با اینکه این جلد کمتر از بقیه دوست داشتم اما به این معنا نیست  که دیگه این مجموعه جذاب نیست
این جلد واقعا اتفاقات عجیب و بسیار غیر واقعی بودن اما خب نویسنده جوری اونا رو توصیف کرده بود که به نظر میرسید واقعا ممکنه رخ بدن. 
داستان این جلد هم مثل 5 جلد قبلی ماجرای فرار بودلر ها از دست کنت اولافه اما روند داستان جوریه که این موش و گربه بازی ها هر دفعه متفاوت و جدیده و  موقع خوندن این جلد انگار نه انگار  که قبل این پنچ جلد کتاب با این موضوع خوندی و بازم با یه جاهایی احساساتت رو بر انگیخته میکنه
      

        این جلد هم مثل جلد های قبلی ماجرای فرار بچه های بودلر از دست کنت اولافه اما این یکی متفاوته
تفاوت این جلد با چلد های قبلی اینکه تو این کتاب بودلر ها تنها نیستن و با یه خواهر و برادری که اون ها هم مثل خودشونن اشنا میشن. 
حقیقتش نمیدونم از اتفاق داستان خوشحال باشم یا ناراحت، از اینکه بودلر ها فهمیدن تنها نیستن دوست پیدا میکنن واقعا خوشحالم اما از اینکه یه عده هم مثل بودلر ها بیچاره و تنها ان احساس ناراحتی میکنم 
      

        فکر کنم اولین باری که خوندمش نفهمیدم چقدر پر فشار و پر استرسه. 
این جلد هم مثل سه جلد قبلی ماجرای فرار بچه های بودلر از دست کنت اولافه اما این جلد به جور عجیبی ازار دهندس چون واقعا استرس زا و پر فشاره
      

        اگه طرفدار رولد دال باشید میدونید که تو داستان های رولد دال ادم بزرگا موجودات خوبی نیستن اما تو این کتاب اصلا این طوری نیست. 
همونطور که اسم داستان مشخصه درباره ی ادم کوچوها یا همون جودات انسان نمایی که بهشون میگیم کوتوله، شخصیت اصلی هم پسریه که با این موجودات دیدار میکنه. 
داستان کوتاه و سادش ادم رو به خوندن ترغیب میکنه و میشه تو یه نشست تمومش کرد البته این کتاب تصویر گری جذاب قشنگی هم داره که واسه بچه ها هم جالبه و حتی اگه کودکی سواد خوندن و نوشتن نداشته باشه هم میتونه از طریق تصاویر داستان رو درک کنه
      

        خلاصه ی داستان باز هم ماجرای فرار بودلر ها دست کنت اولافه. 
با این که این جلد هم ماجرای فرار بودلر ها از کنت اولافه اما اصلا تکراری نیست و باز هم چیز های جدیدی برای گفتن داره
      

        تو این جلد بچه های بودلر توسط یه خزنده شناس به سرپرستی گرفته شدن و خیلی خوشحالن اما همونطور که از اسم کتاب مشخصه این خوشحالی قرار نیست ادامه دار باشه
      

        این جز اولین کتاب هایی بود که خودم خوندم و کلی خاطره باهاش دارم. 
همینطور که از اسم داستان قابل حدسه، این کتاب درباره ی یه سری ماجرای ناگواره. این مجموعه درباره ی بچه هایی که والدین شون از دست دادن(صفحه ی دوم کتاب این اتفاق رخ میده) و به یه سرپرست نیاز دارن. 
یکی از شخصیت های اصلی داستان کنت اولافه، یه مرد بد ذات حریص که دندون طمع به ثروت بودلر ها داره و هر کاری میکنه تا ثروت اونا رو به چنگ بیاره
پی نوشت: یادمه اون موقع که کتاب می خوندن هر وقت مامان یا بابام سرفه میکردن میترسیدم که نکنه اتفاقی براشون رخ بده و منم مثل بودلر ها بد بخت شم
پی نوشت ۲:موقع خوندن این کتاب هر وقت به مامان یا بابام میگفتم چیزی می خوام، اونا میگفتن تو خیلی خوشبختی که مامان و بابا داری چون یتیم های بودلر همینم ندارن
      

