانه‌روزیه که پدر دانش‌آموزانش رو داره درمیاره که مثلا موفق بشن. در همین حین یه معلم ادبیات جدید وارد مدرسه می‌شه و به دانش‌آموزان یاد می‌ده که زندگی و لحظه رو ببینن، خودشون رو ببینن، خواسته‌ها و علایقشون رو ببینن و از همین لحظه‌ای که دارن بهترین استفاده رو ببرن. 

یه کتاب حال خوب کن که پیشنهادش می‌کنم.


        

          این کتاب روایت زندگی در دوران جنگ جهانیه. 
روایتی از یک خانم آلمانی به اسم لنا بروکر که برای زنده موندن و زندگی کردن تو دوران جنگ مثل خیلی از آدم‌های دیگه داره تلاش می‌کنه. 
 از قضا این خانم کاشف غذای خوشمزه سوسیس کاریه. 
و ما برای حل معمای اینکه سوسیس کاری، کی و چطوری کشف شد با لنا و خاطراتی که برامون تعریف می‌کنه همراه می‌شیم.
        

          دایرةالمعارف موجودات دنیای جادو و کتاب‌های هری‌پاتر.
این کتاب به کسانی پیشنهاد میشه که دوست‌ دارن بیشتر درباره‌ی موجودات جادویی، ویژگی‌ها و میزان ترسناکی و خطرناکیشون بدونن.
از این کتاب دو نسخه وجود داره. یکی فیلم‌نامه است که سری جانوران شگفت‌انگیز و زیستگاه آن‌ها ازش ساخته شده و یکی این نسخه که داستان نیست و مثل یک کتاب درسی و دایرةالمعارف فقط به معرفی موجودات می‌پردازه.
        

          از خوندن کتاب‌های داستانی و رمان خسته شده بودم و دلم می‌خواست ژانر دیگه‌ای از کتاب رو تجربه کنم. به پیشنهاد رعنا یکی از کتاب‌های این مجموعه‌ی جالب و عجیب نشر نو به ترجمه‌ی آقای فیض‌الهی رو انتخاب و شروع به خوندن کردم.
آقای گراسه یک نویسنده‌ی باهوش و بامزه است. می‌گید چرا؟ چون در انتخاب فصل‌های ابتدایی کتاب و لحن و نگارش به شدت زیرکه. فصل اول رو به موضوعی بسیار عجیب و درعین حال ترسناک و جالب اختصاص داده تا شما درگیر محتوا و جذبش بشید و خب من که به دام افتادم.
کتاب در کل شامل ۴ بخشه که 
تو بخش اول یکسری اطلاعات تکاملی درمورد کفتار، زرافه، غزال و گورخر می‌ده، 
در بخش دوم یکسری الگوهای رفتاری پیچیده و شگفت‌انگیز جانوران رو مطرح می کنه مثل دیکتاتوری فیل‌ها در برابر دموکراسی بوفالوها که برای من خیلی جالب بود.
بخش سوم به قول خودش چند نکته از پدیده‌های شگفت‌انگیز زیست‌شناختیه که با دونستنش چشم و چراغ هر مجلسی می‌شید.
و تو بخش آخر درباره انسان، رابطه و تعاملش با طبیعت صحبت می‌کنه.

در کل کتاب بسیار دوست‌داشتنی‌ای بود و تجربه‌ی خیلی خوبی رو برام رقم زد و قطعا سایر کتاب‌های این مجموعه رو هم خواهم خواند.
        

          بامزگی به تمام معنا. تصویرسازی های بی نظیر و محتوای بانمک باعث شد که تو کمتر از 30 دقیقه کتاب تموم بشه. 
داستان موش و گربه عبید که به صورت کاملا مدرن بازنویسی و تصویرسازی شده. قطعا دوستش خواهید داشت و برای یه زنگ تفریح حال خوب کن انتخاب بسیار خوبیه.
        

          با دیدن عنوان کتاب جذبش شدم و خریدمش. 
کتاب، داستان خیانت و چگونگی رو به رو شدن نقش اصلی با این اتفاق رو نشون می داد. که خب به نظرم دیدگاهش جدید و قابل تامل نبود. همون داستان با کلیشه های خودش یکبار دیگه به صحنه اومده بود. 
من چیز خاصی تو نمایشنامه و کتاب ندیدم و به کسی هم پیشنهادش نمی کنم.
        

          داستان استیونز، پیش‌خدمتی که سال‌های زیادی در خدمت یکی از اشراف انگلیسی بوده است و بعد از جنگ و فوت اربابش به خدمت یک ارباب آمریکایی پولدار درآمده و به پیشنهاد ارباب جدیدش به استراحت و سفری چند روزه می‌رود و در این سفر از خاطرات سال‌های پیش‌خدمتی‌اش برای ما می‌گوید.

از نثر کتاب هر چی بگم کم گفتم. ترجمه‌ٔ اعجاب‌انگیز نجف دریابندری و پیش‌گفتاری که نوشته بود واقعا معرکه و خواندنی است. 
این کتاب برام یک جورهایی حس تناقض داشت. یعنی باوجودی که از خوندنش لذت می‌بردم ولی برام خسته‌کننده بود.
از لحاظ روانی خسته می‌شدم چون نمی‌تونستم شخصیت اصلی کتاب رو درک کنم، از دست حرف‌ها و کارهاش عصبانی می‌شدم و برام شخصیتی حوصله سر بر و تو مخ بود. نمی‌تونستم با شخصیت در چهارچوبش کنار بیام و هر لحظه ازش انتظار داشتم کاری کنه یا حرفی بزنه که غیرمتعارف و خارج از چهارچوب‌هاش باشه. ولی تا آخر همون‌قدر خشک و یبس موند. 
بعضی‌وقت‌ها واقعا نمی‌فهمیدم برای حفظ به اصطلاح تشخّصی که ازش حرف می‌زد چقدر می‌تونست ماشینی و رباتی بشه. و چقدر آدم بودن( خطا کردن، احساس و هیجان داشتن، اندیشیدن و پاسخ دادن و...) رو به دور از تشخّص در نظر بگیره.
ولی خب همین اتفاق رو ستایش می‌کنم چون نویسنده و مترجم هر دو با تمام توان این حس خشکی، مبادی آدابی، چهارچوب‌مندی و... رو در تک‌تک کلمات و جمله‌های کتاب متبادر می‌کردن.
        

