یادداشت‌های رهامیس (21)

          خب " قصه هایی از امپراتوری افلاک " همین الان تموم کردم و صرفاً سر اینکه دو جلد قبلیش داشتم گرفتمش ، چی بگم ؟ 
بالاخره هرکس یک سلیقه ای داره و قصد توهین ندارم اما خیلی رمان های قوی تری هست که لیاقت ترند شدن و خونده شدن دارن...
        

          کاراوال جوری مورد علاقمه که اصلا نمیتونم توضیحش بدم☝🏻
تا الان ۱۱ نفر مجبور کردم که بخرنش ☝🏻
 قلم استفانی گاربر، یک تجربه‌ی روانیه
کتابی که با هر صفحه‌اش، خواننده رو به بازی‌ای دعوت می‌کنه که قوانینش مدام تغییر می‌کنن، و جایزه‌اش، نه فقط پیروزی، بلکه کشف خودته .
گاربر با توصیف‌هایی رنگی، حسی، و گاهی کابوس‌وار، جهانی خلق کرده که هم زیباست، هم ترسناکه
کاراوال فقط یک مکان نیست، یک ذهنه.  
جایی که هر رنگ، هر صدا، هر حرکت، می‌تونه دروغ باشه یا حقیقتی پنهان.
یکی از شاهکارهای این کتاب، بازی با اعتماد خواننده‌ست.  
هیچ‌چیز قطعی نیست.  
نه شخصیت‌ها، نه اتفاقات، نه حتی احساسات.  
و این عدم قطعیت، خواننده رو مجبور می‌کنه مدام بازنگری کنه ،
اسکارلت، با تمام ضعف‌ها و تردیدهاش، قهرمانیه که رشدش ملموسه.  
جولیان، با مرموزی و شوخ‌طبعی‌اش، هم تهدیده، هم پناه.  
و تلا،  مثل جرقه‌ای‌ست که همه‌چیز رو روشن می‌کنه و گاهی می‌سوزونه.
کاراوال نه فقط یک کتاب، بلکه یک دعوت‌نامه‌ست به دنیایی که در آن، احساسات واقعی‌تر از واقعیت‌اند،  
این اثر، با نثر شاعرانه ، شخصیت‌های خاکستری، و فضایی کابوس‌وار،  
نه‌تنها در ژانر فانتزی می‌درخشه، بلکه در دل خواننده، ردّی از جادو باقی می‌ذاره!
پس باید بگم نیاز به سوال کردن نداره ، فقط بلند شو و برو بخونش ☝🏻
        

           زمانی که دسته چهارم رو خوندم یا بهتر بگم جناح چهارم ،  انگار خودم وسط آکادمی بسگیاث بودم، با نفس‌هایی که بوی آتش می‌دادن و قدم‌هایی که هر لحظه ممکن بود آخرین قدم باشن .
ربکا یاروس با قلمش که پرتنش و احساسه یه دنیای نظامی خلق کرده که توش فقط دو راه هست ، 
یا فارغ‌التحصیل می‌شی و زنده می‌مونی،  
یا می‌میری☝🏻

        

            هالی بلک با قلمی  وسوسه‌انگیز، جهانی خلق کرده که زیبایی‌اش خیره‌کننده است، اما زیر آن، زهر قدرت جریان دارد.
جود، نه قهرمان است  و نه قربانی.
او انسانی‌ست در سرزمینی که انسان بودن، نقطه‌ی ضعف است. 
و همین تضاد، موتور محرک داستان می‌شود ،
جود نمی‌خواهد فقط زنده بماند، می‌خواهد دیده شود، قدرتمند باشد، و برای رسیدن به آن، حاضر است با تاریکی معامله کند .
دنیای الف‌هیم در این کتاب نه‌تنها جادو را به تصویر کشیده، بلکه ساختار قدرت، تبعیض، و خشونت را هم در دل آن تنیده.
جود، ترین، کاردن ،همه خاکستری‌اند. هیچ‌کس کاملاً خوب یا بد نیست .  
هالی بلک با چندین جمله الف هیم را جلو چشمانت زنده می‌کند .
این مجموعه یک  انتخاب بی‌نقصه☝🏻
        

          پیپا برگشته ولی نه اون پیپی که توی جلد اول می‌شناختم، 
این جلد یک سقوطه ، سقوط به دنیایی که حتی وقتی حقیقت میدونی نمیتونی کاری بکنی ، یه مرزه ، گاهی باید خودت رو برای نجات کسی قربانی کنی .
اگر جلد اول یک بازی بود 
جلد دوم یک هشداره
بعضی حقیقت ها نه فقط درد دارند . بلکه تا ابد باهات می‌مونن)
        

          اگر همه ترجیح بدن دروغ رو باور کنن چی ؟ 
این کتاب ، این کتاب ، این کتاب ، مورد علاقم تو ژانر خودته 
برای هالی جکسون رو زانو هامم ☝🏻
راهنمای کشف قتل مثل یک صدای ضبط شده ی و مدام تو ذهنم تکرار میشه. 
شخصیت های این کتاب رو اونقدر دوست دارم که برام به یادماندنی اند . 
پایانش عالی بود با یک لبخند تمومش کردم . 
 و دلم برای پیپ تنگ میشه ،،،
        