        از اعجایب کتاب میشه به این اشاره کرد که گاهی موقع خوندنش از خدا بابت معمولی بودنم تشکر میکردم. 
داستان کتاب هول محور پسری میگذره که خاصه و توانایی حس و درک احساسات نداره. 
وقتی وفهمیدم خلاصه ی داستان چیه پیش خودم گفتم خوش به حال این پسر که احساسات درک نمیکنه و هیچ وقت ناراحت، افسرده، شرمنده، مضطرب و خجالتی نمیشه اما  موقع خوندن کتاب یادم اومد که احساسات مثبت هم وجود داره، مثل شادی، خوشبختی، افتخار، راحتی و کلی حس خوب دیگه به زندگی بدون اونا معنا نداره. 
موقع خوندن کتاب هم هنوز نمیدونستم باید به این شخصیت به خاطر عدم حس احساسات حسودی کنم یا دلسوزی کنم و با اینکه کتاب رده سنی نوجوانانه اما باعث شد چندین ساعت بشینم به این اتفاق که چی میشد اگه منم خاص بودم و احسلسات حس نمیکردم فکر کنم، مدت ها به این قضیه فکر میکردم تا اینکه یه روز تصمیم گرفتم امتحانش کنم. اولش خوب بود چون ناراحت، مضطرب نبودم تا اینکه دیدم نمیتونم شاد و خندان هم باشم و تنها چیزی که میتونم باشم یه ادم پوچ و بدون احساساته و خلاصه این کتاب باعث شد از اینکه عادی و دارای احساساتم خوشحال باشم😊
      

        سال ها گذشت و معلم ها اومدن و رفتن اما هیچ کدوم به گرد پای معلم افسانه ای این کتاب نرسیدن، اما مگه معلم این کتاب کی بود؟
 داستان داخل یه دانشگاه میگذره و فضای اکادمیک داره، شخصی های کتاب هم یه سری پسر های دانشگاهی ان که خانواده می خواد اونا به زور دکتر و مهندس کنه. 
مهم ترین موضوع درباره ی این کتاب  معلمی  به اسم جان کیتینگه که معلم ادبیاته، این معلم خودش فارغ التحصیل همین دانشگاه بوده و برخلاف بقیه معلم ها که تماما فکر درس های آکادمیک هستن، به فکر یاد دادن چیز های مهم به بچه هاست و تاکید داره رو جمله ی در "لحظه زندگی کن" 
پی نوشت: امیدوارم معلم ها هم مثل اقای جان چیز های مهتر به بچه ها یاد بدن
      

        خلاصه داستان: داستان یه سری اشهار پراکندس که خیلی خلاصه دقیقی نمیشه ازشون داد اما تمام این اشعار پراکنده حول محور یه بچه میگذره، بگه ای که چند ساعت بعد از به دنیا اومدن از دنیا میره و حالا راوی داستان یعنی خواهر همون بچه ی مرده که اگه اشتباه نکنم تو سردترین نقاط سوئد  زندگی میکنه، داره درباره ی موضوعاتی که به بچه و مردن مربوطه مثل شیر مادر، بند قنداقه،کفن و... حرف میزنه. و تمام این اجسامی که دربارشون صحبت میشه علاوه بر مربوط بودن به بچه سفید هم هستن و این به فرهنگ کره مربوطه چون تو کره رنگ سفید نماد سوگ و عزاداریه
درباره ی ترجمه هم من اطلاعی ندارم چون انگلیسی خوندم ولی با توجه به اینکه یه کتاب شعره در انتخاب ترجمه ی مناسب دقت کنید تا بتونید اشعار رو به خوبی درک کنید
      