          بدون آشنایی قبلی با نویسنده و با پیشنهاد یکی از دوستان کتابخوان، کتاب رو شروع کردم.  
کتاب متشکل از داستان‌ها و روایت‌های مختلف از آدم‌های به غایت مختلف بود که ۵ روایت برادران سوخته در مرکز همه‌ی این داستان‌ها قرار داشت. 
این کتاب برای من جالب بود. روایت در روایت و پرش‌های زمانی از گذشته به حال، حال به گذشته و گذشته‌ی دورتر. 
اما با محتوا و داستان کمی مشکل داشتم. در کتاب با روایت‌هایی از آدم‌هایی در گذشته مواجه هستیم که به ظاهر وجود داشتند و واقعی بودند اما روایت‌ها انقدر دراماتیک هستند که به ندرت این اتفاقات در واقعیت رخ می‌دهد. آن هم برای اعضای یک خانواده و در یک بازه‌ی زمانی. این اتفاق باعث شد که باور پذیری و اثرگذاری کتاب برام کم بشه و حتی گاهی اعصابم خورد بشه که اصن چه وضعشه. 

        

          عاشق این مجموعه کتاب‌های شینسوکه شدم. خلاق، بامزه، دوست‌داشتنی با مفاهیم عمیق و تصویرسازی‌های معرکه. 

این کتاب به طور خاص راجع‌به احساسات ناخوشایندی که هر روز باهاشون مواجه می‌شیم و نحوه‌ی درک و پذیرش این احساسات حرف می‌زد.

واقعا به تمامی سنین توصیه‌اشون می‌کنم. 

        

          وقتی کتاب رو باز کردم اولین تصویری که دیدم، چشمام قلبی شد. واقعا دوسش داشتم و تصمیم گرفتم بخرمش. واقعاااا زیبا بود. 
ولی کاش داستان حداقل نصف تصویرسازی می‌ارزید. می‌تونم بگم جز ارزش بصری چیز دیگه‌ای برای ارائه نداشت. داستان بی‌سر و ته، ترسناک و نامناسب برای هر سنی :)
        

          سالی مک‌براید تا مدت‌ها برای من الگوی زندگیم بود. سالی برای چیزی تلاش می‌کرد که هدف من هم بود، چیزی رو داشت که دلم می‌خواست داشته باشم و چیزی بود که دوست داشتم بهش برسم؛ هر جمله‌ی کتاب رو زندگی کردم، ولی متاسفانه نتونستم مثل سالی بشم. 
بخاطر همین این کتاب برای من معنی خاصی داره. خیلی دوسش دارم و تا ابد هم دوستش خواهم داشت.
 یه داستان بانمک، انگیزه‌بخش و عاشقانه (نه لزوما رومانتیک)  که محوریت داستان با بچه‌های یتیم‌خونه و اتفاقات بامزه‌ی اونا با سرپرست جدیدشون سالی مک‌برایده.
        

          اولین کتابی است که از زویا پیرزاد خواندم و قلمش را دوست داشتم. روان، ساده و بی‌رودربایستی. 
نباید از کتاب انتظار خاصی داشته باشیم. برشی از زندگی زنی سختی کشیده است که تلاشی مستمر در مستقل بودن و گرداندن زندگی‌ بدون حضور مردی در کنارش دارد. 
در این کتاب ما با چالش‌های آرزو (شخصیت اصلی) در رابطه با مادر، دختر، همسر سابق و دوست نزدیکش همراه می‌شیم. این که در مواجهه با چالش‌های جدید زندگیش چه‌طور رفتار می‌کنه.  این‌که  این استقلالی که دارد چقدر برایش خرج برداشته و خرج بر می‌دارد و اصلا چقدر می‌توان آرزو را مستقل دانست؟
        

          می‌خواستم بدونم تهش به کجا می‌رسه. 
تقریبا تو یک سوم اول کتاب متوجه میشیم که ته داستان چیه. امید داشته باشیم یا نه. یعنی نویسنده تو همون یک سوم داستان رو برامون تموم کرد. ولی با وجود این بازم می‌خواستم بخونم، بخونم تا ببینیم چی میشه.
کتاب از چهار بخش تشکیل شده که تو بخش اول داستان رو از زاویه دید ف. (کلکسیونر روانی -_-) می‌خونیم و تو فصل دوم از زاویه دید میراندا ( مورد کلکسیون شده). دو فصل بعدی رو هم باز فردیناند روایت می‌کنه.
برخلاف بعضی از دوستان اضافه شدن نظرات سیاسی، فرهنگی و هنری تو بخش دوم اونقدر برام لذت‌بخش نبود و حتی از موضوع اصلی دورم می‌کرد. 
در کل کتاب رو دوست داشتم و چالش‌برانگیز بود. این که اگه من تو اون شرایط بودم چه می‌کردم و چی می‌شد تا آخرین صفحه‌ی کتاب پس ذهنم بود.