خیلی موضوع خاصی داشت. (یک دوست خیالی، داره خاطراتش رو می‌نویسه. دیگه خودتون تا تهش برید!) و بنظرم مفهوم‌های خیلی عمیقی رو سعی کرده بود درنهایت سادگی بیان کنه. ما کی هستیم، چی هستیم، تداوم خودِ وجودیمون چطور امکان پذیره، تخیل چه نقشی تو زندگیمون داره و چی باعث می‌شه ما واقعاً  «باشیم»،  وجود داشته باشیم..
خیلی دوستش داشتم. پر از جمله‌های قشنگ بود. به فکر فرو بردم.
          

            
درباره ی دوست خیالی دختری ۸ ساله بنام فلور است. او فکر می کند واقعی است. تا بالا خره روزی می فهمد نیست. آن وقت می خواهد کاری کند که بقیه هم او را ببینند یا جوری که خودش می گوید آزاد شود. در حای که نمی داند همین شکلی هم آزاد است...

          

            رعنا همیشه تو جیبش پیشنهادهای سحرآمیز داره از جنس جرقه، روشنایی و توت‌فرنگی.
اصلاً این باید یه قاعده‌ی کلی باشه: «هر وقت غمگینی، یه رمان کودک نوجوان جادویی بخون.»
و خب این بار هم نجاتم داد این قاعده. انقدر روشن و زیبا و ساده و در عین حال سوراخ‌کننده بود داستان ژاک عزیزم که حقیقتاً دوست دارم بارها و بارها بهش برگردم و جمله‌های شگفتش رو دوباره بخونم. دوست‌های خیالی بخش بزرگی از جادوی کودکی من بودند و هستند. به این دلیل و به دلایل دوست‌داشتنی دیگر ژاک پاپیه همیشه در قلبم می‌مونه.
          

            این کتاب کتاب کمی گیج کننده ایست، اما بعد از درک کردن داستان اصلی راحت میشود با آن ارتباط بر قرار کرد. داستان لطیفیست و در آخر، آدم را به گریه میاندازد.
برای کسانی که طولانی یا رمان خواندن را تازه شروع کرده اند، پیشنهاد نمیکنم. اما از کمی بعد از آن، خواندن و لذت بردن از کتاب، پیشنهاد من به شماست :)