          این کتاب اینطوریه که ، یک در باز میشه و تو نمیدونی قراره گنج پیدا کنی یا حقیقتی که آرزو میکنی ای کاش نمی فهمیدی ‌ ‌.
یکی از مجموعه های مورد علاقمههه☝🏻
جنیفر عاشق قلمتم جنیفر ، 
باهاش زندگی کردم ، پیشنهاد می‌کنم از دستش ندید 
        

          این مجموعه رو با شوق زیاد شروع کردم ولی زد تو ذوقم .
از جلد های قبلی بگذریم ، 
در کل ریتم داستانی افت داره . تمرکز مدام روی احساسات درونی ژولیت ( جولیت ) باعث میشه روند داستان کند بشه . 
بعضی وقتا به نظر می‌رسد همه چیز پایبند روابط عاشقانه است تا اون کشمکش و مبارزه های سیاسی .
ولی آرون بازم دوست دار_
بیشتر فهمیدم که گاهی شعله ور شدن یعنی از نو زاده شدن 
        

          این مجموعه طوری بود که بهت میگفت : اگر همه چیز یک دروغ باشه تو به چی تکیه میکنی ؟ 
توی یک شب خوندمش ، بهتر بگم توی فاصله شب تا صبح خوندمش .
نوشته های فریدا رو همیشه دوست دارم ، 
میلی شخصیتی بود که توی ۴ تا جلد باهاش زندگی کردم و با وجودیتش آشنا شدم ،
نمیتونم بین جلد ها فرق بزارم همشون خوب بودن ، 
جلد اول خدمتکار یعنی وقتی اون لحظه ای که در بسته میشه و تو نمیدونی قراره چی رو ببینی یا چی قراره تو رو ببینه ؟ 
        

          خب خب ، 
نقد یعنی احترام به اثر نه رد کردنش . 
موضوع اصلی کتاب خوبه اما یکی از نقاط ضعفش پرداخت سطحی به تحول شخصیت هاست .گاهی با دیالوگ های کلیشه ای و کشش های ناگهانی از عمق فاصله میگیره . از طرفی داستان با وجود جذابیت اولیه ، در برخی بخش ها بیش از حد به کلیشه ژانر فانتزی وابسته است .
و تا جایی که اطلاع دارم ناتوان شبیه دو اثر دیگه است و یک جور هایی کپیه ☝🏻
        

          فکر نمیکردم ممکنه انقد دوستش داشته باشم . ولی دوستش داشتم . این کتاب یک انـقلاب نیست یک زلزله است ، یک انتخابه که با درد همراهه ، با خون ، با خیانت ، ولی هنوز ارزش جنگیدن داره 


        

          اولین بار که شروعش کردم بیشتر از چند فصل نتونستم بخونم و جوری بود که انگار نمی‌تونستم باهاش ارتباط بگیرم . بعد از چند ماه دوباره سراغش رفتم و باز فقط تا نصفه تونستم کتاب بخونم و بعد بیخیال شدم . دو سال پیش بود تقریبا دوباره رفتم سراغش☝🏻
و بعد از تموم کردنش فهمیدم مشکل از ذهن من بود☝🏻
زمانی که خوندم هنوز به اون وجه فکری نرسیده بودم ، 
نمیدونم این تموم شد یا من ؟ 
دلم میخواد به تمام آدمای اطرافم بگم یک بار هم که شده به این کتاب فرصت بدید ! 
و بخونیدش ، بخونیدش ، بخونیدش ( تهش قراره گریه کنید ) 
        

          فقط میتونم بگم قشنگ بود بخونید ☝🏻☝🏻
        

          این کتاب یک داستان عاشقانه نیست یک مرثیه است برای فاصله هایی که ممکن نیستن . من با استلا و ویل توی این صفحات زندگی کردم .
گاهی وجود فاصله همون نزدیکی یه .
        

          حقیقتا آخرش گریه کردم ☝🏻
        

          نمیدونم شاید سه سال پیش بود که خوندمش ؟ 
ولی هنوزم یادمه ،
 بهشت جایی نبود که پیدا بشه ، بهشت صدای کوجیما بود وقتی گفت " منم درد دارم "
        

          داستین تائو رمانی نوشت که با مرگ شروع میشه اما با عشق ادامه پیدا میکنه .
        

          کتاب I Fell in Love with Hope رو خیلی وقت پیش که خوندم، انگار با هر جمله‌اش یه زخم قدیمی رو میشد لمس کرد نه برای اینکه دوباره دردش رو یادم بندازه، بلکه برای اینکه بهم نشون بده حتی زخم‌ها هم می‌تونن زیبا باشن.  
این داستان، یه عاشقانه‌ی معمولی نیست. اینجا عشق با مرگ قدم می‌زنه، امید با درد هم خانه است .
من باهاشون گریه کردم، خندیدم، عاشق شدم، و فهمیدم که امید یه انتخابه، نه یه اتفاق.
این کتاب، برای اون‌هاییه که فکر می‌کنن دردشون دیده نمی‌شه.  
        

          📖 تکه‌هایی از یک کل منسجم رو وقتی خوندم که حس کردم کسی داره با صدای آروم، ولی عمیق، با تمام بخش‌های خاموش وجودم حرف می‌زنه.  
پونه مقیمی با نگاهی روان‌شناختی و فلسفی، از تنهایی، رنج، عشق، و پذیرش حرف می‌زنه؛ نه برای اینکه راه فرار بده، بلکه برای اینکه یادمون بندازه گاهی باید وسط درد وایستاد تا خودمون رو پیدا کنیم.