        در یک کلام اگه بخوام بگم یه داستان کوتاه، قابل درک و مملوس از ادبیات ژاپن که داستان ساده ای هم داشت، داستان درباره ی دختریه که بعد مرگ یه نفر مجبور شده به یک مکان دیگه نقل مکان کنه و احساس سوگ و ناراحتی میکنه
چند صفحه ی اول رو که خوندم صمیم گرفتم ادامش داخل اشپزخانه بخونم و تو یه نشست هم تمومش کردم اما اگه قراره صادق باشم باید بگم انتظار بیشتری داشتم.
اصلا منظورم این نیست که کتاب بدی بود، می خوام بگم میتونست بهتر باشه و پایان بندی خیلی بهتری داشته باشه. 
      

        دختری نشسته روی درخت خرمالو، یه داستان گرم، صمیمی و تو دل برو عه که ایرانی بودن ازش میباره، یعنی درباره ی یه سری مسائل داخلش صحبت میشه که فقط ما ایرانی ها و خاور میانه ای ها میفهمیم و مثلا اگه یه اروپایی این کتاب بخونه همه چی براش محو و غیر واقعی ای، اما برای ما خاور میانه ای ها و خصوصا ایرانی فوق العاده شفاف و واقعیه و خیلی از اتفاقاتش رو خودمون تجربه کردیم
داستان درباره ی یه خانواده ی هفت نفرس که شامل سه دختر، دو پسر، یه مادر و یه پدره که هرکدوم ماجرا ها و روزمرگی های خودشون دارن، و به نظر من مهم ترین بخش داستان همین شخصیت سازیشه . شخصیت پردازی این کتاب به طوریه که حداقل یکی از شخصیت های داستان رو در واقعیت دیدیم و میشناسیم. درباره ی داستان نویسی هم که نویسنده شاهکار کرده،حوادث بسیار منظم،قابل درک و واقعی هستن و قلم نویسنده فوق العادس 
کتاب از یه سری اتفاقات این خانواده تشکیل شده که تو هر فصل به یک داستان پرداخته میشه. 
 شخصیت اصلی یه دختر به اسم سمیه ست که داستان از دیدگاه اون بیان میشه اما داستان بیشتر سوم شخصه(یعنی مکالمه نیست و اتفاقات بیان میشه). سمیه دلش میخواد خانواده دوسش داشته باشه و به اون هم توجه شه، سمیه یه خواهر بزرگتر به اسم سمیرا داره که اون دختر شیطونه ی خانوادس، بزگترین بچه ی خانواده هم سپیده نام داره که دختر درس خون، منتظقی، ساکت، منظم و خلاصه که تمام ویژگی های مربوط به یه دختر خوب از نظر یه پدر و مادر ایرانی رو داره، مهدی بزرگترین پسر خانوادس اما اونطور که باید مثل یه مرد رفتار نمیکنه یعنی هیکلی نیست، شجاع نیست و خیلی اروم و خجالته (بقیه ی شخصیت ها هم ویژگی های خودشون رو دارن اما این اشخاص برای من جالب بودن) 
یه نکنه ی قشنگ و جالبی که داستان داره اینکه وقتی یه ماجرا و یا حادثه رخ میده نویسنده اون اتفاق رو با یک پایان خوب جمع بندی میکنه و بعد از جمله ی "میشد اینطوری باشه اما نبود"	استفاده میکنه و ماجرای واقعی اون اتفاق رو تعریف میکنه که درست مقابل اون پایان خوب قرار داره که به نظرم خیلی خوبه چون باعث میشه ما هم به نتیجه ی شیرین و هم به اون نتیجه ی تلخ پی ببریم
      

        داستان درباره ی پیرمردیه که فراموشی داره و درحال فراموش کردن همه چیزه و من انتظار این حجم از خوب بودن رو نداشتم. داستان به شدت ساده اما عمیق و دردناکه و بعد از تموم کردن می خواستم گریه کنم (داستان غمگین نیست و درامه ولی احساسات منو بر انگیخت) 
داستان روند درستی نداره و زمان و مکان مدام تغیر میکنه بهم دلیل یه جاهایی روند دایتان و حوادث ممکنه از دست خواننده در بره (گیج کننده نیست اما کمی گمراه کنندس) 
من از کتاب هایی که درباره ی یک موضوع تکراری اما با یک زاویه دید جدید و یا کتاب هایی که نظر منو درباره ی یک موضوع تغیر میدن خوشم میاد و این کتاب بهم کمک کرد یه زاویه جدید از فراموشی رو ببینم و موقع خوندن کتاب احساسات یک فرد دچار فراموشی رو بهتر درک کردم. 
      

        (من برای جلد قبل نقد نوشت و داستانش رو توضیح دادم و دلم نمیخواد اونا رو دوباره تکرار کنم واسه همین الان فقط درباره این توضیح میدم) 
داستان همون داستان جلد قبله. داستان مکالمات یه دختر که احساس اضطراب، و افسرگی و ناراحتی داره با یه روانشناسه، 
نکته ی جالب اینکه در این کتاب درباره ی این صحبت میشه که انسان نمیتونه تا ابد از شر احساسات منفی فرار کنه و حتی اگه انسان یه دوره ی افسرگی رو بگذرونه دوباره هم ممکنه دچارش بشه. اما داستان این بار درباره ی مشکلات جدید و حوادث جدیده. 
به نظر من جلد اول بهتر بود چون داستان خیلی چیز جدیدی برای ارایه نداشت، با اینکه اینبار شخصیت اون دختر تغیر کرده بود و اینبار با مسایل جدید دست و پنجه نرم میکرد اما دقیقا همون نتیجه گیری جلد قبل تکرار شده بود، انگار نویسنده حوادث جلد قبل رو حذف، و حوادث. جدید جایگذاری کرده بود. اما به هرحال به نظرم کتاب قابل قبولی بود
      

        نمیدونم چرا اما تو فرهنگ ما جا افتاده که روانی ها میرن روانشناس درحالی که این غلطه، هر انسانی که احساس بدی به زندگی داره، حس میکنه ناراحته و... باید بره پیش روانشناس، من نمیدون تو فرهنگ کره هم اینطوری هست یا نه اما به نظر من این کتاب میتونه برای نا ایرانی ها این فرهنگ سازی رو انحام بده که# رفتن_ پیش_ روانشناس _به _معنای _روانی_ بودن_ نیست. 
خلاصه ی داستان درباره ی یه خانومه که حس میکنه افسرده شده و نیاز داره با یه کسی صحبت کنه و به روانشناس مراجعه کنه به همین دلیل شروع میکنه پیش روانشناس رفتن . این دختر حس بدی نسبت به خودش داره طوری که حتی صدای خودشو ضبط میکنه به اون صدا ها کوش میده و به خودش میگه چقدر صداش بده، چقدر بد حرف میزنه و...  یعنی به طور خلاصه حتی از این صدا ها برای نقد منفی به خودش استفاده میکنه، حتی موقع ی صحبت با روانشناس هم صداش رو ضبط میکنه و داستان طوریه که انگار ما داریم به همین صدا های ضبط شده گوش میدیم. 
موقع خوندن کتاب حس خوبی داشتم و به کتاب خیلی حال خوب کن و کمک کننده ای خصوصا به نوجوان ها، جوان ها، افرادی که حس میکنن افسرده هستن و... 
نکته ای خیلی  ظریف بهش اشاره شده بود و خیلی هم از نظر من دلچسب بود این بود که اخرای داستان ما میفهمیم اون روانشناسی که شخصیت اصلی بهش مراجعه میکرد خودش هم گاهی اوقات دچار ناراحتی و افسردهگی میشه و این به نظرم خیلی نکته ی جالبیه که حتی روانشناس ها هم گاهی افسرده میشن و اون ها هم انسانن، روانشناس بودنشون به این معنا نیست که همیشه باید روشن بین، خوشحال و سرشار از حس خوب باشن